Nie cenimy ziemniaków, traktujemy raczej jak oczywistość, a nawet jako zło konieczne, stąd przekonanie, że ziemniaki są kaloryczne, powodują tycie i lepiej się ich wystrzegać. Z drugiej strony ziemniaki traktujemy jako super bezpieczne w czasie karmienia piersią, bo wyjątkowo rzadko powodują alergie.
W 100 g gotowanych ziemniaków jest 75 kcal. To znacznie więcej niż w 100 g cukinii, ogórka, pomidora czy dyni, jednak dzięki wysokiej zawartości węglowodanów w ziemniakach (skrobi) po ich zjedzeniu długo nie jesteśmy głodni. Kaloryczne są zwykle nie same ziemniaki, tylko dodatki do nich: masło, sosy.
Kiedyś ziemniaki - wraz np. ze zsiadłym mlekiem – były podstawą diety. Rzeczywiście ziemniaki to jedne z niewielu produktów, które przez dłuższy czas mogą stanowić jedyne źródło pożywienia dla człowieka. Tak ekstremalna dieta nie jest polecana, szczególnie w czasie karmienia piersią. Wszystko to jednak świadczy o tym, że o ziemniakach warto myśleć jak o ważnym składniku diety.
Zobacz też: Przepisy na dania z ziemniakami
Ziemniaki nie są bardzo bogatym źródłem witamin i składników mineralnych, ale ponieważ jemy ich stosunkowo dużo, dlatego potrafią dostarczyć organizmowi wielu cennych składników. Są nimi m.in.:
Kupując ziemniaki, warto zwracać uwagę na to, żeby nie miały zielonych plam: świadczą one o dużej zawartości solaniny: może ona powodować zatrucia pokarmowe, bóle brzucha, biegunki, wymioty.
Przed gotowaniem ziemniaki warto umyć: pozwoli to pozbyć się ewentualnych azotanów (pozostałości nawozów sztucznych). Trzeba obierać ziemniaki cienko, gdyż pod skórką znajduje się najwięcej witamin i składników mineralnych (można też gotować je „w mundurkach”). Najlepiej gotować ziemniaki krótko, w małej ilości wody, lub na parze.
W czasie karmienia piersią można jeść ziemniaki, bo niezwykle rzadko powodują alergię. Warto jednak pamiętać, że najlepsza jest dieta jak najbardziej urozmaicona. Dlatego warto ziemniaki od czasu do czasu zamieniać na kasze (różne rodzaje), makarony.
Czytaj też: Jak schudnąć po porodzie
Blisko 15 proc. dzieci nie jada warzyw, a ponad 55 proc. – tylko jedno dziennie! Niewiele lepiej jest z owocami. Przeczytaj, dlaczego będzie lepiej, jeśli malec z obiadu zostawi kawałek mięsa i nie dostanie ciastka, za to zje całą surówkę, a na deser jabłko. To nie witaminy są najcenniejsze Równie ważne są tzw. fitoskładniki, które rośliny wytwarzają po to, by ochronić się przed atakiem bakterii, wirusów, grzybów. Większość z nich to barwniki: są one zgromadzone tuż po skórką i nadają jej intensywny kolor. Fitoskładniki poprawiają pracę układu odpornościowego, zwalczają wirusy i bakterie, oczyszczają organizm z toksycznych składników. Trzeba je jeść kilka razy dziennie W pierwszym roku życia podawaj warzywa w zupie jarzynowej lub jako dodatek do kaszki. Owoce zaś mogą być samodzielnym posiłkiem lub podstawą deseru. W drugim roku niech malec je zjada cztery, pięć razy dziennie. Warzywa i owoce lepiej podawać w niewielkich ilościach, za to często, gdyż zawarta w nich witamina C jest wypłukiwana z organizmu i trzeba ją często dostarczać. To nie jest trudne, bo owoce i warzywa można jeść także jako przekąski. Na początek lepiej podawać je gotowane W ten sposób ewentualne niebezpieczeństwo, że uczulą malca, będzie jeszcze mniejsze. Jeśli nie pojawią się objawy alergii, możesz je dawać smykowi na surowo. Oczywiście początkowo miksuj je lub dokładnie ścieraj na tarce, by dziecko się nie zakrztusiło. Gdy będzie już lepiej gryźć, jabłka czy gruszki dawaj w całości, obrane ze skórki. Z proponowaniem całych małych owoców (porzeczek, agrestu) wstrzymaj się do końca pierwszego roku życia ze względu na ryzyko zakrztuszenia. Bardzo rzadko alergizują Właśnie dlatego możesz je podawać na początek rozszerzania dziecięcego menu. Jeśli malec pije mleko modyfikowane, pierwsze owoce i warzywa może zjeść już w piątym miesiącu...
