Zostawiasz dziecko samo w pokoju na kilka minut, słyszysz śmiech i gaworzenie. Nagle cisza... Już wiesz, że musisz przygotować się na wszystko.
Paul, jak sam podkreśla, zostawił dzieci w pokoju na 7 minut (może nawet 6). Gdy chichoty i szepty ucichły, od razu domyślił się, że coś musiało się wydarzyć. Poszedł do pokoju maluchów sprawdzić, jak się bawią. Jak możecie się domyślać, bawiły się doskonale! Wszystko, łącznie z psem, komodą i włosami dzieci, było pokryte farbą.
Na szczęście, tata był bardzo rozbawiony i całą sytuację skomentował jednym zdaniem: "Musisz mieć dzieci, mówili. Będzie fajnie, mówili".
Zobaczcie film i przyznajcie – przez wasze domy też przeszedł kiedyś taki mały huragan?
Najbardziej podoba nam się komentarz pod filmem. Jedna z mam napisała: "Dla tych, którzy uważają, że w 7 minut nie da się zrobić czegoś takiego – najwyraźniej nie macie dzieci! Dziecko potrafi zniszczyć pokój w sekundę, wystarczy, że wyjdziesz z pokoju i wrócisz po chwili, to małe tornada! Są jak samochody, które rozpędzają się do setki w 3 sekundy!" – trudno się nie zgodzić...
Czytaj także: 7 problemów, kórych nie zrozumie mama jedynaka
Jak uśpić dziecko? To temat, który wypełnia wiele stron podręczników dla młodych rodziców. Tak, bywa ciężko, gdy kolejną godzinę nosisz maleństwo na rękach, błagając Boga i wszystkich świętych, by ta mała kochana, ale jakże płaczliwa istota zamknęła powieki i udała się do krainy snów choć na kilkanaście (w marzeniach – kilkadziesiąt) minut. Kiedy już ucichnie płacz dziecka , a jego oddech stanie się głęboki i regularny, powinno oznaczać to dla ciebie chwilę "wolności", ale nie tak szybko ... trzeba jeszcze wyjść z pokoju, w którym zasnęło dziecko , a to już jak wie prawie każdy rodzić wyższa szkoła rodzicielstwa . Usypianie dziecka - marzenia a rzeczywistość Są dzieci, które zasypiają w hałasie , nie budzi je dzwonek telefonu, a już z pewnością nie przeszkadza im we śnie skrzypiąca podłoga, ale nie oszukujmy się – jest ich niewiele. Większość to typy wrażliwców nieprzyzwyczajonych do usypiania przy odgłosach codziennego życia rodziny, tylko tulone, noszone, usypiane jedynie przy dźwiękach bicia serca mamy . Każdy, nawet najmniejszy szmer i próba oddalenia się od takiego maleństwa kończy się jego natychmiastową przemianą w małego krzykacza. Jak więc wydostać z pokoju dziecka, gdy ono dopiero co zasnęło? Poznaj techniki wychodzenia z pokoju, w którym śpi dziecko. Podmianka – Technika znana rodzicom,których dziecko usypia wtulone w nich. Najczęściej przybiera formę "zarzucenia" ramienia na szyję mamy. Jak wydostać się z takiego miłosnego uchwytu śpiącego maleństwa? Trzeba znaleźć coś równie przyjemnego w dotyku, jak mama – w tej roli najczęściej sprawdza się ulubiona przytulanka . Musisz pamiętać, by położyć ją w zasięgu rąk, zanim uśpisz dziecko. Potem już tylko delikatnie podnosisz rękę śpioszka i robisz szybką podmiankę, czyli wysuwasz się z uchwytu, a na swoje miejsce...
