Mała dziewczynka chciała bawić się nowymi kosmetykami swojej mamy i w efekcie zniszczyła cały zestaw do makijażu. Zdarza się. Jej mama jednak postanowiła, że córka wyniesie z tego ważną lekcję. Wymyśliła dla dziecka dotkliwe konsekwencje.
„Nauka czasem jest trudna” – oświadczyła mama 4-latki, pokazując całkiem zniszczone kosmetyki, rozlane podkłady i pokruszony bronzer. Tak jej własność potraktowała córka i... chyba gorzko tego pożałowała.
Kobieta wyjaśniła, że kiedy już odkryła skalę zniszczeń, spakowała większość zabawek dziewczynki do czarnych worków. Następnie włożyła trochę pieniędzy do portmonetki córki, tak aby ta miała swoją „własną” gotówkę. Potem udały się razem do sklepu i tam 4-latka musiała wydać „swoje” pieniądze na nowe kosmetyki dla mamy. To nie wszystko – zabrane zabawki dziewczynka odzyska dopiero wtedy, gdy zacznie troszczyć się o cudzą własność i szanować rzeczy innych osób.
@rosievaughan697 Kids need to learn the hard way sometimes #parenting #respectingothers #fyp ♬ Aesthetic - Tollan Kim
Internauci są podzieleni i różnie oceniają metody wychowawcze tej mamy. Dla jednych to przesada, by w tak dotkliwy sposób karać malutkie dziecko, które i tak nie zrozumie intencji matki. Uważają, że dziewczynka może co najwyżej zasmucić się, a nawet mieć traumę z powodu surowej kary! Inni twierdzą, że 4-latka poniosła naturalne konsekwencje swojego zachowania – musiała odkupić zniszczone rzeczy, podobnie jak musiałaby posprzątać, gdyby nabałaganiła.
Piszemy też o:
Błędy w wychowaniu dzieci zdarzają się każdemu. Jeśli jednak są nagminnie powtarzane, mogą sporo namieszać! Dostrzegasz, że twoje dziecko jest coraz bardziej kapryśne, nieposłuszne, a do tego kłamie? Może to efekt błędów, które popełniasz nieświadomie? Zdradzamy, jakie są najczęstsze błędy wychowawcze rodziców. Jeśli dotyczą ciebie, zacznij pracować nad sobą jak najszybciej, a wtedy zauważysz też zmianę w zachowaniu twojego dziecka. Spis treści: Błąd wychowawczy – definicja Błędy wychowawcze ciepłe i zimne Klasyfikacja błędów wychowawczych Błędy wychowawcze rodziców i ich skutki Jak naprawić błędy wychowawcze? Błąd wychowawczy – definicja Błąd wychowawczy to takie zachowanie rodzica, opiekuna prawnego, a także nauczyciela, które może spowodować pojawianie się szkodliwych dla dziecka lub otoczenia zachowań, stanów, postaw, emocji, np. poczucia nadmiernego wstydu, niskiej samooceny czy utraty samodzielności. Błędy wychowawcze ciepłe i zimne Błędy rodzicielskie można podzielić na „ciepłe” i „zimne”, czyli na takie, które swój początek mają w skrajnie odmiennych, opozycyjnych emocjach, a w konsekwencji, strategiach wychowawczych. Błędy zimne zasadniczo łatwo odczytać jako błędy wychowawcze i właśnie je, w odróżnieniu od błędów ciepłych zazwyczaj uważa się za zachowanie, którego rodzic powinien się wystrzegać. Przykładem błędów zimnych opartych na odrzuceniu dziecka jest agresja słowna (w tym: krzyczenie na dziecko) lub fizyczna, obojętność wobec dziecka, rygoryzm i zbyt wysokie, niemożliwe do spełnienia wymagania, a także hamowanie rozwoju dziecka. Błędy ciepłe związane są z nadmierną emocjonalną akceptacją dziecka i zazwyczaj nie są postrzegane jako błędy wychowawcze, a jako wyraz...
