Po rozwodzie rodziców potrzeba sporo czasu, żeby wszystko poukładać, a potem dużo dobrej woli, by nowy partner mamy czy taty dołączyli do rodziny. Rodzina może być szczęśliwa po raz drugi, jeśli uda się jej ominąć pułapki. Przeczytaj, jak oswoić dziecko z nową rzeczywistością po rozwodzie rodziców, jak odnaleźć się w nowym domu taty i jak wprowadzić do życia dziecka po rozwodzie nowego partnera.
Jeśli atmosfera przy wigilijnym stole po rozwodzie może być przyjazna, warto w ten szczególny wieczór razem do niego usiąść. Święta to czas spełniania marzeń, zwłaszcza dziecka. Skoro marzenia dziecka o rodzinie mieszkającej pod jednym dachem nie mogą się ziścić, niech staną się rzeczywistością te o radosnych świętach u boku mamy i taty. Ale gdy napięcia wiszą w powietrzu, zrezygnujcie ze wspólnego świętowania. Czasem lepszym rozwiązaniem są święta u dziadków.
DOBRA RADA: Na wiele tygodni wcześniej warto dokładnie zaplanować, jak będą wyglądały święta. Podzielić można wszystko: wigilię – wcześniejsza kolacja z mamą, późniejsza z tatą, pierwszy dzień świąt z tatą itd. A może śniadanie u mamy, a obiad u taty? Niektórzy rozwiedzeni rodzice umawiają się, że w jednym roku dziecko spędzi święta z tatą, w kolejnym z mamą. To dobre rozwiązanie, gdy dzieli ich duża odległość.
Pierwsza wizyta u taty po rozwodzie może być dla dziecka dużym przeżyciem. Gdy wróci, nie zalewaj go lawiną pytań o to, co robili, jak wygląda salon i czy TA pani jest miła. Na niektóre z nich będzie mu trudno odpowiadać, bo albo nie będzie ci chciało sprawiać przykrości („Ta pani była miła, ale czy mama to zrozumie?”), albo niektóre rzeczy musi sobie dopiero poukładać w głowie („Nie wiem, czy tata może kochać córeczkę tej pani”). Dziecko będzie więc odpowiedzi unikać albo kłamać i żyć w poczuciu winy, że nie mówi prawdy.
DOBRA RADA: Kiedy dziecko wraca od taty, który mieszka z nową partnerką, cierpliwie słuchaj tego, o czym chce ci powiedzieć. Może sam zacznie pytać. Wtedy szczerze odpowiadaj.
Kiedy w twoim życiu pojawia się nowy partner, dziecku może się wydawać, że traci swoją uprzywilejowaną pozycję. Jeśli utrzymuje dobre stosunki z ojcem, to tylko jego wciąż widzi u boku mamy. Ma poczucie, że akceptacja nowego mężczyzny oznaczałaby zdradę ojca.
DOBRA RADA: Mów o swoich uczuciach do dziecka, zapewniaj, że nie zależą one od tego, co dzieje się w Waszej rodzinie. Odważnie powiedz, że powrót do taty nie jest już możliwy, a pojawienie się nowego partnera nie wynika z wcześniejszych relacji z mężem. Wytłumacz dziecku, że to całkowicie normalne, iż kocha tatę i lubi twojego towarzysza życia.
Dziecko boleśnie odczuwa rozpad małżeństwa rodziców i, nawet po ich definitywnym rozstaniu, w głębi ducha wierzy, że mama i tata jeszcze się pogodzą. Niezależnie od wieku, dzieci nie potrafią pogodzić się z nieodwracalnością rozwodu. Dlatego, kiedy w domu pojawia się nowy partner mamy lub podczas sobotniego spotkania tata opowiada o nowej narzeczonej, niezabliźniona rana w dziecięcej duszy otwiera się na nowo. Nie oznacza to, że rodzice dziecka powinni czekać z nowym związkiem do pełnoletności malucha – smutna, samotna mama wcale nie jest dla dziecka lepszym towarzyszem, niż ta, zakochana w nowym partnerze. Rywal, czy sojusznik Po rozpadzie Twojego małżeństwa dziecko i Ty stanowiliście nierozłączną parę. Ono było dla Ciebie najważniejsze, z nim spędzałaś najwięcej czasu i to ono razem z Tobą decydowało o domowych sprawach. Pojawienie się nowego domownika może zachwiać nieco pozycję Twojej pociechy w domowej hierarchii, dlatego jego osoba witana jest z nieufnością. Malec, dla którego mama do tej pory stanowiła niepodzielną własność, teraz czuje nadchodzące zagrożenie. Uczucia i uwaga mamy, dotąd skupione na malcu, teraz będą podzielone między dziecko a jego dorosłego konkurenta. To dla tego pierwszego może okazać się trudne do przyjęcia. Dziecko może czuć się zazdrosne, opuszczone i niekochane przez Ciebie. Daje ujście swoim emocjom poprzez agresywne zachowanie, szczególnie w stosunku do "obcego", ale też i wobec "zdrajczyni" – jak o Was myśli szkrab. Aby obłaskawić nastawionego wrogo malca, Twój partner może sięgać po popularne sztuczki: od zwykłego lizusostwa aż do przekupstwa. Możesz przymknąć oko na te działania pod warunkiem, że Twój partner, w staraniach o sympatię dziecka, nie przekracza granicy własnych chęci i szczerości. Maluch z łatwością wyczuje fałsz i zniechęci się do nowego domownika. Porozmawiaj z dzieckiem Twój nowy związek...
