Coppelia - Bajki Baletowe

Składa się na niego bajka Tadeusza Rybickiego napisana na podstawie libretta baletu, esej-gawęda Katarzyny Gardziny-Kubały zdradzający sekrety tajemniczych teatralnych mechanizmów scenicznych i ilustracje Klaudii Polak-Szewczyk na które wkradła się zagadkowa mechaniczna kaczka...

Tajemniczo i magicznie

Mistrz Coppelius był najlepszym zegarmistrzem w mieście. Zegarmistrzem utalentowanym, z rodziny zegarmistrzów. Opodal jego pracowni spotykali się pod lipą narzeczeni Swanilda i Franciszek. Pewnego razu oknie pracowni pojawiła się śliczna dziewczyna. Czytała książkę i nie zwracała na nikogo uwagi. Ani na flirtującego z nią Franciszka, ani na zapraszającą do zabawy Swanilę... co z tego wyniknie? Wesoła opowieść drwi z ludzkich przywar – zazdrości, zarozumialstwa, pychy – i pokazuje, jak bardzo pozory potrafią mylić.

Muzykę do tego zabawnego, lubianego baletu skomponował w 1870 Francuz Léo Delibes. Wraz z choreografią, którą ułożył, również Francuz, Arthur Saint-Léon Coppelia stała się wręcz komediową, a jednocześnie frapującą opowieścią o niezwyczajnych rzeczach i zdarzeniach. Poza tańcem klasycznym jest tu bogactwo tańców charakterystycznych, ale też tancerze poruszają się jak mechaniczne lalki. Lalki ożywają (tak może się wydawać, gdy Swanilda podczas sceny w pracowni Coppeliusa udaje lalkę, która ożyła). Publiczności i czytelnikom może nasuną się pytania: Czy mechaniczna lalka może do złudzenia przypominać żywą osobę? Czy lalki mogą się poruszać jak ludzie? Czy możliwe jest ożywienie mechanizmu? Nie są to nowe pytania, ludzie od dawna się tym interesowali i czynili różne próby, aby to sprawdzić – często zabawne: żyjący sto lat przed powstaniem baletu Coppelia francuski wynalazca Jacques de Vaucanson starał się tworzyć takie mechanizmy i zasłynął ze skonstruowania – poza innymi, pożytecznymi wynalazkami – automatycznej kaczki. Urozmaicone dzieło baletowe kończy się szczęśliwie mimo nadzwyczajnych, „magicznych” okoliczności.

Co w książce Coppelia?

Libretto baletu oddaje tajemnicza – a jakże – opowieść Tadeusza Rybickiego. Rysunki Klaudii Polak-Szewczyk ułatwiają poznanie zawiłej fabuły. Katarzyna Gardzina-Kubała w eseju-gawędzie opowiada o balecie i magii teatru. Ilustrowane tablice edukacyjne zamieszczone na końcu książki prezentują wyposażenie sceny teatralnej. Ułatwią zapamiętanie nowych wyrazów, jak np. paludament.

Słowniczek i noty biograficzne - to „deser” dla ciekawskich.

Entuzjastów baletu zapraszamy na www.bajkibaletowe.pl oraz na www.facebook.com/BajkiBaletowe – polubcie nas i bierzcie udział w konkursach.

Bajki Baletowe – niezbędnik młodego miłośnika baletu

Każdy tom z serii książek dla dzieci Bajki Baletowe, zawiera:

• bajkę napisaną na podstawie libretta baletu,
• esej-gawędę przedstawiającą kontekst powstania dzieła, jego twórców i tajniki baletu,
• noty biograficzne kompozytora i choreografa,
• słowniczek pojęć baletowych, pomagający zrozumieć specyficzne, choć wcale nieskomplikowane zagadnienia sztuki baletowej,
• tablice edukacyjne z ciekawymi ilustracjami.

Ze względu na rozbudowaną zawartość, książki z serii Bajki Baletowe są kompetentnym źródłem wiedzy dla młodego miłośnika baletu. Pomogą też rodzicom i wychowawcom odeprzeć ostrzał dociekliwych pytań najmłodszej, baaardzo wymagającej części publiczności.

O AUTORACH:

KATARZYNA K. GARDZINA-KUBAŁA baletem fascynowała się od dziecka. Nie zrealizowała dziecięcych marzeń o zostaniu tancerką, ale z powodzeniem zastąpiła je pracą w charakterze dziennikarki i krytyka muzycznego, specjalistki od spraw tańca i baletu. Ukończyła rusycystykę i studia dziennikarskie na Uniwersytecie Warszawskim; wiedzę o balecie pogłębiała na studiach teorii tańca na Uniwersytecie Muzycznym F. Chopina w Warszawie. Była dziennikarką działu kultury „Trybuny”, krytykiem muzycznym „Życia Warszawy”, współpracowała z większością fachowych polskich czasopism muzycznych: „Ruchem Muzycznym”, „Muzyką”, „Twoją Muzą”, czasopismami teatrów operowych w Warszawie i Poznaniu. Publikuje w programach teatralnych spektakli baletowych oraz w prasie lokalnej. Współtworzy Ogólnopolski Klub Miłośników Opery „Trubadur” oraz forum dyskusyjne balet.pl. W 2008 roku brała udział w reaktywacji kwartalnika „Taniec”. Była sekretarzem literackim Teatru Wielkiego – Opery Narodowej. Obecnie jest krytykiem niezależnym, współpracuje z Instytutem Muzyki i Tańca. Autorka esejów z książek serii Bajki Baletowe.

TADEUSZ RYBICKI reżyser, aktor, literat. Absolwent Państwowej Wyższej Szkoły Teatralnej we Wrocławiu. Stypendysta Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego. W latach 1988–1992 grał w Teatrze im. C.K. Norwida w Jeleniej Górze. Jest współzałożycielem i aktorem Teatru Cinema (1992), założycielem i reżyserem Teatru Pracownia Prowincja (2007) oraz teatru osób uzależnionych Karawana (2009). Istotnym źródłem inspiracji jest dla niego teatr tańca. Od początku lat 90. XX wieku prowadzi autorskie teatralne i teatralno-taneczne programy warsztatowe, także dla dzieci (Dotknij bajki dla dzieci niewidomych, Warsztat Eskimoski). Napisał książkę Szelest w pyszczku – wierszyki i zabawy słowne usprawniające wymowę dziecka (WSiP). Jest autorem bajek dla dzieci, w tym bajek z serii Bajki Baletowe.

KLAUDIA POLAK-SZEWCZYK autorka ilustracji do książek z serii Bajki Baletowe oraz projektu graficznego i koncepcji tej serii. Absolwentka Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie, ukończyła Podyplomowe Studia Polityki Wydawniczej i Księgarstwa UW. Projektantka grafiki i założycielka Studia Blok. Autorka projektów książek, m.in. Sztuka współczesna dla wszystkich dzieci (Zachęta Narodowa Galeria Sztuki w Warszawie).

Patron serii: Teatr Wielki Opera Narodowa Polski Balet Narodowy
Patroni medialni: Radio PIN, Qlturka.pl, We-dwoje.pl, Babyonline.pl, Mini-Kultura.pl, Bliżej Przedszkola, Kulturaonline.pl, Dziecko w Warszawie, parenting.pl.

Dofinansowano ze środków Ministra Kultury i Dzedzictwa Narodowego.