Nie chcesz krzywdzić dziecka - po co to mówisz?

Nie ma jednej recepty, jak wychować dziecko. Jednak to, co dziś w malca „włożysz”, „wyjmiesz” po latach. Ważne jest nie tylko to, co do niego mówisz, ale przede wszystkim, jak postępujesz. Bo dziecko – jak mówił amerykański psycholog i psychoterapeuta dr Thomas Gordon (autor słynnego „Wychowania bez porażek”) – kieruje się prostymi zasadami: „Powiedz mi, a zapomnę, pokaż, to zapamiętam, pozwól mi zrobić, a zrozumiem”. Każdy z nas, rodziców, popełnia błędy . Często w dobrej wierze (albo w złości) zdarza się nam powiedzieć do malca: „Antek robi to lepiej niż ty”. Podświadomie chcielibyśmy, by nasze dziecko było lepsze od innych, czymś się wyróżniało. Jeśli jednak bardziej niż być dumni, chcemy, by czuło się ono kochane, to warto – nie tylko w Dzień Dziecka – przemyśleć, jaki wpływ na nie ma to, co i jak do niego mówimy. I co robimy. 1. Uważnie wsłuchuj się w dziecko  - Dziecko akceptowane uczy się kochać. Niemowlę mówi do ciebie swoim zachowaniem. Reaguj na jego potrzeby. Początkowo nie jest to łatwe, bo płacz może informować zarówno o głodzie, jak i o strachu, kolce, zmęczeniu. Błędem byłoby zawsze podawać dziecku pierś (lub butelkę), gdy tylko zacznie płakać. Jedzenie nie rozwiąże przecież problemu, gdy maluch jest zmęczony lub potrzebuje obecności mamy . – Nie zakładaj z góry, czego potrzebuje malec, uważnie słuchaj sygnałów od niego. Ważne, by rodzic był spokojny. Dla dziecka trzeba mieć wiele czasu i cierpliwości , szczególnie w pierwszym roku życia. I reagować na jego potrzeby – mówi Violetta Kruczkowska, psycholog i psychoterapeutka propagująca metodę dr. Gordona.   Wsłuchuj się też w to, co mówi starsze dziecko. Jeśli dwulatek bardzo boi się pływać, nie zmuszaj go do zanurzenia się w basenie. Ale i łatwo nie rezygnuj. Zachęć,...

Rzucamy je w zdenerwowaniu, bez zastanowienia albo w przekonaniu, że są skuteczne. Nawet gdy działają na krótką metę, to w gruncie rzeczy przynoszą więcej szkód niż pożytku . 1. Już cię nie kocham (nie lubię) Nigdy, przenigdy tego nie mów! Nawet w żartach. Rodzice są od tego, żeby kochać dzieci bez względu na wszystko. To absolutna podstawa wychowania ! Takie zdania zapisują się głęboko w świadomości - mogą siać spustoszenie w dziecięcej psychice i ranić jeszcze wiele lat po tym, jak dziecko przestanie być dzieckiem. 2. Pójdę sobie i nie wrócę Albo inna odmiana tego zdania: „Oddam cię komuś, jak będziesz niegrzeczny”. Te słowa odbierają niezbędne dla prawidłowego rozwoju poczucie bezpieczeństwa i zaufania do rodziców. Absolutnie zakazane. Jeśli dziecko cię rozzłościło, lepiej powiedzieć mu o swoich uczuciach, a nie straszyć, np.: „Bardzo rozzłościło mnie to, że wyrzuciłeś z szafy wszystkie ubrania. Proszę, żebyś teraz pochował je na miejsce”. Zobacz też: 10 głupot, które mówimy do dzieci 3. Zobacz, mama przez ciebie płacze... ...albo „Dostanę przez ciebie zawału” lub jeszcze inaczej: „Do grobu mnie wpędzisz”. Rodzice często próbują wymusić posłuszeństwo, wzbudzając poczucie winy . To może niekorzystnie wpłynąć na rozwój dziecka, które na ogół i tak robi swoje, ale jednocześnie czuje się odpowiedzialne za zdrowie i samopoczucie rodziców i obwinia siebie, gdy przydarza im się coś złego. Jesteś dorosła i dziecko nie jest odpowiedzialne za twoje uczucia. 4. Tata jest egoistą... ... nic go nie obchodzi, jest niedobry itd. Albo ta sama wersja z mamą. Konflikty z partnerem załatwiaj z... partnerem. Nie mieszaj do tego dziecka. Ono potrzebuje mieć pozytywny obraz obojga rodziców i przekonanie, że jest przez nich kochane. 5. Dlaczego nie możesz być taki jak siostra (brat)?...

Chcesz, aby twoje maleństwo było szczęśliwe i miało lepsze dzieciństwo niż ty? Uważaj, bo możesz przesadzić w drugą stronę. Socjolodzy nie mają złudzeń: nasze maluchy coraz częściej prezentują roszczeniowe postawy, które zwykle wynikają z wyuczonej bezradności dzieci. Rozkapryszonego malca łatwo rozpoznać: płacze z byle powodu, grymasi, wciąż czegoś żąda i myśli tylko o sobie. I choć zwykle wtedy współczujemy rodzicom, to – według psychologów – najbardziej nieszczęśliwy w rodzinie jest właśnie ten rozpieszczony ponad miarę maluch. Co zatem zrobić, aby dziecko nie wyrosło na bardzo smutnego egoistę?   Pozwól dziecku na samodzielność Kiedy starasz się wyręczać malca we wszystkim, to tak, jakbyś mu mówiła: „Nie wierzę, że sam sobie poradzisz”. Owszem, mama kwoka pewnie nie raz i nie dwa uchroni swoje kurczątko przed siniakiem, ale jednocześnie zaszczepi w nim niechęć do podejmowania wyzwań. Dziecko nadopiekuńczych rodziców jest przekonane o tym, że nie ma wpływu na swoje życie, dlatego domaga się, aby wszystko za niego robili inni! Prawda, że brzmi to jak definicja małego, rozpuszczonego jak dziadowski bicz diabełka? Nie pozwól, aby twój maluch wyrósł na kogoś takiego. Niemowlę możesz uczyć samodzielnego zasypiania, roczny maluch przez kilka minut pobawi się bez mamy, a dwulatek sam poukłada klocki. I będzie z siebie bardzo dumny! Pomocne słowa: - Sprawdźmy, czy już umiesz... Np. ułożyć wieżę z klocków. Nawet jeżeli dziecku nie uda się ta sztuka – próba nie pójdzie na marne. W takich chwilach malec zdobywa nowe umiejętności. - Trzymam kciuki Wsparcie mamy i taty to warunek sukcesu malucha!     Traktuj dziecko z szacunkiem To na pewno go nie rozpieści. Twoje słowa i zachowanie są dla maluszka głównym źródłem wiedzy o świecie i o sobie samym. Kiedy więc...