Wywiad z Jurkiem mam przyjemność przeprowadzać już po raz drugi. Za pierwszym razem rozmawialiśmy o nauce dzieci pierwszej pomocy (Fundacja Wielka Orkiestra Świątecznej Pomocy do czerwca 2020 roku przez 14 lat powadziła program edukacyjny ,,Ratujemy i Uczymy Ratować" - przyp. red.). Wtedy Jurek w prezencie dał mi kolorowy notatnik do zapisywania złotych myśli. Dziś podarował mi płytę Urszuli. Małe gesty, które dużo mówią o człowieku.
Jurek Owsiak: – Dobrzy (odpowiedź pada błyskawicznie). Zdecydowanie. Przynajmniej ja mam wrażenie, że spotykam się przede wszystkim z ludźmi dobrymi. Tych nielicznych złych staram się omijać. Inaczej nie udałoby się nam tyle osiągnąć. Działalność Wielkiej Orkiestry Świątecznej Pomocy to dowód na to, że całą maszyną porusza masa dobrych ludzi.
– Bez przesady. Zamykam na klucz swój samochód, wiem, że istnieją nie tylko dobrzy ludzie. Ale instynktownie ciągniemy do dobra i ono się zwraca, czego dowodem jest Orkiestra. Złość, nienawiść i foch nigdy niczego dobrego na świecie nie zbudowały, wręcz przeciwnie: prowadziły do wojen i nieszczęść.
– Ja bym trochę zawęził temat. To nasz system edukacji sprawia, że dzieci uczestniczą w tym wyścigu. Oczywiście to, czym dziecko przesiąknie w domu, te wszystkie wartości, które mu rodzice przekażą, kształtują tego małego człowieka praktycznie na całe życie, ale szkoła też powinna mieć wartości do zaoferowania.
– Mój ojciec i mama nauczyli nas – mnie i mojego brata – podstawowego dekalogu uczciwości. Zrobili to bez wielkich codziennych mów, tylko po prostu obowiązywały u nas w domu dobre i jasne zasady, a zwłaszcza zasada pomocy bliźniemu, i to zwłaszcza ze strony mojego ojca. Wszyscy w rodzinie wiedzieli, że ojciec jest gotów zdjąć swoje buty, by je dać komuś bardziej potrzebującemu. Mamy nawet taką rodzinną anegdotę. ,,– Gdzie jest rowerek Jurka? – No przecież Jurek już na nim nie jeździ. – Jak to nie jeździ? Nie jeździł, bo była zima. – Aaaaa, no wiesz, dałem koledze". Mój ojciec był właśnie takim człowiekiem (śmiech).
– Tak, ale jednocześnie nie mam nic przeciwko chęci zdobywania swojego miejsca w świecie. Wymagaj od siebie, bądź najlepszy, pnij się coraz wyżej. Dzięki takiej postawie można więcej, ma się bardziej otwarty umysł, jest się kreatywnym. To właśnie takich ludzi się ceni. To właśnie tacy ludzie tworzą Orkiestrę – bo im się chce, oni nie mówią, że się nie da. Zostawiamy im mnóstwo swobody. Jest ponad 1500 sztabów i każdy ma prawo wyglądać inaczej. Nie mówimy szefom sztabów, że tego czy tamtego im nie wolno. Chcesz, by podczas finału w twoim sztabie zaśpiewała Helena Vondrackova? Super! Nie chcesz organizować przy okazji Wielkiego Finału żadnego koncertu? W porządku. Masz zamiar przynieść ciasto dla wolontariuszy? Proszę bardzo. To ty masz pomysł i ty go realizujesz. Wtedy naprawdę się chce.
– No właśnie... dlatego to jest taka trudna rozmowa. Często dostajemy od rodziców listy, w których piszą, że kiedyś sami byli wolontariuszami, a teraz ich dzieci korzystają ze sprzętu zakupionego przez Orkiestrę (przeczytaj o tym reportaż). Ta złotówka kiedyś przez nich wrzucona teraz wróciła w postaci supernowoczesnego sprzętu, który uratował ich dziecko.
Ale dostajemy też maile i listy pełne nienawiści. I to nie z przekazem, że kupiliśmy kiepski inkubator, bo nie spełnia swoich funkcji, tylko że po prostu jesteśmy źli i tyle. Na początku naszej działalności takich listów nie było. Te wszystkie minione lata, to co działo się w polityce, miało wpływ na to, jacy jesteśmy w domu, o czym w nim rozmawiamy, jak rozmawiamy. I teraz, niestety, Polska jest coraz bardziej podzielona. Jak w tym wszystkim się nie pogubić?
(chwila ciszy)
Ja bym wszystkie dzieci uczył na pamięć wiersza Aleksandra Fredry ,,Paweł i Gaweł w jednym stali domu". Bo przecież przede wszystkim chodzi o to, żeby nie włazić komuś z butami w życie i nie robić tego, co komuś niemiłe. Na tych prostych zasadach warto zbudować całą dalszą filozofię.
