Jesteśmy w Europie, bogacimy się, więc na plażach całego świata słychać najtrudniejszy podobno ze wszystkich język polski. Może i dobrze, że trudny, bo gdyby zagraniczny turysta chciał nauczyć się czegoś na plaży ze słuchu, przyswoiłby krótkie, wyszczekane poirytowanym tonem przez rodziców komendy i pogróżki.
Do dziecka, wiadomo, trzeba krótko. Rozmowa z bachorem to niedopuszczalna dyskusja, a to już podpada pod mityczne "wychowanie bezstresowe". Jeśli dopuścimy dyskusję, zwaną też pyskowaniem, to jest spora szansa, że nasza pociecha za lat kilka, jak w starym kawale, przyklei towarzyszowi podróży gumę do żucia na czole. Wykrzykujemy więc: – Chodź no tu! Marsz do wody! Poparte groźbami: – Nigdzie nie pójdziesz!
Oj, bo w tyłek dostaniesz! Bo nie kupię ci loda!
O dziecku mówimy pieszczotliwie, zamieszczając jego zdjęcia na Facebooku czy Instagramie: "Mój najdroższy Skarb" albo "Ukochane Słoneczko". Na wakacjach, gdy wirtualni znajomi nie podsłuchują, używamy prywatnych zdrobnień i czułych przezwisk: gnojku, bachorze, ofiaro losu – jak w zdaniach: "Zostaw to, gnojku, bo jak ci przyłożę...", "Jak kopiesz, ofiaro, w piłkę nie umiesz trafić?", "I co się tak gapisz jak cielę?".
My, polscy rodzice, wiemy najlepiej co dla naszych dzieci najlepsze. Nie dopuszczamy do fanaberii. Jak w nadmorskiej pizzerii, gdzie ośmiolatek domagał się pizzy z brokułami. – Z brokułami? A kto to potem zje? – zirytował się ojciec. – Bo chyba nie ty! – dołożyła mamusia. – Ty nie znosisz brokułów! – Ale chciałem spróbować... – bronił się mały. – W domu sobie spróbujesz, a teraz bierz z szynką albo nic nie dostaniesz! – zarządził tata. Mały wziął z szynką. I tak nie zjadł połowy. Nie przypuszczam, by jeszcze kiedyś chętnie próbował nowych potraw, ale nie o to rodzicom chodziło. Miał być grzeczny, robić to, co oni chcą, i nie dyskutować.
My, rodzice, mamy ciężko. Tyle strofowania, stawiania do pionu. Jak znoszą to dzieci? Kiedy próbuję sobie to wyobrazić, widzę zajęcia WF na studiach i trenerkę na basenie, która wrzeszczała na przestraszone młode kobiety: – Jak płyniesz? Co ty robisz z nogami, sieroto? Ruchy, ruchy! Prawie jak ten ojciec, który z poświęceniem uczy sześcioletniego "gamonia" jeździć na rowerze na naszym podwórku. Ja po trzecich zajęciach wyszłam z basenu i nigdy więcej się tam nie pojawiłam. Mogłam, byłam dorosła, mogłam sobie wybrać zajęcia, trenerkę albo przynieść zwolnienie. Nasze dzieci nie wyjdą, nie uciekną przed nami jeszcze przez wiele lat.
Dlatego mam propozycję: drodzy rodzice, marsz tu do mnie natychmiast albo popamiętacie. Jeśli jeszcze raz nazwiecie swoje dziecko gnojkiem albo ofermą, to nie dostaniecie drugiej szansy! Zrozumiano? I bez dyskusji mi tu, bo zobaczycie...
Najnowsze felietony Antoniny Kozłowskiej znajdziesz w aktualnych numerach miesięcznika „Twoje Dziecko”.
Rabat 20% na produkty do pielęgnacji twarzy skłonnej do niedoskonałości. Oferta obejmuje wybrane produkty z linii Calendula, Clearly Corrective oraz Anti-Blemish. Rabat dostępny w sklepach stacjonarnych i na kiehls.pl. Szczegóły u sprzedawcy i na stronie www.
