Wrócę jeszcze na chwilę do tych trudnych tematów. Na pewno do najtrudniejszych należy rozmowa o śmierci dziadków. Najczęściej o niej nie mówimy, oszukujemy i – co najsmutniejsze – wcale nie jest nam głupio, gdy kłamstwo zostaje odkryte. Mówimy wtedy dumnie, że robiliśmy to dla dobra dziecka. Czy rzeczywiście?
Wiemy już, że to opowieść o odchodzeniu babci, ale czy tylko o odchodzeniu. A może właśnie o dziecięcych pytaniach, o dziecięcym myśleniu i o dziecięcej samotności w chwilach, gdy coś złego dzieje się w domu i wszyscy o dziecku zapomnieli. O czym wtedy myśli mały człowiek? Może o tym, że babcia jeszcze oddycha, a może o tym, że gdyby dorośli mu pozwolili, usiadłby obok łóżka babci, może nawet chwyciłby ją za rękę albo mocno się przytulił. Nic z tego, wszyscy go przeganiają z kąta w kąt.
Bohater tej historii postanawia się ukryć pod wielką babciną chustą, przerobioną szybko na namiot. Tam na pewno będzie cicho, tam będzie można wiele spraw przemyśleć i jakoś rozsądnie je posklejać. Dobrze byłoby omówić te wszystkie sprawy z babcią. Tylko jak? Przecież nie pozwalają do niej podejść. Masa pytań: ważnych, mało ważnych, a nawet śmiesznych i bezsensownych. Takich, jakie potrafią zadawać dzieci, które akurat weszły w wiek zadawania pytań.
Książkę „Chusta babci” należy czytać wspólnie z dzieckiem. Po pierwsze, jest ona przeznaczona dla dzieci, które jeszcze czytać nie potrafią. Po drugie, omawiane w niej sprawy mogą wymagać wyjaśnień na poczekaniu, już, natychmiast. Nie zawadzi, by po książkę sięgnęły także trochę starsze dzieci, sześcio-, a nawet siedmiolatki. Ale nie same – im również przyda się wsparcie rodziców.
„Chusta Babci Asy Lind wpisuje się w nurt literatury mądrej i nie nudnej. Na pewno jest trudniejsza niż proponowana wam niedawno opowieść Roberta Piuminiego „Maciuś i dziadek”. Ocena należy do was.
Chusta babci
Autorka: Asa Lind
Tłumaczka: Agnieszka Stróżyk
Ilustratorka: Joanna Hellgren
Wydawnictwo: Zakamarki
Dlaczego warto czytać dzieciom książki? Wszyscy zachęcają do czytania dzieciom, ale jakie są z tego korzyści dla dziecka? Przeczytaj, co o zaletach czytania dziecku książek mówi psycholog. Czy warto dzieciom czytać książki? Nie tylko warto czytać dzieciom książki, ale wręcz trzeba! Jest kilka powodów. Może zacznę od tego oczywistego, że czytanie w cudowny sposób buduje więź emocjonalną między dzieckiem a mamą czy tatą. Rodzice często nie potrafią w konstruktywny sposób spędzić z maluchem czas. Wydaje im się, że jak nakupują mu zabawek to okazują w ten sposób miłość. Z książką jest inaczej. Rodzic najpierw czyta, dziecko zadaje pytanie, później wywiązuje się rozmowa. O, to ma sens. Po drugie,w czasie czytania można w naturalny sposób przekazać swój system wartości. Omawia się wtedy zachowanie fikcyjnego bohatera,więc dla dziecka to bezpieczniejsza sytuacja, niż gdyby wytykać mu, że zrobiło coś złego. Czytając książkę, dziecko uczy się nie tylko nowych słów, ale też ładnej polszczyzny. Niestety, nie wszyscy rodzice mówią ładną polszczyzną, więc książka jest jej źródłem. To nie wszystko. Czytanie jest świetnym treningiem procesu uwagi . Dziecko koncentruje się, by śledzić fabułę, czego nie musi robić, gdy np. ogląda telewizję. Okazuje się, że maluchy, którym czyta się regularnie, potrafią koncentrować swoją uwagę, gdy mają pięć lat, a zwykle dzieci tę umiejętność zdobywają rok później. Czytanie to też dobre ćwiczenie postrzegania, zwracania uwagi na szczegóły. Ćwiczy też pamięć. A co z wyobraźnią? Czytanie pobudza wyobraźnię . Skłania do tego, by tworzyć w umyśle ilustracje do treści werbalnej. A do 11. roku życia to wyobrażenia są używane w procesie myślenia, a nie abstrakcja. O niektórych bajkach mówi się, że są terapeutyczne. To kolejna funkcja czytania. Jeśli umiejętnie dobierzemy książkę,...
