Do przedszkola zwykle przyjmuje się dzieci, które skończyły trzy lata. Jednak nie każdy trzylatek jest gotowy do rozstania z mamą. To, że tak małe dziecko nie chce chodzić do przedszkola, jest normalną, a wręcz prawidłową reakcją. W przedszkolu wszystko jest nowe: są opiekunki zamiast mamy, babci czy niani, jest inne otoczenie i grupa dzieci, z którymi trzeba dzielić się uwagą opiekunek. To naprawdę trudne dla malucha, który do tej pory miał dla siebie całą uwagę najbliższych.
Wyjaśnimy przyczyny niechęci do przedszkola i podajemy sposoby, jak sobie z nią radzić.
Spis treści:
Pierwsze dni w przedszkolu na ogół bywają trudne. Niektóre dzieci demonstrują swoją niechęć do przedszkola już od pierwszego dnia. Inne dopiero po kilku pozornie udanych dniach. Tak zwykle zachowują się dzieci, których wyobrażenia o przedszkolu nie zgadzają się z rzeczywistością.
Rodzice często upatrują przyczyny niechęci w niemiłej pani albo niesmacznych obiadach. Tymczasem powód jest inny. Trzyletni malec silnie przeżywa rozłąkę z mamą lub inną osobą, która dotychczas się nim opiekowała. Jeśli przez wiele dni przy rozstaniu z rodzicami dziecko płacze, trzeba mu pomóc. Warto np. przez jakiś czas odbierać je tuż po obiedzie. Bywa, że maluchowi pomaga zabrana z domu ulubiona przytulanka.
Ważne, aby pomimo trudności zawsze wyrażać się o przedszkolu pozytywnie i wspominać własne pozytywne doświadczenia. Zazwyczaj po miesiącu lub dwóch problem znika.
Jeśli mijają 3 miesiące, a dziecko nadal nie chce chodzić do przedszkola, warto zagłębić problem. Być może maluch zmaga się w przedszkolu z jakimś problemem i próbuje uniknąć ponownego narażenia się na nieprzyjemności. Źródłem stresu może być zarówno opiekunka grupy lub inne dziecko.
W okresie adaptacyjnym bardzo ważne jest nastawienie rodziców i ich działanie. Spokój rodzica, który odprowadza malucha do przedszkola i radość, gdy go odbiera, to dla malca ważne wsparcie.
Co jeszcze może pomóc dziecku:
Po odebraniu dziecka z przedszkola, pytaj, co dziś fajnego/śmiesznego wydarzyło się w przedszkolu? Co ci się najbardziej tam podobało? Czy chcesz mi opowiedzieć o swoim dzisiejszym dniu w przedszkolu? Stawiaj otwarte pytania, które pomogą dziecku opowiadać. Nie pytaj: Byliście na dworze? Zjadłeś obiad? Spałeś na leżakowaniu? Na takie pytania dziecko może odpowiedzieć jednym słowem: tak lub nie. I z rozmowy nici.
Gdy tygodnie mijają, a dziecko nie chce chodzić przedszkola, albo gdy już było dobrze, a malec nagle rano zaczyna protestować, zacznij od rozmowy. Spróbuj wypytać, dlaczego nie chce chodzić do przedszkola. Może przedszkolna podstawa programowa jest zbyt wymagająca – dziecko nie umie rysować czy lepić tak jak inne dzieci i się tego wstydzi? Ktoś się z niego wyśmiewa? Pytaj o panie opiekunki, pytaj o kolegów i koleżanki, o to, co dzieci robią w ciągu dnia. Może się czegoś dowiesz. Jeśli się uda, trzeba zweryfikować informacje w rozmowie z nauczycielką.
Porozmawiaj z opiekunkami grupy, do której należy twoje dziecko. Zdarza się, że dziecko jest niegotowe do rozstania z rodziną i swoim domem, co może wynikać z różnego rodzaju problemów rozwojowych. Dobre przedszkolanki potrafią ocenić, czy maluch prawidłowo funkcjonuje w grupie przedszkolnej, czy ma jakieś problemy, którymi warto się zająć zanim pójdzie do szkoły. Być może potrzebna będzie pomoc psychologa dziecięcego, a być może malec potrzebuje jeszcze np. 6-12 miesięcy, aby dojrzeć do przedszkola.
