„Dziewicza matka”. Urodziła córkę, choć nigdy nie była z mężczyzną

Mama i babcia Mikołaja robią wszystko, by pomóc chłopcu wybudzić się ze śpiączki. Tak narodziła się akcja „Obudź się, Miki” – kobiety zbierają pieniądze na dalsze leczenie i rehabilitację Mikiego. Mama Mikołaja apeluje do innych rodziców Po wypadku Miki był w krytycznym stanie – lekarze nie sądzili, że przeżyje. On się nie poddał: wola walki Mikołaja była tak silna, że przeżył. Zapadł jednak w śpiączkę – nie mówi, nie chodzi, nie reaguje. Z powodu niedotlenienia uszkodzeniu uległy wszystkie narządy wewnętrzne. Mimo tej rodzinnej tragedii mama Mikiego nie zapomina o innych rodzicach. By uchronić ich przed podobną tragedią, wraz z dziennikarką Martą Ludwiczek wystartowała z akcją #krojewinogrona – chcą zwrócić uwagę, jak wiele zależy od tego pozornego drobiazgu, jakim jest sposób, w jaki kroimy owoc. Marta Ludwiczek sama jest mamą i autorką książki „Jak nie wpaść tarapaty, czyli porady dla dziecka, mamy i taty” o bezpieczeństwie dziecka i zasadach udzielania mu pierwszej pomocy. Dziennikarka poruszona historią Mikołaja uczula, jak ważne jest odpowiednie krojenie winogron przed podaniem ich dzieciom. Wielu rodziców i opiekunów popełnia błąd, krojąc owoce w poprzek. Chociaż kawałki rzeczywiście są mniejsze, ich średnica się nie zmniejsza, przez co mogą zablokować drogi oddechowe dziecka – i wciąż stanowią ogromne zagrożenie. By zminimalizować ryzyko zadławienia winogronem, należy kroić owoce wzdłuż, najlepiej co najmniej na cztery części. Tak, jak widać to na zdjęciach opublikowanych na profilu Marty Ludwiczek:           Wyświetl ten post na Instagramie                       Post udostępniony przez Marta Ludwiczek (@marta_ludwiczek) Z uwagi na bezpieczeństwo maluchów, nigdy nie podawajcie im winogron w...

Uczę historii w klasach 4-8 szkoły podstawowej. Mam 15-letni staż pracy. Uwielbiam historię i kocham też tę wiedzę przekazywać uczniom. Gdy zaczynałam swoją pracę, było jakoś... inaczej. Dzieci były bardziej pokorne, rodzice mili. Oczywiste było (tak samo, jak za czasów mojej młodości), że jeżeli nauczyciel postawi ocenę – to się z tym po prostu nie dyskutuje. Niestety, tak wiele się zmieniło. Ciągłe pretensje od rodziców Co chwilę dostaję telefony od oburzonych rodziców, że ich dziecko ma słabe oceny. Czasami także sami fatygują się do szkoły, żeby oznajmić mi, że ocena ze sprawdzianu lub kartkówki jest niesprawiedliwa. Gdy pokazuje im te wypociny ich dzieci, to są pretensje, że „przecież tutaj zabrakło tylko kilku słów”. Hitem ostatnio było, gdy jeden z rodziców oznajmił mi, że jego genialne dziecko pomyliło się w dacie Bitwy pod Grunwaldem „tylko o kilka lat”. Rodzic tłumaczył mi, że to nic wielkiego, że przecież teraz i tak wszystko można sprawdzić w internecie. Najgorsze są pretensje o złe oceny dziecka z odpowiedzi ustnych. Gdy zajęcia są prowadzone stacjonarnie, rodzice nie słyszą odpowiedzi dziecka, więc jakim cudem mogą mieć jakieś roszczenia w tej kwestii? Tutaj również słyszę, że „przecież Maciek w domu wszystko umiał”. Co więcej, zarzucają mi czasami, że pewnie zadałam zbyt trudne pytania albo takie, które nie dotyczyły omawianego tematu. Ręce opadają. To mnie po prostu wkurza, ale jest też dla mnie bardzo przykre. Przecież ja naprawdę sprawiedliwie oceniam te dzieci, ze sprawdzianów i kartkówek wyliczam punkty. Złe oceny Waszych dzieci to nie moja wina! Ludzie, opamiętajcie się! To nie ja jestem złą i podłą nauczycielką. Ja po prostu sprawdzam wiedzę Waszych dzieci, która jest... zerowa lub bardzo niska. Takie są fakty. Jeżeli Twój Jaś czy Zosia nie uczą się w domu, nie powtarzają materiału, to nie będą mieć...

Kobiety z całej Polski zgłaszają się do Fundacji po pomoc i interwencję. Pandemia sprawiła, że standardy opieki okołoporodowej nie są respektowane i kobiety narażone są na szereg niedogodności, które personel szpitala uzasadnia pandemią. W szczególnie trudnej sytuacji są kobiety zakażone koronawirusem. Odmawia się im porodów rodzinnych, przeprowadza nieuzasadnione cesarki, zmusza do rodzenia w maseczce. Jednak najbardziej bolesną praktyką jest izolowanie noworodka od zakażonej matki. Rozpaczliwe relacje młodych mam Na facebookowym profilu Fundacji znalazł się fragment wiadomości od jednej z rodzących. „Usłyszałam, że nie ma opcji, żeby być z dzieckiem , jeśli mam pozytywny test – nie ma takich warunków w szpitalu. Czułam się jak intruz, a przecież tylko chciałam się dowiedzieć, czy z córką wszystko w porządku, zapytać, kiedy ją zobaczę. Słyszałam, że jest pod dobrą opieką, że niczego jej nie brakuje, że jest tak jak było, że jak coś będzie nie tak, to przecież powiedzą… Zobaczyłam ją po raz pierwszy po 14 dniach od porodu, nie licząc jednego zdjęcia na komórce, które wyprosiłam. Nadal boję się, co ta izolacja jej zrobiła. Mnie zostawiła w totalnej rozsypce”. Pod postem w komentarzach mnóstwo jest doniesień od innych kobiet z całej Polski, które wraz ze swoimi dziećmi zostały potraktowane podobnie. To jest bezprawie! Jak podkreśla Fundacja, takie działanie nie znajduje umocowania w aktualnych zaleceniach. „Separowanie noworodków matek zakażonych lub z podejrzeniem COVID-19 jest sprzeczne z obowiązującymi zasadam i opieki okołoporodowej ustanowionymi na podstawie rozporządzenia Ministra Zdrowia z dnia 16 sierpnia 2018 r. w sprawie standardu organizacyjnego opieki okołoporodowej (Dz. U. 2018 poz. 1756) oraz wydanymi przez Ministerstwo Zdrowia zaleceniami dotyczącymi sposobu postępowania w związku z aktualną sytuacją epidemiologiczną...