Receptura napoju z kurkumy dotarła do nas z Indii, gdzie kurkuma powszechnie wykorzystywana jest w kuchni, a jej dobroczynne działanie jest znane od stuleci. Napój z kurkumy swoje właściwości zawdzięcza jednak nie tylko kurkumie, ale też wodzie, cytrynie i miodowi. Dodatek pieprzu zwiększa zaś przyswajanie kurkumy.
Kurkumę jako przyprawę pozyskuje się z korzenia ostryżu długiego, rośliny z rodziny imbirowatych, do której należy też imbir, bardziej popularny u nas niż kurkuma. Ma ona nieco gorzkawy smak i intensywny zapach, ale sok z cytryny nieco je łagodzi. Napój z kurkumy swoje działanie zawdzięcza głównie kurkumie (choć reszta składników je uzupełnia). Jak działa kurkuma?
Działanie napoju z kurkumy wzmacnia reszta jego składników. Cytryna to bogate źródło witaminy C, która m.in. poprawia odporność, ułatwia oczyszczanie organizmu i spowalnia procesy starzenia. Podobnie miód: ma działanie przeciwzapalne i antyutleniające, poprawia samopoczucie, ale też ma działanie przeciwgorączkowe i wykrztuśne. Natomiast pieprz poprawia działanie kurkumy.
Najlepiej pić go na ciepło z samego rana, na czczo – wtedy jego działanie będzie najpełniejsze. Jednak nie jest to konieczność - napój z kurkumy możesz popijać przez cały dzień. Pamiętaj jednak, by nie przekroczyć dziennej dawki kurkumy, czyli ok. 1,5 g (patrz niżej).
Przygotowanie: Do szklanki ciepłej wody dodaj sok z cytryny, pieprz, kurkumę i miód. Wymieszaj (rób to także między łykami, bo kurkuma będzie opadać na dno szklanki). Możesz dodać cynamon lub na samym początku zaparzyć w szklance świeże plasterki imbiru.
Wszyscy! Choć zaleca się go dzieciom dopiero powyżej 2–3. roku życia. Dzienna dawka kurkumy dla dorosłych to 1,5 g (około 1 łyżeczki). Tę ilość można podzielić na kilka (2-3) porcji w ciągu dnia. Dzieciom można podawać napój z kurkumy co kilka dni – 3-4 razy w tygodniu. I można w nim pominąć pieprz, bo kurkuma i tak ma dość ostry smak. Podczas leczenia infekcji można zdecydować się na dawki terapeutyczne. U dorosłych to 2-3 g dziennie, natomiast u dzieci powyżej 2 lat i starszych osób powyżej 65. roku życia to maksymalnie 2 g.
Zobacz też:
Afrodyzjaki w jedzeniu są wskazane nie tylko na walentynki , ale także na co dzień. Naturalne afrodyzjaki w jedzeniu mogą nie tylko podnosić temperaturę uczuć i dodawać potrawom smaku, ale mają też całą gamę właściwości zdrowotnych. Na przykład ostre przyprawy afrodyzjaki takie jak chilli, imbir czy kurkuma lub curry bardzo korzystnie działają na układ odpornościowy . Naturalne afrodyzjaki poprawiają ukrwienie błony śluzowej, co sprzyja lepszemu wchłanianiu składników mineralnych i witamin. Dlatego naprawdę warto dodawać je do potraw i napojów. Spis treści : Afrodyzjaki: co to jest? Czy i jak działają afrodyzjaki? Naturalne afrodyzjaki w kuchni , czyli moc przypraw Afrodyzjaki: co to jest? Zgodnie z definicją afrodyzjaki to substancje (roślinne, zwierzęce lub mineralne), które powodują wzrost libido (pożądania). Swą nazwę zawdzięczają Afrodycie – greckiej bogini miłości, pożądania, płodności i piękna. Pierwsze zapiski na temat zastosowania afrodyzjaków pochodzą ze starożytnej Babilonii i starożytnego Egiptu. Trzeba przyznać, że wiele z nich działało na zasadzie placebo. Choć dziś trudno w to uwierzyć, nasi przodkowie wierzyli w moc takich afrodyzjaków jak: sproszkowany ogon krokodyla, suszone i zalane winem pijawki czy sproszkowany krzemień (ten ostatni, jako że daje iskry, miał zapewniać ogień również w alkowie). W dawnych Chinach wierzono nawet w to, że za pomocą afrodyzjaków można kontrolować wielkość narządów płciowych – w tym celu przyrządzano m.in. miksturę mającą zmniejszać pochwę (mistrzowie, którzy sporządzali specyfik, zalecali szczególną ostrożność, gdyż w innym wypadku pochwa mogłaby się „zamknąć na zawsze”). Dziś z uśmiechem czytamy informacje o miksturze, którą z afrodyzjaków przyrządził pewien dominikanin dla Leszka Czarnego, który w XIII wieku władał...