Rabat do 40% na sprzęt, odzież i akcesoria sportowe dostępny w sklepie stacjonarnym i na Sportano.pl. Szczegóły w sklepie i na stronie.
Rabat 25% na całą ofertę MEFEMI w cenie regularnej. Promocje na stronie www nie łączą się. Szczegóły na stronie.
Rabat 25% na zakupy za minimum 499 zł w sklepie internetowym www.karcher.pl. Oferta dotyczy produktów nieprzecenionych z kategorii Home&Garden i nie łączy się z innymi promocjami. Szczegóły na stronie www.
Rabat 20% na cały asortyment z wyłączeniem kolekcji Sablewska x Gabriella. Oferta dostępna na gabriella.pl. Nie łączy się z innymi promocjami. Szczegóły na stronie.
Najniższa cena produktu ze zdjęcia 30 dni przed obniżką - 16,90 zł.
Cena po zastosowaniu rabatu - 13,52 zł.
Rabat na cały asortyment dostępny w sklepach stacjonarnych i na e-clarena.eu. Promocja obowiązuje dla zamówień powyżej 100zł oraz obejmuje produkty nieprzecenione. Szczegóły u sprzedawcy i na stronie.
Akt urodzenia to zbyt ważny dokument, by odkładać rejestrację dziecka na czas nieokreślony. Jak załatwić sprawy urzędowe, gdy rodzice nie są małżeństwem? Podpowiada Iwona Basior, dyrektor Urzędu Stanu Cywilnego m.st. Warszawy. Gdy rodzice nie są małżeństwem Zanim dziecko dostanie akt urodzenia, trzeba zadbać o dwie rzeczy: 1. UZNANIE OJCOSTWA. Ojciec może złożyć oświadczenie o uznaniu ojcostwa zanim się dziecko urodzi (wówczas po porodzie mama nie będzie musiała iść do urzędu, wystarczy tato) lub już po narodzinach. Tak czy inaczej powinni być przy tym oboje rodzice: ojciec składa oświadczenie o uznaniu ojcostwa w obecności mamy, a mama potwierdza, że to prawda. A co wtedy, jeśli dziecko ma już - powiedzmy - 5 lat, a ojciec dopiero teraz zdecydował się dopełnić formalności? Spokojnie. Może to zrobić do ukończenia przez nie 18 lat. UWAGA! Jeśli dziecko się jeszcze nie urodziło, a mama nie może pójść do urzędu , bo np. ze względu na zagrożoną ciążę musi być w szpitalu, urzędnik może pofatygować się do niej. Jeśli natomiast malec już jest na świecie, mama ma trzy miesiące na potwierdzenie uznania ojcostwa. Jeśli tego nie zrobi, oświadczenie ojca nie będzie ważne. 2. USTALENIE NAZWISKA. Kiedyś trzeba było wybierać: dziecko, którego rodzice nie są małżeństwem, mogło nosić albo nazwisko matki, albo nazwisko ojca. Dziś jest dodatkowa możliwość - może mieć także nazwisko dwuczłonowe , np. Malinowski (po mamie) - Kowalski (po tacie), albo odwrotnie: Kowalski- Malinowski. Jeśli rodzice nie potrafią porozumieć się w sprawie nazwiska, wpisuje się z urzędu najpierw nazwisko mamy, a potem ojca (a więc Malinowski-Kowalski). UWAGA! Jeśli rodzice nie chcą być razem, a mama planuje ślub z innym mężczyzną i chce, by dziecko nosiło w przyszłości jego nazwisko (a nie ojca...
