Słowo "zbyt" wyznacza rytm tej opowieści: "zbyt późno", "zbyt zimno","zbyt daleko". To "zbyt" nie schodzi dorosłym z ust, co z trudem znoszą uszy malucha. Mały Riccardo nie chce spać, więc wyrusza do krainy "zbyt późno". Ale najpierw musi odnaleźć przyjaciół, którzy mają mu w przygodzie towarzyszyć; sam nie może wybrać się w podróż, ponieważ jest "zbyt mały" i "zbyt mało odważny". Ktoś "strasznie duży"" i "strasznie uprzejmy" sprawi, że będzie się czuł bezpiecznie.
O co w tej historii chodzi? A mianowicie o to, żeby rodzice i opiekunowie umożliwiali maluchowi poznawanie świata, a przynajmniej go w tym nie hamowali. Gdy czegoś dziecko się obawia, a my razem z nim, to wtedy należy działać wspólnie. Postaci na ilustracjach Camilli Engman mają łagodne kształty, barwy są stonowane, nie ma tu żadnej krzykliwości, papier jest jasnobeżowy.
Katarzyna Kubisiowska
3-latek chciał jedynie wziąć napój, który został w samochodzie. Ponieważ nie mógł go dosięgnąć, musiał zaplanować jak dostać się do środka. Pod otwarte okno w aucie podstawił zabawkę, na którą się wspiął. Nie udało mu się, zabawka usunęła się spod stóp , a chłopiec zawisł na oknie. Udusił się. Do tego tragicznego zdarzenia doszło w Dobreniczkach, w województwie łódzkim. Zobacz także: Dębno w Wielkopolsce: 10-latek zginął podczas zabawy Gdzie byli rodzice? Sprawę w tej chwili bada Prokuratura Rejonowa w Piotrkowie Trybunalskim. Wiadomo, że rodzice udzielali dziecku pomocy jako pierwsi. Było jednak zbyt późno. Akcja ratunkowa prowadzona przez ratowników medycznych również nie przyniosła rezultatów. Chłopiec za długo pozostawał na podwórku bez opieki, mimo że był to maluszek, który wymaga ciągłego nadzoru . Dzieci mają tak bogatą wyobraźnię, że nie jesteśmy w stanie przewidzieć co przyjdzie im do głowy. Najczęściej są to pomysły, których nigdy nie podjęlibyśmy się zrealizować. Tym bardziej pozostawienie tak małego dziecka bez opieki na dłuższy czas powinno być wręcz zabronione. Zagrożenia na podwórku Zwykła huśtawka, lina zamocowana na drzewa, czy pozostawione przez rodziców narzędzia mogą być śmiertelnie niebezpieczne. Wydaje nam się, że dziecko przecież nic sobie nie zrobi. Poczucie takiego bezpieczeństwa jest błędne. Wielokrotnie opisywaliśmy przypadki, kiedy to dzieci giną na podwórku, będąc pod opieką rodziców. Ostrożności nigdy nie za wiele, szczególnie w przypadku takich maluchów! Źródło: tvp.info.pl
Droga Redakcjo! Wczoraj wyszłam ze szpitala po porodzie. Piłam herbatki na laktację, bo miałam mało mleka, a teraz jest go aż za dużo! Piersi mam twarde, pokarm wręcz tryska. Co z tego? Szymuś chwilę ssie, a potem z całej siły odrywa się od piersi i krzyczy wniebogłosy. Muszę odciągać pokarm i podawać mu z butelki. Piersi strasznie mnie bolą. Co mam zrobić, by synek znów normalnie ssał? Pomocy! Iza To, co opisuje Iza to nawał mleczny. Pełne piersi są znakiem, że organizm zaczął pracować pełną parą i wytwarza mnóstwo mleka. Piersi są dobrze stymulowane ssaniem dziecka, bez zarzutu pracują hormony odpowiedzialne za wytwarzanie