Większość dzieci dość szybko akceptuje przedszkolne warunki i towarzystwo. Najczęściej są to dzieci, które zostały przez rodziców odpowiednio przygotowane do pójścia do przedszkola. Udana adaptacja przedszkolna zależy m.in. od tego, czy dziecko jest samodzielne i czy było już kiedyś pod opieką kogoś innego niż mama.
Psychologowie są przekonani, że debiut przedszkolny jest o wiele łatwiejszy, gdy malec bez problemów:
Im dziecko jest bardziej samodzielne, tym czuje się pewniej w nowych warunkach. Dlatego zanim wyśle się dziecko do przedszkola, warto zawczasu popracować nad jego samodzielnością.
Aby trzyletni malec wszedł możliwie najłagodniej w rytm przedszkolnego życia, powinien wcześniej poznać miejsce, w którym będzie przez najbliższe lata spędzał większą część dnia. Dobrze by było, aby wcześniej odwiedził przedszkole, razem z rodzicami zapoznał się z placem zabaw, dowiedział się, jak wygląda przedszkolne życie – właśnie temu służą przedwakacyjne zajęcia adaptacyjne. Idealnie byłoby, gdyby znał choć jedno dziecko, z którym będzie w przedszkolnej grupie.
Koszty przedszkola zależą od wielu czynników: przede wszystkim od typu placówki i miejsca zamieszkania dziecka. Opłaty za przedszkole to, niestety, dość duże obciążenie budżetu domowego. Największy koszt ponoszą rodzice, którzy posyłają swoje dziecko do prywatnego przedszkola. Za publiczne placówki teoretycznie nie trzeba płacić, jednak tutaj też są wydatki, np. w kwestii opłat za wyżywienie malucha. Sprawdź, ile kosztuje przedszkole twojego maluszka. Spis treści: Ile kosztuje przedszkole publiczne? Opłaty Ile kosztuje przedszkole prywatne? Opłaty za wyżywienie w przedszkolu Orzeczenie o niepełnosprawności, a opłata za przedszkole Dofinansowanie opłat za przedszkole Ile kosztuje przedszkole publiczne? Opłaty Wielu rodziców pewnie zadaje sobie pytanie, czy za przedszkole publiczne trzeba płacić, a jeśli tak – ile kosztuje przedszkole publiczne? Nie, nie trzeba za nie płacić, taka usługa jest bezpłatna. W przedszkolu publicznym również wszystkie dodatkowe zajęcia są bezpłatne. Przedszkole publiczne nie może też zmuszać rodziców do kupowania książek i innych pomocy naukowych. Ile godzin w przedszkolu jest bezpłatnych? Zgodnie z obowiązującymi przepisami w przedszkolach dzieciom do 5 lat zapewnia się pięć godzin bezpłatnego nauczania, wychowania i opieki niezależnie od tego, w której godzinie zostanie przyprowadzone przez rodziców do przedszkola. Przy okazji nowelizacji ustawy w 2017 roku zdecydowano również, że rodzice nie będą płacić za dodatkowe zajęcia dziecka w przedszkolu państwowym – są one całkowicie darmowe. Ile kosztuje dodatkowa godzina w przedszkolu? Za każdą kolejną godzinę rodzice muszą jednak zapłacić. Zgodnie z art. 53 ust. 1 ustawy z dnia 27 października 2017 r. o finansowaniu zadań oświatowych organ prowadzący np. rada...