Mój mąż, Adam, jest wspaniałym mężczyzną. Poznaliśmy się w liceum – chodziliśmy do tej samej klasy. Dużo nas łączyło – nie tylko podobne zainteresowania. Pochodziliśmy z całkiem zamożnych rodzin, chcieliśmy wyrwać się z dużego miasta, myśleliśmy o przyszłości. Wiedziałam, że po maturze nie pójdę na studia, że ich nie potrzebuję. Chcieliśmy tego samego – dużej rodziny Chciałam założyć rodzinę, wyjść za mąż za kogoś, kto zapewni mi byt. Adam chciał tego samego – kobiety, która zamiast ganiać do pracy i urabiać się po łokcie, a potem stękać, jak jej źle, skupi się na jednym: na budowaniu rodzinnego gniazdka. Oświadczył mi się zaraz po maturze. Poszedł na studia inżynierskie, dorabiał w firmie swojego ojca – ojciec od dziecka przygotowywał go, że kiedyś ją po nim przejmie. Mieszkał wtedy ze swoimi rodzicami, ja z moimi. Moi rodzice nie byli zbyt szczęśliwi, gdy powiedziałam im o moich planach na przyszłość. Chcieli, żebym poszła na studia, pomyślała o sobie, była niezależna – zwłaszcza matka na to nalegała. Jest nowoczesna, jej zdaniem kobieta musi mieć własne pieniądze, musi być zaradna – w razie gdyby coś się stało, w razie rozwodu… Spełniło się moje największe marzenie W końcu postanowiliśmy z Adamem, że czas się usamodzielnić. On już całkiem nieźle zarabiał w firmie ojca, a ja nie mogłam się doczekać, aż w końcu wyjdę za mąż i urodzę dziecko. Wiedziałam, że to rola, do której jestem stworzona! W końcu, kilka dni po tym, jak Adam obronił pracę dyplomową, powiedzieliśmy sakramentalne „tak”. Zamieszkaliśmy u teściów – odstąpili nam część bliźniaka, którą wcześniej zajmowała babcia Adama. Ona zamieszkała z nimi, a my mieliśmy cały dom dla siebie! No, pół. Bardzo szybko zaszłam w ciążę. Urodziłam synka, a kilka miesięcy znów zobaczyłam na teście dwie kreski… Dziś mam 33 lata...
Dorota Zawadzka na swoim facebookowym profilu opisuję historię, której była świadkiem. Pewna mama robiąca zakupy w sklepie spożywczym ze swoją pięcioletnią córką próbowała uspokoić rozkrzyczaną dziewczynkę: „Uspokój się histeryczko jedna. Zamknij się, wstręciucho. Za chwilę ci przyłożę tak, że popamiętasz na długo. Zobaczysz, zabiorę ci wszystkie zabawki, gdy tylko wrócimy do domu. Nie mogę zakupów zrobić spokojnie, ludzie się NA CIEBIE gapią. Nie bądź złośliwa!”. Dziewczynka krzykiem i piskiem demonstrowała swoją niechęć do robienia zakupów. Jasno deklarowała, że chce iść do taty, który – według relacji Doroty Zawadzkiej – czekał przed sklepem, czytając gazetę. „Masz być tu ze mną i nie dyskutuj. Bądź cicho”, krzyczała matka. Psycholożka zwróciła się do matki z ofertą pomocy, jednak nie spotkała się z przychylną reakcją. Matka wsadziła córkę do wózka i wyszła ze sklepu. Dorota Zawadzka radzi, co robić gdy dziecko krzyczy w sklepie Dorota Zawadzka krytycznie ocenia wspólne, rodzinne wyjścia do galerii handlowych, szczególnie kiedy za oknem jest ładna pogoda. „Centra handlowe to nie są miejsca dla dzieci, koniec i kropka”, poucza psycholożka. Jeśli jednak rodzic decyduje się na rodzinne wyjście do galerii handlowej, a dziecko zachowuje się niezgodnie z jego oczekiwaniami, to powinien sobie uzmysłowić, że zachowanie dziecka może być: reakcją na nadmiar bodźców, chęcią zwrócenia na siebie uwagi, chęcią osiągnięcia celu, np. kupna kolejnej zabawki, nie jest intencjonalne: nie ma na celu ośmieszenia czy wprawienia w zakłopotanie. Aby uniknąć niekomfortowych sytuacji, należy przed wyjściem z domu: wytłumaczyć dziecku zasady, jakie obowiązują w sklepie, okazać dziecku więcej uwagi, a wtedy nie będzie...