Nie lubisz się przechwalać i często umniejszasz swoje zasługi? Wolisz stać w cieniu lub zbierać pochwały , ale tylko w kameralnym gronie? Nic dziwnego, że tracisz wiarę we własne siły i oceniasz siebie zbyt surowo. Przykazania, które przedstawiamy poniżej, uchronią cię przed fałszywą skromnością i pomogą cieszyć się własnymi sukcesami bez wyrzutów sumienia. Pora popracować na lepszą samoocen ę. Koniec z byciem miłą, akuratną, wystarczającą. Chcemy, żebyś była WSPANIAŁA, w tym, w czym NAPRAWDĘ jesteś wspaniała. 1. Bądź dumna z siebie Jeśli coś ci się udało (własną pracą doszłaś do czegoś), nie bój się o tym mówić. Masz pełne prawo głosić, że w tej dziedzinie radzisz sobie dobrze. Jeśli twój szef ciągle słyszy o sukcesach innych pracowników nie dziw się, że tylko im gratuluje, daje podwyżki i upragniony awans. Socjolog Boris Hartmann twierdzi, że nadmiar nieśmiałości w prezentowaniu własnej osoby jest największą przeszkodą na drodze ku górze. I akurat w tym przypadku, sama rzucasz sobie kłody pod nogi. 2. Ustalaj granice W zakresie pracy czy kontaktów ze znajomymi miej przemyślane różne opcje, np. to, jak często zgodzisz się zostawać po godzinach, ile razy będziesz robić przysługę przyjaciółce. Choć tego typu sprawy wydają się banalne, to z jednej strony kradną twój czas (bo ciągle robisz coś dla innych), a po drugie, są jasnym sygnałem, że stawiasz siebie na drugim planie. Innymi słowy: pozostali czują się ważniejsi od ciebie, a i ty w pewnym momencie zaczynasz wierzyć, że tak jest (a twoja samoocena obniża się). 3. Bądź dla siebie wyrozumiała Nie stawiaj sobie wygórowanych oczekiwań. Jeśli jesteś zmęczona i senna, odłóż napisanie raportu czy sprzątanie domu na następny dzień. Twój organizm potrzebuje wypoczynku , a kiedy go dostanie, będziesz nawet wydajniejsza. Nie chodzi o to, by się usprawiedliwiać, ale by...
O tym, że jestem w ciąży dowiedziałam w 8. tygodniu ciąży. Najpierw był test ciążowy i wielka radość, a potem poranne mdłości i ból kręgosłupa. Bolało tak, że nie mogłam się ruszyć, więc mąż wezwał ambulans. W szpitalu kilka badań, w tym USG. Wtedy po raz pierwszy widziałam moje dziecko . Nazywaliśmy je żabką. Okresu ciąży, a dokładnie trzech pierwszych miesięcy, nie wspominam dobrze. Poranne mdłości, brak apetytu i ciągłe zmęczenie towarzyszyły mi od samego początku. Nie pomógł nawet imbir... Mały człowieczek Mieszkałam w Anglii. O ciąży nie chciałam mówić rodzinie przez telefon, wolałam osobiście, więc poleciałam do Polski . Dopiero gdy kupiłam bilety na samolot, przeczytałam, że odradza się podróże lotnicze w I trymestrze ciąży . Lekarz mi tego nie powiedział, mimo że go o to pytałam. W ogóle w Wielkiej Brytanii inaczej wygląda opieka nad ciężarną . Są tylko dwa badania USG i jeśli jest wszystko w porządku, więcej ginekologa nie zobaczymy. Dopiero w Polsce wykonałam wszystkie badania, także USG, na którym "moja żabka" wyglądała jak mały człowieczek. Może Sabina? Około 16. tygodnia ciąży poczułam delikatne ruchy, jakbym miała rybę w brzuchu. Potem moje mdłości ustały i zaczęłam cieszyć się ciążą . Śledziłam różne strony; sprawdzałam, co dzieje się z dzieckiem w poszczególnych tygodniach ciąży. W piątym miesiącu wróciłam do Wielkiej Brytanii. To tam, podczas badania, okazało się, że na 60% będę miała dziewczynkę. Próbowaliśmy wybrać dla małej imię. Myśleliśmy o Sabinie, ale wciąż nie byliśmy przekonani, więc szukaliśmy dalej. Gdyby to był chłopczyk, wybór byłby łatwiejszy – Daniel. Może Nina? Wielkimi krokami zbliżał się poród – termin wyznaczony był na 14 stycznia. Bałam się coraz bardziej. Miałam problemy ze snem , nie mogłam przekręcić się na drugi bok. ...
