Bartek Królik, muzyk znany z zespołu Sistars, już po raz drugi został tatą! Gdy na świecie pojawiła się Jagoda, od razu opublikował jej zdjęcie na Instagramie. Zdjęcie wywołało lawinę komentarzy. Wszystko przez to, że Jagoda ma zespół Downa.
Jagoda przyszła na świat 7 lipca. Dzień po narodzinach dumny tata opublikował zdjęcie z dziewczynką na rękach z podpisem: "Moja córeczka Jagoda". Do zdjęcia dodał hasztagi – "zespół Downa", "linia prosta", "bardziej kochani". Pod zdjęciem pojawiło się wiele komentarzy z gratulacjami, jednak nie tylko. Jeden z internatów napisał: "Z dziecka z Zespołem Downa wyrośnie dorosły, a to implikuje wiele następstw. Trzeba odwagi, siły, poświęcenia, aby podjąć ryzyko opiekowania się takim człowiekiem. Ja bym nie dał rady". "Szacunek za odwagę!" – dodał inny. Czy o kimś, kto kocha własne dziecko, można mówić, że jest "odważny"?
Obecność 21. chromosomu często można rozpoznać już w pierwszym trymestrze ciąży. Dzieci z zespołem Downa rozwijają się inaczej niż zdrowe maluchy. Trzeba pamiętać, że zespół Downa to nie choroba, a zespół schorzeń, które utrudniają funkcjonowanie w społeczeństwie. Dzieci z ZD mogą mieć trudności w sferze poznawczej, co prowadzi do niepełnosprawności intelektualnej. Nie da się przewidzieć, jak będzie przebiegał rozwój dziecka z ZD. Rodzice powinni zrobić wszystko, żeby maksymalnie wykorzystać potencjał dziecka, by w przyszłości było jak najbardziej samodzielnym dorosłym.
Zespół Downa wywołuje strach – nie tylko u rodziców (czy przyszłych rodziców), ale również u przypadkowych osób, które po raz pierwszy się z nim stykają. Jednak czy wychowywanie dziecka z zespołem Downa świadczy o odwadze? Czy nie jest tak, że wychowywanie każdego dziecka jest pewnego rodzaju aktem odwagi? Wychowywanie zdrowego malca jest pełne wyzwań, wychowywanie dziecka niepełnosprawnego czy w pewien sposób odstającego od normy jest jeszcze trudniejsze. Mimo to, czy można nazywać podjęcie się opieki nad takim dzieckiem "ryzykiem"? Każe rodzicielstwo wiąże się z ryzykiem. Ze strachem o dziecko, z odpowiedzialnością, ale także z ogromną radością i jeszcze większą miłością...
Co o tym myślicie? Piszcie w komentarzach!
Zobacz także: Zespół Downa. Najważniejsze informacje w pigułce
Źródło: Instagram
Anna i Patryk Jaki są rodzicami trzyletniego Radka. Chłopiec jest pogodnym i mądrym dzieckiem, ale różni się od swoich rówieśników . Ma wadę genetyczną, która uniemożliwia mu prawidłowy rozwój. Żona polityka wyznała, w jaki sposób dowiedzieli się z mężem, że będą mieli dziecko z zespołem Downa. W rękach opatrzności Jaki wyznała w "Wieży Bab" na antenie telewizji wPolsce.pl, że 13. tygodniu ciąży lekarz poinformował ją, że prawdopodobnie dziecko ma zespół Downa. Specjalista zaproponował zrobienie amniopunkcji, a w razie potwierdzenia przypuszczeń zasugerował aborcję . Para była w szoku. Kobieta miała zaledwie 24 lata i nie przypuszczała, że osoba w tak młodym wieku może urodzić dziecko z zespołem Downa. Były łzy, ale ostatecznie nie zdecydowali się ani na amniopunkcję, ani na aborcję. Mimo że w trakcie ciąży oswajali się zmyślą o trisomi 21 chromosomu, po porodzie nie było łatwo. Postanowili jednak przyjąć do wiadomości, że pewnych rzeczy nie można zmienić. Nie żałują swojej decyzji i cieszą się z bycia rodzicami Radka. Skąd się biorą dzieci z zespołem Downa? Każdy zdrowy człowiek posiada 23 pary chromosomów zbudowanych z nici DNA i białek, które są nośnikami informacji genetycznej. Jeśli dodatkowy materiał genetyczny wystąpi w chromosomie 21 mówimy o trisomi 21, która powoduje zespół Downa (w 95% przypadków). Szacuje się, że w Polsce żyje 60 tys. osób z zespołem Downa . Ryzyko urodzenia dziecka z trisomią jest najwyższe w ciążach po 45. roku życia, niemniej bardzo często zdarza się też nie tylko u kobiet młodszych, ale i nieobciążonych genetycznie. Powód do dumy, a nie do wsytdu Zespół Downa jest tematem tabu. Wiele osób tę wadę traktuje jak problem , który można po prostu usunąć. „Wszyscy się chwalą swoimi dziećmi, my też się chwalimy” powiedziała Anna Jaki. Także jej mąż często występuje w...
