Do zdarzenia doszło 18 sierpnia. Zapłakany i roztrzęsiony chłopiec zapukał do jednego z domów we wsi Ząb (woj. małopolskie) i poprosił o coś do jedzenia i picia. Jak się okazało, uciekał z oddalonego około 7 km domu. Powód? Po raz kolejny został brutalnie pobity przez matkę. Niestety, w domu pozostała także trójka jego rodzeństwa.
„To się wydawała naprawdę normalna rodzina. Ci ludzie mieli kiedyś własne dzieci, ale te zmarły. Wówczas stworzyli rodzinę zastępczą dla rodzeństwa 4-dzieci, które wcześniej odebrano jakimś narkomanom. Ludzie strasznie chwalili ich odwagę. By poświęcić się aż czwórce dzieci, z których każdy miał taką traumę, trzeba mieć naprawdę dużo siły i miłości. Tak myśleliśmy. Jak widać, prawda była inna”, powiedziała jedna z sąsiadek. „Przecież takie placówki się kontroluje”, nie ukrywa zdziwienia inny rozmówca. Czy faktycznie sąsiedzi nie zauważyli nic niepokojącego? A może jednak nie chcieli widzieć siniaków na ciele chłopca?
Jak informuje Aneta Wójcik, dyrektorka Powiatowego Centrum Pomocy Rodzinie w Nowym Targu: „Do mnie też dotarło, że ci ludzie tworzyli dla tych dzieci rodzinę zastępczą, a to nie jest prawda. Oni te dzieci adoptowali i dali swoje nazwisko. Dlatego w świetle prawa to są ich dzieci i my nie mieliśmy żadnych podstaw prawnych, by kontrolować taką rodzinę ot tak sobie. Interwencję można zrobić, gdy są sygnały o czymś niepokojącym. My wcześniej takich nie mieliśmy”.
Nie jest to jednak prawdą, ponieważ o przemocowej sytuacji w domu wiedzieli nauczyciele ze szkoły, do której chodził 11-letni Karol. Chłopiec był wystraszony, miał siniaki, a zdarzały się także okresy, kiedy nie przychodził do szkoły przez kilka tygodni. Najprawdopodobniej dlatego, że rodzice nie chcieli, żeby był widziany pobity i posiniaczony. Nauczyciele mieli zamiar zgłosić sprawę do prokuratury, jednak czy zgłosili, nie wiadomo.
Niestety, w domu pełnym przemocy pozostały dwie dziewczynki w wieku 9 i 8 lat oraz 7-letni chłopczyk. Decyzją gminy dzieci nadal będą pozostawać pod opieką nieodpowiedzialnych rodziców. Helena Gach, kierownik Gminnego Ośrodka Pomocy Społecznej w Szaflarach poinformowała, że „na razie uznaliśmy, że te dzieci mogą tam zostać, bo nie ma przesłanek, by też groziło im coś złego. Oczywiście cały czas sprawdzamy sytuację w tym domu. Po tym, co się wydarzyło, codziennie odwiedza go powołany asystent rodziny oraz pracownik socjalny. Jeśli uznamy, że pozostałe dzieci też trzeba przenieść w inne miejsce, zrobimy to niezwłocznie”.
Rodzina, do której przypadkiem trafił Karol, natychmiast wezwała policję, a sprawa trafiła już do prokuratury. Chłopiec z licznymi, świeżymi obrażeniami ciała trafił do szpitala. „Dziecko było psychicznie rozbite. Mówiąc językiem niefachowym – nieszczęśliwe i w stresie”, przekazał mediom Marek Wierzba, dyrektor Szpitala im. Jana Pawła II w Nowym Targu. Obecnie Chłopiec przebywa w placówce opiekuńczej, w której jest bezpieczny. Karolek został także objęty pomocą psychologiczną. „Pomożemy Karolowi wyjść z traumy, jaką przeżył”, deklaruje Aneta Wójcik, dyrektorka PCPR w Nowym Targu.
„Prowadzimy w tej sprawie postępowanie, a chłopiec został umieszczony w placówce zastępczej. Z uwagi na dobro dziecka nie udzielę jednak więcej informacji na ten temat”, tak całe zdarzenie komentuje Krzysztof Bryniarski, szef nowotarskiej prokuratury.
Źródło: onet.pl polsatnews.pl
Piszemy też o:
Przemoc wobec dzieci ma fatalne konsekwencje – zarówno dla psychiki, jak i zdrowia dziecka. Ale za przemoc grożą też kary, w tym kara pozbawienia wolności. Przemoc fizyczna i psychiczna wobec dzieci jest w Polsce zakazana. Czego nie wolno robić? Rodzaje przemocy wobec dzieci Przemoc można podzielić na różne rodzaje, bo równie mocno co klaps rani też złe słowo, latami powtarzane wyzwiska, upokorzenia czy zaniedbanie. Przemoc wobec dzieci jest szczególnie okrutna. Silniejszy dorosły człowiek wykorzystuje swoją przewagę fizyczną oraz fakt, iż dziecko jest od niego zależne lub nieporadne, i krzywdzi je. Polskie prawo przewiduje surowe konsekwencje za stosowanie przemocy wobec dzieci. Dotyczy to tak samo przemocy fizycznej, jak psychicznej czy ekonomicznej. Czym jest przemoc wobec dzieci? Ustawa o przeciwdziałaniu przemocy w rodzinie z 2005 roku głosi, że przemoc to „jednorazowe albo powtarzające się umyślne działanie lub zaniechanie naruszające prawa albo dobra osobiste członków rodziny, w szczególności narażające te osoby na niebezpieczeństwo utraty życia, zdrowia, naruszające ich godność, nietykalność cielesną, wolność, w tym seksualną, powodujące szkody na ich zdrowiu fizycznym lub psychicznym, a także wywołujące cierpienia i krzywdy moralne u osób dotkniętych przemocą”. Z kolei WHO określa, że „przemoc wobec dzieci to każde zamierzone lub niezamierzone działanie osoby dorosłej, które ujemnie wpływa na rozwój fizyczny i psychiczny dziecka”. Warto przytoczyć też słowa D. Gila, na które powołuje się Fundacja Dzieci Niczyje: przemoc wobec dzieci to „każde działanie lub bezczynność jednostek, instytucji lub społeczeństwa jako całości i każdy rezultat takiego działania lub bezczynności, który deprymuje równe prawa i swobody dzieci i/lub zakłóca ich optymalny rozwój”. Przemoc wobec dzieci to zatem: przemoc psychiczna (emocjonalna, werbalna),...
