Koń na biegunach - zabawa dla dzieci

Moja półtoraroczna córeczka ani chwili nie usiedzi spokojnie. Przez cały dzień raczkuje, chodzi, biega, kręci się w kółko, podskakuje, wspina się na meble, ciągle jest w ruchu. Do tego piszczy, krzyczy lub wydaje inne dźwięki. Trudno ją uspokoić. Boję się, czy nie jest nadpobudliwym dzieckiem . Oliwia z Poznania   Dr Joanna Urbańska: Niejeden rodzic, którego dziecko to żywe srebro, chciałby mieć w domu, choć przez dzień, małego flegmatyka. Z kolei niejeden rodzic flegmatyka z nutką zazdrości patrzy na ruchliwe dziecko znajomych – tak szybko się rozwija, tak ciekawi je otoczenie... Rodzice wszędobylskiego malucha często martwią się jego szczególną żywiołowością – jak będzie się dalej rozwijał, czy nauczy się koncentrować uwagę na zadaniach? Czy usiądzie spokojnie w przedszkolu? Jak wytrzyma w szkolnej ławce? Prof. Anna Brzezińska: Obserwując pełne energii dziecko, rzeczywiście trudno oprzeć się wrażeniu, że jest nadpobudliwe . Szczególnie, jeśli nie ma możliwości porównania go z rówieśnikami. Większość mam może jednak spać spokojnie. Maluch, który wreszcie nauczył się chodzić, może, a nawet chce, wszędzie dotrzeć i niemal w każde miejsce zajrzeć. Dr Joanna Urbańska: Raczkuje, wspina się, biega jak szalony. Kiedy na nas spojrzy, zaraz jego wzrok ucieka w inną stronę... Wyniki badań przesiewowych pokazują, że nadpobudliwość jest częstsza u chłopców niż u dziewczynek. Jak ją odróżnić od intensywnego dziecięcego odkrywania świata? Prof. Anna Brzezińska: Jeśli ruchliwość dziecka, jego energia w działaniu niepokoi rodzica, należy porozmawiać o tym z pediatrą, który ewentualnie da skierowanie do neurologa lub psychologa ( Jak wygląda wizyta u psychologa? ). Nie warto diagnozować u dziecka zaburzeń na własną rękę i doszukiwać się patologii tylko dlatego, że dziecko wydaje się inne niż np. my w jego wieku...

Twoje ramiona to dla maleństwa najbezpieczniejsze schronienie. Gdy bierzesz je na ręce, czuje się szczęśliwe i się uspokaja. Spraw, by było mu jeszcze wygodniej. Malec uwielbia, gdy trzymając go w ramionach, chodzisz, wstajesz, pochylasz się. Dzięki temu czuje się bezpiecznie i szybciej się rozwija. Jednak by noszenie na rękach przynosiło mu same korzyści, musisz wiedzieć, które pozycje są najzdrowsze i... najwygodniejsze. Oto cztery przykazania, jak prawidłowo nosić swojego szkraba. 1. Trzymaj główkę W pierwszych trzech miesiącach życia maluszka to konieczne! Gdy bierzesz go na ręce albo nosisz, podtrzymuj jego główkę dłonią. Rób tak nawet wtedy, kiedy zauważyłaś, że przez chwilę dziecko samo trzymało główkę. Mięśnie malca są jeszcze słabe i już po chwili samodzielnego dźwigania głowy niemowlę może odchylić ją do tyłu. Grozi to bolesnym naciągnięciem mięśni karku, urazem główki lub kręgosłupa. 2. Noś w różnych pozycjach Nie musisz nosić dziecka wyłącznie w klasycznej „kołysce”! Jest kilka innych świetnych sposobów: W pionie. Jedną ręką podtrzymuj główkę i kark dziecka na wysokości swego ramienia, drugą obejmij pupę. W tej pozycji malec całym ciałem styka się z Tobą i może usłyszeć bicie Twojego serca. Brzuszkiem w dół. To tzw. samolocik. Połóż malca twarzą do dołu, tak by jego szyja znajdowała się w zagłębieniu Twojego łokcia, a tułów był oparty na przedramieniu. Drugą rękę włóż między jego nóżki i dłonią obejmij brzuszek. Pozycja znacznie ułatwia odchodzenie zgromadzonych w brzuszku gazów. Buźką do przodu. Pozycja, która pozwala malcowi poznawać świat. Dziecko „siedzi” na Twej dłoni, drugą ręką podtrzymujesz jego klatkę piersiową. Smyk opiera główkę i plecki o Twój brzuch. 3. Układaj na brzuszku Tak niemowlę ćwiczy mięśnie szyi. W tej pozycji nie wolno...

Magazyn "The Pediatrics" opublikował wyniki badań, które wywołały burzę w sieci. Czy należy ignorować płacz dziecka? Australijscy naukowcy twierdzą, że tak. Wyniki kontrowersyjnego badania przeprowadzonego przez australijskich naukowców sugerują, że rodzice powinni ignorować nocny płacz dziecka . Autorem badań jest Michaela Gradistar, przebadał on 43 niemowlęta (mające od 6 do 16 miesięcy) . Na podstawie 3-miesięcznych badań wyciągnął wniosek: rodzice, którzy słyszą w nocy płacz dziecka, powinni jak najdłużej zwlekać z reakcją. Jak do tego doszedł?  W trakcie badania podzielono rodziny na 2 grupy. W pierwszej rodzice mogli zachowywać się tak, jak robią to na co dzień. Gdy ich dziecko płakało, podchodzili, by je uspokoić i utulić do snu. W drugiej zaś rodzicom zakazano takich reakcji. Zgodnie z kontrowersyjną metodą Cry It Out (wypłacz się sam) rodzice musieli zwlekać z reakcją na dziecięcy płacz tak długo, jak to możliwe. Pozwalano im podchodzić do dzieci, dopiero gdy maluchy wpadały w histerię.  Wyniki badań zaskoczyły rodziców i samych naukowców, mianowicie dzieci rodziców z drugiej grupy szybciej zasypiały, a ich sen był ok. 20 minut dłuższy. Naukowcy twierdzą, że nie odbiło się to na psychice niemowląt żadnymi negatywnymi skutkami. Dzieci te nie okazywały lęku, a ich poziom stresu był nawet niższy niż u maluszków z pierwszej grupy.  - Technika Cry It Out nie powinna wzbudzać wyrzutów sumienia u rodziców, ponieważ jest korzystna dla dziecka, które uczy się samodzielności i nie uzależnia się od mamy czy taty. W dodatku stosowanie techniki Cry It Out przynosi natychmiastowe efekty - podsumowuje doktor Gradistar. Cry It Out - nie dla nas Niereagowanie na dziecięcy płacz to bardzo daleka nam metoda wychowawcza. Płacz jest jedyną formą komunikacji małego dziecka z rodzicem. Poprzez zaspokajanie dziecięcych potrzeb...