Kilka dni temu w jednym z krakowskich tramwajów zdarzyła się sytuacja, która pokazuje, jak niełatwo bywa ciężarnym i jak wiele kultury i empatii brakuje jeszcze naszemu społeczeństwu. Przeczytajcie historię pani Agaty!
9 lipca wczesnym rankiem pani Agata będąca w 8. miesiącu ciąży wsiadła do tramwaju. Nie spodziewała się, że będzie cały zatłoczony, ale ponieważ tak się stało i nie było żadnego wolnego miejsca siedzącego, stała w ścisku wraz z innymi pasażerami. Nikt nie pomyślał nawet, żeby ustąpić jej miejsca. W tak zaawansowanej ciąży nie było przecież mowy o tym, żeby nikt nie zauważył jej odmiennego stanu. W pewnym momencie ciężarną dostrzegła prowadząca tramwaj motornicza i to ona interweniowała, by ustąpić miejsca kobiecie. Gdy tylko tramwaj zatrzymał się na najbliższym przystanku, motornicza opuściła swoją kabinę i zwróciła uwagę pasażerom, by ktoś „ustąpił miejsca pani w ciąży”. Dopiero wtedy ktoś się zreflektował i zwolnił krzesło pani Agacie.
Zobacz też: Ciężarna w zagrożonej ciąży zwyzywana w autobusie
Pani Agata nie pierwszy raz znalazła się w sytuacji znieczulicy w komunikacji miejskiej. Przyznaje, że zauważyła, że ludzie nie są zbyt wrażliwi na kobiety w ciąży i niechętnie ustępują im miejsc w autobusach czy tramwajach. Po tym wydarzeniu w tramwaju więc postanowiła napisać list do MPK jako wyraz wdzięczności dla motorniczej, która się za nią wstawiła. Napisała w nim m.in.: „Jestem jej bardzo wdzięczna, bo jak zauważyłam przez ostatnie miesiące, niestety wrażliwość pasażerów na kobiety w ciąży i ustępowanie im miejsca należy do rzadkości, a dzięki takim sytuacjom mam nadzieje że ich świadomość będzie większa”.
MPK w Krakowie opublikowało list na swoim profilu na Facebooku, jednocześnie apelując do pasażerów słowami: „Drodzy pasażerowie, byłoby super, gdyby jednak w takich sytuacjach reakcja prowadzącego nie była potrzebna”.
To przykre, że wciąż ludzie tak bardzo skupiają się na sobie i nie chcą pomagać innym choćby w taki sposób, jak ustąpienie miejsca w tramwaju. Spotkałyście się z podobnymi sytuacjami w ciąży? A może nie czekałyście, aż ktoś wam łaskawie ustąpi miejsca, tylko same o nie prosiłyście? Dajcie znać w komentarzach!
Źródło: onet.pl
Zobacz też:
Czy małe dziecko w wieku trzech lub czterech lat musi siedzieć w autobusie lub tramwaju? Okazuje się, że wielu pasażerów ma bardzo skrajne wyobrażenie na temat tego jak powinno się podróżować z dziećmi komunikacją miejską. Chamskie zachowanie matki małego dziecka? Jeden z pasażerów wypowiedział się na ten temat na facebookowym fanpage’u Warszawskiego Transportu Publicznego i wzbudził niezwykle gorącą dyskusję: "Łapaj miejsce", czyli potworna moda w komunikacji miejskiej . Rodzice sadzają dzieciaka na wolnym miejscu i zajmują drugie obok, albo sadzają samego dzieciaka, zamiast wziąć go na kolana. Jechałem tramwajem i jakaś "artystka" krzyczała do małego syna od wejścia "łapaj miejsce!". A on: "mamo, ja chcę usiąść z tobą na kolanach!". A ona "łapaj!" Oczywiście siedziała ona, siedział on, a starsze osoby stały. Czy rodzice teraz brzydzą się potomstwa, że nie chcą go brać na kolana? Natychmiast pojawiły się komentarze broniące rodziców małych dzieci: Jeżdżę z 4-latkiem i powiem wam tylko, że takie dziecko nie jest w stanie stać całą drogę i się trzymać. Nie ma na to fizycznie siły. Co do trzymania na kolanach, to niestety nie wszędzie jest to możliwe, bo jest za mało miejsca. Dziecko na kolanach jest dużo bezpieczniejsze, ale nawet siedzenia oznaczone mają bardzo mało miejsca . Ale też nie zabrakło wypowiedzi potępiających takie praktyki i nieco histerycznych: Matka, która każe w komunikacji miejskiej łapać dzieciakowi miejsce, wychowuje je przeciwko sobie. Za 30 lat, jak będzie stara i sama doświadczy, jak ciężko jest wystać, czasami o lasce, długo nie pociągnie, bo ten jej rozpieszczony dzieciak wskaże ją do eutanazji. Czy przepisy regulują kwestię przewożenia dzieci na kolanach? Otóż odpowiedź jest prosta i trochę dziwna - przepisy niczego nie regulują . Łukasz Majchrzyk z Zarządu Transportu Miejskiego dla tustolica.pl...
