W wielu szkołach w woj. lubuskim w ostatnich dniach przeprowadzane były ankiety skierowane do uczniów, w których znajdowały się bardzo niedyskretne pytania o tak delikatne kwestie, jak sytuacja rodzinna czy praktyki religijne. Ankiety zostały przygotowane w porozumieniu i za zgodą kuratorium i Ministerstwa Edukacji Narodowej. Nauczyciele z ZNP i rodzice nie kryją oburzenia, natomiast MEN przytacza wyniki badań wykonanych na jego zlecenie, zgodnie z którymi religia ma być zabezpieczeniem przed takimi pokusami, jak przemoc domowa czy alkoholizm.
Dyrektorzy szkół mają obowiązek przygotowywać na każdy rok szkolny specjalny program wychowawczo-profilaktyczny. Aby to zrobić, muszą najpierw zebrać dane na temat tego, jakie potrzeby i trudności mają uczniowie oraz czy w ich środowisku pojawia się zagrożenie używania substancji psychotropowych, środków zastępczych oraz nowych substancji psychoaktywnych.
Podczas tegorocznej narady dyrektorów z przedstawicielami lubuskiego kuratorium ustalono, że nauczyciele przeprowadzą anonimowe ankiety, te same, które były realizowane przez fundację „Masz szansę” na zlecenie Ministerstwa Edukacji Narodowej. Nie byłoby w tym nic dziwnego, gdyby nie fakt, że wiele z pytań, jakie się tam znalazły, było zwyczajnie nie na miejscu. Uczniowie klas 1-3 musieli napisać m.in.:
Przypomnijmy, że mowa jest o uczniach klas początkowych, którzy mogą jeszcze nie potrafić pisać, a wówczas pomoc nauczyciela jest niezbędna i nie ma mowy o anonimowości ankiety.
W ankietach dla starszych uczniów znalazły się też pytania o to:
Krzysztof Baszczyński, wiceprezes Związku Nauczycielstwa Polskiego, przyznaje oburzony: „Nie jest dla mnie zrozumiałe, dlaczego dziecko musi odpowiadać na takie trudne i wrażliwe dla jego rodziny pytania. Nie wiem, w jakim celu uczniowie pytani są o to, czy mieszkają z macochą, czy jego rodzice są rozwiedzeni. To nie ma nic wspólnego z anonimowością, bo taką ankietę musi wypełnić nauczyciel wspólnie z uczniem”.
Autorzy badania odpierają jednak stawiane im zarzuty. Jeden z nich, dr Wiesław Poleszek, twierdzi: „Nad tymi badaniami pracowali naukowcy z kilku uczelni w Polsce, w tym m.in. Uniwersytetu Jagiellońskiego. Dodatkowo posiłkowaliśmy się podobnymi badaniami, które były prowadzone w USA. Jest mi bardzo przykro, że Krzysztof Baszczyński jako nauczyciel nie rozumie ich sensu. Rzeczywiście padają pytania o praktyki religijne. Dzięki tym informacjom wiemy, że nie mają one zbyt dużego znaczenia w szkołach podstawowych i gimnazjalnych przy różnego rodzaju pokusach do spożywania np. alkoholu czy radzeniu sobie z przemocą lub stresem, ale już religia w tym zakresie odgrywa duże znaczenie wśród starszych uczniów”.
Eksperci przyznają rację oburzonym rodzicom i nauczycielom. Uważają, że w ankietach znalazły się pytania przekraczające granice prywatności. Mec. Robert Kamionowski nie kryje swojej krytyki wobec pomysłu na tak przygotowane ankiety. „Zakres i tematyka pytań bezpośrednio wkracza i narusza prawo do prywatności, zasady neutralności światopoglądowej i religijnej. Najbardziej rzucają się w oczy pytania o status rodziny, materialny, wykształcenie, ale przede wszystkim o stosunki wewnątrzrodzinne i kwestie religii. To samo dotyczy zresztą także ankiety dla rodziców, której pytania o sytuację osobistą to kuriozum” – stwierdził mecenas.