Owoce mają nie tylko mnóstwo łatwo przyswajalnych witamin i minerałów, ale też innych składników, których nie znajdziesz w syntetycznej pigułce. Co potrafią? Naprawdę wiele: podnosić odporność, poprawiać wzrok, humor, inteligencję. Dlatego dzieci powinny je jeść nie tylko codziennie, ale nawet... kilka razy dziennie (my też!) Co jeszcze warto wiedzieć o owocach? Rzadko powodują alergię To prawda, dlatego są bezpieczne dla dziecka. Choć oczywiście z nimi też trzeba uważać. Najbezpieczniejsze są te, które rosną w naszej strefie klimatycznej (wyjątkiem są truskawki i poziomki). Częściej uczulają cytrusy oraz owoce egzotyczne (kiwi, melony), dlatego lepiej podawać je dopiero po pierwszym roku życia. Gdy pierwszy raz dajesz dziecku owoc, ugotuj go. W ten sposób jeszcze zmniejszysz ewentualne ryzyko uczulenia. Jeśli wszystko będzie dobrze, owoce proponuj maluchowi na surowo – zawierają najwięcej witamin. Nie bój się mrożonek Mrożone owoce mają prawie taką samą wartość jak świeże, bo minusowa temperatura nie ma prawie żadnego wpływu na zawartość składników mineralnych i witamin. A to właśnie dzięki mrożonkom (oraz owocom z gotowych dań dla niemowląt) dziecko również zimą może jeść jagody, jeżyny, maliny czy truskawki. Jagody wspomagają wzrok i IQ Spośród wszystkich owoców to jagody zawierają najwięcej antyoksydantów, czyli substancji, które niszczą wolne rodniki (a to one prowadzą po latach do powstawania nowotworów). Kolejne miejsca pod względem ilości antyoksydantów zajmują winogrona i truskawki. Jagody poprawiają również widzenie (a o wzrok dziecka warto dbać już od najmłodszych lat). Jedzenie jagód może również poprawiać inteligencję. Znajdują się w nich bowiem antocyjany, substancje korzystnie wpływające na pracę mózgu. Bardzo ważne: mrożenie nie wpływa na zmniejszenie zawartości tych składników, dlatego warto podawać...
Brokuły (zielony kalafior, kapusta szparagowa), są uważane za jedne z najbardziej wartościowych warzyw na świecie. Choć brokuł to kuzyn kalafiora (obydwa te warzywa są odmianą kapusty warzywnej), to brokuł jest znacznie delikatniejszy niż kalafior. Ma też znacznie więcej niż kalafior właściwości zdrowotnych. Co dobrego w brokułach Zielony kolor brokułów świadczy o dużej zawartości beta-karotenu (prowitaminy A), który zapobiega nowotworom, jest ważny dla dobrego widzenia, wzmacnia odporność. Właściwości antynowotworowe brokuły zawdzięczają też sulforafanowi, który jest silnym przeciwutleniaczem blokującym powstawanie mutacji DNA. Sulforafan chroni m.in. przed rakiem piersi . Niszczy też bakterie, które mogą się przyczynić do wrzodów żołądka. Brokuły powinny jeść osoby z nadciśnieniem . Cennym składnikiem brokułów jest potas: 100 g ugotowanych brokułów zawiera 295 mg potasu, który jest ważny dla pracy serca i układu krwionośnego. Krew lepiej krąży, co powoduje spadek ciśnienia. Potas przyspiesza wydalanie nadmiaru sodu z organizmu, co też powoduje obniżenie ciśnienia. Brokuły zawierają też witaminy z grupy B , witaminę PP, kwas foliowy, witaminę K, wapń, żelazo, magnez, fosfor, cynk. Cennymi składnikami brokułów jest luteina i zeaksantyna, które chronią przed zwyrodnieniem plamki żółtej i innymi chorobami oczu. Brokuły mogą jeść osoby chore na cukrzycę, ze względu na niski indeks glikemiczny. Czytaj też: Jak zapobiec otyłości i cukrzycy u dziecka Jak gotować brokuły Brokuły najlepiej gotować krótko na parze 3-4 minuty. Najwięcej wartości zachowają blanszowane w temperaturze 76 st. C. Zbyt wysoka temperatura niszczy mirozynazę - enzym niezbędny do produkcji sulforafanu . Warto też jeść brokuły z innymi produktami zawierającymi mirozynazę, m.in. musztardą, rzodkiewkami, rukolą i surowymi warzywami kapustnymi. Można je też...