Gorąca mieszanka przypraw, miodu, wody i alkoholu lub herbaty to stary brytyjski sposób na przeziębienie. Dobrze jest go zastosować, jak tylko pojawią się pierwsze oznaki choroby u dziecka lub osoby dorosłej. Grog na przeziębienie najlepiej jest pić na noc. Jeśli nie pomoże, to na pewno nie zaszkodzi. Spróbować warto! Spis treści: Co to jest grog na przeziębienie Jak działa grog na przeziębienie Przepis na grog na przeziębienie z alkoholem Przepis na hot toddy bez alkoholu Co to jest grog na przeziębienie Grog, zgodnie z tradycją, to ciepły napój alkoholowy przygotowywany na bazie rumu i stosowany w przypadku przeziębienia i kataru. Brytyjczycy mówią też na niego hot toddy . Nie istnieje jeden oficjalny przepis na grog na przeziębienie. Początkowo była to mieszanka rumu i gorącej wody, którą stosowali angielscy żeglarze w XVIII wieku. Z czasem napój udoskonalono, dodając do niego miód, cytrynę i przyprawy. W Polsce grog też kiedyś był bardzo popularny, lecz potem o nim zapomniano. Teraz wraca do łask i odzyskuje dobre imię. Jak działa grog na przeziębienie Jego działanie jest wielowymiarowe, dzięki czemu naprawdę skutecznie ma szansę zwalczyć przeziębienie, zwłaszcza jeśli uchwyci się je na wczesnym etapie. Hot toddy działa następująco: podnosi temperaturę ciała ułatwiając zwalczanie wirusów, nasila pocenie się – stymuluje pozbywania się z toksyn z ciała, zawarty w nim miód łagodzi kaszel i ułatwia zasypianie, dodatek przypraw działa przeciwbakteryjnie, przeciwzapalnie i przeciwbólowo. Hot toddy wywiera także pozytywny efekt psychologiczny: rozluźnia i odpręża. Wiele mówi się o tym, że dziecku podczas choroby dobry humor pomaga wrócić do zdrowia. Czasem zapominamy, że z nami jest tak samo. Przepis na grog na przeziębienie – wersja 18+ (ale nie dla ciężarnych!) Składniki: 25 ml alkoholu...
Herbata zawiera minimalne ilości glinu, czyli aluminium - pierwiastek ten naturalnie przenika do jej liści z gleby, bo tam, gdzie rośnie, gleby są bardzo bogate w aluminium. Nadmiar glinu w ludzkim organizmie może być zaś szkodliwy – substancja ta odkłada się w tkankach, trwają badania nad tym, czy może przyczynić się do rozwoju Alzheimera. Jednak zagrożeniem nie jest sama herbata , tylko herbata z cytryną. Kiedy herbata z cytryną jest szkodliwa? Zastanów się, kiedy dodajesz do herbaty cytrynę . Już po zaparzeniu czy w trakcie parzenia, kiedy torebka z fusami (lub same fusy) wciąż jest jeszcze w kubku? Ten drugi sposób jest niewłaściwy, bo gdy razem z fusami w kubku moczy się cytryna, wytwarza się duża ilość cytrynianu glinu , którego nadmiar może być groźny za człowieka. W doświadczeniu, które przeprowadził dr Krzysztof Łabuzek, specjalista chorób wewnętrznych, farmakologii klinicznej i diabetologii, na antenie TVN, okazało się, że zawartość glinu w herbacie wygląda następująco: Glin w herbacie rodzaj herbaty zawartość glinu herbata parzone bez cytryny 1,6 mg/l glinu herbata parzona z cytryną 6,1 mg/l glinu herbata zaparzona, do której dodano cytrynę po wyjęciu fusów 2 mg/l glinu Aby uniknąć wytworzenia się dużej ilości cytrynianu glinu w herbacie , wystarczy dodać cytrynę już po zaparzeniu herbaty i wyjęciu z niej torebki lub fusów . Cytryna nie może po prostu mieć jakiegokolwiek kontaktu z herbacianymi fusami. Przepis na zdrową herbatę jest więc prosty: Torebkę (herbaciane liście) zalej wrzątkiem . Zaparz herbatę i wyjmij torebkę z herbatą (fusy). Dodaj cytrynę i ciesz się smakiem herbaty z cytryną. Gdy dodaje się cytrynę już po usunięciu fusów (czy też torebki z herbatą), napój nie ma już groźnych właściwości....
