Kłopoty z laktacją, niemowlę, które nie chce ssać piersi, kolka, ciągłe zmęczenie – to tylko niektóre z atrakcji, które czekają świeżo upieczonych rodziców w pierwszych tygodniach po narodzinach dziecka. Pewnie zakładasz, że u ciebie będzie inaczej, ale na wszelki wypadek piszemy już: a nie mówiłam!?
Śmiało, dzwoń do mamy, siostry, przyjaciółki, sąsiadki. Samotność nie służy młodej mamie. Proszenie o pomoc, zwłaszcza w pierwszych tygodniach, to naprawdę nie jest porażka. To przejaw mądrości i zaradności.
Nawet gdy zostawisz dziecko z kimś zaufanym, będziesz o nim myśleć: czy nie płacze, czy nie tęskni za mamą, czy nie jest głodne, czy nie jest mu zimno, czy nie przemoczyło bucików... Od razu po porodzie wkraczasz w stan umysłu "matka", który nigdy nie mija. Nigdy.
...i noce też. Na początku naprawdę tak będzie. Matki nie przesadzają. Uwierz w to.
Może się okazać, że koleżanki i znajome z pracy, z którymi tak wesoło spędzałyście czas nagle staną się jakby mniej zainteresowane tym, co u ciebie. Tobie może się z kolei wydawać, że marnują czas na głupoty, a ich problemy są wyssane z palca. Nagle może się okazać, że bardziej ci po drodze z mamuśkami, z których się do tej pory podśmiewałaś. Coś za coś. W miejscu znajomości, które się poluzują pojawią się nowe. A te, które przetrwają, są bezcenne.
Na początku będziesz się zastanawiała nawet nad tym, jak podnieść swoje dziecko. Każda matka przez to przechodzi. Z czasem nabierzesz takiej wprawy, że będziesz umiała przewinąć i ubrać je w każdych warunkach, słowo honoru.
Możesz być zmęczona, przybita, znudzona, rozdrażniona, czy zwyczajnie nie w humorze. Wszystkie emocje są dla ludzi. Dla matek też. Nie biczuj się, jeśli zdarzy ci się nie tryskać humorem od bladego świtu.
Wraz z pojawieniem się noworodka, dom zamienia się w pobojowisko. Trudno, lepiej przymknąć na to oko i wykorzystać drzemkę malucha, żeby też się przespać zamiast zasuwać z miotłą. Z czasem nauczycie się (tatuś też!) godzić opiekę nad dzieckiem z utrzymywaniem jako takiego porządku.
Na kino, na golenie nóg, na spacer bez wózka, na zakupy (dla siebie!), na plotki z koleżanką, na basen, na kosmetyczkę, na ulubiony serial, na leżenie do góry brzuchem. TO NAPRAWDĘ NIE GRZECH!
Z czasem to ogarniesz, naprawdę.
Chociaż przez większość czasu jesteś zbyt zajęta, żeby o sobie pomyśleć, są sytuacje, w których dominuje jedno uczucie: samotność. Kiedy czujesz się najbardziej samotna? 1. Kiedy twoje dziecko dostaje ataku histerii w miejscu publicznym Wstyd, strach, zażenowanie, bezsilność, samotność – lista uczuć, które to opisują, jest naprawdę długa. Każda mama to przerabiała. Jedyne, co może cię uratować to spokój i cierpliwość . Nie myśl, co pomyślą inni. Pomyśl o tym, co zrobić, żeby twoje dziecko wstało z podłogi. Porozmawiaj z nim, dlaczego to zrobiło. 2. Kiedy twojego męża nigdy nie ma Jesteś silna i dajesz sobie ze wszystkim radę, jednak czasem... nie dajesz rady. Natłok domowych i zawodowych obowiązków wysysa z ciebie energię. Chociaż starasz się ze wszystkich sił, czasem chciałabyś, żeby twój mąż trochę cię odciążył, pomógł. Kiedy chcesz prosić go o pomoc, przypominasz sobie, że jak zwykle go nie ma. 3. Kiedy twoje dziecko nagle przestaje cię lubić Większość mam to przerabia: twój ukochany maluszek, który płakał, jeśli wychodziłaś bez niego z domu, nagle nie chce mieć z tobą nic wspólnego. Nie je tego, co mu podasz, nie chce się z tobą bawić, nie chce, żebyś odbierała go z przedszkola. Ta faza szybko mija, ale nagłe uczucie pustki, które się wtedy pojawia, jest bardzo przytłaczające. 4. Kiedy nie możesz zasnąć, bo zastanawiasz się, czy jesteś dobrą matką Zdradzimy ci sekret: jesteś najlepszą mamą dla swojego dziecka. Zobacz także: Zła matka? Nie. Prawdziwa! 5. Kiedy spędzasz całe dnie wśród dzieci Każda mama wie, że można jednocześnie uwielbiać macierzyństwo i go nie znosić. Uczucie samotności pojawia się często w momencie, kiedy zauważasz, że już nie pamiętasz, jak to jest rozmawiać z dorosłymi o czymś innym niż dzieci. Pieluchy, zabawki, płacz, książeczki, przedszkole i 500 plus – to...
