Przede wszystkim postaraj się, by rysowanie i malowanie zaczęło sprawiać dziecku przyjemność. Zacznij od podstaw.
Materiałem do prac plastycznych nie powinny być tylko kredki i biały papier. Być może łatwiej uda się dziecko zachęcić np. do tworzenia kolaży ze zdjęć wyciętych ze starych gazet, pocztówek, kawałków płótna, jedwabiu czy futra.
Gdy już uda ci się zaszczepić w dziecku radość tworzenia, warto trochę się potrudzić i przygotować grunt pod malowanie pędzlem na dużych arkuszach papieru. Pokaż dziecku, że można czerpać radość ze stosowania różnych technik, np. wydzierania, rysowania węglem, malowania palcami, gąbką lub specjalnymi wałkami. Najlepiej, gdy w takiej zabawie wezmą udział rodzice i rodzeństwo. Bardzo interesujące dla kilkuletnich dzieci są obrazki tworzone tuszem na mokrym papierze, malowanie na papierze do pakowania lub białą farbą na czarnym kartonie. Każde dziecko, nawet takie, które nie przepada za pracami plastycznymi, ucieszy się, gdy kartkę papieru, na której narysowało coś stearynową świecą, pokryje farbami wodnymi.
Sprawdź: Jak trzymać kredkę
Pamiętaj jednak, że są dzieci, którym trzeba zorganizować warsztat pracy, ale są i takie, które tego prawie nie potrzebują. Czasem wystarczy pozwolić kilkulatkowi działać bez skrępowania. Powstrzymaj się więc od ostrzegawczych okrzyków: „Uważaj na dywan”, „Podwiń rękawy!”. Podpowiedz dziecku, że może np. najpierw rysować kredkami, a potem przylepiać na kartce srebrne serduszka lub okiennice wycięte z papieru, które można otworzyć (są konieczne, by Jaś i Małgosia mogli uciec z domku złej Baby-Jagi).
Poznaj: 5 powodów, dla których rysowanie jest super!
Nawet jeśli rysowanie nie jest mocną stroną twojego pięciolatka, nie próbuj go na siłę uczyć rysować, tylko zachęć do twórczego działania.
Sprawdź: Dziwne rysunki dzieci – czy powinny niepokoić?
Ekspert odpowiada: Joanna Białobrzeska, pedagog, dyrektorka przedszkola Didasko, które jest prowadzone według jej autorskiego programu.
Na podstawie tego, że dziecko nie przepada za rysowaniem, nie można twierdzić, że będzie dyslektykiem. Dopiero gdy ma jeszcze inne trudności, np. nie umie ułożyć prostych puzzli lub ciągle myli prawą stronę z lewą, trzeba się zastanowić, co jest tego przyczyną. Warto poradzić się psychologa, zwłaszcza jeśli dziecko, które jest już w starszakach, nie znosi zabaw manipulacyjnych, kiedyś niechętnie budowało z drewnianych klocków, a teraz nie lubi klocków typu lego, a jego rysunki, choć bogate w treści, są prymitywne w formie. Rodzice, którzy boją się dysleksji (która wcale nie jest tak bardzo częsta), mogą przeczytać np. książkę Ronalda Davisa „Dar dysleksji”.
A jak awersja do literek – najczęstsze przyczyny kłopotów Dziecka, które nie lubi rysować szlaczków ani pisać, nie należy posądzać o lenistwo czy złą wolę. Tylko akceptacja i obserwacja kilkulatka pomoże znaleźć przyczynę trudności. Czy na pewno odpowiednio trzyma ołówek? Niewygodny chwyt, także zbyt mocne lub za słabe oraz bardzo silne przyciskanie pisaków do papieru sprawiają, że pisanie i rysowanie staje się męką. Litery i rysunki są niewyraźne, nieprecyzyjne, stąd już bardzo blisko do porażki i zniechęcenia. Nie pozwól, aby twój pierwszak czy drugoklasista myślał o sobie, że nie daje rady i odmówił pisania, tylko pomóż mu wzmocnić paluszki . B jak bardzo przyjemne ćwiczenia rączek Dobrymi przyjaciółmi ucznia powinny stać się guziki, plastelina, nożyczki i... śrubokręt. Pomogą usprawnić ręce, a?co za tym idzie, ułatwią pisanie, sprawią, że trzymanie ołówka czy długopisu przestanie być dla dziecka torturą. Oto kilka metod wzmacniania palców i dłoni: Pisanie lub rysowanie w mące. Wsyp ją do brytfanki albo na dużą blachę do pieczenia i pozwól dziecku rysować, co zechce: serce, dom, prezent, który chciałoby otrzymać na Gwiazdkę itp. Nawlekanie koralików. To wbrew pozorom mozolna praca. Ale jak piękne bywają jej efekty, np. w postaci bransoletki dla ukochanej przyjaciółki. Kolorowanki i rysowanie po śladzie. Najlepiej bez odrywania ręki albo dwiema rękami naraz. Odnawianie mebli. Możecie wspólnie odświeżyć kuchenne krzesła (pilnuj, by kupić nietoksyczną farbę) lub stół. Oryginalne meble są zawsze w cenie! Wycinanie z papieru. Nieważne, łowickie kwiaty czy chmurka – ważne, by dać dziecku dobre narzędzie. Tępe nożyczki to mordęga i powód do buntu. Wkręcanie i wykręcanie śrubek. Uwaga: wcale nie chodzi tu jedynie o?wciśnięcie przycisku...