Ministerstwo broni lubuskich ankiet. Rzeczniczka MEN, Anna Ostrowska, tłumaczy: „Badanie w żaden sposób nie było obligatoryjne dla dyrektorów szkół. Istniała i istnieje możliwość stosowania własnych narzędzi pomiaru. Co więcej, ankiety były dobrowolne, a rodzice byli o nich poinformowani. Również każde pytanie było uzasadnione potwierdzonymi badaniami naukowymi i wynika z kanonu wiedzy stosowanej powszechnie przez środowisko akademickie. I tak np. część pytań dotyczyła rodziny, gdyż może ona stanowić nieocenione źródło wsparcia i być czynnikiem chroniącym lub też czynnikiem ryzyka”.
A co wy sądzicie o tego typu ankietach? Jak byście zareagowali, gdyby wasze dzieci musiały udzielać w szkołach podobnych informacji?
Źródło: gazetaprawna.pl
Mały Jaś co rano odwożony jest przez dumnego tatę do popularnej pod Warszawą społecznej szkoły, do której został przyjęty po spotkaniu kwalifikacyjnym. Były wspólne zabawy z innymi kandydatami, rozwiązywanie zadań pod okiem nauczyciela, rozmowa rodziców z panią dyrektor. Potem kilka tygodni pełnego napięcia oczekiwania i w końcu upragniony telefon: „Państwa syn został uczniem naszej szkoły. Gratulujemy!”. Ośmioletniemu Kubie dwa lata temu udało się dostać do zerówki w szkole katolickiej (prowadzonej przez zakon) – ale dopiero z listy rezerwowej i po wielu wizytach zdeterminowanej mamy. – Rozmowa syna z nauczycielką poszła dobrze, ale zdaje się, że wyłożyliśmy się z mężem na spotkaniu z ojcem dyrektorem – opowiada mama Kuby. – Na szczęście potem ktoś zrezygnował i udało się. Siedmioletniemu Kacperkowi, a raczej jego rodzicom, taka radość nie była dana. Kacper chodzi do pierwszej klasy szkoły publicznej. Ale nie takie były plany. Wiosną zeszłego roku Kacperek wziął udział w spotkaniu kwalifikacyjnym dla małych kandydatów do jednej z prywatnych szkół w Warszawie. Nie został przyjęty. – Do dziś nie wiem, dlaczego mój syn się nie dostał. Najgorsza była forma, w jakiej poinformowano nas o tym. Usłyszeliśmy z mężem, że przyjęto dzieci najlepsze. I już – wspomina Magda, mama Kacpra. – Czuliśmy się okropnie, jakbyśmy to my nie zdali egzaminu... Na szczęście Kacper nie był tego wszystkiego świadomy. Jak wygląda rekrutacja do zerówki w prywatnej szkole? W rekrutacji uczestniczą czasami już dzieci idące do szkolnej zerówki. Można oczywiście zostawić dziecko w zerówce przedszkolnej, ale wielu rodziców obawia się, że za rok trudniej będzie zapisać je do wybranej prywatnej podstawówki, bo miejsca w pierwszej kolejności zajmą sześciolatki z danej szkoły. Sprawdzian przybiera najczęściej formę spotkania z panią...
