Gimnastyka dla języka – audiobook logopedyczny

Język obcy dla dziecka - kiedy zacząć? Nie ma jednoznacznej odpowiedzi na pytanie, kiedy dziecko powinno zacząć uczyć się języka obcego. Popularne współcześnie podejście zakłada naukę już od kołyski, dzięki czemu dziecko nie tylko mówi od razu płynnie dwoma językami, ale również szybciej się uczy. Dwujęzyczność najczęściej występuje w rodzinach mieszkających zagranicą lub w których rodzice pochodzą z dwóch różnych krajów. Bilingwizm u dziecka jest także możliwy wówczas, gdy wprowadzi się naukę drugiego języka przed 3. rokiem życia. Istnieje również druga metoda uczenia dzieci języka obcego, która polega na wprowadzeniu języka dopiero od wieku późnoprzedszkolnego lub wczesnoszkolnego, kiedy język ojczysty umożliwia swobodną komunikację. Ten sposób zwany jest następczym lub sekwencyjnym i dotyczyć może w zasadzie dzieci w każdym wieku. Jak zacząć uczyć dziecko języka obcego? Sposobów na naukę języka jest wiele. Jeśli rodzicom zależy na profesjonalnej nauce od najmłodszych lat, to warto zainteresować się wielojęzycznymi przedszkolami czy szkołami językowymi, które oferują już nawet rocznym dzieciom zajęcia językowe. Zajęcia grupowe ośmielą dzieci do rozmawiania w obcym języku w szerszym gronie, z kolei indywidualne lekcje zapewnią poświęcanie uwagi jednemu dziecku. Rodzice posługujący się płynnie językami obcymi mogą również w domu prowadzić regularne konwersacje w obcym języku ze swoimi pociechami. Warto też skorzystać z możliwości, które daje Internet. Znaleźć tam można nieograniczoną ilość piosenek skomponowanych z myślą o nauce języka obcego, bajek w oryginalnej wersji językowej, jak również stron i aplikacji w formie gier, dzięki którym dzieci nie tylko miło spędzą czas, a także nauczą się nowych słówek czy wyrażeń. Ważne jest dobieranie pomocy naukowych odpowiednich do wieku pociechy,...

Autorką jest Joanna Olech, mistrzyni ironii, dobrego żartu, języka, a także miłośniczka smoków, a najbardziej zielonych i baaaardzo niegrzecznych. Wszystko zaczęło się tak. W domu państwa Fisiów, rodziców Malwiny i Gniewka, pojawił się Pompon. Po prostu któregoś dnia wyszedł z odpływu umywalki i zamieszkał w skrzyni na pościel. Gdy sprawa się wydała, bo dzieci nie miały już pomysłu na ukrywanie zielonego przybysza, rodzina podjęła decyzję. Trudno, niech zamieszka. Tego trudno nieraz Fisiowie żałowali, ale trudno, skoro powiedziało się a, to trzeba też powiedzieć b. W każdym razie w drugim tomie Pompon się żeni, i ma bliźniaki Pulpeta i Prudencję – udoskonaloną pod każdym względem wersję tatusia. Smoczęta chodzą do zwykłej szkoły i przeżywają niezwykłe przygody….. Rozumiem, że już nadrobiliście zaległości i zabieracie się do trzeciej części smoczych przygód. Pamiętajcie, to nie jest zwykły smok, więc i te przygody zwyczajnością nie pachną, czego Fisiowie mają już dość. Postanawiają swojego celebrytę, który uwielbia kamery i niemalże pudelkową popularność, wysłać na wakacje do dziadków  Fisiów. Może tam się trochę ustatkuje, w co nikt nie wierzy, ale może tym razem Pompon zamieni się w statecznego smoka, prawdziwego ojca rodziny. I pewnie by się udało, gdyby autorka poszła na łatwiznę i tak pokierowała fabułą, aby wszystko odbyło się wedle przyjętych w dziecięcej literaturze schematów. Nie, schematów tu nie będzie, będzie nawet miejscami niewychowawczo, ale czy zawsze musi z książek lecieć dydaktyczny dymek. Będzie tak jak jest w szkole, w przedszkolu, a czasami, gdy rodzice są niezbyt czujni, w domu. W każdym razie Pompon nie spełni marzenia Fisiów, choć znajdzie się jedna osoba, która go trochę utemperuje. Kapitalna książka. I dzieci, i dorośli dobrze się przy niej zabawią. Pompon na wakacjach Autorka i ilustratorka: Joanna...

Czy wiesz, że możesz porozmawiać ze swoim kilkumiesięcznym dzieckiem? Twoje maleństwo odpowie Ci na ważne pytania: czy je coś boli i na co ma ochotę. Wystarczy nauczyć smyka języka migowego. Dziecko, zanim zacznie z nami rozmawiać, doskonale rozumie, co się do niego mówi, potrafi też przekazać proste komunikaty. Nie znając żadnego języka, wypracowuje świetny system porozumiewania się z otoczeniem. Rodzice doskonale pojmują mowę ciała, gesty i dźwięki, jakie wydaje ich maluszek. Każda z mam dobrze wie, kiedy jej dziecko jest głodne, znudzone, a kiedy marudzi, bo chce mu się spać. Jednak zanim szkrab zacznie sprawnie mówić (a ma to miejsce średnio w drugim roku życia), jego potrzeby komunikowania się rosną. Często rośnie także jego frustracja, gdy chce nam coś przekazać, a my nie rozumiemy, o co mu chodzi. Można to łatwo zmienić, dając dziecku narzędzie, dzięki któremu będzie ono w stanie porozumiewać się znacznie wcześniej - język gestów, czyli język migowy. Niemowlęce miganie W Polsce rozpowszechniła go – jako sposób porozumiewania się z jeszcze niemówiącymi maluchami – Danuta Mikulska, która polski język migowy poznała na studiach. Przygotowuje pracę doktorską, w której bada gramatykę tego języka. Z prezentacją swojej metody wystąpiła na warszawskim Festiwalu Nauki. Zainteresowanie przekroczyło jej najśmielsze oczekiwania. – Przyszło wielu rodziców. Do grupy badawczej zebrałam trzysta osób – opowiada.Rodzice mieli uczyć swoje szkraby znaków i prowadzić dzienniczki postępów w nauce. A te były naprawdę niezwykłe! Jak to działa? Maluch najpierw obserwuje gest, czasem wręcz domaga się ich prezentacji w znanych sytuacjach, i wreszcie pokazuje, że rozumie ich sens. Czas, jaki jest potrzebny dziecku do stworzenia pierwszego znaku, zależy m.in. od częstotliwości jego pokazywania i dopasowania słownictwa do potrzeb malca. Roczne...