Kacperiada – recenzja audiobooka

Ty gotujesz, on wiesza pranie. Ty sprzątasz, on robi zakupy. Wspólnie zajmujecie się dzieckiem , oboje wstajecie do niego w nocy… Dajecie z siebie tyle samo? No cóż, niekoniecznie… Jak donosi portal parents.com, naukowcy z Uniwersytetu Stanowego Ohio przestudiowali zwyczaje 182 par przed i po urodzeniu się dzieci.   Przed narodzinami dziecka podział obowiązków jest sprawiedliwy Podczas wywiadów, które zostały przeprowadzone przed narodzinami dzieci, pary potrafiły precyzyjnie powiedzieć ile czasu spędzają w pracy oraz ile godzin zajmują się domem . Kobiety i mężczyźni pracowali mniej więcej tyle samo godzin w tygodniu i mieli tyle samo czasu na to, by poleżeć sobie brzuchem do góry albo oddawać innym przyjemnościom. Przeczytaj: Powrót mamy do pracy     Po przyjściu dziecka na świat więcej pracy ma mama Gdy ich dzieci przyszły na świat i miały po ok. 9 miesięcy,  nie było już tak różowo. Według ustaleń naukowców, z chwilą pojawienia się nowego członka rodziny, kobietom przybywało średnio aż 21 godzin pracy tygodniowo, mężczyznom jedynie 13 . To aż 8 godzin różnicy! Może warto przyjrzeć się temu dokładniej i podzielić obowiązki tak, by było sprawiedliwie, a potem uczciwie tych ustaleń przestrzegać? Zobacz także:   Siedzisz w domu z dzieckiem i nie zarabiasz? To mit     I mama, i tato pracują mniej niż sądzą? Naukowcy ustalili jeszcze jedną ciekawą rzecz: oboje rodzice pracują …  mniej niż sądzą. Badani ojcowie twierdzili, że zajmują się domem 35 godzin tygodniowo, a 15 godzin opiekują się dzieckiem , tymczasem tak naprawdę  robili to przez 9 (dom) i 10 (dziecko) godzin. Mamy deklarowały 27 godzin prac domowych (naprawdę było ich 13 i pół) i 28 godzin opieki nad dzieckiem (z badań wynika, że robiły to 15 i pół godziny).  Przyznamy, że bardzo zaskoczyły nas te...

Kryzys gospodarczy opanował nie tylko cały świat, ale i wszechświat. To niezwykle ważna informacja. Wyjaśnia bowiem, dlaczego Potworak, bohater kosmicznych opowieści, przylatuje na Ziemię w paczce. Po prostu dlatego, że to najtańszy sposób podróżowania (zaznaczam, że nie przyleciał dzięki naszej poczcie). Skoro sobie to wyjaśniliśmy, dodam także, że jest z tą przesyłką sporo kłopotów.  Gdy w końcu wszystko się wyjaśni, Potworak zainstaluje się w rodzinie Mai i Filipa. Zapytacie dlaczego akurat na Ziemi, i akurat w domu Mai i Filipa. To także da się wyjaśnić. Potworak poszedł do biura podróży i powiedział, że chciałby spędzić dwuletnie (zwróćcie uwagę, na słowo dwuletnie) wakacje na prymitywnej planecie w rodzinie tubylców. Polecono Ziemię. I się zaczęło, bo Potworak na tych wakacjach nie próżnował. A to rozmnożył listonosza, by mu ułatwić pracę, to znowu nasprowadzał cała masę wynalazków, bez których on Potworak nie potrafiłby egzystować. A najważniejsze, że narobił bardzo dużo zamieszania i wywrócił do góry nogami życie ziemskiej rodziny. Prawdziwy z tego kosmity Potworak. I chociaż starsze dzieci (teraz pewnie gimnazjaliści) mogły się już z tym bohaterem zetknąć, bo 9 lat temu Grzegorz Kasdepke napisał pierwsze opowiadanie o Potworaku, które ukazało się w formie niewielkiej książeczki, to dla was będzie to z pewnością nowość. A poza tym sporo więcej przygód. Acha, i jeszcze jedno. Zwróćcie także uwagę na ilustracje Artura Gulewicza, są kapitalne. Potworak i inne kosmiczne opowieści Autor: Grzegorz Kasdepke Ilustrator: Artur Gulewicz Wydawca: Nasza Księgarnie Kącik małego czytelnika - sprawdź, jakie książki dla dzieci polecają inne mamy

Kuba i Buba nieustannie się sprzeczają, czasami nawet się biją. Gdy w ich pokoju jest cisza, rodzice są przerażeni. To może oznaczać tylko zbliżającą się katastrofę. Jakbym widziała moje wnuczki, z których podobnie jak pani Joanna, babcia Kuby i Buby, jestem bardzo dumna. Szczerze mówiąc, trochę jej zazdroszczę, że kupiła swoim urwisom poradnik dobrego wychowania. Ona na to wpadła, ja uskuteczniam tylko gadulstwo. Wracam jednak do bliźniaków. Poradnik Grzegorza Kasdepke zrobił na nich ogromne wrażenie. Czytają go nieustannie, a wiedzę na temat savoir vivre’u wcielają w czyn. Nie zawsze zgodnie z zasadami, ale liczą się przecież chęci. I właśnie o tych chęciach, i o przygodach Kuby i Buby związanych z bon tonem jest ta książeczka, której powinny wysłuchać aniołki z różkami. Żeby więcej nie popełniać gaf. Jak choćby tej na lekcji języka polskiego. - Kuba, przypomnij, co było na dzisiaj zadane… - powiedziała pani od polskiego, wchodząc do klasy. - Mieliśmy napisać list do przyjaciela – odpowiedział Kuba. - No to czytaj… - pani od polskiego rozsiadła się wygodnie na swoim miejscu. Kuba spojrzał na nią z oburzeniem. - Chyba pani żartuje? – wycedził. - Słucham, słucham?! – zdumiała się pani od polskiego. - Nie mam zamiaru czytać pani moich listów! – powiedział Kuba. – Pani jest źle wychowana! Kapitalna „słuchanka” składająca się z ponad stu króciutkich opowiadań. Grzegorz Kasdepke, jak to zwykle u niego bywa, wie, jak dotrzeć do małego człowieka. Nawet wtedy, gdy przemyca ważne i pozornie nudne treści. Nie moralizuje, nie przemawia z pozycji ważnego autora, nie zanudza. Uczy przy okazji. Posłuchajcie. Połączcie przyjemne z pożytecznym. Po wakacjach będziecie już wiedzieć, co to znaczy wychodzić po angielsku, i dlaczego nie wypada pokazywać palcem. Taką wiedzą można zaimponować. Daję słowo. "Bon czy ton. Savoir-vivre dla dzieci "...