Kiedy można rozpocząć naukę rysowania z dzieckiem? Dziecko ma potrzebę podjęcia aktywności plastycznej już wtedy, kiedy nauczy się siedzieć stabilnie i operować rękoma nie poruszając całym ciałem (czyli mniej więcej pod koniec 1. roku życia ). Początkowo ćwiczenia polegają na samym obcowaniu z przyborami plastycznymi , później bardzo chętnie pozostawia ślady przy użyciu jedzenia czy kredek. Swobodne działania plastyczne sprawiają dziecku ogromną radość, zwłaszcza w początkowym okresie życia, gdy dominuje u niego postrzeganie zmysłowe. Dziecko ma tak silną potrzebę zostawiania rozmaitych znaków i śladów, że jeżeli mu tego nie umożliwimy, będzie spontanicznie rysować kreski na ścianach i meblach. Warto więc zapewnić maluchowi wielki arkusz papieru, najlepiej na ścianie (by pozbyć się niewygodnego ograniczenia w postaci sztywnego siedzenia na krzesełku) i bawić się razem z nim. Kredki powinny mieć miękki grafit i dobrze "leżeć" w dziecięcej dłoni, tak by umożliwić pozostawienie wyraźnego i łatwego do narysowania śladu. Wygodnym narzędziem jest też gruby mazak. Koncentracja małego dziecka łatwo ulega rozproszeniu, więc starajmy się wykorzystać każdą krótką chwilę, kiedy akurat ma ochotę gryzmolić. Dobrym pomysłem jest również stworzenie kącika do prac plastycznych , gdzie zawsze powinien znajdować się papier i kredki. Nigdy nie wiadomo, kiedy młody artysta będzie miał wenę. Czy w początkowym okresie warto zwracać uwagę na dobierane przez dziecko kolory? Warto wiedzieć, że przynajmniej do ukończenia 1. roku życia dziecko wybiera kolory kontrastowe , stąd często skłania się ku kolorowi czarnemu. Nie ma to nic wspólnego z jego stanem emocjonalnym. Podsuńmy mu takie barwy , jakimi lubi się posługiwać. Polecamy: Jak nauczyć dziecko rozpoznawania kolorów? Kiedy rysunki dziecka zaczną stawać się...
Dziecko nie lubi rysować? Zmień to! Rysowanie jest bardzo ważne, bo przygotowuje rączki do pisania. Jeśli dziecko nie lubi rysować i/lub robi to gorzej od rówieśników (np. uczy się zamykać kółko, gdy inni rysują już domki i pieski), pomóż mu, by nie miało kłopotów w szkole. Sprawdź jak rysują dzieci To ważne: Niechęć do rysowania może (ale nie musi!) wiązać się z ryzykiem dysleksji . Dlatego sprawdź czy twojemu dziecku grozi dysleksja i jak najszybciej spróbuj mu pomóc. Patenty, które przedstawiamy, pomogły wielu dzieciom, w tym mojemu synowi, Bartkowi, który nie lubił rysować do tego stopnia, że rozpłakał się, gdy dostał płytę z filmem „Zaczarowany ołówek” („Bo ja nie cierpię ołówków i kredek” – wyjaśnił). Takie zabawy spodobają się także kilkulatkom, które kochają rysowanie: będą miłym urozmaiceniem. Sprawdź także: Rozwój manualny dziecka Oto nasze propozycje: 1. Malowanie rękami To, że dziecko trzyma się z dala od kredek, nie oznacza, że zrezygnuje z frajdy, jaką daje robienie „pieczątek” łapkami umoczonymi w farbie do malowania palcami. Kuszące może też być rysowanie palcem po zaparowanym lustrze, talerzu posypanym kawą (albo kaszą lub innym sypkim produktem) . 2. Rysowanie czym się da Rysować można kredą , węglem rysunkowym , szminką (można ją zastąpić tłustymi kredkami w sztyfcie). Malec może też rysować patykiem albo klejem w sztyfcie (potem można posypać kartkę brokatem i obrazek gotowy!). W przypadku mojego synka sprawdził się również znikopis , bo pozwalał mu jednym ruchem zlikwidować nieudane (jego zdaniem) dzieło. 3. ...i po czym się da Malować można na kartonowych pudłach, papierowych talerzykach, szybie, ścianie (jeśli wydzielisz kawałek w dziecięcym pokoju i pomalujesz ją farbą...