Przemoc wobec dzieci to bardzo poważny problem w naszym kraju. Właściwie nie ma tygodnia, aby media nie donosiły o przypadkach drastycznego traktowania dzieci, czasem kończącego się ich śmiercią. Dlatego tak ważne jest, aby nauczyć się szybko zauważać nawet najmniejsze symptomy stosowania przemocy wobec najmłodszych. Pomagają nam w tym Fundacja Dajemy Dzieciom Siłę oraz Zakład Zdrowia Publicznego Warszawskiego Uniwersytetu Medycznego. Symptomy przemocy wobec dziecka: zmiana w zachowaniu Objawy stosowania przemocy wobec dziecka czasem są bardzo wyraźne. Jeżeli wesołe, pogodne, energiczne dziecko nagle zaczyna być wycofane, przygnębione, nie zawiązuje kontaktu, odpowiada półsłówkami i widać, że po prostu jest smutne, to jest to coś, co może zaniepokoić. „Diametralna zmiana zachowania powinna nas zastanowić” – mówi Renata Szredzińska. Ale jak podkreśla socjolog, nagłe wycofanie dziecka nie musi oznaczać, że chodzi o przemoc. Może za to świadczyć o tym, że są jakieś inne kłopoty w rodzinie. Symptomy przemocy wobec dziecka: niska samoocena Sygnałem alarmowym może być także sytuacja, w której dziecko samo mówi o sobie źle. Jeżeli słyszysz: „a ja jestem taki niezdarny”, „a jestem taka głupia”, powinno skłonić cię to do myślenia. Socjolog zaznacza, że dzieci wychowujące się w środowisku, które je dobrze traktuje i troskliwie się nimi opiekuje, raczej nie mówią o sobie w ten sposób. Symptomy przemocy wobec dziecka: agresywne zachowanie Socjolog podkreśla także, że uwagę powinno zwrócić także agresywne zachowanie malucha. „Czasami myślimy, że taka jest natura dziecka, a ono poprzez agresję odreagowuje to, co dzieje się w domu, bo innych narzędzi do odreagowania nie ma” – wyjaśnia Renata Szredzińska. Zobacz też: Przypalała dziecko papierosami, "bo było...
Nie mam już siły tłumaczyć mężowi, że dziecko powinno słuchać czytanych opowieści, samo czytać i widzieć rodziców czytających książki. To wszystko na nic, w kółko tylko telewizja i telefon. Mój mąż uważa, że dzisiejszy świat taki już jest, a książki nie są potrzebne. Pokazuje synkowi swoje własne pasje, ale kosztem jego nauki. Jaś ma już prawie 8 lat, a nie zna ani jednej książki! „Obcy kontra Predator” zamiast „Dzieci z Bullerbyn” Jak Jaś był malutki, to trochę zaniedbałam czytanie, powinnam zacząć mu czytać wieczorami, kiedy był jeszcze niemowlęciem. Może by się przyzwyczaił. Mąż nie wyobraża sobie za to wieczoru bez telewizji, więc nasz syn, chcąc nie chcąc, patrzył w ten ekran codziennie. A Markowi chyba się spodobało, że Jasiek interesuje się tym samym, co tata, więc zaczął go wciągać w te swoje seanse. Może zaprotestowałam za późno? Odezwałam się dopiero, kiedy włączył mu „Obcego”. Przecież to jest film dla dorosłych, pełny okrutnych scen, a Jaś miał wtedy jakieś 5 lat! Myślicie, że Marek mnie posłuchał? Oczywiście, że nie. Jasiek oglądał te filmy z otwartą buzią, był zafascynowany, raz tylko się popłakał ze strachu, ale szybko wytarł łzy. Chyba się wstydził przed tatą. Efekt jest taki, że teraz Jaś nie czyta, nie lubi czytania i w ogóle nie interesuje się niczym innym jak potwory z filmów i gier. „Mikołajek” albo „Dzieci z Bullerbyn”? W życiu! Cały jego świat to telewizja i telefon, w większości to takie filmy 16+, gdzie leje się krew i latają jakieś straszydła. Boję się o synka, bo on naprawdę jest bystrym chłopcem, ale już widzę, że gorzej mówi niż rówieśnicy, ma kłopoty ze skupieniem uwagi, nie ma żadnych innych zainteresowań... Nie mam pojęcia, co robić. Za chwilę szkoła, trzeba będzie skupić się na nauce, czytać...
