Noworodek znaleziony w oknie życia. Owinięty kocami, cały we krwi

W oknie życie w klasztorze Zgromadzenia Sióstr Opieki Społecznej pod wezwaniem św. Antoniego w Wieluniu został zostawiony noworodek. Dziecko trafiło od razu do szpitala.  Dziecko w oknie życia 17 września nad ranem w wieluńskim oknie życia został odnaleziony noworodek. Obok niego zostawione była torba z pieluszkami, ubrankami, smoczkiem. Rzeczniczka wieluńskiej policji st. asp. Katarzyna Grela w rozmowie z Polską Agencją Prasową poinformowała, że dyżurny po godz. 4 nad ranem dostał informację, że w oknie życia pozostawiony jest noworodek. Dziewczynka trafiła do szpitala na oddział neonatologii. Jej stan jest dobry. Gdy maluch będzie mógł opuścić już szpital – trafi do rodziny zastępczej. Rodzicom biologicznym nie grożą żadne konsekwencje prawne. Mają oni także prawo, by w ciągu sześciu tygodni zmienić swoją decyzję. Trzecie dziecko w oknie życia Dziewczynka pozostawiona ostatnio w wieluńskim oknie życia jest trzecim dzieckiem, które zostało tam znalezione. Okno życia działa od 2010 roku. W 2018 roku trafiła tam inna dziewczynka, a w 2019 roku odnaleziono chłopca. Każde z dzieci znalazło już nowy dom. Zobacz także:  We wrocławskim szpitalu urodziły się czworaczki. Możliwe, że ojciec nie będzie mógł się z nimi widywać Mama przytuli, tata zapewni byt – reakcja Doroty Zawadzkiej na utrwalanie krzywdzących stereotypów Polskie sądy odebrały jej dziecko, bo zakochała się w kobiecie. Dostanie odszkodowanie

W poniedziałek w oknie życia w Częstochowie znaleziono dwuletnią dziewczynkę . Był przy niej list z jej imieniem. Dziecko było zadbane i czuło się dobrze. Nie miało na ciele także śladów przemocy. Sąd zdecydował, że dziecko przez najbliższy czas będzie przebywało w rodzinnym domu dziecka. Po całym zajściu odnalazła się jednak mama dziewczynki. Kobieta oświadczyła, że żałuje tego, co zrobiła i chce odzyskać córkę. Wyznała, że pozostawiła ją w oknie życia w chwili załamania nerwowego. Możliwe, że dziecko znów trafi pod opiekę swojej mamy, jednak decyzję w tej sprawie podejmie sąd po zbadaniu sytuacji rodzinnej. „Umieszczając dziewczynkę w rodzinnym domu dziecka sąd uznał, że w taki sposób powinien być zabezpieczony los dziecka i nie ma obecnie wystarczających przesłanek do tego, żeby powróciło ono do domu rodzinnego. Powrót dziecka do matki jest w przyszłości możliwy, ale będzie to zależało od ustaleń poczynionych przez sąd, dotyczących predyspozycji opiekunów dziewczynki” – powiedział dla rmf24.pl rzecznik Sądu Okręgowego w Częstochowie Dominik Bogacz. Działania prokuratury Rzecznik Prokuratury Okręgowej w Częstochowie Tomasz Ozimek poinformował, że do Prokuratury Rejonowej Częstochowa-Północ zostały już dostarczone przez policję materiały w tej sprawie. Prokurator po przeanalizowaniu ich nie zdecydował się jednak na wszczęcie dochodzenia przeciwko matce dziewczynki, uznając, że nie dopuściła się ona przestępstwa. „Jak uzasadnił, pozostawienie dziecka w oknie życia nie wyczerpuje co do zasady znamion przestępstwa porzucenia dziecka lub innego czynu zabronionego, ponieważ pozostawienie dziecka w oknie życia daje mu gwarancję opieki i nie naraża go na żadne niebezpieczeństwo” – wyjaśnił rzecznik. Zobacz także:  Policja odnalazła rodziców 11-miesięcznego dziecka zostawionego w oknie życia! Chłopiec znaleziony w...

Spadło to na mnie jak grom z jasnego nieba. Ciąża. Nie miałam domu. Nie miałam pracy. Ani rodziców, ani faceta. Tylko dziecko w brzuchu. I wcale go nie chciałam! W domu nigdy się nie przelewało. Nosiłam łachy od sąsiadek albo z pomocy społecznej. Boże, jak ja zazdrościłam koleżankom, które miały bajeczne ciuchy z najmodniejszych sklepów. Niesprane dżinsy, nowiutkie trampki, nierozciągnięte koszulki.   – Mamo, zobacz, jak wyglądają moje koleżanki. Ja czuję się obok nich jak śmieciara! Kup mi choć jeden dres do szkoły. Nie musi być markowy, byle nowy, świeży… – prosiłam matkę.   Ale ona patrzyła tylko na mnie bezradnie i bełkotała:    – Nie mam za co. Dobrze, że na jedzenie starcza…   Znowu była pijana. Jak co dzień. Siedziała na wytartej kanapie w pokoju i piła gorzałę z kubka, udając, że to herbata.  I paliła te śmierdzące pety. Nie kojarzyła, co się wokół dzieje. Nie obchodziło jej nic, poza kolejną porcją wódy. I kolejnym papierosem. A gdy te się kończyły, z pasków pociętej gazety i resztek tytoniu z niedopałków robiła skręty.    – Twoja córeczka chce mieć nowe ciuchy – mówiła do ojca gdy tylko wchodził do domu. – No, dalej, idź z nią do sklepu i kup jej! Ja nie mam ani grosza.   – A ty co, znowu piłaś?! – denerwował się ojciec.   Wybuchała awantura. O nic i o wszystko. Uciekałam do swojego pokoju albo wychodziłam z domu. Mróz, deszcz, upał – nieważne. Czasem spraszali znajomych i urządzali pijackie libacje. Alkohol lał się strumieniami, dom stawał się szary od papierosowego dymu. Jak ja ich nienawidziłam! I tych obcych, i moich rodziców.  W wieku 18 lat wyprowadziłam się Ale to matki i ojca nienawidziłam najbardziej. Bo nieraz po ich balandze dostawałam od nich lanie. Za to, że źle spojrzałam. Że nie zrobiłam herbaty. Że nie starczyło na kolejną flaszkę....