Znieczulenie podpajęczynówkowe jest często stosowane w zabiegach ginekologicznych i podczas cesarskiego cięcia. Jest ono korzystne, gdyż w porównaniu ze znieczuleniem ogólnym mniej obciąża organizm. Po jego zastosowaniu kobieta cały czas zachowuje świadomość, więc może od początku do końca uczestniczyć w narodzinach swojego dziecka, a po urodzeniu maluszka bardzo szybko zająć się opieką nad nim. Może też od razu karmić piersią, ponieważ leki stosowane w znieczuleniu nie przechodzą do jej mleka.
Znieczulenie podpajęczynówkowe:
Znieczulenie podpajęczynówkowe (nazywane też rdzeniowym, podoponowym, z ang. continuous spinal anaesthesia – CSA) jest jednym z najczęściej wykonywanych znieczuleń i potocznie nazywane jest „znieczuleniem w kręgosłup".
Polega na nakłuciu igłą w odcinku lędźwiowym kręgosłupa przestrzeni podpajęczynówkowej i wstrzyknięciu do płynu mózgowo-rdzeniowego niewielkiej ilości leku miejscowo znieczulającego. Dzięki temu kobieta nie czuje bólu, ale pozostaje świadoma i w kontakcie z otoczeniem.
Znieczulenie podpajęczynówkowe wykonuje się wówczas, gdy czas przewidywanej operacji jest dłuższy niż 10 minut, ale krótszy niż trzy godziny. Czas trwania znieczulenia wynosi od 2 do 4 godzin. Ten rodzaj znieczulenia uważany jest za stosunkowo bezpieczny dla dziecka, ponieważ środek znieczulający nie przenika do krwi płodu.
Aby można było podać ten rodzaj znieczulenia w trakcie cesarskiego cięcia, konieczna jest wcześniejsza konsultacja anestezjologiczna.
Przeciwwskazaniami do wykonania znieczulenia podpajęczynówkowego są:
Kobieta musi siedzieć lub leżeć na boku, następnie:
Podczas zabiegu stan pacjenta jest monitorowany przez lekarza anestezjologa i pielęgniarkę anestezjologiczną.
Możliwość w pełni świadomego uczestniczenia kobiety w porodzie, a po urodzeniu dziecka natychmiastowego kontaktu z nim, to największe zalety tego rodzaju znieczulenia.
Wśród atutów medycznych znieczulenia podpajęczynówkowego wymienia się także:
W przypadku zastosowania tego rodzaju znieczulenia trzeba liczyć się z możliwością wystąpienia skutków ubocznych i powikłań. Należą do nich:
Źródło: proicu.pl
Zobacz także:
Znieczulenie zewnątrzoponowe przy porodzie jest bezpieczne i skuteczne. Jego działanie na rodzącą zostało tak dopracowane, aby nie zaburzać przebiegu porodu. Obniżenie nasilenia bólu następuje szybko, bo średnio po kilkunastu minutach, ale rodząca nadal odczuwa parcie i może aktywnie uczestniczyć w porodzie. Spis treści: Jak podaje się znieczulenie zewnątrzoponowe Jak długo działa znieczulenie zewnątrzoponowe podczas porodu Czy znieczulenie zewnątrzoponowe przy porodzie jest bezpieczne? Wady i powikłania po znieczuleniu zewnątrzoponowym Przeciwwskazania do znieczulenia zewnątrzoponowego przy porodzie Opinia eksperta Przebieg procedury zakładania znieczulenia zewnątrzoponowego Znieczulenie zewnątrzoponowe można podać właściwie w dowolnym momencie porodu, zanim rozwarcie szyjki macicy osiągnie 10 cm . Moment podania w różnych szpitalach jest różny – w niektórych podaje się znieczulenie, gdy szyjka macicy rozewrze się na 3-4 centymetry, w innych, gdy rozwarcie osiągnie 6-7 cm. Dlatego przed planowanym porodem warto dowiedzieć się w wybranej placówce, jakie w niej obowiązują praktyki związane ze znieczuleniem zewnątrzoponowym. Aby anestezjolog mógł podać znieczulenie, pacjentka musi pochylić się w przód w pozycji siedzącej lub położyć na boku i się skulić. Chodzi o to, aby zwiększyć odległość między tylnymi krawędziami kręgów. Rodząca musi zachować spokój i nie poruszać się . Miejsce wkłucia dezynfekuje się, jego okolice osłania chustami. Najpierw lekarz robi znieczulenie miejscowe skóry, a następnie wprowadza specjalną igłę, co kobieta odczuwa jako ucisk. Przez igłę wprowadzany jest cewnik z tworzywa sztucznego. Ten moment czasami rodzące odczuwają jako lekkie kłucie. Na koniec igłę się usuwa, a cewnik pozostawia, stabilnie mocując go do ciała pacjentki. Co ciekawe, znieczulenie...