Państwowa czy prywatna – jaką szkołę wybrać ? Stawiać na lepszą lokalizację czy raczej na cenioną kadrę? To pytania, które często zadają sobie rodzice sześciolatków . Warto nie zostawiać decyzji na ostatnią chwilę i z wyprzedzeniem rozpocząć poszukiwania szkoły , która pozwoli naszemu dziecku rozwinąć skrzydła. Dzięki temu zdążymy przyjrzeć się, jak funkcjonuje dana placówka w ciągu roku szkolnego oraz zweryfikować swoją decyzję. Sprawdź, na co zwrócić uwagę wybierając szkołę dla dziecka. Wybieramy szkołę dla dziecka - lokalizacja Warto wybrać szkołę, która nie będzie zbytnio oddalona od miejsca zamieszkania. W przyszłości pozwoli to dziecku na samodzielny powrót do domu , a nam ułatwi codzienne zaprowadzanie i odbieranie dziecka . Coraz częściej dla rodziców alternatywą staje się podstawówka położona w pobliżu miejsca pracy rodzica. Sprawdź , czego uczy się dziecko w 1 klasie. Wybieramy szkołę dla dziecka - program nauczania Wszystkie szkoły podstawowe mają obowiązek realizowania programu MEN , ale wiele z nich wdraża dodatkowo własne metody nauczania . Zastanów się, czy twoje dziecko odnajdzie się w standardowym schemacie oświaty, czy może warto poszukać szkoły ze wzbogaconym programem? Wybieramy szkołę - wyżywienie Jeśli przewidujesz, że dziecko będzie spędzać w szkole wiele godzin, koniecznie sprawdź kwestię wyżywienia. Część szkół zatrudnia kucharzy, inne korzystają z usług firm cateringowych. Zapoznaj się z przykładowym menu . Zwróć uwagę czy potrawy są zdrowe i czy będą smakowały twojemu dziecku. Poczucie bezpieczeństwa w szkole Dziecko będzie czuło się bezpieczniej i pewniej w szkole, w której uczy się jego starsze rodzeństwo lub koledzy i koleżanki. Sześciolatek łatwiej odnajdzie się w podstawówce z niewielką liczbą uczniów , z małymi klasami, niż takiej, która dzieli budynek z...
Przedszkolaki pójdą do pierwszej klasy o rok wcześniej. Zerówka zostanie zlikwidowana. Języki obce nie tylko będą uczone, ale dzieci się ich naprawdę nauczą. WF ma być przyjemnością, a nie nielubianym obowiązkiem. Potrzeby uczniów zdolnych będą uwzględniane. Żadnego równania w dół! To plany Ministerstwa Edukacji. A jak będzie w praktyce? Wszystkich nas, rodziców kilkulatków, dotyczy reforma przygotowana w MEN. To właśnie obecne przedszkolaki znajdą się „na froncie zmian”. Pierwszymi rocznikami, które mają iść do zreformowanej szkoły, są dzieci urodzone w 2002 i w 2003 roku. Planowany start: rok szkolny 2009/2010. Co nam się szykuje? Kiedy do pierwszej klasy? O rok wcześniej, czyli we wrześniu tego roku, w którym dziecko skończy sześć lat. Jednak wbrew obawom to nie będzie odbieranie dzieciństwa. Teraz dzieci i tak zaczynają naukę w wieku sześciu lat w obligatoryjnej klasie 0. Tyle że jedne w przedszkolu, inne w fajnej zerówce szkolnej, a jeszcze inne w mało przyjaznej szkole, gdzie po 4–5 tradycyjnych lekcjach w ławkach idą do tłocznej świetlicy ze starszymi dziećmi, brakuje dla nich placu zabaw, zajęć dodatkowych. Obecnie w pierwszej klasie dzieci w dużej mierze powtarzają program zerówki. To strata czasu. Po reformie KAŻDA szkoła ma być przyjazna dla sześciolatka. I bezpłatna (dziś za pobyt w przedszkolnej zerówce się płaci). Każda szkoła będzie uczyć najmłodszych na zasadach przypominających obecną zerówkę przedszkolną. Będą zabawki, nauka poprzez zabawę, oddzielna opieka dla najmłodszych, także po południu (i w czasie ferii zimowych), oddzielne sale do nauki i do zabawy. W klasach nie będzie więcej niż 25 dzieci. Myślisz sobie: aha, akurat, plany zawsze są piękne, a potem nic z nich nie wychodzi... Ja też mam wątpliwości – dlatego trzeba sprawdzać, zapisując dziecko, jak szkoła wywiązuje się z obowiązków. Na zmiany Polska otrzyma z Unii...
