Ten maluch urodził się w samochodzie. Zaskoczenie jego mamy było podwójne!

Najbardziej pamiętam moją pierwszą ciążę i poród. To była ciąża z powikłaniami; miałam anemię, białko w moczu, zapalenie pęcherza, krwawienia itp. Od samego początku brałam leki na podtrzymanie ciąży, często leżałam w szpitalu. Nie było tak różowo, jak wyobrażałam sobie, zanim zaszłam w ciążę.  Na porodówkę Pewnego dnia, w 8. miesiącu ciąży, poczułam się źle . Byłam śpiąca i bardzo zmęczona. Podczas kolacji poczułam dziwne uczucie w brzuchu, jakby mnie coś ukuło, kilka sekund później odeszły mi wody płodowe .  Zrobiło się nerwowo, bo było za wcześnie na poród . Nie miałam przygotowanej torby do szpitala, więc zaczęłam wszystko w biegu pakować. W końcu ruszyliśmy, droga mi się bardzo dłużyła. Skurcze były coraz silniejsze, z bólu wyrwałam uchwyt nad drzwiami!  Akcja porodowa W końcu dotarliśmy. Wzięli mnie na salę porodową. Pięć godzin wcześniej odeszły mi wody płodowe i poczułam skurcze, myślałam, że lada moment urodzę. Niestety to był dopiero początek. Minuty, godziny mijały i nic. Ósma godzina. Chodzenie, skakanie na piłce – nic nie pomaga. Zaczął się nowy dzień. Kolejne godziny bólu i strachu.    W końcu o 15.00 sprawy nabrały tempa – poczułam, że rodzę. Ból się nasilił, ale ja już nie miałam sił... po tylu godzinach. Ale musiałam wziąć się w garść.    Sam moment rozwiązania pamiętam jak przez mgłę. Krótkie odpoczynki pomiędzy jednym parciem a drugim. Przestałam panować nad ciałem. W pewnym momencie kopnęłam w twarz panią ordynator. Niechcący. Spadły jej okulary z twarzy. „Zdarza się” – usłyszałam. Po chwili, o 15.25, przyszedł na świat mój najstarszy syn. Ważył trochę ponad dwa kilo i był wcześniakiem.  To była najcudowniejsza chwila w moim życiu. Bardzo szybko zapomniałam o bólu i strachu. Zobacz także: Miałam mieć cesarkę, a prawie urodziłam...

O tym, że jestem w ciąży dowiedziałam w 8. tygodniu ciąży. Najpierw był test ciążowy i wielka radość, a potem poranne mdłości i ból kręgosłupa. Bolało tak, że nie mogłam się ruszyć, więc mąż wezwał ambulans.  W szpitalu kilka badań, w tym USG. Wtedy po raz pierwszy widziałam moje dziecko . Nazywaliśmy je żabką. Okresu ciąży, a dokładnie trzech pierwszych miesięcy, nie wspominam dobrze. Poranne mdłości, brak apetytu i ciągłe zmęczenie towarzyszyły mi od samego początku. Nie pomógł nawet imbir... Mały człowieczek Mieszkałam w Anglii. O ciąży nie chciałam mówić rodzinie przez telefon, wolałam osobiście, więc poleciałam do Polski . Dopiero gdy kupiłam bilety na samolot, przeczytałam, że odradza się podróże lotnicze w I trymestrze ciąży .  Lekarz mi tego nie powiedział, mimo że go o to pytałam. W ogóle w Wielkiej Brytanii inaczej wygląda opieka nad ciężarną . Są tylko dwa badania USG i jeśli jest wszystko w porządku, więcej ginekologa nie zobaczymy. Dopiero w Polsce wykonałam wszystkie badania, także USG, na którym "moja żabka" wyglądała jak mały człowieczek.  Może Sabina? Około 16. tygodnia ciąży poczułam delikatne ruchy, jakbym miała rybę w brzuchu. Potem moje mdłości ustały i zaczęłam cieszyć się ciążą . Śledziłam różne strony; sprawdzałam, co dzieje się z dzieckiem w poszczególnych tygodniach ciąży.  W piątym miesiącu wróciłam do Wielkiej Brytanii. To tam, podczas badania, okazało się, że na 60% będę miała dziewczynkę. Próbowaliśmy wybrać dla małej imię. Myśleliśmy o Sabinie, ale wciąż nie byliśmy przekonani, więc szukaliśmy dalej. Gdyby to był chłopczyk, wybór byłby łatwiejszy – Daniel.  Może Nina? Wielkimi krokami zbliżał się poród – termin wyznaczony był na 14 stycznia. Bałam się coraz bardziej. Miałam problemy ze snem , nie mogłam przekręcić się na drugi bok. ...

Poród inny, niż poprzednie Paula chciała, by jej trzeci poród wyglądał inaczej niż dwa poprzednie. Gdy odeszły jej wody, weszła do wanny, by rozluźnić ciało i załagodzić skurcze. Chciała uniknąć szaleńczego wyścigu do szpitala i czekania wielu godzin w szpitalnym łóżku. Niestety, zwlekała zbyt długo i zaczęła rodzić zanim dotarła do szpitala, w samochodzie. "Byliśmy w drodze, a ja po prostu musiałam zacząć przeć . To przejmuje kontrolę nad twoim ciałem, nie możesz tego tak po prostu powstrzymać" – wspomina Paula. Gdy dojechała do szpitala, było za późno, by przewozić ją do sali porodowej. Przy pomocy położnej, urodziła śliczną i zdrową córeczkę Daniellę. "Bogini samochodowego porodu" Paula nie ma zdjęć z narodzin synów. Podczas pierwszego porodu nikt nie myślał o robieniu zdjęć, podczas drugiego zdjęcia robiła doula , ale są słabej jakości i niewiele na nich widać. Dlatego też Paula postanowiła wynająć zawodową fotografkę, która uwieczni narodziny jej córeczki. Żadna z nich nie sądziła, że to będzie aż tak wyjątkowy poród! Fotografka napisała na swoim blogu, że to „jedna z najbardziej niesamowitych chwil w jej życiu”. Zobacz zdjęcia! Świeżo upieczona mama jest zachwycona pracami fotografki i wsparciem, jakie otrzymała od wszystkich obecnych przy narodzinach jej córeczki. “To prawie jak pozacielesne doznanie, przechodziłam przez to wszystko, a teraz mogę patrzeć na zdjęcia i to sobie przypominać. To niesamowite, jak to wszystko się potoczyło. Nie mogłam sobie wybrać lepszej drużyny. Zawsze im mówiłam, że są moją załogą marzeń." – mówi Paula.  Gratulujemy! Polecamy: Wziął udział w symulacji porodu. Jego żona była zachwycona!