Macocha, jak możemy przeczytać w Słowniku Języka Polskiego PWN, to „żona ojca w stosunku do jego dzieci z wcześniejszego małżeństwa". Wyraz „żona” jest tu o tyle istotny, że to od ślubu z ojcem dziecka zależy, czy jego nowa partnerka może być uznana za członka rodziny dziecka i jakie będzie miała prawa. A relacje z macochą do łatwych nie należą, przede wszystkim ze względu na stereotypy rodem z baśni. W prawdziwym życiu zaś też bywa różnie. Praktyczne informacje: 1. Macocha w świetle prawa 2. Adopcja dziecka przez macochę 3. Prawa do dziecka 4. Alimenty na pasierba 5. Podział spadku po ojcu między macochą a dziećmi 6. Relacje z macochą Macocha a prawo Jeśli nowa partnerka nie jest żoną biologicznego ojca dziecka, w świetle prawa jest dla swojego pasierba obcą kobietą. Tym samym nie do niego żadnych praw wynikających z opieki nad nim. Dopiero małżeństwo z tatą sprawia, że dziecko i macochę zaczyna łączyć stosunek powinowactwa , który daje przybranej mamie pewne prawa. Nie są one jednak takie same jak prawa biologicznego rodzica, który ma pełną władzę rodzicielską. Jedynie w przypadku przysposobienia dziecka (adopcji) prawa macochy zrównują się z prawami matki. Przysposobienie dziecka przez macochę Macocha może adoptować dziecko swojego partnera tylko w przypadku, gdy jego biologiczna matka nie żyje lub pozbawiono ją władzy rodzicielskiej. Musi też być powinowatą swojego pasierba, czyli żoną jego ojca. Jeśli żyje z tatą dziecka bez ślubu, nie może przysposobić jego dziecka. Nadal jednak tworzy z nim i jego tatą i/lub adresem tzw. rodzinę patchworkową . Czy macocha jest opiekunem prawnym dziecka? Jeśli je adoptowała, jej władza rodzicielska i prawa nie różnią się niczym od praw rodziców biologicznych. Jeśli nie przysposobiła dziecka, ale poślubiła jego tatę, ma pewne prawa, np. do alimentów czy dziedziczenia....
Nic nie jest w stanie dobrze przygotować do roli macochy, żaden podręcznik. Warto jednak wiedzieć, co w byciu częścią przyrodniej rodziny jest najtrudniejsze. Czy jest ktoś, kto wie o tym więcej, niż inna macocha? 1. Na pierwszym miejscu stawiaj małżeństwo "Ludzie dziwnie na mnie patrzą, gdy mówię, że relacja z mężem jest dla mnie priorytetem. Pytają, czy nie mamy przypadkiem czworga dzieci, o których musimy myśleć. Tak, mamy. Ale jestem macochą właśnie dzięki mojemu mężowi! Jeśli nasz związek jest mocny i silny, jesteśmy lepiej przygotowani do zmierzenia się z całym stresem wynikającym z bycia przybraną rodziną patchworkową . Nie wspominając o tym, że jesteśmy bardziej uważni, cierpliwi i zjednoczeni jako rodzice." Jamie 2. Będziesz się czuła, jakbyś rywalizowała z byłą żoną swojego partnera "Nie porównuj waszych domów, nie rywalizuj z innymi domami i nie krytykuj ich. Działaj zgodnie ze swoim sumieniem, zawsze." Kelly 3. Na początku możesz nie kochać przybranych dzieci "Możesz odczuwać presję, żeby być ciepłą, tolerancyjną i kochającą macochą od samego początku znajomości z dziećmi twojego partnera. To naturalne zaczynać z pewnym dystansem. Powoli odkrywaj ich autentyczność, wrażliwość , daj sobie czas na miłość. Nie próbuj ich zmieniać ani chronić na siłę. Pokochałaś ich tatę, a jego dzieci z pewnością są równie wspaniałe." Jennifer 4. Nie bądź dla siebie zbyt ostra "W twoim życiu będą się zdarzać trudne chwile. Będzie sporo wpadek. Mamy są dla siebie bardzo surowe i czasem wydaje mi się, że macochy jeszcze bardziej. Przepraszaj, jeśli tego potrzebujesz, ustal reguły, jeśli to ci pomoże, ale nie bądź dla siebie zbyt ostra, jeśli w jakimś momencie się potkniesz." Christine 5. W najlepszym wypadku, dzieci twojego męża pozostaną obojętne "Z pewnością jesteś podekscytowana nowym związkiem, ale ten nowy...
