Mama to taki łatwy cel dla krytykantów, zauważyłyście? A to źle ubrała dziecko ("Gdzie ta czapka? Co tak boso to dziecko biega po parku, pewnie 500+ przepuściła!"), a to ośmieliła się wyjąć pierś na ulicy i nakarmić dziecko (a piersi to wiadomo, dla mężczyzn są, a nie po to, by je z dzieckiem uczepionym do sutków pokazywać - obrzydliwość i zwyrodnienie straszne), a to pozwala dziecku płakać w sklepie ("Teraz to się dzieci nie wychowuje, tylko chowa! Kiedyś to dostałby klapsa w tyłek i wiedziałby, gdzie jego miejsce!").
Z tatą: "Ooo, czy tatuś pomalował ci paznokcie?"
Z mamą: "Wiesz, że lakier do paznokci jest toksyczny, prawda?"
Tak, matki to wszystko robią źle. I są roszczeniowe. I wszędzie się z tymi dziećmi pchają i jeszcze by chciały, żeby im miejsca w autobusach ustępować! Kto to widział, żeby dwulatek siedział, kiedy obok stoją dorośli?! Powiedzmy to sobie szczerze: nic a nic się nie znamy! Źle żywimy, źle ubieramy, źle wychowujemy. Świat zmierza przez nas, matki, do zagłady.
Tata: "Tylko podcinamy?"
Mama: "Z kim są teraz dzieci?"
Ale taki współczesny tata to już całkiem inna historia: widziałyście, jak mężczyźni teraz się garną do opieki nad dziećmi? I do parku z córką pójdzie, i w piłkę z synem pogra... Takiego tatę to nawet w szatni przedszkolnej często można spotkać (a mamuśka pewnie smacznie śpi, zamiast dziecko odprowadzić! Biedny facet, spieszy się do pracy, na rodzinę zarabiać, a jeszcze musi dziecko do przedszkola przyprowadzić!). Ostatnio to nawet na własne oczy widziałam, jak jeden ojciec na osiedlowym placu zabaw pilnował dwójki dzieci poniżej 4 roku życia! Co prawda jedno spadło mu na ziemię, ale za to od razu je uspokoił i powiedział, że wrócą do domu, puści mu bajkę i zrobi omlet z dżemem. Omlet. Ojciec!
Z tatą: "Wow, ale dobry tata! Zabrał dzieci do parku!"
Z mamą: "Wow, ona nawet nie pilnuje dzieci!"
Tak, ojcowie to są super – pozwolą dziecku na kontakt z naturą i dadzą pobiegać boso po trawie, nie wychowują mięczaków martwiąc się byle wiaterkiem i na siłę wpychając te wszystkie czapeczki. I butelkę taki ojciec potrafi podać jedną ręką, drugą skrolując telefon w ważnych sprawach służbowych... I jacy ciepli i opiekuńczy są! Świetnie to w sklepach widać – zabierają milusińskich na zakupy, rozumieją naturę dzieci i wiedzą, że czasem trudno im opanować trudne emocje, kiedy więc ich dziecko wije się z płaczem po podłodze, wiedzą, że najważniejsze to być obok, przeczekać. Nie to co matki! One, jak już ustaliłyśmy, wszystko robią nie tak.
Tata: "Oglądałeś mecz?"
Mama: "Co u dzieci?"
A teraz na poważnie (dobra, nie całkiem!). Dostrzegacie różnice w postrzeganiu matek i ojców? Doskonale widzi je Chaunie Brusie, matka czworga dzieci, która opublikowała w portalu Babble rysunki na temat różnic w odbiorze matek i ojców w miejscach publicznych. Co myślicie o tych obrazkach? Nas bardzo rozbawiły!
Z tatą: "O, patrzcie jaki dobry tata!"
Z mamą: "Ta to musi mieć ręce pełne roboty!"
Zobacz też: Jak to? Ja nic nie robię? Macierzyństwo i selfie: bez lukru!
Dobry ojciec wczoraj i dziś W naszym kraju wciąż popularna jest tradycyjna koncepcja roli ojca. Ojciec w takim ujęciu jest głównym żywicielem rodziny, pojawiającym się, gdy trzeba wykonać ciężkie prace fizyczne. Ojciec wkracza do akcji, gdy dzieci sprawiają kłopoty wychowawcze. W takim stereotypowym ujęciu ojcostwo to głównie obowiązki, z których mężczyzna powinien się wywiązać, żeby być „ dobrym ojcem ”. Nowoczesny tata to zaangażowany tata Wyraźnie jednak widać, jak na naszych oczach zmienia się koncepcja ojcostwa . Współczesny ojciec jest stale obecny w życiu dzieci, jest cierpliwy i wyrozumiały, okazuje bez wahania miłość i troskę. Takich ojców spotykamy coraz częściej na ulicach, w parkach czy galeriach handlowych. Nowoczesny ojciec , nawet jeśli wciąż wykonuje obowiązki rodzicielskie, czyni to z radością i są one dla niego źródłem spełnienia. Osobiste korzyści wynikające z zaangażowanego ojcostwa utrzymują motywację do bycia tatą na wysokim poziomie. I tu czasem pojawia się problem, bo dla wielu ojców wychowanych w tradycyjnym modelu nie zawsze jest oczywiste, gdzie szukać radości czy okazji do rozwoju w relacjach z dziećmi. No właśnie, gdzie ich szukać? Radość i rozwój mężczyzny podczas czasu spędzonego z dziećmi Gdzie ich szukać? Radzi dr Jarosław Kulbat, psycholog społeczny. Zaangażowane ojcostwo może stać się źródłem poczucia dumy. Najbardziej oczywiste są te sytuacje, w których dziecko odnosi sukcesy. Ale przecież porażka, którą dziecko odnosi w wielkim stylu, po której potrafi się podnieść i spróbować ponownie, też może być wielkim powodem do dumy. Z drugiej strony, sukces ojca w przełamywaniu stereotypowych oczekiwań innych, że mężczyzna nie potrafi zająć się dzieckiem, też może być źródłem wielkiej satysfakcji. I nierzadko wzrostu pewności siebie. Rozwiązywanie praktycznych...