Badania prenatalne wykonuje się u kobiety w ciąży w celu wykrycia chorób genetycznych i innych rozwojowych wad płodu. Dzięki nim można zdiagnozować ponad 200 chorób, rozpocząć wczesne leczenie i odpowiednio przygotować się do porodu. W pierwszej kolejności zazwyczaj wykonuje się nieinwazyjne badanie prenatalne (np. USG), a dopiero gdy jego wynik jest niejednoznaczny, kieruje się pacjentkę na badania inwazyjne (np. amniopunkcję). Spis treści: 1. Rodzaje badań prenatalnych 2. Na czym polegają badania prenatalne nieinwazyjne? 3. Na czym polegają inwazyjne badania prenatalne? 4. Kiedy robi się badania prenatalne? 5. Wskazania do badań prenatalnych 6. Ryzyko związane z badaniami prenatalnymi 7. Cena badań prenatalnych Rodzaje badań prenatalnych Badania prenatalne w ciąży dzielą się na dwie grupy – inwazyjne oraz nieinwazyjne . Do pierwszej grupy zalicza się USG i testy przesiewowe z krwi, które mogą określić prawdopodobieństwo wystąpienia u dziecka choroby genetycznej lub innej. Jeśli wynik tych badań wskazuje na chorobę lub wadę płodu, lekarz kieruje kobietę w ciąży na badanie inwazyjne. Musi ona wyrazić na nie zgodę, ponieważ jest ono obarczone niewielkim ryzykiem poronienia lub uszkodzenia płodu. Badania prenatalne w Polsce Nieinwazyjne Inwazyjne USG amniopunkcja Test PAPP-A biopsja kosmówki (trofoblastu) Test potrójny kordocenteza Test poczwórny Test NIFTY Test HARMONY Na czym polegają badania prenatalne nieinwazyjne? Badania nieinwazyjne to dość popularne badania w ciąży , niektóre są obowiązkowe. W Polsce wykonuje się następujące nieinwazyjne badania prenatalne: USG – wykrywa większość wad serca, wodogłowie, przepukliny rdzeniowe i...
Jest takim samym dzieckiem jak każde inne. Tylko wszystko przychodzi mu trudniej – mówi Monika, której synek ma zespół Downa. Pewnego dnia przyszedł do redakcji e-mail zatytułowany „Dzieci z zespołem Downa”. Od Moniki, mamy Karolka. Napisała, że „Mamo, to ja” towarzyszyło jej od lat: „Byliście przy narodzinach obu córeczek. Dzięki wam problemy, które wyglądały poważnie, okazywały się błahe”. A teraz jest roczny Karolek... „Ma zespół Downa. Takie dzieci też się rodzą i potrzebują miłości jak inne”. I jeszcze o tym, że trudno być rodzicem niepełnosprawnego malca. „Nie dlatego, że jest inny. Bo Karolek to słodki i pogodny niemowlak. Problemem są tylko wizyty u lekarzy i rehabilitacja. Nic więcej”. To nie miało tak być Nic nie zapowiadało, że Karolek ma wadę genetyczną. Wprawdzie Monika ciężko znosiła ciążę, ale przecież podobnie było, gdy spodziewała się Julii i Darii. – A do tego badanie USG nic nie wykazało – wspomina. – Badanie prenatalne? Nie skończyłam 35. roku życia. Córeczki rodziły się zdrowe, nikt w rodzinie nie miał wady genetycznej. Nie było potrzeby. I dobrze, bo... Bo nie musiałam, nie musieliśmy podejmować żadnych trudnych decyzji. Karolek się urodził i już! A urodził się bardzo szybko. Cztery godziny nie minęły, a jego mama już trzymała go w objęciach. Wyglądał jak każde inne dziecko. Tylko nie płakał... Później okazało się, że ma wadę serca i musi być operowany. Na drugi dzień Karolka przewieziono do Centrum Zdrowia Dziecka. – Mąż już wiedział, że synek ma zespół Downa. Poprosił tylko lekarzy, aby mi o tym nie mówili. Sam chciał to zrobić. Gdy pomyślę, że był z tym sam... On żyje! Każdemu rodzicowi serce pęka na widok kruszynki podłączonej rurkami do urządzeń, które utrzymują ją przy życiu. To wtedy Monika i Piotr zdali sobie...