Kiedy już się narodzę, chcę poznawać nie tylko mamę, ale i tatę. Najlepszy sposób, byśmy się zakolegowali, to twoja pomoc przy pielęgnacji. Spodoba mi się, jeśli ty też mnie czasem przewiniesz, podasz mamie do karmienia, wstaniesz w nocy... Nie bój się, że zrobisz mi krzywdę. Nie jestem aż taki kruchy, na jakiego wyglądam! Zapewne nie wszystko będzie wyglądało tak, jak to sobie teraz wyobrażasz. Ma być radośnie, spokojnie i „różowo”? Na początku zazwyczaj sprawdza się jedynie to, że jesteście wreszcie w domu we troje. Być może będziecie mieli nawet „nadkomplet”, jeśli dojdzie chętna do pomocy teściowa albo twoja mama. A piękna rzeczywistość? Nowo narodzony maluszek najczęściej albo śpi, albo krzyczy. I zdarza się, że świeżo upieczona mama nie ma czasu nawet na to, żeby się ubrać, wziąć prysznic czy spokojnie zjeść obiad. Wciąż tylko karmi, przewija, karmi, przewija, karmi, kołysze... Będziesz się musiał w tej nowej sytuacji odnaleźć. No i jeszcze pomóc... Podpowiemy ci, jak stanąć na wysokości zadania. Zostań w domu Najlepiej by było, gdybyś mógł wziąć kilka dni wolnego. Taki urlop to duże ułatwienie: poranki mijają bez pośpiechu – ty spokojnie przygotowujesz śniadanie, podczas gdy żona karmi malucha; w nocy wstajesz do dziecka bez niepokoju, że na drugi dzień będziesz w pracy ledwo żywy; możesz iść na pierwszy wspólny spacer we troje... Jeśli nie dasz rady wziąć urlopu, i tak bardzo się przydasz. Możesz robić zakupy, szykować posiłki, sprzątać. Pamiętaj też o tym, by z głową organizować wasze kontakty ze światem zewnętrznym. W pierwszych tygodniach niech nie odwiedza was za dużo osób. Rodzina i znajomi chcieliby jak najszybciej zobaczyć maleństwo, ale ty powinieneś zapewnić mamie i dziecku spokój – bardzo go teraz potrzebują. Bądź twardym „ochroniarzem”, który umie odmówić: „Słuchajcie, nie teraz, lepiej w...
Niedługo będziesz musiała sprawdzić się w nowej życiowej roli , za którą chciałabyś zebrać oklaski, choćby od własnego dziecka. Tylko czy sobie z nią poradzisz? Ciąża jest czasem różnych wątpliwości. Może warto niektórych się pozbyć. 1. Czy uda mi się pokochać dziecko? Niektóre mamy kochają swoje dziecko od chwili, gdy zobaczą dwie kreseczki na teście ciążowym, inne na macierzyńskie uczucia muszą czekać dłużej. Należysz do drugiej grupy? Nie martw się na zapas, niedługo poczujesz zmianę. W rozwoju więzi z dzieckiem pomagają hormony, które w czasie ciąży i po porodzie produkuje organizm. Szczególną rolę odgrywa oksytocyna, której dużo wydziela się podczas pierwszej godziny po porodzie. Dlatego ten czas jest szczególnie ważny dla mamy i dziecka. Gdy patrzysz na dziecięcą buzię, duże oczy, mały nosek, w mózgu uaktywnia się część odpowiedzialna za emocje. Nawet kobiety, które wcześniej rozważały oddanie dziecka do adopcji, widząc je, jeszcze bardziej przeżywają swoją decyzję. Uczuciom do dziecka sprzyja też karmienie piersią – ssąc pokarm, dziecko uruchamia produkcję oksytocyny – pod jej wpływem czujesz błogą senność, odprężenie, stajesz się mniej wrażliwa na ból. 2. Skąd będę wiedziała, dlaczego dziecko płacze? Warto zaufać instynktowi macierzyńskiemu . Z chwilą narodzin dziecka staniesz się bardziej wrażliwa na jego potrzeby – twoje zmysły wyostrzą się i łatwiej będziesz wyłapywać sygnały, które do ciebie wysyła. Na pewno jest w tym trochę magii, gdy czytasz, że młode mamy już w szpitalu są w stanie bezbłędnie odgadnąć, kiedy płacze ich pociecha. A po powrocie do domu nawet te, które przed ciążą były wielkimi śpiochami, budzą się natychmiast, gdy dziecko zakwili. O jeszcze większe zdumienie przyprawia fakt, że mama jest w stanie ocenić, czy dziecko jest głodne, ma mokro albo chce na ręce, po...
