Wierzcie mi, w świecie idealnym zadania domowe by nie istniały – a na pewno nie w takiej formie, w jakiej są obecnie. Uczniowie mieliby więcej luzu, rodzice nie narzekaliby, że dzieciaki są przemęczone, nam, nauczycielom, pracowałoby się o wiele łatwiej – całość materiału realizowalibyśmy w czasie lekcji. Po studiach wierzyłam, że tak się da. A potem zaczęłam pracę w publicznej szkole. W Polsce.
Ostatnie dwa lata dały nam wszystkim w kość. Żyjemy pod presją, w stresie, niedoinformowani – dzieci, rodzice, nauczyciele, dyrekcja. Nikt nie wie, co się za chwilę wydarzy, co znów wymyśli nasz rząd. Nawet gdybym chciała być tą wyluzowaną nauczycielką, która do domu zadaje napisanie wiersza albo przygotowanie prezentacji o ulubionej grze komputerowej – nie mogę. Bo choć czasem takie prace domowe się pojawiają, zwykle robię to, co moi koledzy i moje koleżanki: dyktuję, które zadania z podręcznika trzeba zrobić i ustalam termin klasówki.
Nie mam innego wyjścia. Materiału nie ubywa, a ja muszę go zrealizować – żeby jak najlepiej przygotować dzieci do tego, co je czeka, żeby nie miały zaległości przed egzaminem ósmoklasisty. Jeśli chcą osiągnąć dobre wyniki i dostać się do wymarzonego liceum – muszą się uczyć.
W pandemii to podwójnie trudne: nie muszę chyba mówić, jak wyglądają lekcje zdalne, kiedy część uczniów nie włącza kamerek, inni się spóźniają, jeszcze inni w ogóle się nie pojawiają (ciekawe, co Wy na to, drodzy rodzice?). Na sprawdzianach mogą do woli korzystać z pomocy naukowych – bo przecież nie mam jak ich kontrolować. Jeśli są nieprzygotowani – wyłączają się w trakcie lekcji, a później mówią, że mieli problemy z siecią. Nie mogą tego sprawdzić. Dodajmy do tego kwarantanny, izolacje, strach o bliskich, niepewność, czy w przyszły poniedziałek zobaczymy się w klasie, czy znów łączymy się zdalnie. To wszystko to mieszanka wybuchowa, która odbija się na nas wszystkich.
Tak jak i Wy, drodzy rodzice, tak i ja staję się mistrzynią żonglerki: żongluję obowiązkami, raportami dla dyrekcji, wystawianiem ocen, przerabianiem materiału, przygotowaniem do egzaminu, a wszystko to w czasie, kiedy świat stoi na głowie. Nauczanie to moja praca, to moja pasja – ale nie mam wyboru. Muszę zadawać zadania nawet na ferie i weekendy, muszę wymagać od moich uczniów pracy poza szkołą. I nie robię tego dla siebie, ale dla nich. Jeśli teraz macie do mnie pretensje, to co zrobicie, kiedy Wasze dzieci zawalą egzaminy? Nie dostaną się do wymarzonych szkół? No właśnie.
Marta, nauczycielka z 15-letnim stażem
Zobacz także:
Znajomość tabliczki mnożenia jest niezbędna w nauce matematyki w starszych klasach. Pamiętaj jednak – twoje dziecko nie musi wkuwać równań na siłę! Aby dziecko nabrało wprawy w tabliczce mnożenia, warto zastosować naukę przez zabawę: oto ćwiczenia, zadania i kolorowanki, które możesz wydrukować, a następnie rozwiązać razem z dzieckiem. Spis treści: Tabliczka mnożenia: zadania do druku Tabliczka mnożenia: ćwiczenia dla dzieci Tabliczka mnożenia zadania do 30 Kolorowanki z tabliczką mnożenia do 100 Tabliczka mnożenia: zadania do druku Zamiast rozpisywać równania na kartce, pomóż dziecku w nauce tabliczki mnożenia, rozwiązując zadania w formie obrazków. Dla dziecka będzie to znacznie przyjemniejsza forma nauki i nawet nie zauważy, że licząc żółwie czy rybki, tak naprawdę ćwiczy mnożenie. Kliknij w obrazek, by wydrukować zadania. Zadanie 1: Poproś dziecko, by pomnożyło liczbę umieszczoną w heksagonie z lewej strony przez liczbę zwierzątek na rysunku. Wynik niech w pisze w heksagonie po prawej stronie. Zadanie 2: Poproś dziecko, by pomnożyło liczbę umieszczoną w heksagonie z lewej strony przez liczbę zwierzątek na rysunku. Wynik niech w pisze w heksagonie po prawej stronie. Zadanie 3: Poproś dziecko, by wycięło elementy z dolnego diagramu. Następnie niech wykona działania umieszczone w górnym diagramie. Prawidłowy wynik odnajdzie na wyciętych obrazkach, które następnie należy przykleić we właściwym miejscu. Tabliczka mnożenia: ćwiczenia dla dzieci Fajnym pomysłem jest połączenie treningu tabliczki mnożenia z podstawami kodowania. Dzieci uwielbiają kolorowanie pikseli, dzięki, którym powstaje jakiś rysunek. To nie tylko trening tabliczki mnożenia, ale i logicznego myślenia. Na poniższych kartach dziecko potrenuje także angielski. Gwarantujemy, że będzie zachwycone! Zadanie 1: W dolnej...
Wyjaśniamy, jakie są głoski w języku polskim i jak odróżnić głoskę od litery. Ta wiedza pomoże w treningu głoskowania, czyli dzielenia słowa na głoski. To ma ogromne znaczenie dla nauki czytania. Przekonaj się, że rozpoznawanie głosek i podział słów na głoski może być łatwy. Spis treści: Co to są głoski? Czym różnią się od liter? Jak liczyć głoski? Podział głosek Głoski: przykłady ćwiczeń Co to są głoski? Czym różnią się od liter? Głoski to najmniejsze, niepodzielne dźwięki mowy. Najprościej można powiedzieć, że głoska jest dźwiękiem, a litera zapisem graficznym . Głoska od litery różni się tym, że głoskę słyszymy i wymawiamy, a literę widzimy i zapisujemy. Wszystkie głoski występujące w języku polskim to: samogłoski : a, ą e, ę, i, o, u, y, spółgłoski : b, c, ć, cz, d, dz, dż, dź, f, g, h, j, k, l, ł, m, n, ń, p, r, s, ś, sz, t, w, z, ż, ź. Przykłady głosek Przykładowy podział na głoski warto zacząć od krótkich słów, np. dom: d – o – m (3 głoski: d, o, m), miś: m – i – ś (3 głoski: m, i, ś), kot: k – o – t (3 głoski: k, o, t), mama: m – a – m – a (4 głoski: m, a, m, a), kotek: k – o – t – e – k (5 głosek: k, o, t, e, k). Kiedy widzimy, że podział na głoski idzie dziecku coraz lepiej, można sięgać po coraz trudniejsze przykłady. Na przykład takie, w których liczba głosek wcale nie będzie równa liczbie liter. Jak liczyć głoski? Bywa, że głoska odpowiada literze, np. w wyrazie „moneta” – jest 6 głosek i 6 liter. Czasami jednak jedna głoska zapisywana jest za pomocą dwóch liter, czyli jest tzw. dwuznakiem. Na przykład w wyrazie „deszcz” mamy 4 głoski („d”, „e”, „sz”, „cz”), ale liter jest 6. W tym wyrazie znajdują się dwie głoski,...