Zacznę zaczepnie: po co właściwie jest ojciec, oczywiście poza tym, że daje życie? Nie rodzi, nie karmi piersią, często nie ma go w domu, wiele dzieci wychowuje się bez niego... Może wiec nie jest aż taki ważny? Przeczytaj także: Współczesny tata - kto to taki? Urszula Sajewicz, psycholog rozwojowy: Ależ jest. I to bardzo! Z mnóstwa powodów. Pierwszy z brzegu: tato uczy dziecko innych rzeczy niż mama i kształtuje w nim zupełnie inne cech y. Można to zobaczyć choćby na placu zabaw. Większość mam koncentruje się na chronieniu pociech, uważaniu, by nie zrobiły sobie krzywdy. Ojcowie też o to dbają, ale skupiają się na tym, by zachęcić malucha wspinania się coraz wyżej, korzystania z coraz większej ilości urządzeń, a więc do podejmowania kolejnych wyzwań , pokonywania kolejnych przeszkód, własnej słabości, lęku. A to jak wiadomo przydaje się nie tylko na zjeżdżalni. Rolą mamy jest chronienie pisklęcia, ojca – sprawienie, by rozwinęło skrzydła, stało się odważne i samodzielne. Zaraz, zaraz, czy przypadkiem nie dotyczy to czasów, gdy matki dmuchały w domowe ognisko, a ojcowie polowali na mamuty? Latamy samolotami i robimy kariery, ale – chcemy czy nie – nadal wiele nas łączy z przodkami. Ale przecież dziś od ojców wymaga się innych rzeczy – mają być przy porodzie, przewijać, kąpać, tulić do snu.... I bardzo dobrze, że to robią, bo dzięki temu wspierają matk i i są w życiu dzieci od samego początku . Jeśli jednak czują, że np. obecność przy porodzie nie jest dla nich, nie powinni robić tego na siłę, wyłącznie dlatego, że "tak trzeba". Nie mogą także oczekiwać od siebie tego samego poziomu roztkliwienia, które widzą w matek – nie są pod wpływem hormonów, które tuż po porodzie pomagają kobietom odnaleźć się w nowej sytuacji. Czują, myślą i działają inaczej niż mama. Mama zastanawia się,...
Ojciec - zwykle zapracowany, pochłonięty zawodowymi sprawami - dopiero podczas weekendów odnajduje się w roli serdecznego opiekuna. Nawet jeśli nie wychodzi mu to idealnie, daje dziecku to, co mamie rzadko wychodzi – niewymuszony doping do rozwoju . Dziwicie się? Prędzej zgodzilibyście się z tym, że ojciec dużo gorzej radzi sobie z dzieckiem? Pora zmienić zdanie! Tata uczy dziecko wyjątkowych umiejętności i jak mało kto pomaga stawiać kolejne kroki ku samodzielności. Przekonajcie się sami – oto czego dziecko może nauczyć się od taty: Lekcja 1: Przy tacie trzeba bardziej się starać Mężczyźni zwykle nie są wylewni w opowiadaniu o osiągnięciach dziecka, lecz w głębi duszy rozpiera ich ojcowska duma. Nawet jeśli mu tego nie mówią, potrafią to okazać gestem, uśmiechem, błyskiem w oku. A zachwyt taty ma wyjątkową moc . Także dlatego, że jest dla dziecka czymś mniej oczywistym niż uwielbienie ze strony mamy – do niej wystarczy się przytulić, uśmiechnąć, żeby je poczuć. By wywołać zachwyt taty, trzeba się bardziej postarać, ale gdy się pojawi – jest prawdziwą nagrodą. Warto dla niej chwycić piłeczkę, przekręcić się na plecki... Dążyć do celu, pokonując trudności. Lekcja 2: Ojciec zachęca do komunikacji Mamy zwykle lepiej wiedzą, kiedy dziecko jest głodne , senne, zmarznięte, zmęczone. Szybciej orientują się, czego mu potrzeba, nie tylko dlatego, że uważniej je obserwują. Wyczuwają jego potrzeby także intuicyjnie. Mężczyzna zaś chce się dowiedzieć, o co dziecko prosi, bo tego nie wie, nie rozumie, nie domyśla się. Mobilizuje go więc, by zaczął się porozumiewać : wyciągnął rączkę w stronę kubeczka, ściągnął czapeczkę, podpełzł do zabawki. Ale zanim dziecko to zrobi, potrzebuje zdać sobie sprawę, czego tak naprawdę potrzebuje i kombinuje, jak to osiągnąć. Męska nieporadność okazuje się niekiedy wielką zaletą... Lekcja 3:...
