Dziecko, które nie chce chodzić do przedszkola, lepiej nadal tam posyłać. A że maluch się buntuje? No cóż, trzeba znaleźć sposób, by ułatwić mu oswojenie się z tą sytuacją. Jaki? Wiele zależy od tego, w którym momencie zaczął protestować.
„Nie będę się ubierał”, „Nie chcę”, „Zostaw”, „Nie pójdę” – wobec takiego oporu czujesz się bezsilna i trudno ci być konsekwentną. Czasem więc maluchowi odpuszczasz. Jednak konsekwencja to podstawowy warunek, jaki trzeba spełnić. Tylko jak to zrobić? – Gdyby chodziło o podanie dziecku lekarstwa, nie miałybyśmy wątpliwości, jak postąpić – podpowiada psycholog Beata Chrzanowska-Pietraszek. – Mimo oporów malucha konsekwentnie dawałybyśmy mu leki. Bo wiemy, że to dla niego dobre i mu potrzebne. Tak samo jest z przedszkolem.
Jak reagować w zależności od sytuacji, w której dziecko przeżywa kryzys, wyjaśniamy wspólnie z ekspertem.
Spis treści:
Dziecko dopiero rozpoczęło swoją przygodę z przedszkolem, a już protestuje? To całkiem normalna reakcja zwana okresem adaptacyjnym. Każdy człowiek – mały także – przeżywa ogromny stres w momencie zmiany swojej sytuacji życiowej. Pomyśl, że dziecko czuje się tak jak ty, gdy właśnie idziesz do nowej pracy.
Nikogo nie znasz, nie wiesz, jakie w firmie panują obyczaje, mylą ci się zadania, jesteś czasem zdezorientowana... Ale z tego powodu przecież nie rzucasz posady (choć pewnie czasem korci cię, by tak zrobić). Kilkulatek odczuwa podobnie, ale reaguje inaczej, bo jest po prostu zbyt mały, żeby w stu procentach panować nad swoimi emocjami i uczuciami. Twoim zadaniem jest mu w tym pomóc. Pamiętaj, że adaptacja przedszkolna bywa trudna.
Zastanawiasz się, jak przekonać dziecko do chodzenia do przedszkola? Przede wszystkim zachowaj spokój. Rano nie zwracaj zbytnio uwagi na dramatyczne gesty malucha, tylko konsekwentnie i ze spokojem przygotowuj go do wyjścia. Dziecku może nie udzieli się twój spokój, ale też swoim nerwowym zachowaniem nie podgrzejesz dodatkowo atmosfery. Warto też skrócić – tyle, ile się da – czas spędzony rano w domu (np. wieczorem przygotuj ubranie na jutro, nie budź malca zbyt wcześnie), bo dzięki temu dziecko nie zdąży się „nakręcić”.
Po odebraniu malucha z przedszkola pytaj go o miłe rzeczy, np. z kim się dzisiaj bawił, czy był na spacerze itp. Unikaj pytań drażliwych w stylu:
Warto też, by maluch miał jak najbardziej uporządkowany harmonogram dnia. Dzięki temu będzie spokojniejszy. Jeśli będziesz postępować przez cały czas konsekwentnie, już po około dwóch tygodniach maluch będzie chodził do przedszkola bez problemów.
Dziecko, które nie chce chodzić do przedszkola i płacze, to sytuacja, która ma miejsce częściej, niż myślisz. Zdarza się, że malec nie przeżywa okresu adaptacyjnego na początku swojej kariery przedszkolaka, tylko kłopoty z adaptacją w przedszkolu pojawiają się dopiero po jakimś czasie (np. po dwóch, trzech miesiącach). Dzieci przecież różnią się między sobą i nie wszystkie dokładnie w tym samym momencie przechodzą różne etapy.
Bywa też, że ambitny maluch, zanim jeszcze stał się przedszkolakiem, zaraził się entuzjazmem rodziców („Hurrrra, pójdę do przedszkola!”). A kiedy już do niego poszedł, nie chciał ich zawieść i pokazać, że wcale nie jest tak kolorowo, jak sobie wyobrażał. Stłumił więc swoją niechęć i dopiero po jakimś czasie, nie mogąc się uporać ze swoimi emocjami, wyrzucił je z siebie (często wtedy są nawet bardziej intensywne, niż byłyby na początku).
Powinnaś postępować tak, jakby to były dopiero pierwsze dni lub tygodnie malucha w przedszkolu. Nie miej do niego pretensji, że nagle zaczął stroić fochy, ma fanaberie i tak naprawdę nie wie, o co mu chodzi. Daj mu czas na przeżycie swoich emocji, ale też nie pozwól wejść sobie na głowę. – Dziecko musi wiedzieć, że je rozumiesz, co nie znaczy, że pozwolisz mu wziąć urlop od przedszkola.