Po co dziecku granice: zasady, reguły, zakazy? Maria Rotkiel, psycholożka, terapeutka par, terapeutka rodzinna, trenerka rozwoju zawodowego i osobistego, trenerka motywacyjna, autorka książki "O rety, dziecko!": Dziecko jest jak turysta w kraju o nieznanej mu kulturze i zwyczajach. By poczuć się bezpiecznie i odnaleźć przyjemność w poznawaniu nowego miejsca, musi poznać obowiązujące w nim zasady: wiedzieć co wolno, a czego nie, co jest dobre, a co niebezpieczne. Bez tej wiedzy będzie zagubione. Granice są więc drogowskazami , które pomagają mu uczyć się świata, siebie i ludzi – z radością, bez lęku. Sprawiają, że to, co je otacza, staje się bezpieczniejsze, bardziej zrozumiałe i przewidywalne. Gdybyśmy ich nie stawiali, pozostawilibyśmy naszego „turystę” bez pomocy. To tak, jakbyśmy mówili: „Radź sobie sam”. Jak stawiać granice, by nie zmienić domu w koszary? W rodzicielstwie ważna jest empatia i szacunek . Jeśli szanujemy dziecko i jego potrzeby, jeśli dajemy mu prawo do własnego zdania i jesteśmy wrażliwi na to, co czuje i jak to wyraża, nie przesadzimy w kwestii stawiania granic. Zabraniając czy wymagając czegoś, uzasadniajmy swoją decyzję. Pozostawiajmy maluchowi wybór w niektórych sprawach. Np. egzekwując to, aby jadł zdrowo i regularnie, pytajmy: „Na co masz ochotę: na rosół czy zupę pomidorową?”. Nie zgadzajmy się jednak, by dla świętego spokoju zamiast obiadu jadał lody. Jeżeli ma na nie wielką ochotę, dajmy mu je na deser. Zobacz także: Mów "Stop!" zamiast "Nie!" O czym trzeba pamiętać, ucząc dziecko reguł? Przede wszystkim tłumaczmy dziecku, czemu te reguły służą . Róbmy to tak, by było to dla niego zrozumiałe. Odwołujmy się do przykładów. Mówmy na przykład tak: „Nie wolno nikogo bić. Mama cię nie bije, bo bicie jest niedobre. Gdyby mama cię...
Dzieci są kochane, to wszyscy wiemy. Ale są też czasem nieznośne, marudne i nieposłuszne. Gdy już nie pomagają prośby, ani groźby, wtedy zaczynamy krzyczeć na nie. A potem ... mamy ogromne wyrzuty sumienia. Pewna mama doszła do wniosku, że nie potrafi czasem zapanować nad wariującymi dziećmi. Zauważyła, że zaczyna krzyk traktować jako metodą wychowawczą . Było jej z tym bardzo źle, więc postanowiła przeprowadzić eksperyment. Tydzień bez pokrzykiwania na dzieci! To jest wyzwanie... Jak poradziła sobie z zadaniem? 1. Kiedy byłam spokojna, moje dzieci słuchały mnie bardziej Na początku były bardzo zaskoczone. Ja zresztą też. Patrzyły na mnie wyczekująco i szukały ukrytej kamery w pokoju. Widok mamy, nie ciskającej gromów z oczu, to dla nich nowość, ale zdecydowanie bardziej zaczęły słuchać tego, co do nich mówiłam. 2. Musiałam mówić do siebie w myślach Musiałam sama siebie uspokajać w myślach, by nie krzyczeć. Dziecko, które zakłada buty przez 15 minut, bawiąc się przy tym wszystkim dookoła, jest szalenie irytujące. 3. Kiedy prosiłam o posprzątanie zabawek, nikt nie był smutny Może dlatego, że nie pulsowała mi gigantyczna żyła na czole? 4. Moje krzyki zamieniłam na dziwaczne tańce i szalone odgłosy Kiedy czułam, że mam już dość i zaraz zacznę krzyczeć, znalazłam na to sposób. Zaczęłam biegać dokoła pokoju wydając dźwięki jak kurczak. To był mój taniec frustracji, który dzieciom bardzo się podobał. I co najważniejsze, zachowałam się super, byłam miła i zabawna. 5. Moje dzieci szybko wybaczają Mamo, jest ok! Po prostu następnym razem zapytaj nas o coś normalnym głosem :-) Czy to nie słodkie? Zobacz także: Sprawdź jaką jesteś mamą! 6. Wzięłam tyle...
