Czy wiesz, że dzieci, które potrafią głoskować, dużo łatwiej uczą się czytać? Głoskowanie to bardzo ważne ćwiczenie słuchu fonematycznego. Dobra wiadomość jest taka, że trening głoskowania może być całkiem przyjemną zabawą, którą możecie zaproponować dziecku w domu, podczas podróży samochodem lub w drodze na plac zabaw. Proste i krótkie ćwiczenia, do których będziecie wracać regularnie, mogą przynieść naprawdę niespodziewane efekty.
Spis treści:
Głoskowanie to dzielenie wyrazów na głoski. Najważniejsze jest, by wiedzieć, że głoska to dźwięk, podczas gdy litera jest znakiem graficznym. Dlatego liczba głosek i liter w wyrazach może być taka sama lub różna, na przykład:
W przypadku wyrazu pierniczki – nie słyszymy pierwszego „i”, gdyż jego rola to jedynie zmiękczanie głoski p (p’ – zmiękczone p). Gdyby to pierwsze „i” było głoską – byłoby je słychać i wyraz ten wypowiadalibyśmy jako pijerniczki). Drugie i trzecie „i” – słyszymy, więc traktujemy jako głoskę.
Jeśli chodzi o zasady głoskowania, przede wszystkim warto pamiętać o tym, że litera „i” może pełnić rolę głoski lub nie.
Kolejną ważną zasadą jest, że w przypadku dwuznaków (czyli cz, sz, dz, dź, rz, ch) za każdym razem mamy do czynienia z jedną głoską (mimo że zapisana – składa się z dwóch liter).
Aby nie utrudniać dziecku zadania – zacznijmy od prostych, krótkich wyrazów. Najlepiej takich, w których nie występują zmiękczenia (na liczenie liter i głosek w wyrazach typu: wieczernik, pieczenie, sieć, wieść czy kielnia – jeszcze przyjdzie czas).
Po raz pierwszy dzieci spotykają się z nauką głoskowania w wieku 4-5 lat. W podstawie programowej wychowania przedszkolnego widnieje bowiem zapis dotyczący umiejętności rozróżniania głosek na początku i na końcu prostych wyrazów.
Wiedzę z zakresu głoskowania każdy maluch będzie poszerzać w zerówce i pierwszej klasie szkoły podstawowej. Przyjmuje się, że podział wyrazów na głoski dziecko powinno opanować w wieku 6-7 lat.
Uwaga. Zanim dziecko nauczy się głoskowania – powinno potrafić nie tylko rozróżniać różne dźwięki z otoczenia ale wiedzieć jak podzielić wyraz na sylaby. Dzieci w przedszkolu najpierw uczą się dzielenia wyrazów na sylaby, dopiero potem na głoski.
Uważasz, że twoja pociecha nie radzi sobie najlepiej z głoskowaniem? Nic nie stoi na przeszkodzie, by pomóc dziecku w nauce głoskowania podczas wspólnych zabaw. Podczas nauki warto pamiętać, by:
Zobacz także:
Metoda krakowska w logopedii to terapia neurobiologiczna. Mogą z niej korzystać przede wszystkim dzieci, u których z powodu różnych zaburzeń obserwuje się opóźnienia w rozwoju. Największy nacisk kładzie się na rozwijanie umiejętności językowych i komunikacyjnych, a pomaga w tym wczesna nauka czytania oraz stymulowanie innych funkcji poznawczych, zgodnie z potrzebami i możliwościami dziecka. Co to jest metoda krakowska? Metoda krakowska to sposób pracy i dostarczania wiedzy dzieciom, u których występują różne zaburzenia rozwoju: zaburzenia ze spektrum autyzmu ; zaburzenia genetyczne, jak np. zespół Downa; zaburzenia mowy (np. alalia, afazja); trudności z nauką pisania, czytania i liczenia ( dysleksja ). Zgodnie z metodą krakowską dziecku przekazuje się wiedzą dostosowaną do jego możliwości i poziomu rozwoju. Ale terapię traktuje się holistycznie – opiera się ona bowiem na założeniu, że zdolność do tworzenia nowych synaps nigdy się nie kończy i jest uzależniona od zdobywanych doświadczeń. Metodę krakowską stworzył zespół naukowców pod przewodnictwem prof. dr hab. Jagody Cieszyńskiej, która pracuje jako kierownik Katedry Logopedii i Zaburzeń Rozwoju na Uniwersytecie Pedagogicznym w Krakowie. Założenia i cele metody krakowskiej Podstawowym założeniem metody krakowskiej jest oddziaływanie całościowe na rozwój dziecka, na jego relacje z rodziną i z grupą społeczną. Punktem wyjścia we wszystkich elementach terapii jest język, bo dziecko uczy się zachowań i ról społecznych właśnie językowo. Wczesna nauka czytania odgrywa w terapii główną rolę, a dziecku dostarcza się wiedzę, której z powodu zaburzeń nie mogło zdobyć samodzielnie. Twórcy metody krakowskiej zwracają też uwagę na zasadę, zgodnie z którą rodzinie umożliwia się obserwowanie zajęć prowadzonych z dzieckiem. Terapia prowadzona według metody krakowskiej obejmuje...
Przygoda z Czytaniem. Elementarz to pozycja, która powstała z myślą o dzieciach w wieku przedszkolnym i wczesnoszkolnym. Może po nią sięgnąć zarówno maluch, który dopiero zaczyna przygodę z czytaniem, jak również uczeń, który chce doskonalić tę umiejętność. W nauce towarzyszą dzieciom postacie ze świata Disneya. Nauka czytania z Elementarzem – poznawanie alfabetu Korzystając z Elementarza , dziecko przede wszystkim uczy się liter. Są one wprowadzane stopniowo. W pierwszej kolejności dziecko poznaje podstawowy , 24-literowy alfabet, następnie są dodawane litery ze znakami diakrytycznymi (ą, ę, ó, ź, ć, ś, ź), potem dwuznaki (ch, cz, dz, rz, sz) i dwuznaki ze znakami diakrytycznymi (dź, dż), a na koniec zmiękczenia i zmiękczenia dwuznaku (ci, ni, si, zi, dzi). W procesie nauki alfabetu litery są prezentowane jako małe i wielkie, pisane i drukowane. Litery są przedstawiane na początku, w środku i na końcu wyrazu, a dodatkowo – zilustrowane obrazkiem, który pomaga maluchowi zapamiętać litery. Elementarz – metody nauki W Elementarzu zostały wykorzystane elementy różnych metod. Dziecko uczy się odczytywać pojedyncze wyrazy metodą globalną. Poznaje też sylabową budowę wyrazów oraz czyta wybrane teksty metodą sylabową, gdzie wyrazy są zapisywane z podziałem na wyróżnione kolorem sylaby. W końcowej części książki znajdują się teksty przeznaczone do czytania metodą analityczno-syntetyczną. W tym przypadku dziecko ćwiczy czytanie płynne i ze zrozumieniem. Teksty w książce mają bardzo różną formę: od krótkich zdań, poprzez wyliczanki, po opowiadania z dialogami, co bardzo urozmaica lekturę. Wszystkie czytanki są zapisane dużą, czytelną czcionką. Nad merytorycznym opracowaniem Elementarza czuwała Anna Koralewska, doradca metodyczny z ŁCDN. - Elementarz jest doskonałym uzupełnieniem Przygody z czytaniem . Został opracowany...