Twój maluch za kilka miesięcy będzie już „etatowym” przedszkolakiem. Spokojnie lub trochę burzliwiej przejdzie okres adaptacyjny, będzie miał swoich kolegów i koleżanki w grupie, a mimo to któregoś dnia może wstać rano i oznajmić, że nie chce iść do przedszkola. Ma muchy w nosie czy konkretny powód? Czasem to rzeczywiście jedynie kwestia gorszego dnia (wtedy już nazajutrz maluch nie pamięta o swojej niechęci) – twierdzi psycholog. Ale bywa, że przyczyna jest poważniejsza: może np. pokłócił się z kolegą, a może nauczycielka zwróciła mu ostro uwagę.
Jeśli twoje dziecko nagle nie chce chodzić do przedszkola, przede wszystkim z nim porozmawiaj. Zapytaj, czy w przedszkolu zdarzyło się ostatnio coś przykrego. Bądź delikatna, ale dociekliwa: malec na początku może mieć problem z wyjaśnieniem swoich uczuć, czasem też do końca nie zdaje sobie z nich sprawy.
– Dobrze jest także oglądać rysunki dziecka i obserwować jego zabawy. Maluchy bardzo często odzwierciedlają w nich sytuacje, których się boją albo które są dla nich niemiłe (np. bawią się w karmienie lalek na stołówce, mówiąc: „Musisz zjeść wszystko").
Gdy już dowiesz się, jaki jest powód niechęci dziecka, spróbuj go pocieszyć, np.
Maluch powinien wiedzieć, że ma w tobie mocne oparcie. Jeśli trzeba, porozmawiaj też z wychowawczynią dziecka i wyjaśnij ewentualne problemy. Przy dziecku staraj się jednak nie wyolbrzymiać problemu, tylko spokojnie go wyjaśnić, a potem przejść nad nim do porządku dziennego. Gdy maluch zobaczy, że wcale nie taki diabeł straszny, łatwiej pójdzie do przedszkola. A tam będzie mógł sam się przekonać, że koledzy nadal go lubią, pani mówi normalnym tonem i dzień wcale nie przypomina tego złego, wczorajszego.
Bywa (na szczęście bardzo rzadko), że poranny bunt przed przedszkolem wynika z niedojrzałości malucha. Wtedy jedynym rozwiązaniem jest pozostawienie na jakiś czas dziecka w domu. Jak rozpoznać, że twój maluch nie jest jeszcze gotowy na przedszkole?
Ogromnie ważne jest, by zachęcając dziecko do chodzenia do przedszkola, nie popełniać następujących błędów. Te metody to jedynie dobry sposób, by na długi czas zniechęcić dziecko do przedszkola.
Dziecko odmawia przyjmowania posiłków w przedszkolu? Martwisz się, że chodzi cały dzień głodne? Jest kilka sprawdzonych sprawdzonych sposobów, które pomogą zachęcić go do jedzenia razem z przedszkolną grupą.
Zobacz także:
Wiele przedszkoli wymaga od rodziców przedkładania zaświadczeń o alergii dziecka. Dostarczanie tego typu zaświadczeń – o alergii wziewnej lub pokarmowej – ma m.in. rozwiać wątpliwości nauczycieli i opiekunów w sytuacji, gdy przedszkolak będzie zakatarzony lub będzie miał kaszel. Zdarzają się sytuacje, w których podejrzewa się u dziecka infekcję, a rodzic tłumaczy objaw (np. katar) alergią. Dostarczenie zaświadczenia o alergii ma pomóc uniknąć takich dylematów. Jednak czy przedszkola mają prawo, by go wymagać? Zaświadczenie o alergii do przedszkola – czy jest potrzebne? Z prawnego punktu widzenia placówki oświatowe nie mają prawa wymagać od rodziców zaświadczeń lekarskich dotyczących alergii wziewnych czy pokarmowych. Regulaminy czy statuty przedszkoli nie są wystarczającą podstawą prawną, by wymagać od rodzica przedkładania tego typu zaświadczeń: dane o stanie zdrowie dziecka, w tym alergiach, są danymi wrażliwymi i rodzic nie ma obowiązku ujawniania ich w placówce, do której uczęszcza jego dziecko. Czy lekarz rodzinny może wystawić zaświadczenie o alergii? Tak, lekarz może wystawić stosowne zaświadczenie o alergii pokarmowej, jednak nie ma takiego obowiązku. Lekarze nie są prawnie zobowiązani do wydawania zaświadczeń o alergii, dlatego nie zawsze spełniają prośbę rodziców. Zdarza się, że to robią – jednak nie muszą. Jeśli podejrzewasz u dziecka alergię, należy skonsultować się z alergologiem. Aby dostać zaświadczenie od alergologa, można poprosić lekarza rodzinnego o skierowanie albo zapisać się na wizytę prywatnie. Alergolog skieruje na odpowiednie badania, a po wynikach – jeśli potwierdzi się, że dziecko ma alergię – wypisze stosowne zaświadczenie, które można dostarczyć do przedszkola. Zaświadczenie o alergii – wzór Jeśli rodzic dobrowolnie będzie chciał...