– Tolerancji i umiejętności dyskusji. Wyobraź sobie burzliwą rozmowę, w której ktoś mówi: ,,Przestań już w końcu nawijać, przestań gadać na tego czy tamtego. Wyluzujmy i zostawmy to ludziom, którzy zajmują się historią, a my spróbujmy rozpalić ognisko, napić się piwa, zjeść kiełbasę, pogadać z naszymi dzieciakami i pośpiewać piosenki". Trzeba mieć poczucie humoru i dystans do siebie. Tego też mamy za mało i tego także powinniśmy swoje dzieci nauczyć.
Zobacz także:
Dlaczego warto pomagać? Bo to daje satysfakcję, bo to daje paliwo, bo to daje radość. To, że chcemy komuś pomóc, jest jak dobry trening, jak poczucie, że jesteśmy na wakacjach, gdy wszyscy są szczęśliwi. Kiedy pomagamy , wyzwalamy u ludzi pozytywne reakcje, niezależnie jak trudna jest sytuacja. Pomaganie jest czymś naturalnym, ludzkim i siedzi w pokładach dobra, które w sobie mamy. A na koniec to po prostu obowiązek. W zimnym, przeliczającym wszystko na pieniądze społeczeństwie XXI wieku pomaganie jest obszarem naszej wolności. To nasza decyzja, w co się ostatecznie zaangażujemy, jak pomożemy. Jak sprawiasz, że ludzie chcą pomagać? Przypominam im, bo nie ma w tym nic złego. W dzisiejszych czasach zakręceni codziennością i jej pędem ludzie potrzebują wskazania palcem. Jeśli mają ochotę, uczestniczą w tym. Gdy jasno mówimy, o co nam chodzi, nie używamy barokowych ozdobników, to ludzie ochoczo biorą w tym udział. Cała maszyna pomagania jest dzisiaj, nie krępuję się już o tym mówić, jak dobrze skonstruowane przedsiębiorstwo, które przynosi na koniec pozytywny rezultat. Nie trzeba przekonywać ludzi do pomagania. Odwróciłbym to w inną stronę: jeśli nie chcą pomagać, to niech nie przeszkadzają. Atmosfera jest ważna? Ważna jest radość, napędzanie się radością innych. Polaków nie trzeba jakoś specjalnie nakłaniać do pomagania , bo im się chce. Polska to kraj, który przeszedł w swojej historii tyle, że większości Europejczyków trudno zrozumieć, że czasem nam się jeszcze chciało chcieć. W szarych czasach komuny Polacy robili np. festiwal w Jarocinie, choć im przeszkadzano. Podobnie Pomarańczowa Alternatywa jako przeciwstawienie się ludziom w szarych płaszczach. Nam też często się przeszkadza i nie wiem, jak to jest, ale ci przeszkadzacze zyskują spory posłuch, bo w nas, Polakach, jest czasem taka tendencja do jęczenia, łapania...
25. Finał WOŚP już 15 stycznia 2017 r. Dla nas sprawa jest oczywista – bierzemy w nim udział! I chociaż Wielka Orkiestra Świątecznej Pomocy budzi różne opinie, my mamy dużo powodów, żeby grać wspólnie z WOŚP ! Dlaczego? Oto odpowiedzi proste i szczere. Jak zasady, którymi kieruje się Jurek Owsiak i cała Orkiestra. 1. Kochamy dzieci Mamy też swoje dzieci. Jedne leżały w inkubatorach z serduszkami, inne miały „tylko” badany słuch urządzeniami kupionymi przez WOŚP (wiecie, że lekarze z USA nam zazdroszczą tego, że wszystkie noworodki w Polsce mają badany słuch! ). Często też spotykamy się z lekarzami w szpitalach. Wszyscy oni podkreślają to, co widać gołym okiem – w każdym polskim szpitalu pediatrycznym jest supernowoczesny sprzęt kupiony przez Orkiestrę. Polecamy: WOŚP zmieniła polską pediatrię - mówi prof. Maruszewski 2. Kochamy nasze babcie i mamy Babyonline to serwis głównie dla młodych rodziców. Ale nie ma rodziców bez ich rodziców, bez dziadków. Uważamy, że pomaganie seniorom to wspaniały pomysł! Wiemy, jak dużo zawdzięczamy naszym babciom, dziadkom, rodzicom. Chcemy wspierać ideę, która pozwala im dać lepszą pomoc na oddziałach geriatrycznych. 3. Wspieraliśmy WOŚP zanim jeszcze… powstało Mamotoja.pl Mamotoja.pl współtworzą redaktorki magazynów dla rodziców m.in. „Mamo, To Ja”, „Twoje Dziecko” i „Będę Mamą”. Dlatego o wsparciu Mamotoja.pl dla WOŚP-u nie możemy pisać, omijając te miesięczniki. Zanim internet stał się dostępny i powszechny, jak bułka z masłem, często w naszych pismach pisaliśmy o Orkiestrze. Jurek Owsiak zawsze miał czas na rozmowy z naszymi dziennikarkami, choć żaden z nas „Tomasz Lis na żywo” czy inne „Wiadomości”. Z dumą pokazywaliśmy serduszko WOŚP na naszych okładkach. Polecamy: wywiad z Jurkiem...
