Jak udawać Mikołaja? Wystarczy dobrze się przygotować i zachować czujność zaledwie przez kilka minut. Maluch, który wierzy w Mikołaja, po prostu w niego... wierzy. Wierzy w to, że istnieje, że jest dobry, że uda mu się odwiedzić wszystkie dzieci jednej nocy. Dlatego nie możesz lekceważyć sytuacji i uznać, że jeśli coś się nie uda, a twoje dziecko lub inne, które też spędza z wami święta, rozpozna cię, to nic się nie stanie. Stanie się! Maluchy czują się wtedy zawiedzione, oszukane... Nie możesz do tego dopuścić! Z naszymi radami zostaniesz prawie idealnym świętym. Bo ideałów przecież nie ma, chyba nawet wśród świętych.
Spis treści:
Nie zostawiaj niczego na ostatnią chwilę. Jeśli zapomnisz choćby o jednym rekwizycie, jest ryzyko, że cały misterny plan weźmie w łeb. Nie wolno ci o niczym zapomnieć. Jeśli jesteś roztrzepany, odpuść sobie na starcie. Albo zrób listę i odkreślaj kolejne załatwione sprawy.
Czerwony, profesjonalny strój kupisz już za 50-100 zł! Jeżeli jesteś szczupły, weź poduszkę, by jak najbardziej zniekształcić swoją sylwetkę. Jeśli masz długie włosy, zwiąż je w kucyk i schowaj. Jeżeli nosisz brodę, zasłoń ją sztuczną. Pamiętaj, że jakiekolwiek znamię, o którym nie pamiętasz, dla dziecka jest jak wielki napis: „To mój tata!”. Dlatego musisz wszystko umiejętnie zamaskować. Potrzebne ci będą: czapka, broda, okulary, buty (nie twoje), rękawiczki, spodnie (pożyczone), no i worek.
W czasie wigilijnego wieczoru zwykle panuje spore zamieszanie, jest więc duża szansa, że uda ci się wyjść z domu cichaczem. Kiedy – już przebrany – zapukasz do drzwi, pamiętaj: najważniejszy jest głos. Nie może być zbyt gruby i tubalny, bo wystraszysz dzieci, ani za cienki, bo zaczną się śmiać lub coś podejrzewać. Wcześniej postaraj się poćwiczyć trochę przed lustrem. Jeśli wiesz, że modulacja głosu to twoja pięta Achillesa, odzywaj się jak najmniej: pozwól mówić innym członkom rodziny. Zawsze możesz się wytłumaczyć, że jesteś małomówny z powodu zmęczenia, gdyby padły niewygodne pytania.
Czasem zdarza się, że zabawa kończy się katastrofą, bo tata-Mikołaj zapomniał zdjąć obrączkę, kolczyk, włożył buty, które nosi na co dzień. Albo rozluźniwszy się na chwilę, swoim normalnym głosem zwrócił się do żony po imieniu. Bądź więc czujny i uważaj przez cały czas!
Zobacz też: Jak przeżyć rodzinne święta i nie zwariować
Wierszyki i piosenki, pytania o grzeczność to wypróbowany przez setki Mikołajów patent na rozbawienie wigilijnych gości. Jeżeli dzieci są potwornie onieśmielone, odpuść sobie. Ale jeśli chcą się popisać – postaraj się na chwilę zapomnieć o tym, że jesteś ojcem i tak naprawdę wszystkie wierszyki już znasz, a o rozrabianiu w przedszkolu wiesz z zebrań rodziców.
Jeżeli zdecydowałeś wcześniej, że dziecko zasłużyło na taką niespodziankę jak odwiedziny Świętego Mikołaja, bądź konsekwentny i nie wykorzystuj Wigilii do karania nawet za drobne przewiny (przeczytaj: rózga od Mikołaja to nie jest najlepszy pomysł). Możesz natomiast wymóc przyrzeczenie dobrego sprawowania na cały następny rok i egzekwować je w ciężkich chwilach. To znaczy przypominać, że słowa danego świętemu trzeba dotrzymać!
Zdecydowanie najważniejsza część twojego planu to rozdawanie prezentów. W końcu to przede wszystkim na nie maluch czeka! Dlatego przygotuj się na to, że nowe Lego lub domek dla lalek będą od tej chwili dla dziecka najważniejsze. Ale postaraj się, by samo rozdawanie prezentów też było czymś, co będziecie potem wspominać.