Kompetencje i zasady funkcjonowania rady rodziców w przedszkolu określa ustawa o systemie oświaty . Uczestnictwo w radzie rodziców pozwala na aktywny udział w życiu przedszkola i zaangażowanie w rozwój i edukację dziecka. Warto wiedzieć, że rada rodziców jest całkowicie niezależnym organem, niepodlegającym dyrekcji i radzie pedagogicznej. Czym jest rada rodziców w przedszkolu? Według definicji przedstawionej przez Ministerstwo Edukacji i Nauki rada rodziców jest „integralnym podmiotem szkoły, działającym ściśle w jej strukturze i w jej ramach”. Radą rodziców, również w przedszkolu, nazywa się wewnętrzną organizację w placówkach edukacyjnych, której zadaniem jest ścisła współpraca z dyrekcją placówki i kadrą nauczycielską w ramach poprawy jakości edukacji i ogólnego funkcjonowania placówki. Rada rodziców ma wpływ na kształcenie dzieci i funkcjonowanie przedszkola. Może także gromadzić fundusze finansowe, które mogą zostać wykorzystane jako pieniądze na wycieczki, bilety (do kina czy teatru), na nagrody lub prezenty dla przedszkolaków czy na zabawy. Wszystkie uzgodnienia dotyczące zakresu pracy i struktury rady powinny być zawarte w regulaminie działalności, który rada ustala wewnętrznie. Jak wybiera się członków rady rodziców? W przypadku przedszkolnej rady niezbędne jest przeprowadzenie tajnych, corocznych wyborów, które powinny odbyć się na pierwszym zebraniu rodziców na początku roku szkolnego. W skład rady rodziców w przedszkolu wchodzi 7 osób. Zadania, prawa i obowiązki rady rodziców w przedszkolu Do zadań i obowiązków rady rodziców w przedszkolu należy: opiniowanie programu, opiniowanie planów finansowych, opiniowanie harmonogramu poprawy efektywności kształcenia, opiniowanie pracy nauczycieli, opracowanie wewnętrznego regulaminu, ustalenie wysokości wpłaty na komitet...
Jeżeli twoje dziecko jest w spektrum autyzmu, a nie było wcześniej w przedszkolu i na ten moment ma mało rozwinięte zdolności komunikacyjne, społeczne i emocjonalne, najlepszym rozwiązaniem może być zapisanie go do przedszkola terapeutycznego. Przedszkole terapeutyczne – czym jest, jakie są zasady jego funkcjonowania, czym się różni od przedszkola integracyjnego? Przedszkole terapeutyczne – co to znaczy? Przedszkola terapeutyczne powstały z myślą o dzieciach z zaburzeniami ze spektrum autyzmu. W takich placówkach kładzie się nacisk na rozwój umiejętności komunikacyjnych, poznawczych, emocjonalnych i społecznych już od najmłodszych lat. To, co szczególnie istotne to fakt, że wszystkie metody wychowawcze i zajęcia są dostosowane do indywidualnych, wyjątkowych potrzeb dzieci z autyzmem. Dzięki uczęszczaniu do przedszkola terapeutycznego dziecko ma szansę na edukację dostosowaną do swoich indywidualnych potrzeb, co zaprocentuje w przyszłości – nauka nie będzie kojarzyć mu się ze stresem czy przymusem. Przedszkole terapeutyczne a integracyjne – różnice Przedszkole terapeutyczne to możliwie najlepsza opcja edukacyjna dla dzieci ze spektrum. Grupy w takich przedszkolach nie przekraczają 10 osób, za to kadra nauczycielska liczy już 2-3 nauczycieli, dzięki czemu są oni w stanie zapewnić dzieciom wystarczającą troskę i uwagę. Ponadto placówki terapeutyczne nastawione są na regularną współpracę z psychologiem, fizjoterapeutą, logopedą, a niekiedy z psychiatrą, co pozwala na maksymalizację jakości kształcenia dzieci. Poza zajęciami terapeutycznymi, które zwykle trwają aż 5 godzin dziennie, nauczyciele realizują podstawę programową MEiN . Zajęcia edukacyjne są całkowicie dostosowane do indywidualnych potrzeb grupy. W przypadku przedszkola integracyjnego sprawa ma się nieco inaczej. Z definicji przedszkolem...