pokarmu. Tak więc wszystko jest w porządku, bo u prawie każdej kobiety między 2. a 6. dobą po porodzie dochodzi do nawału. Nagle pojawia się bardzo dużo pokarmu. Tak się dzieje też u mam, które bały się, że mają za mało mleka. Chociaż nawał mleczny jest czymś normalnym, jednak trzeba sobie z nim mądrze poradzić. Nieumiejętne postępowanie może doprowadzić do tego, że dziecko zniechęci się do jedzenia (gdy pierś jest zbyt twarda, maluszek nie może jej ssać). A kiedy pokarm zaczyna gwałtownie tryskać, dziecko krztusi się nim, wręcz nie może złapać oddechu. Jedzenie w takich warunkach na pewno nie jest zbyt przyjemne. Nawał mleczny może mieć również dla ciebie nieprzyjemne konsekwencje, gdyż zalegający w kanalikach mlecznych pokarm często doprowadza do stanów zapalnych piersi. Ale nic się nie martw. Są skuteczne sposoby, by poradzić sobie z nadmiarem mleka. Jeśli zastosujesz się to tych rad, za kilka dni wszystko będzie w porządku, a w piersiach będzie tyle pokarmu, ile trzeba. Zrób sobie przed karmieniem ciepły prysznic lub okład na piersi Okład może być z pieluszki zmoczonej ciepłą wodą. Pobudzi to wypływ pokarmu. Dobrym pomysłem jest również pomasowanie piersi tuż przed karmieniem (pamiętaj o kierunku: zawsze w stronę...
Przeczytaj opowiadanie Barbary Korpal, która wysłała nam opowiadanie w marcowej edycji konkursu "Mamy piszą" i została 1 z 3 laureatek w konkursie. "Fioletowa sówka" Mojemu Michasiowi - pierwszoplanowemu bohaterowi bajek i naszego życia. Na ostatnim piętrze wysokiej kamienicy, w szaro – żółtym pokoju mieszkał mały Michaś. Pewnego razu ciocia Joasia przyprowadziła gościa. - Kim jesteś ? – zapytał Michaś stojącego w drzwiach fioletowego przybysza w różowym szaliku. W odpowiedzi usłyszał tylko jakieś niewyraźne chrypienie i dąsy. - To mała sówka – wyjaśniła ciocia Michaś zaprosił więc gościa do szaro – żółtego pokoju i zaproponował herbatę z miodem. Sowa, nic nie odpowiadając nastroszyła piórka i zaraz zasnęła. Następnego ranka obudziło Michasia głośne kasłanie. - Na tej okropnej półce panują przeciągi , a towarzystwo żyrafy jest wprost nie do zniesienia. Nie wiem czy wiesz, ale ona strasznie chrapie i jak oszalała wciąż macha ogonem. Kostki mi obiła i zrobiła siniaki. Michaś chrapania nigdy nie słyszał, a żyrafę uważał za bardzo uprzejmą. Poza tym, nie wiedząc gdzie ptaki mają kostki, przytaknął życzliwie i zaproponował zmianę. - A może na parapecie będzie ci wygodnie? - Na parapecie?! – zdziwiła się sowa – Przecież tam w dzień strasznie razi słońce, a nocą potwornie ziębi od szyby. - A co byś powiedziała na miejsce obok mnie? Na tym wysokim krześle przy łóżku. Wieczorem mama czyta piękne bajki, a w ciągu dnia wszystko stamtąd widać jak na dłoni. - Na krześle?! Wykluczone. Wciąż bym się martwiła, że jak tylko się zdrzemnę ktoś się zagapi i na mnie usiądzie. Mam zbyt słabe nerwy, by tak ryzykować. - Hmm? -chłopiec zamyślił się, bo nie chciał ponownie urazić sowy jakimś złym pomysłem - Nie kłopocz się chłopcze - przemówiła z wysoka. Przez całą noc nie...