Zastanawiasz się, kiedy wyjść? Doświadczeni Mikołajowie twierdzą, że najlepiej dość szybko po rozdaniu prezentów. Pamiętaj: najważniejsza jest wiarygodność. Święty Mikołaj ma przecież tyle dzieci do obdzielenia, cały świat na niego czeka, więc nie może długo siedzieć. Wcześniej możesz przygotować sobie ciasteczka i czekoladki, którymi na pożegnanie obdzielisz wszystkich członków rodziny. Nie zapomnij dodać: „Do zobaczenia!”.
Kiedy chwilę po wyjściu Mikołaja wrócisz jako tata, zapewne będziesz się musiał wytłumaczyć, dlaczego cię nie było. Cierpliwie wysłuchaj relacji dziecka (dzieci) i powiedz, że żałujesz, że akurat w tym momencie musiałeś coś przynieść z piwnicy lub samochodu. Nie roztkliwiaj się jednak nad swoim losem nadmiernie: maluchowi może się zrobić przykro, że taty nie było. Czar beztroskiej wizyty Świętego Mikołaja pryśnie. A przecież nie o to chodzi...
Jeśli po przeczytaniu tego tekstu obawiasz się, że bycie Świętym Mikołajem to dla ciebie za duży stres, po prostu odpuść. Jeśli nie możesz poprosić o pomoc sąsiada lub wynająć Mikołaja ze specjalnej firmy, wystarczy, że ustawisz wszystkie prezenty w jednym pokoju, w tajemnicy otworzysz okno i zawołasz dziecko... Nie warto się denerwować i potem wspominać Wigilię jako najbardziej stresujący dzień w roku. Choć nagroda za ryzyko – radość dziecka – jest naprawdę wspaniała. Wiemy to z własnego doświadczenia!
Zobacz też:
Dziecko smacznie śpi, a ty owijasz w kolorowy papier zabawki i słodycze, które już niedługo znajdą się pod choinką. Niestety, cały ten trud i tak nie tobie zostanie przypisany. Wszystkie zasługi zbierze staruszek z siwą brodą, którego w dodatku nikt nigdy nie widział! A może skończyć już z tą konspiracją? Czy nie lepiej otwarcie powiedzieć dziecku, że Święty Mikołaj to postać historyczna? Czy kolorując rzeczywistość, nie sprawimy, że dziecko boleśnie się zawiedzie, gdy wreszcie odkryje prawdę? Nie zabieraj dziecku magii Twój kilkulatek wcale nie musi wiedzieć, że staruszek z białą brodą podrzucający prezenty pod choinkę to bajka wymyślona przez dorosłych. Przeciwnie, wiara w zdarzenia niezwykłe i tajemnicze to coś, czego przedszkolaki, a nawet dzieci w wieku wczesnoszkolnym bardzo potrzebują, bo: rozpala wyobraźnię, rozwija fantazję i kreatywność. uczy rozpoznawać swoje pragnienia i wyrażać je. Już samo pisanie listu do św. Mikołaja jest dla malucha ważnym doświadczeniem. ćwiczy trudną sztukę cierpliwości, czekając na przybycie magicznej postaci. czuje się kimś ważnym i wyjątkowym, co ma duże znaczenie dla poczucia własnej wartości dziecka, gdy zostaje obdarowany (choć nieraz malca korci, by narozrabiać, nie kaprysi przy stole i bez ociągania idzie spać, by zasłużyć na wymarzone podarki). Nie spiesz się z całą prawdą Któregoś dnia malec zacznie jednak powątpiewać w istnienie Świętego Mikołaja. Zaskoczy pytaniem np., jakim cudem Święty wchodzi do domu przez nikogo niezauważony czy sunie po chmurach saniami zaprzężonymi w renifery. Czy to oznacza, że w tym momencie należy powiedzieć dziecku prawdę o Świętym Mikołaju? Niekoniecznie. Cztero-, sześciolatek często zadaje takie pytania wcale nie dlatego, że domyśla się prawdy. Interesują go po prostu różne szczegóły dotyczące magicznej postaci. A jeśli nawet...