Decyzja o tym, do jakiego przedszkola poślemy dziecko, jest bardzo ważna, a jej skutki będą długofalowe. Maluch spędzi w danej placówce prawdopodobnie kolejnych kilka lat. Jednym z dylematów, jakie mają młodzi rodzice, jest to, czy szukać dla dziecka miejsca w przedszkolu publicznym czy jednak wybrać niepubliczne. Co różni obie te formy opieki nad małymi dziećmi? Finansowanie przedszkoli Zależnie od tego, czy jest to placówka publiczna czy niepubliczna, kto inny ją prowadzi. W przypadku przedszkoli publicznych zwykle są to gminy, natomiast przedszkola niepubliczne mogą być prowadzone przez wiele podmiotów , np. fundacje, firmy, stowarzyszenia, organizacje religijne lub po prostu osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą. Zobacz też: Czego twoje dziecko nauczy się w przedszkolu? Koszty ponoszone przez rodzica W placówkach publicznych gmina przeznacza fundusze na realizowanie podstawy programowej w wymiarze 5 godzin dziennie, zazwyczaj między 8 a 13. Dzięki temu dzieci mogą przebywać w nich w tych godzinach bezpłatnie. Przedszkola niepubliczne nie mają takiego finansowania od gminy czy innego podmiotu, więc są płatne. Miesięczne czesne różni się w zależności od konkretnej placówki i lokalizacji. Może wynosić od kilkuset złotych do nawet 2000 tysięcy złotych. Liczebność grup Przedszkola niepubliczne zwykle są o wiele mniejszymi placówkami niż państwowe, dlatego też liczba dzieci, jaka może się w nich pomieścić, jest zdecydowanie mniejsza. Wielu rodziców właśnie z tego powodu decyduje się na placówkę niepubliczną, zwłaszcza jeśli maluch jest wyjątkowo wrażliwy na hałas i inne bodźce zewnętrzne. Zobacz też: Czym jest domowe przedszkole i jak można je założyć? Rejonizacja Jeśli chcemy posłać dziecko do przedszkola państwowego, większą szansę na dostanie się mamy w przedszkolu znajdującym się w naszym rejonie...
Zaczynając przedszkole, nawet towarzyskie dziecko na początku może płakać i tęsknić. To normalne. Nie przejmuj się, psychologowie raczej zajmują się tymi dziećmi, które nie okazują żadnego przywiązania do rodziców i brak uczucia. Zdarzają się maluchy, które bywają wyjątkowo pogodne i łatwo nawiązują nowe kontakty, co szybko pozwala im poczuć się bezpiecznie, ale to raczej rzadkość. Jak powinien wyglądać pierwszy dzień w przedszkolu trzylatka? Pierwszy dzień w przedszkolu powinien wyglądać mniej więcej tak: najpierw poranna, najlepiej uroczysta pobudka, wspólne mycie i ubieranie, śniadanie. Warto zadbać, by to wszystko odbywało się wolno i spokojnie, by było atrakcją i czymś wyjątkowym. Wspólna droga do przedszkola i rozbieranie w szatni również. Odrobina stanowczości też nie zaszkodzi. Potem powitanie z paniami, z dziećmi. Rodzic czasami może trochę zostać w sali. No i pożegnanie. Dzieci po śniadaniu będą mieć różne zajęcia, wyjście na dwór, leżakowanie, obiadek. Ten pierwszy dzień dziecka zwykle powinien trwać tylko kilka godzin. Nie zawsze wszystko jednak idzie jak z płatka i w takiej zupełnie nowej sytuacji to zrozumiałe. Aby ułatwić świeżo upieczonemu przedszkolakowi pierwszy dzień w przedszkolu, musisz się odpowiednio przygotować i przeżyć go razem z maluchem. Jak to zrobić? Jak przygotować trzylatka do przedszkola? Dzień wcześniej przygotuj z dzieckiem rzeczy, które będą wam potrzebne, czyli tzw. wyprawkę do przedszkola . Unikniesz nerwowego poranka i pośpiechu przed wyjściem, np. z powodu nieoczekiwanego zaginięcia worka z kapciami. Maluch będzie miał okazję utrwalić sobie, co go czeka i nie poczuje się zaskoczony, że budzisz go rano do przedszkola (dla małych dzieci liczy się najbardziej to, co dzieje się teraz). Zjedzcie śniadanie w miłej atmosferze (nie wiadomo, jak w przedszkolu będzie z apetytem). A potem najlepiej całą...