Czy powinniśmy ustępować małym dzieciom miejsca siedzące w autobusie ? Mam na myśli dzieci w wieku przedszkolnym i wczesnoszkolnym, dojeżdżające do przedszkoli i szkół. Wśród moich znajomych są różne zdania na ten temat. Część uważa, że nie ma takiej potrzeby – "dzieci mają sporo sił, mogą stać", "jeszcze się nasiedzą". Część – w tym i ja – uważa, że taki mały człowiek, zwłaszcza w zatłoczonej komunikacji miejskiej , jest w znacznie gorszej sytuacji niż pozostali współpasażerowie. Dlaczego? "Takie dzieci nie powinny jeździć porannym autobusem" Ta sytuacja miała miejsce w autobusie w godzinach największego szczytu . Do zatłoczonego autobusu wsiadł mężczyzna z przedszkolakiem (na oko trzylatkiem). Po kilku minutach jazdy, dziecko zgrzane (rodzic nie miał go jak rozebrać), ginące w morzu ludzkich nóg i znieczulicy współpasażerów, którzy wygodnie siedzieli obok, rozpłakało się. Tata próbował go uspokoić, mówić do niego czule, ale to nie pomagało. Przytulić malucha nie mógł, wysiąść z autobusu też nie. Dziecko płakało , a siedząca obok Pani, komentowała głośno, że z takimi dziećmi nie powinno się jeździć porannymi autobusami, że rodzice powinni siedzieć z nimi w domu. Później jeszcze dodała coś o głupich rodzicach małych dzieci, rozciągając swój wywód również na weekendowe spacery po supermarketach itp. Oczywiście nie przyszło jej do głowy, aby ustąpić dziecku miejsca lub wziąć je na kolana. Nie przyszło jej do głowy, że rodzic małego przedszkolaka musi jechać do pracy, a jeszcze wcześniej odwieźć dziecko do przedszkola , więc jazda porannym autobusem to nie wybór, tylko konieczność. Ona odczuwała dyskomfort z powodu płaczu malca, manifestując głośno swoje niezadowolenie, nie myśląc o tym, że ten maluch w tej chwili robi dokładnie to samo - manifestuje swój dyskomfort, ale bez komentarza o "głupich babach"....
Jeżdżenie z dzieckiem w wózku komunikacją miejską nie należy do najłatwiejszych , a czasami i najprzyjemniejszych momentów dnia. Przekonała się o tym pewna mama w autobusie warszawskiej komunikacji. Matka z wózkiem czy rowerzysta? Na nagraniu zarejestrowanym przez jednego z pasażerów widać, jak starszy mężczyzna stoi z rowerem w miejscu wydzielonym dla dziecięcych wózków i osób niepełnosprawnych. W pewnym momencie do autobusu chciała wejść kobieta z wózkiem. Niestety rowerzysta nie chciał ustąpić jej miejsca. W ten sposób uniemożliwiał kobiecie wejście z wózkiem do autobusu. „Panie, wyjdź pan stąd” Pasażerowie stanęli w obronie mamy z dzieckiem. Zareagował także kierowca pojazdu i zatrzymał autobus. Wywiązała się kłótnia. - Panie, wyjdź pan stąd, to jest kobieta z dzieckiem, ona ma pierwszeństwo – przekonywali pasażerowie. - Ja mam 90 lat - odpierał zarzuty starszy mężczyzna. - Tyle lat jeżdżę i nikt mi nigdy nie zwrócił uwagi. Wezwijcie policję - odgrażał się, nadal zajmując uprzywilejowane miejsce. Kierowca zapowiedział, że nie pojedzie dalej, dopóki mężczyzna nie ustąpi miejsca kobiecie z wózkiem. Obie strony zaczęły się zachowywać agresywnie. Po kilkuminutowej kłótni starszy pan w końcu opuścił autobus , mama z dzieckiem mogła zająć przeznaczone dla niej miejsce i autobus ruszył w dalszą trasę. Czy mama z dzieckiem jest uprzywilejowana? Tak, jest jedną z tych osób – obok poruszających się na wózkach inwalidzkich, kobiet w ciąży, które mają w komunikacji miejskiej wydzielone i odpowiednio oznaczone miejsca. Gdy miejsce uprzywilejowane zajmie pasażer z rowerem lub bagażem, musi je zwolnić na prośbę osób, którym przysługuje pierwszeństwo – powiedział Tomasz Kunert z biura prasowego Zarządu Transportu Miejskiego. A co jeśli ktoś nie chce ustąpić tego miejsca? Jeśli tego nie zrobi, kierowca, a także inne...
