Jedna rzecz, której nigdy nie powinniśmy mówić dzieciom

Karmienie piersią to tak naturalna rzecz, że aż dziwne jak wiele trzeba wciąż na ten temat mówić. Niestety jest wielu ludzi, którzy nie czują się zbyt swobodnie w towarzystwie kobiety, która po prostu karmi swoje dziecko. A wszystko to przez... piersi. Które czasami mogą być odkryte. A właściwie skrawek piersi. Najczęściej kobiety i tak zakrywają swój biust i robią to dyskretnie w towarzystwie innych. Choć wcale nie powinny ani się zasłaniać, ani czuć się z tym źle! Jeśli wybierasz się do matki karmiącej piersią albo w przyszłości będziesz wizytować kobietę, która karmi swoje dziecko naturalnie albo choć znajdziesz się w pobliżu karmiącego dziecka - te rady weź sobie głęboko do serca. Post na Facebooku "Breastfeeding in Northern Ireland" z  6 radami dla gości wizytujących karmiące piersią bije rekordy popularności. Ma już 14 000 polubień i prawie 18 000 udostępnień. Co takiego tam napisano i co to za specjalne wskazówki?   6 idealnych wskazówek dla odwiedzających Jeśli odwiedzasz matkę karmiącą piersią, najprawdopodobniej możesz zobaczyć maleńki kawałek nagiej piersi. Oto 6 rad jak należy reagować, kiedy staniesz "twarzą w twarz" z nagą piersią (którą najpewniej zobaczysz dlatego, że piersi są tam, gdzie jest mleko, a mleko to jest to, co pije dziecko ;)). Uwaga! Tylko dla ludzi z poczuciem humoru, choć te rady są jednocześnie niezwykle praktyczne! Rada numer 1: Rozmawiaj z karmiącą mamą nadal. (Nie przerywaj rozmowy w pół słowa z rozdziawionymi ustami). Rada numer 2: Nie wychodź z pokoju, zanim nie zostaniesz o to poproszony. Nie proś karmiącej mamy o opuszczenie pokoju.  Ja też jako karmiąca mama czułam czasami jakiś wewnętrzny przymus opuszczania pokoju w czasie karmienia, bo ktoś mógłby poczuć się nieswojo. Co za bzdura! Po prostu karmiłam swoje dziecko. Głodne dziecko to najważniejsza sprawa i trzeba je nakarmić....

Nie daję ci prawa do zwracania uwagi mojemu dziecku Tylko ja mogę krzyczeć na moje dziecko. Tak wiem, nie powinnam podnosić na nie głosu, ale święta nie jestem. Ja nie powinnam, ale tobie z pewnością tego nie wolno! Każdy wychowuje dziecko zgodnie z własnymi przekonaniami. Ja nie wtrącam się do grubej czapki, którą twoje dziecko ma na głowie w ciepły dzień, nie każę mu dzielić się jego zabawkami i nie pouczam, więc ty też nie rób tego! - Podziel się łopatką. Grzeczne dzieci tak robią. Chyba chcesz być grzeczną dziewczynką! - mówi jedna z piaskownicowych mama do mojej córki. Może, gdyby mała potrafiła mówić, odpowiedziałaby owej mamuśce, że dzielić można się, jeśli łopatek jest kilka, a oddanie własnej to zupełnie coś innego.  Kto dał prawo tej zupełnie obcej kobiecie do pouczania mojego dziecka?! Rozumiem reagowanie i zwracanie dzieciom uwagi w niebezpiecznych sytuacjach. Jeśli coś zagraża zdrowiu dziecka, oczywiście powinnyśmy reagować, bez względu, czyje to dziecko. W kwestiach wychowawczych radzę trzymać się od mojego dziecka z daleka. To ja decyduję o tym, na jakiego człowieka chcę wychować swoje dziecko, jakie wartości mu wpoję. Ja mam prawo oceniać, czy dane zachowanie jest niegrzeczne, czy może jest jedynie obroną własnych granic .  Prawo do dyscyplinowania obcego dziecka Nie raz widzę zachwiania innych dzieci, które mi nie odpowiadają i chętnie przywołałbym te maluchy do porządku, ale nie robię tego, bo... nie są to moje dzieci. Jeśli dziecko przekracza  pewne granice, zwracam uwagę jego mamie, a nie dziecku. Nie przemawia do mnie prawo do dyscyplinowania obcego dziecka, jeśli źle się zachowuje, bo co znaczy "źle"? Dla piaskownicowej mamy moja córka, która nie oddała własnej łopatki, ewidentnie źle się zachowywała, a według mnie miała pełne prawo, by jej nie oddawać. Bicie, kopanie, krzywdzenie drugiej osoby jest absolutnie...

Mówi się, że chwalenie dzieci pomaga im w budowaniu poczucia własnej wartości. Jak za dotknięciem czrodziejskiej różdżki – powiedzenie dziecku "Jesteś najlepszy/a" sprawia, że maluch zaczyna wierzyć, że nie ma sobie równych. Sharon Silver, mama, autorka książek i specjalistka od " proaktywnego rodzicielstwa " przekonuje, że aby chwalenie działało, trzeba wiedzieć, jak to robić. Dziecko chwalone = dziecko rozpuszczone? Silver przyznaje, że gdy jej dzieci były małe, bez przerwy powtarzała im "Jesteś taki mądry", "Dobra robota", "Świetnie sobie radzisz". Z czasem, moc tych wyrażeń zaczęła słabnąć. Ciągłe używanie tych samych słów sprawiło, że przestały mieć znaczenie. Chwalenie jest niezbędne w rozwoju dziecka, jednak kluczem jest używanie właściwych słów. Dzieci chwalone zbyt często nie podejmują wyzwań . Są przekonane o swojej "mądrości" i boją się porażki. By zachęcić je do wysiłku, konieczne jest formułowanie pochwał w określony sposób. Żadnych ogólników, chwal za konkrety Autorka wyróżnia dwa typy fraz, których rodzice używają przy chwaleniu dzieci. Pierwsze z nich, ogólne, to zdania, które z czasem przestają mieć znaczenie. To powiedzenia typu "Dobra robota, mówiłam ci, że dasz radę". Rodzice powinni zrezygnować z używania takich formuł na rzecz specyficznych, konkretnych. Zamiast mówić dziecku, że jest mądre i świetnie coś zrobiło, lepiej powiedzieć: "Dodatkowe 10 minut czytania przed snem bardzo ci pomogło w nauce. Było trudno, ale opłaciło się!".  Taki sposób formułowania pochwał pozwala dziecku zobaczyć wysiłek, jaki włożyło, by osiągnąć sukces. Jednocześnie maluch wie, na czym polegała jego praca i dostrzega własne możliwości. Trenowanie czy mądre rodzicielstwo? Ostatnio coraz częściej słyszymy, że rodzice "trenują" dzieci. Maluchy nie mogą być po prostu dziećmi, muszą być od najmłodszych lat...