Lotta z ulicy Awanturników - audiobook dla dzieci

Burmistrz pewnej hiszpańskiej miejscowości wpadł na pomysł, by płacić rodzicom za godziny, które ich pociechy spędzą w bibliotece. A wszystko w trosce o przyszłość młodych Hiszpanów. Bo jak wiadomo, kontakt z książką to świetna inwestycja w przyszłość dziecka . Pod warunkiem że inwestuje się systematycznie, każdego dnia. Staraj się czytać dziecku codziennie, a pakując walizy na wyjazd, również nie zapomnij wrzucić do nich książek. Wspólne czytanie dziecięcych lektur powinno stać się nie tyle obowiązkiem, ile zabawą. Jeśli czytasz maluchowi ulubione książki swojego dzieciństwa , sama poczujesz się jak dziecko. Jeśli nie pamiętasz żadnych tytułów, podsuwamy kilka propozycji książek, które warto przeczytać . Niemowlęta lubią wiersze Naukowcy dowodzą, że już przed narodzeniem dzieci są wrażliwe na rytm, np. bicie serca mamy oraz dźwięki, które dochodzą z zewnątrz. Podobnie jest po narodzinach. Niemowlę może nie rozumieć, co do niego mówisz, ale urzeka je rytmiczne brzmienie rymowanek, np. „Siała baba mak”. Maluszkom warto czytać wiersze Juliana Tuwima. „Lokomotywa” ze słynnym puff, buff, uff jak gorąco, „Ptasie radio” z ptasimi dialogami, które stanowią wyzwanie dla potykającego się o nie rodzica, czy „Rzepka” z powtarzalnym refrenem – to prawdziwe hity literatury dla dzieci . Najlepiej naucz się ich na pamięć. Małe dzieci wolą, żeby patrzeć na nie, a nie do książki. Ona zainteresuje je trochę później – już półroczny maluch zaczyna śledzić na obrazkach przebieg zdarzeń. Polecamy wiersze Tuwima np. ze starymi ilustracjami Marcina Szancera (wyd. G&P). Mimo upływu czasu dzieci nadal zachwycają się kołami pociągu i pokazują paluszkiem, kto ciągnie rzepkę. W parze z Tuwimem idą wiersze Jana Brzechwy. Warto zwrócić też uwagę na okrzykniętą współczesnym Brzechwą Agnieszkę...

Mrówkojad sądzi, że jest dziwny, ale czy tylko on jest dziwny? Razem z orzesznicą organizuje więc konkurs na najdziwniejsze zwierzę. Jak to się skończyło? Najlepiej przeczytać samemu, bo po drodze mały czytelnik (ale i rodzice) może się sporo nauczyć. Przede wszystkim o tym, że wszyscy możemy być dziwni. "Dziwne zwierzęta" to pochwała różnic i przyjemna nauka akceptacji odmienności swojej i innych. Przy okazji wiele można dowiedzieć się o zwierzętach, tak zupełnie zwyczajnych jak krowa czy świnka morska, jak i tak egzotycznych jak pangoliny (czyli łuskowce). Mały czytelnik sporo dowie się też o tym jak funkcjonuje internet i o tym, że większość z tego co w internecie krąży to śmieci. A wszystko to wsiąknie w dziecko niezauważenie. Przyjemny i lekki język "Dziwnych zwierząt" to nie jedyna zaleta tej książki. Na uwagę zasługują też wysmakowane plastycznie ilustracje Marii Nilsson Thore, które dobrze obrazują akcję książki, a każde zwierzątko wygląda na nich sympatycznie. Razem daje to miłą lekturę dla dziecka, przy której rodzic też nie będzie się nudził. "Dziwne zwierzęta" są więc książką, która uczy dziecko akceptacji różnic i odmienności. Także, co ważne, swojej własnej, nie tylko tej u innych. Łatwiej akceptować samego siebie, gdy wie się, że inni też mogą czuć się dziwni. A gdy akceptuje się samego siebie - łatwiej jest akceptować innych. I o to właśnie chodzi. Dziwne zwierzęta Tekst: Lotta Olsson Ilustracje: Maria Nilsson Thore Tłumaczenie: Agnieszka Stróżyk Wydawnictwo: Wydawnictwo Zakamarki Książka dla dzieci w wieku 6+ Kącik małego czytelnika - sprawdź, jakie książki dla dzieci polecają inne mamy.

Według statystyk policji od maja br. w wyniku utonięcia zmarło blisko 230 osób. Wszystkimi wstrząsnęła historia dwójki małych dzieci, które jakiś czas temu w różnych miejscowościach nadmorskich zmarły tego samego dnia. To był dzień, kiedy flagi na polskich plażach miały kolor czerwony. Ojciec zmarłej 7-latki stara się wytłumaczyć całe zajście i jednocześnie przerzucić część odpowiedzialności na ratownika. – Wszedłem z dziećmi do wody, bo nie zauważyłem czerwonej flagi. Gdyby ratownik mnie upomniał, natychmiast wróciłbym na ląd – zapewnia 42-letni Robert Bednarz.  Mężczyzna tłumaczy, że wszedł do wody z 2-letnim synkiem i 7-letnią pasierbicą. Już po chwili dziewczynka zniknęła mu z oczu, ale w pierwszej chwili pomyślał, że jest gdzieś na plaży. Najpierw szukał córki wraz z żoną, dopiero potem dotarło do nich, że 7-latka mogła wcale nie wyjść z wody.  Po 10 minutach poinformowali ratowników, ci ze względu na to, że także nie wiedzieli, czy dziecko jest w wodzie, czy na plaży, rozpoczęli poszukiwania na lądzie. Dwie godziny później poinformowano policję. Kilka dni później ciało 7-letniej Nikoli morze wyrzuciło na brzeg.  Kilkanaścioro dzieci dziennie gubi się na plaży - dlaczego? Mężczyzna żali się, że choć ratownik był cały czas na stanowisku, nie upomniał mężczyzny, by nie wchodził do wody wraz z dziećmi. Ten z kolei wiedząc, że wywieszona jest czerwona flaga, być może myślał, że mężczyzna wchodzi świadomie do morza, biorąc na siebie pełną odpowiedzialność. Dlaczego rodzice tych dzieci nie bacząc na zagrożenie i wysokie fale, postanowili wejść z dziećmi do wody? Nikt nie chciałby być teraz w ich skórze i czuć ogromnego bólu i żalu po śmierci dziecka, nikt też nie powinien ich oceniać, bo na pewno wiedzą już jaki popełnili błąd.  Niemniej jednak warto sobie uświadomić, że to...