Dlaczego tak brzydko rysuje?

Wydawało mi się, że problem siusiania w pieluchy mamy już za sobą. Niestety, od pewnego czasu mojej córce, która ma już prawie 3 lata, zdarza się zapomnieć o pójściu do toalety i to nawet w dzień. Tego problemu nie ma nocami, ponieważ przesypia je od dawna „na sucho”. Na spacerach też jej się to nigdy nie przytrafia. Awarię mają miejsce zazwyczaj podczas zabaw, często wtedy, gdy odwiedzają ją inne dzieci. Nie pomaga ani zwracanie uwagi, ani nawet niewielka kara. Jak ją tego oduczyć? Czy znów powinnam  zacząć wkładać jej pieluchę? Marysia z Lublina Moczenie 3-latka w dzień - to przejściowe Choć sprawa jest uciążliwa, a problem wydaje się na pierwszy rzut oka poważny, prawdopodobnie nie dzieje się nic złego. Podczas zabawy Pani córeczka jest po prostu tak zaabsorbowana, że zwyczajnie „nie ma czasu” na siusianie. Skoro trening czystości macie już za sobą, nie warto wracać do pieluch. Proszę mieć na uwadze, że córka dopiero niedawno nauczyła się panować nad swoją fizjologią, a gdy pojawiają się dzieci, zabawa i atrakcje, to naprawdę łatwo jest o wszystkim zapomnieć. Dziecko bawi się przecież całym sobą. Myślę, że moczenie jest przejściowe i wynika z niedojrzałej emocjonalności dziecka. Mimo, że córeczka czuje potrzebę wyjścia do toalety, to nie ma dość silnej woli, żeby zostawić frapującą zabawę, a po chwili jest już za późno. Gdy dziecko siusia w majtki, nie karz   W tym przypadku kary nie są najlepszą metodą osiągania celu, nawet jeśli są niewielkie. Powinna Pani z nich zrezygnować. Proszę nie myśleć, że dziecko robi pani na złość. Najlepiej przed rozpoczęciem zabawy po prostu przypomnieć mu o konieczności zrobienia siusiu i zachęcić je do tego. W trakcie zabawy, która trwa już dość długo, musi Pani zadbać, by dziewczynka zrobiła przerwę na wizytę w łazience. Niech dziecko nie przyzwyczaja...

Jakie programy, gry i strony www są odpowiednie dla najmłodszych? Jak sprawić, by surfowanie po internecie było bezpieczne? Radzi Marcin Sołodki z Fundacji „Dzieci Niczyje” – koordynator projektu „Sieciaki.pl”, poświęconego bezpieczeństwu dzieci w internecie. Małe dziecko przed komputerem Przedszkolaki w przeciwieństwie do swoich dziadków siadają do komputera bez obaw, że coś zepsują albo z czymś sobie nie poradzą. Grają, oglądają kreskówki, układają wirtualne puzzle. No i surfują po internecie . Mało tego, to właśnie one są najszybciej rosnącą grupą użytkowników sieci! Po myszkę sięgają coraz młodsze dzieci: cztero-, trzy-, nawet dwulatki. I radzą sobie zaskakująco dobrze. – Moja dwuletnia córeczka Hania ogląda kreskówki na You Tube. A że szybko się kończą, nauczyła się uruchamiać je ponownie za pomocą klawisza spacji (to od niej dowiedziałem się, że można to zrobić i w taki sposób). Potrafi też wybrać sobie kolejną bajkę. I tu zaczyna się problem, bo obok świnki Peppy może być coś, co ze świnką nie ma nic wspólnego i czego absolutnie nie powinna oglądać – mówi koordynator „Sieciaków”. Co w takim razie robić? Trzymać komputer pod kluczem i nie pozwalać na korzystanie z sieci do czasu, gdy dziecko podrośnie? Nie, bo po pierwsze to nic nie da (prędzej czy później dziecko i tak zetknie się z komputerem u kolegów), a po drugie – w ten sposób pozbawia się dziecko szalenie użytecznego narzędzia. Zobacz sprawdzone gry online dla dziecka Korzyści z komputera Komputer jest nie tylko atrakcyjną zabawką, która daje mnóstwo frajdy i satysfakcji („Potrafię włączyć film/przejść na wyższy poziom” itd.), ale także: Pomaga w zdobywaniu wiedzy. Dzięki niemu przedszkolak z łatwością uczy się literek, cyferek, rozpoznawania i nazywania kolorów i wielu innych rzeczy....

Odkąd pojęcie inteligencji emocjonalnej zrobiło karierę, wiadomo, że najlepiej radzą sobie w życiu ci, którzy potrafią szanować i rozumieć innych, jednocześnie dbając o własne interesy. Osoba otwarta na ludzi, na ich potrzeby, pomagająca im w drobnych sprawach ma poczucie, że w razie czego sama też może liczyć na innych. Jest jej łatwiej, czuje się rozumiana, akceptowana, otoczona życzliwością i przyjaciółmi . Dziecko samolubne czy przebojowe? Pewnie takiej właśnie przyszłości pragniesz dla swojego dziecka, prawda? Nie chciałabyś, by wyrosło na człowieka, który myśli tylko o sobie. Choć niekiedy, obserwując jego rówieśników, masz wątpliwości, czy w dzisiejszych czasach warto nadal uczyć dziecko umiejętności współpracy i pomagania . A może bardziej przyda mu się tak powszechna przebojowość? Zdecyduj sama. My możemy ci tylko wyjaśnić, skąd się bierze egoizm u dziecka i jak nauczyć je umiejętności myślenia także o potrzebach innych. Niezależnie od wieku dziecka, pamiętaj, że: Nikt nie rodzi się egoistą – kimś ciągle walczącym o swoje, myślącym wyłącznie o sobie. Dziecko chce być troskliwe. Takie zachowanie jest bliskie naszej naturze, bo w ten sposób zapewniamy sobie opiekę. Trzeba tylko pokazać dziecku, jak to robić. Dziecko uczy się od innych. Jeśli w twoim odczuciu zachowuje się jak król, to dlatego, że musiało się przekonać, że taka postawa się opłaca (bo wtedy jest się w centrum uwagi). Zdolny i zaborczy to nie to samo. Osoby inteligentne bywają niecierpliwe, skupione na sobie, roszczeniowe, ale nie warto tego wzmacniać. Dobra współpraca rodzi się powoli. Aby się jej nauczyć, potrzeba wielu prób i popełniania błędów. Nim dziecko będzie umiało dogadywać się z innymi dziećmi, najpierw musi poznać samo siebie, rozumieć emocje, znać poczucie własności. Czytaj też: 5 wartości,...