I to urzeka od chwili, gdy po raz pierwszy ukazała się na rynku. Bo to historia najzwyklejsza w świecie, która może się wydarzyć pod każdą szerokością geograficzną. Posłuchajcie, jak opowieść o Bullerbyn interpretuje Edyta Jungowska. Nazywam się Lisa. Jestem dziewczynką, to chyba od razu widać z imienia – rozpoczyna swą opowieść siedmiolatka, główna bohaterka książki. Lisa opowiada o przygodach sześciorga dzieciaków z malutkiego Bullerbyn, wioski składającej się z trzech Zagród – Północnej, Środkowej, Południowej. Nie będę dalej opowiadać historii tej szóstki, skupię się na czytaniu tekstu przez wspaniałą aktorkę, Edytę Jungowską. Znakomita interpretacja, bo aktorka nie tyle czyta wam książkę, ile bawi się tekstem. Dzięki temu świat gromadki przyjaciół staje się bliższy, pełniejszy, ciekawszy. A Olle, Britta, Anna, Lasse i Bosse, oraz Lisa ze swą pomysłowością, wyobraźnią i temperamentem potrafią zaintrygować nawet największego dziecięcego malkontenta. To już nie są książkowi bohaterowie, to po prostu dzieciaki z sąsiedniego podwórka. Dzięki nim jeszcze bardziej cenimy wartość przyjaźni, a także rozumiemy, że warto pomagać innym, warto nie zwracać uwagi na sprawy mało ważne, warto również brać odpowiedzialność za czworonożnych przyjaciół. Dodam także, że do płyty dołączona jest Książka nie do czytania – Zbuduj swoje Bullerbyn wymyślona przez Małgorzatę Sobieszczańską i Rafała Sabarę. Dzieci z Bullerbyn plus Książka nie do czytania Autorka: Astrid Lindgren Tłumaczka: Irena Szuch-Wyszomirska Autor oprawy muzycznej: Sambor Dudziński&Company Czyta: Edyta Jungowska Wydawca: Jung-off-ska Sp.k. Nośnik: CD Czas nagrania: 7 godzin Kącik małego czytelnika - sprawdź, jakie książki dla dzieci polecają inne mamy
Konrad nie jest oczywiście jedynym bohaterem tej niezwykłej opowieści. Są jeszcze rodzice, stryj Rabarbar, i koń Negro Kaballo, za sprawą którego stryj i chłopiec wybrali się na spotkanie z morzami południowymi. W dostaniu się tam pomógł im przyjaciel Negra Wielki Rumak z biura podróży dla koni cyrkowych. Tylko on wiedział, że w przedpokoju Rabarbara stoi piętnastowieczna szafa, z której jest najbliżej do celu. Musieli do niej wejść i później już iść prosto. Za dwie godziny mieli znaleźć się nad morzem. Co się w czasie tej podróży działo, a działo się dużo, dowiecie się z książki. Zanim znaleźli się na miejscu, trafili do Kraju Pasibrzuchów, zamku Pod Wielką Przeszłością, i innych tajemniczych i niesamowitych miejsc. Zabawa przednia, atrakcji moc. Czytałam z wypiekami na twarzy – oczywiście dawno temu, bo to stara książka, teraz czytają ją z wypiekami na twarzy moje wnuczki. Zdradzę tylko, że przygoda zakończyła się szczęśliwie dla całej trójki. Acha, i jeszcze wyjaśnienie. Działo się to 35 maja. A może uważacie, że nie ma takiego dnia. Oczywiście, że jest. Wystarczy tylko nacisnąć mały guziczek z napisem wyobraźnia. Dzieci maja takie guziczki, dorośli, choć nie wszyscy, dawno je już pogubili. Książeczka ma ponad siedemdziesiąt stron, nie powinniście się zmęczyć. Nie musicie przecież przeczytać w ciągu jednego dnia. Niech to na przykład będzie tydzień. Ale nie zaczynajcie czytać 35 maja, to tylko dobry dzień na wędrówkę do mórz południowych. Jak skończycie książkę, wpadnijcie tam. Będę na was czekać z następnymi propozycjami. Erich Kastner 35 Maja albo jak Konrad pojechał konno do mórz południowych Wydawnictwo Nasza Księgarnia Kolekcja Cała Polska Czyta Dzieciom
