Przytrzaśnięty palec

Ssanie palca Uspokaja, poprawia nastrój, ułatwia zasypianie, czasem nawet „pomaga” w oglądaniu bajek. Pozwala rozładować napięcie, bo kojarzy się z bliskością mamy, bezpieczeństwem, pełnym brzuszkiem. Ortodonci ostrzegają jednak, że częste ssanie czegokolwiek poza piersią mamy (palca, narożnika poduszki czy kołderki itd.) może prowadzić do powstania wady zgryzu , polegającej na cofnięciu się żuchwy.   Zdarza się, że ssanie staje się nałogiem. Bywa i tak, że maluszek, który ssał palec przestaje w końcu to robić, ale zaczyna np. ogryzać paznokcie.  Ludzie, którzy w dzieciństwie mieli silną potrzebę ssania mogą częściej niż inni sięgać po papierosy, podjadać.    Co robić? Daj zajęcie małym rączkom. Dzieci najczęściej odczuwają potrzebę ssania, gdy są zmęczone, głodne, senne, boją się czegoś,  a także, gdy są czymś zaciekawione. Dlatego staraj się, by w takich sytuacjach maluszek miał zajęte ręce, np. daj mu do przytulenia ukochanego misia. Zaproponuj smoczek. Jeśli dziecko jest małe i nie potrafi obejść się bez pocieszyciela, lepiej, żeby ssało smoczek niż palec. Powinien być dobrej jakości i mieć anatomiczny kształt – część, którą dziecko ma w buzi powinna być spłaszczona.  Tłumacz. Starszemu dziecku wytłumacz, dlaczego nie powinno się ssać palca. Spróbuj je zaangażować w rozwiązanie problemu. Zaproponuj np. że zabandażujecie paluszka na noc, żeby odpoczął. Chwal za każdy sukces. Idź z dzieckiem do ortodonty. Lekarz zaproponuje maluchowi płytkę przedsionkową (wygięty w łuk kawałek plastiku z kółeczkiem jak przy smoczku),  która nie tylko chroni zgryz ale i uniemożliwia odruchowe ssanie. Taką płytkę może nosić już trzylatek.  [CMS_PAGE_BREAK] Ogryzanie paznokci Podobnie jak ssanie palca rozładowuje napięcie.  Niestety nie zawsze mija samo...

1. Obejrzyj zapiętek butów Musi być usztywniony i nie za niski (ale wcale nie musi sięgać za kostkę!), bo tylko wtedy będzie spełniał swoją funkcję, czyli zapobiegał przekrzywianiu się pięty na boki podczas chodzenia. Po wewnętrznej stronie musi być gładki (nie możesz wyczuwać nierówności, zszyć, sklejeń) – inaczej dziecko będzie chodziło z obtartymi piętami. 2. Sprawdź noski butów Muszą być nie tylko odpowiednio szerokie, ale także wysokie, by nie ugniatały palców (dziecko powinno w butach swobodnie poruszać palcami). 3. Wygnij podeszwę buta W dobrych butach podeszwa powinna się uginać, co nie znaczy, że buta możesz zwinąć w rulon. Elastyczność podeszwy ułatwia smykowi chodzenie czy bieganie, nie obciąża dodatkowo nóżek, a więc sprawia, że buty są wygodne. Pamiętaj też, że dobra podeszwa nie może się ślizgać. Sprawdź też, czy buty nie mają zbyt wysokich obcasów – nie powinny one przekraczać jednego centymetra. 4. Zajrzyj do środka buta Po to, by sprawdzić, jak podeszwa buta została wyprofilowana w środku. Powinna być w środkowej części lekko podwyższona – taka budowa gwarantuje komfort stopie dziecka. Musi być wyłożona delikatnym materiałem – najlepiej w tej roli sprawdza się miękka skórka. Koniecznie też sprawdź, czy nie ma w niej nierówności pozostałych po złym zszyciu czy sklejeniu (bo dziecku w bucikach nie będzie wygodnie). 5. Przymierz buty na dziecięce stópki   Kiedy dziecko założy buty, sprawdź, czy dobrze leżą i czy obuwie ma dobry rozmiar . Powinny być większe od stopy maksymalnie o centymetr, w innym wypadku będą źle trzymały nóżkę – a to w konsekwencji może doprowadzić do różnych wad stóp ! Dziecku czasem trudno stwierdzić, czy buciki rzeczywiście idealnie pasują. Dlatego poproś je, by dosunęło stopę do samego przodu, a ty pomiędzy jego piętę a zapiętek...

Jeżeli niemowlę przed karmieniem nie otworzy szeroko ust (zdarza się tak np. u dzieci, które były długo dokarmiane sondą), to będzie miało problem z uchwyceniem piersi. Możesz uczyć je tego poprzez wykonywanie kilku pomocnych ćwiczeń. Pomiędzy karmieniami głaszcz palcem okolicę pod noskiem. Traktuj to jako formę zabawy albo pieszczoty. Jeśli po tym dziecko nie otworzy odruchowo buzi, przytrzymuj mu bródkę, otwierając jego usta, i powtarzaj „otwórz, otwórz”. Jednocześnie możesz otwierać swoje usta szeroko, jak przy wymawianiu „aaa” – dzieci najlepiej uczą się przez naśladowanie, nawet mimowolne. Podobne ćwiczenie wykonuj też tuż przed przystawieniem do piersi. Już nie palcem, ale brodawką piersiową drażnij okolicę pod nosem dziecka, a jeśli nie otworzy szeroko buzi, odciągaj lekko palcem bródkę w dół i powtarzaj: „Otwórz”. Niemowlęta szybko uczą się reagować na to lub inne słowo, którego stale używasz. Kiedy dziecko otworzy usta, przystaw je do piersi. Dzięki temu niemowlę zacznie łączyć dwa fakty: „Kiedy otworzę szeroko buzię, płynie mleko”. Jeśli dziecko chwyci pierś zbyt płytko, przerwij karmienie. Delikatnie włóż swój mały palec w kącik jego ust i powoli wsuwaj go głębiej, rozchylając dziąsła malucha. Trzymając palec między dziąsłami dziecka, powoli wysuwaj pierś z jego ust. Spróbuj przystawić je jeszcze raz, tym razem prawidłowo, tak, aby dziecko obejmowało ustami większą część otoczki brodawki piersiowej. Uwaga! Podczas ćwiczeń uśmiechaj się, patrząc dziecku w oczy: kontakt wzrokowy jest bardzo ważny. Dla niemowlęcia twój uśmiech i spojrzenie jest nagrodą za wysiłki podczas nauki otwierania buzi. Jeżeli domowe ćwiczenia nie przynoszą rezultatu, poradź się certyfikowanego doradcy laktacyjnego (ich listę znajdziesz na: www.kobiety.med.pl). Konsultacja:...