Jeśli zauważyłaś, że twoje dziecko ma problemy z mową, wybierz się z nim do logopedy. Do tego spotkania warto się dobrze przygotować, zapamiętując jak najwięcej szczegółów z sytuacji, w których dziecko się jąka.
Obserwuj dziecko, by móc opowiedzieć logopedzie:
Odpowiedzi na te pytania będą bardzo pomocne dla logopedy i pomogą ustalić, czy mamy do czynienia z jąkaniem wczesnodziecięcym czy też ze związaną z szybkim rozwojem kilkulatka fazą mówienia niepłynnego.
Jeśli logopeda stwierdzi, iż maluch rzeczywiście zmaga się z jąkaniem, nie panikuj. Rozwój mowy dziecka to sprawa bardzo indywidualna, poza tym, tę wadę można skutecznie leczyć, także przez zabawę!
Długotrwałe zmaganie się z jąkaniem i nieprzyjemne reakcje ze strony otoczenia mogą sprawić, że dziecko stanie się wycofane i nabawi się ogromnych kompleksów. Dlatego im szybciej zaczniesz pracę nad jego prawidłową mową, tym lepiej!
Jeśli ta wada ma podłoże emocjonalne, wspieraj malucha, staraj się pomóc mu przezwyciężyć stres. Poza tym:
Do specjalisty warto pójść zawsze, gdy w mowie dziecka pojawi się coś niepokojącego, nie tylko wtedy, gdy się jąka. Im wcześniej zacznie się terapię, tym lepiej. Wielu rodziców przyjmuje postawę: „samo minie’’, ale ocenę, czy dziecku potrzebna jest pomoc, lepiej zostawić logopedzie. To on oceni, czy jąkanie u dziecka trzeba leczyć, czy jest szansa, że samo ustąpi. Spis treści: Jąkanie – przyczyny Jąkanie u dzieci na tle nerwowym Czy jąkanie minie samo? Jakie objawy jąkania powinny zaniepokoić? Terapia jąkania u dzieci Ćwiczenia na jąkanie Czy jąkanie można trwale wyleczyć? Jąkanie – przyczyny Jąkanie pojawia się najczęściej między 2. a 3. rokiem życia . W tym czasie rozwój intelektualny dziecka przewyższa możliwości aparatu mowy – umiejętność wypowiadania myśli rozwija się dużo później niż umiejętność samodzielnego myślenia. Choć dziecko zna wiele słów, jego aparat mowy nie jest jeszcze dostatecznie sprawny. A wtedy może się jąkać, szczególnie jeśli jego wypowiedzi towarzyszą spore emocje. Dziecko zacina się, bo ma coś ważnego do powiedzenia lub obawia się, że dorośli nie słuchają go z uwagą. Czasem dlatego, że jest: speszone, ośmieszane, nakłaniane do recytacji wbrew swojej woli, wywołane do odpowiedzi z zaskoczenia. W takiej sytuacji zacina się na początkowej części wypowiedzi – powtarza sylaby, a nawet całe wyrazy. Bardzo często zacina się na spójnikach i przyimkach. Oto najczęstsze przyczyny jąkania się u dzieci: Opóźnienie rozwoju mowy lub artykulacji. Dziecko ma trudności z opanowaniem trudniejszych głosek i wypowiadaniem swoich myśli. Stres emocjonalny. Np. rozwód rodziców, choroba w domu, wypadek, zła atmosfera, wzmożone napięcie emocjonalne wywołane zbyt długim oglądaniem telewizji, graniem na komputerze . Występowanie jąkania w...