Na spotkaniu anestezjologów w Chicago przedstawiono nowe badania odnośnie depresji poporodowej . Twórcy wyników wykazują, że te kobiety, które w czasie porodu miały znieczulenie zewnątrzoponowe, są mniej narażone na stany depresyjne. Dr Grace Lim z University of Pittsburgh, anestezjolog i główna badaczka podkreśla: "Ból porodowy może mieć większe znaczenie niż doświadczenie narodzin. To właśnie może mieć znaczący wpływ na rozwój depresji poporodowej. Odkryliśmy, że niektóre kobiety które doświadczyły ulgi w bólu po zastosowaniu znieczulenia, mają mniejsze prawdopodobieństwo, by w okresie poporodowym wykazywać objawy depresji poporodowej. Aby dojść do tych wniosków, sprawdzono dokumentację medyczną ponad 200 kobiet. Okazało się, że ból porodowy związany ze skurczami i parciem, miał zdecydowanie większe znaczenie dla nich, niż ból związany np. z nacinaniem krocza , czy pęknięciem. Możliwość uniknięcia tego bólu poprzez znieczulenie zewnątrzoponowe, dawała szanse na lepsze samopoczucie po porodzie, oraz mniejsze ryzyko depresji. Sprawdzając karty pacjentek (które miały znieczulenie) 6 tygodni po porodzie ustalono, że mają znacznie mniejszy wskaźnik depresji poporodowej. Oczywiście badacze zastrzegają, że znieczulenie nie daje gwarancji że uniknie się stanów depresyjnych po porodzie, a jedynie daje to szansę na zmniejszenie ryzyka. Poza tym depresja jest spowodowana przez szereg różnych czynników. "Depresja poporodowa może rozwijać się z wielu rzeczy, ze zmian hormonalnych, psychologicznych problemów dostosowania się do macierzyństwa, a także z powodu zaburzeń psychicznych". Decyzja o tym, czy chce się rodzić naturalne, czy poprzez cc, czy ze znieczuleniem, czy bez, jest podejmowana przez lekarza oraz rodzącą . Nie warto może sugerować się wynikami takich badań przy podejmowaniu decyzji czy damy radę urodzić bez znieczulenia, ale miejmy...
Prawie co druga ciąża kończy się w Polsce cesarskim cięciem, brakuje znieczulenia przy porodzie (choć teoretycznie jest ono zagwarantowane). Zdarzają się też takie tragedie, jak córeczki Bartłomieja Bonka, która urodziła się w głębokim niedotlenieniu, gdyż lekarze popełnili błędy przy porodzie. Czy nowe standardy okołoporodowe coś zmienią? W ramach akcji "Walczymy o lepsze standardy" mamotoja.pl pyta o to prof. Piotra Czajkowskiego, krajowego konsultanta w dziedzinie ginekologii i położnictwa. Dzięki nowym standardom okołoporodowym opieka nad kobietami w ciąży poprawi się? Myślę, że tak. Nowe standardy zwracają uwagę na postępowanie lekarza, położnej w stosunku do kobiety w ciąży. Gdy standardy staną się obowiązkowe (od stycznia 2019 r. przyp. red.) po 1-2 miesiącach będę starał się sprawdzać, na ile wiedza o nich jest rozpowszechniona wśród lekarzy, położnych i pielęgniarek. Standardy opieki okołoporodowej to pewien drogowskaz. Mam nadzieję, że wszyscy z niego skorzystają. Jeśli jednak się im w tym pomoże, to może być jeszcze lepiej z ich przestrzeganiem. Zobacz także: Poznaj 11 swoich praw: Kodeks praw kobiety w ciąży według nowych standardów Jak pan ocenia w Polsce opiekę nad kobietami w ciąży? Jesteśmy w Polsce trochę malkontentami. Ogólnoeuropejskie dane Eurostatu pokazują, że jesteśmy jednym z krajów, w których opieka nad kobietami w ciąży jest najlepsza. Ale wciąż zdarzają się takie przypadki jak córeczki Bartłomieja Bonka, która urodziła się głęboko niedotleniona z powodu błędów popełnionych przez lekarzy w trakcie porodu. Nie wykonano na czas cesarskiego cięcia. Takie przypadki zdarzają się wszędzie, nie tylko w Polsce. Oczywiście, trzeba robić wszystko, by zdarzały się jak najrzadziej. To jest też kwestia wprowadzenia – być może – wymogu ustawicznego kształcenia dla lekarzy, położnych. Oczywiście,...