Wydawało ci się, że jedna opowieść o Świętym Mikołaju wystarczy dziecku na wiele lat. Ale maluch rośnie i zachowuje się niczym detektyw – zadaje coraz więcej dociekliwych pytań. A ty? Broń swojej wersji wydarzeń. Gdy dziecko pyta, nie trać głowy. To ile ich w końcu jest i który jest prawdziwy Ta kwestia pojawi się pewnie, gdy w czasie jednej wizyty w sklepie sześciu Mikołajów poczęstuje was cukierkami... Pozwól dziecku przyjrzeć się podrabianym Mikołajom i wyjaśnij, że to przebranie. Powiedz, że ludzie udają dziadków z brodami, by wprawić innych w przedświąteczny nastrój. O komercyjnych celach raczej nie mów – to część skomplikowanego, dorosłego świata. A dlaczego Asia z przedszkola mówi, że wcale nie ma Mikołaja Tu odpowiedź będzie wymagać od ciebie umiejętności dyplomatycznych. No bo nie oskarżając koleżanki dziecka o kłamstwo, trochę jakbyś sama się do niego przyznawała. A tego nie chcesz. Któreś z was przecież musi nie mieć racji? Tylko pozornie. Wytłumacz swojemu maluchowi, że jeśli niektórzy nie wierzą w Świętego Mikołaja, to nie oznacza od razu, że tej postaci nie ma. Może Asia nie widziała nigdy uroczego staruszka, bo odwiedza ją, kiedy ona śpi? Starszakowi możesz także podać przykład zjawisk, w które wierzy się, choć nigdy się ich nie widziało, np. że ziemia jest okrągła (trudno się o tym naocznie przekonać). Dodaj też, że nie powinien na siłę zmieniać „poglądów” koleżanki. Skąd ten Święty tak naprawdę bierze wszystkie prezenty Na pewno nie z supermarketu! Jeśli są nawet podobne do tych ze sklepu, to my polecamy wersję o rękodziele Mikołaja. Dzięki temu uczysz malca, że praca przynosi korzyści, a dawanie radości innym jest przyjemne (Święty cieszy się, gdy widzi uśmiechnięte dzieci). Opowiedz dziecku, że Mikołaj przez cały rok razem ze swoimi pomocnikami przygotowuje zabawki dla dzieci (przy okazji wyprzedzasz...
Większość dzieci wychowywana jest w wierze w Świętego Mikołaja. Jednak prędzej czy później pytają, czy Święty Mikołaj istnieje. Wtedy niektórzy rodzice podtrzymują u dziecka wiarę w Świętego Mikołaja, inni mówią prawdę, co zawsze kończy się mniejszym lub większym żalem dziecka. Podpowiadamy, jak rozmawiać z dzieckiem, gdy zapyta, czy istnieje prawdziwy Święty Mikołaj, czy warto tę wiarę podtrzymywać. Poruszamy również kwestię adresu św. Mikołaja, ponieważ wiele maluchów może zastanawiać się, czy mieszka on w niebie, Laponii czy może w Polsce (i np. dociekać, czy Mikołaj zrozumie list pisany po polsku). Spis treści: Co odpowiadać na pytanie, czy Święty Mikołaj istnieje? Czy Święty Mikołaj i jego odwiedziny podczas wigilii mają dziś sens? Ale czy nie ma nic złego w okłamywaniu dzieci, że św. Mikołaj istnieje? Jak tłumaczyć ogromną liczbę Mikołajów w sklepach? Czy warto pisać list do św. Mikołaja? Dokąd zaadresować list do Mikołaja? Czy przebierać się za Mikołaja? Co odpowiadać na pytanie, czy Święty Mikołaj istnieje? Jeżeli dziecko zapyta wprost: czy Święty Mikołaj istnieje czy nie, warto powiedzieć prawdę. Opowiedz dziecku, że był kiedyś taki święty, pomagał biednym, ale nie afiszował się ze swoją dobrocią. Na pamiątkę jego uczynków do dzisiaj utrzymujemy zwyczaj obdarowywania się prezentami, ale Mikołaj już nie przychodzi. To rodzice stają się jego wysłannikami. Nie wychodźmy sami z inicjatywą rozmów o tym, czy Święty Mikołaj istnieje, zwłaszcza jeżeli dziecko w niego wierzy. Poczekajmy, aż samo o to zapyta. Warto pozwolić maluchowi wierzyć w istnienie tej postaci tak długo, jak tego potrzebuje. Poznanie prawdy o Mikołaju to duży krok w świat dorosłych. Nie ma co tego przyspieszać. Dzieci chcą jak najdłużej wierzyć w św. Mikołaja. Nie warto też znienacka pozbawiać...
