Przytul mnie mamo

  Jak to się dzieje, że dziecko w tak krótkim czasie rozkochuje cię w sobie i staje się dla ciebie najważniejsze na świecie. I czy rzeczywiście staje się to tak szybko. Nie do końca. Tak naprawdę zaczynasz kochać dziecko na długo przedtem, zanim go zobaczysz i przytulisz. Zdradzamy sekrety tej jedynej, niepowtarzalnej miłości najmocniejszego i najtrwalszego związku, jaki znamy. Jak się zaczyna miłość między tobą a noworodkiem Większość mam wyraźnie uświadamia sobie miłość do dziecka ok. 20–22. tygodnia ciąży, kiedy po raz pierwszy poczują ruchy maleństwa. Tego się nie zapomina! Ale to wielkie uczucie może rozpocząć się jeszcze wcześniej. W przygotowaniu do matczynej miłości pomaga ci twoje ciało. Chodzi nie tylko o fizyczną bliskość z nienarodzonym maleństwem i więzy krwi.  Badania przeprowadzone przez profesor psychologii Ruth Feldman z Uniwersytetu Bar-Ilan w Izraelu wykazały, że kluczową rolę w powstawaniu więzi między mamą a dzieckiem może odgrywać oksytocyna – nie bez powodu nazywana „hormonem miłości i więzi”. Jest wytwarzana podczas ciąży, począwszy od pierwszego trymestru, i kilka miesięcy po porodzie – gdy karmisz piersią, tulisz swoje maleństwo. Im wyższy poziom oksytocyny, tym lepsza więź z dzieckiem. Kto kocha noworodka Gdy dziecko pojawia się na świecie, niemal błyskawicznie rozkochuje w sobie wszystkich, ale oczywiście związek z ma-mą już od początku jest szczególny. Nowo narodzony noworodek robi wiele, by cię ze sobą związać. Położony na twoim brzuchu, nieporadnie podpełznie w poszukiwaniu piersi, z wysiłkiem uniesie główkę i spojrzy ci w twarz nieprzytomnymi oczkami, wtuli się w ciebie całym sobą. To wyjątkowa nagroda za trud porodu! Nic dziwnego, że większość kobiet za najszczęśliwszą chwilę uznaje tę, w której po raz pierwszy widzi swoje dziecko. Małymi stópkami i rączkami, delikatnym...

  Jeśli dziecko urodziło się zdrowe, w pierwszych dwóch godzinach życia jest bardzo aktywne. Ma też silny odruch ssania. Jeśli więc i Ty, i maleństwo czujecie się dobrze, spróbuj je nakarmić. Nie ma pokarmu? U niektórych kobiet pojawia się jeszcze przed porodem. Jeśli jednak dziecko jest na świecie, a Ty wciąż nie masz pokarmu, koniecznie przystaw je do piersi. Mleko wytwarza się dzięki ssaniu: sygnał drogami nerwowymi biegnie do przysadki mózgowej, a we krwi pojawia się prolaktyna – hormon, od którego zależy wytwarzanie pokarmu. Na pierwsze karmienie maluszkowi wystarczy niewiele: tyle, ile zmieści się na łyżeczce od herbaty. Ważne jest jednak, żebyś od początku dobrze przystawiała dziecko do piersi. Tak, by było wam wygodnie, a maluszek prawidłowo ssał i mógł najeść się do syta. Jak to zrobić? Krok po kroku W pierwszych dniach po porodzie specjaliści polecają – jako najwygodniejsze dla mamy – karmienie na leżąco. Połóż się na boku, oprzyj głowę na poduszkach. Maleństwo powinno leżeć na boczku, zwrócone w Twoją stronę (brzuch do brzucha). Jego główka niech spoczywa w zgięciu Twojego łokcia, a przedramieniem podeprzyj plecki malucha. Buzia dziecka powinna znajdować się na poziomie Twoich piersi, byś nie musiała nachylać się do maleństwa. Drugą ręką podtrzymaj pierś: czterema palcami od dołu, a kciukiem – od góry. Dotknij brodawką ust dziecka i delikatnie je połaskocz. Gdy maluszek otworzy buzię (a zrobi to na pewno, bo ma tzw. odruch szukania), ramieniem przytul go mocno do siebie. Uwaga! Zawsze przysuwaj dziecko do piersi, nie zaś odwrotnie: pierś do maluszka! Maleństwo powinno uchwycić brodawkę wraz z dużą częścią otoczki. Ma przy tym wywinięte wargi. Gdy ssie, słychać wyraźne odgłosy przełykania, które przypominają postękiwanie. Nie martw się, to wcale nie oznacza, że szkrab się męczy. Jeśli widzisz, że...

Do zakrztuszenia dochodzi wtedy, gdy mały przedmiot albo kawałek jedzenia zamiast do żołądka wędruje do dróg oddechowych: krtani, tchawicy i oskrzeli. To niebezpieczne, bo ciało obce utrudnia, a czasem wręcz uniemożliwia oddychanie. Dlatego gdy maluch nagle zaczyna kaszleć, charczeć i ma kłopoty z oddychaniem, trzeba działać natychmiast. Liczy się każda sekunda. Co trzeba zrobić w takiej sytuacji? Zapytaliśmy o to lekarza pracującego z dziećmi jako anestezjolog, Elżbietę Byrską-Maciejasz, kierownika grupy ds. resuscytacji w pediatrii Polskiej Rady Resuscytacji. KROK 1 Zachowaj spokój. Tak, to niełatwe, jednak musisz nad sobą zapanować, żeby pomóc maluszkowi. KROK 2 Zajrzyj do buzi dziecka. Jeżeli widać w niej jakiś przedmiot, spróbuj wyjąć go palcem. Jeśli nie możesz tego zrobić jednym delikatnym ruchem albo nic nie widzisz, nie próbuj manipulować w maleńkiej buzi po omacku, bo wepchniesz go głębiej. UWAGA! Gdy maluch ma gwałtowne duszności, przedmiot jest prawdopodobnie zbyt głęboko (w krtani albo tchawicy), by wyjąć go w taki sposób! Jeśli nie zdołasz wyjąć z buzi malca ciała obcego – patrz KROK 3. B. Gdy malec sinieje i traci przytomność... - Jeśli dotąd tego nie zrobiłaś, natychmiast wezwij karetkę. - Połóż dziecko na plecach, np. podłodze, i udrożnij jego drogi oddechowe: trzymając jedną rękę na czole, odegnij głowę (u niemowląt trzeba to robić delikatnie) i unieś bródkę. - Sprawdź, czy nie widać ciała obcego i czy nie da się go usunąć jednym palcem. - Nabierz powietrza, obejmij ustami usta dziecka, zatkaj mu palcami nos (u niemowląt obejmij ustami usta i nos) i wdmuchnij powietrze przez 1–1,5 sekundy. Powtórz to pięć razy. Pamiętaj, dziecko na jeden oddech potrzebuje mniej powietrza niż ty. - Jeśli klatka piersiowa nie unosi się, skoryguj ułożenie głowy. - Jeśli pięć prób nie powiodło się, 30 razy uciśnij klatkę...