Z powodu problemów rodzinnych posłaliśmy naszego syna do przedszkola w połowie roku szkolnego. Maciuś ma prawie pięć lat, jest duży, wygadany, spragniony towarzystwa rówieśników. Niestety, od pierwszego dnia nie odzywał się tam do nikogo. Początkowo bagatelizowaliśmy ten problem, zwłaszcza że w domu chętnie opowiadał o tym, co działo się w przedszkolu. Po pewnym czasie, dość nieśmiało, ale zaczął odzywać się do dzieci. Do tej pory jednak sam nie zaczyna rozmów i nie odzywa się do nauczycielek. Czy pomogłaby mu wizyta u logopedy? Maria z Krakowa Nie ma sensu umawiać się na wizytę do logopedy, bo nawet najlepszy specjalista nie będzie mógł Maciusiowi pomóc. Po prostu synek nie wymaga konsultacji logopedycznej. Chłopiec nie ma przecież zaburzeń mowy – opisujecie go Państwo jako domowego gadułę, który nie ma problemu z wyrażeniem tego, co chce powiedzieć. Prawdopodobnie w jego przypadku mamy do czynienia z zahamowaniem mowy, które psycholodzy nazywają mutyzmem wybiórczym. Najczęściej taki stan pojawia się, gdy dziecko przeżywa różne sytuacje związane z napięciem bądź stresem. Wówczas bardzo dobrze i sprawnie posługuje się mową wśród bliskich i znajomych osób, a przestaje się jednak odzywać poza domem, np. w przedszkolu. W przypadku Maćka radziłabym Państwu skontaktować się z poradnią psychologiczną. Na pierwszą rozmowę z psychologiem proszę jednak iść bez synka, by nie stwarzać w ten sposób dodatkowych stresujących go sytuacji. Można też się domyślać, że pewien wpływ na powstanie opisywanego przez Panią problemu miały wspomniane na początku listu „problemy rodzinne”. Ale to tylko moje przypuszczenia, ponieważ nie znam bliżej Państwa sytuacji rodzinnej. Aby Panią uspokoić dodam, że zazwyczaj rezygnacja dziecka z posługiwania się mową nie utrzymuje się zbyt długo. Nie należy jednak wywierać żadnego nacisku, nie wolno zawstydzać go z...
Gdy dziecko ma problemy z poprawnym mówieniem, najważniejsze to zgłosić się do logopedy. O logopedę zapytaj w przedszkolu, u pediatry albo w najbliższej przychodni psychologiczno-pedagogicznej. Gdy już rozpoczniecie ćwiczenia, włącz się terapii dziecka. Oto co możesz zrobić: 1. Regularnie ćwicz z dzieckiem Wykonuj w domy ćwiczenia mowy zalecone przez logopedę podczas zajęć. 2. Zwróć uwagę na własną wymowę Dziecko rozwija się, naśladując innych. Dlatego mów wolno i spokojnie. Dostosuj książki i filmy do rozwoju dziecka, aby mogło zrozumieć wypowiedzi i ich treść. Zobacz też: Śmieszne zabawy logopedyczne dla trzylatka 3. Nie przerywaj ani nie ponaglaj dziecka Nie podpowiadaj wyrazów, pozwól, aby skończył wypowiedź. Nie zadawaj jednocześnie wielu pytań. Dziecko musi mieć czas na przygotowanie odpowiedzi. 4. Nie okazuj dziecku, że drażni cię jego sposób mówienia Na przykład, gdy dziecko się jąka. Maluch powinien czuć, że może porozmawiać z dorosłym o swoich problemach. 5. Nie denerwuj się, gdy dziecko źle mówi Jeśli tobie puszczą nerwy, to tym bardziej dziecku, a wtedy jąkanie lub inne kłopoty z mówieniem może się pogłębić. Zobacz też: 7 pytań o jąkanie u dziecka 6. Doceniaj każdy sukces dziecka Zachęcaj do działania, pomagaj mu w wyrabianiu poczucia własnej wartości. 7. Wyjaśnij, że niektórzy ludzie też mają podobne trudności Pokaż i uświadom dziecku, że zaburzenie mowy nie ma wpływu na jego zdolności. Zobacz też: Gry logopedyczne dla dzieci online 8. Porozmawiaj z przedszkolanką Powiedz, by nie zwalniała dziecka ze śpiewania, recytowania, wymagała tyle samo, co od innych przedszkolaków. A także nie wytykała mu jąkania, nie przerywała wypowiedzi, nie okazywała zniecierpliwienia. Zobacz rady logopedy, jak wspierać rozwój mowy przedszkolaka
