Top 5 zabawek do pokoju przedszkolaka

A czwarta klasa jak wiadomo to prawdziwa rewolucja. Po młodym człowieku fruwają hormony, w sercu nieustanny maj, w życiu same problemy. Sami zresztą wiecie, co mam na myśli. Zrozumiecie też Tsatsika. W pierwszym semestrze czwartej klasy (Tsatsiki i miłość) chłopcu umrze dziadek, z którym był bardzo zaprzyjaźniony, urodzi się siostra, o którą, jak się okaże, będzie zazdrosny, zawrze braterstwo krwi z Perem Hammarem, który nie potrafi się całować z dziewczynami. Będzie więcej problemów niż dni w semestrze, będzie także sporo fajnego humoru i szalonych pomysłów. W drugim semestrze, a o tym już przeczytacie w piątej i ostatniej książce zatytułowanej Tsatsiki i Retzina, na bohatera spadnie morze nieszczęść,  dużych i większych problemów, kłopotów. Nieszczęściem pierwszym będzie zazdrość, bo Tsatsiki poczuje się zaniedbany przez mamę reckmenkę, kolejnym będzie zerwanie z Sarą, z którą już nie chce się całować, i awantura z Perem. Zerwanie z przyjacielem i dziewczyną będzie proste, wyciągnięcie ręki na zgodę o wiele trudniejsze. W wieku, w którym jest nasz bohater, łatwo się mówi nie, ale bardzo trudno przychodzi mówienie tak. Czy Tsatsika będzie na to stać? Czy już dojrzał do wybaczania? Jeśli przyjaźń się rozleci, a miłość z hukiem zakończy, to z kim Tsatsiki pojedzie na wakacje do Grecji. Wspaniale się te książki czyta, podobnie zresztą jak poprzednie tomy. Polecam wszystkim czwartoklasistom, młodszym także. Niech wiedzą, co je czeka w czwartej klasie. Przekonajcie się sami i przeczytajcie na próbę krótki fragment: - Tsatsiki westchnął i podniósł z podłogi brudne majtki. Pod majtkami leżała skarpetka, a pod nią wdeptany w dywan cukierek. Musiał tam chyba leżeć od Bożego Narodzenia, bo był okropnie brudny i nie dało się go oderwać. Tsatsiki odwrócił dywan na druga stronę, żeby cukierka nie było widać… Prawda, że samo...

Co roku w wakacje robię przegląd pokojów moich dzieci, bo w ciągu roku obrastają w niewyobrażalną liczbę zabawek i szpargałów. Zawsze wtedy zadaję sobie pytanie: co ja robię źle? Czy one naprawdę potrzebują tylu zabawek? Postanowiłam zapytać o to Małgorzatę Bajko, psychoterapeutkę wspierającą rodziców w ich roli i wychowaniu dzieci. Czy to, ile dziecko ma zabawek, ma znaczenie dla jego rozwoju? Mniej zabawek lepiej wpływa na rozwój wyobraźni, bo jedna rzecz może mieć dziesięć zastosowań: koc staje się łąką, a pudełko – statkiem. Im więcej zabawek, tym częściej słyszymy: „nudzi mi się…” . W pewnym niemieckim przedszkolu przeprowadzono eksperyment i na trzy miesiące pozbawiono dzieci zabawek. Po krótkim okresie konsternacji maluchy ruszyły wyobraźnią i z kocyków, poduszek, materaców oraz wszystkiego, co z pozoru zabawką nie było, powstały zamki, morze, lasy i jaskinie. Do tego zacieśniły się więzi pomiędzy dziećmi, bo zaczęły współpracować przy tworzeniu miejsca zabawy. Po paru tygodniach mogły przynieść kilka zabawek z domu. Przyniosły te, które urozmaiciły ich dotychczasowe „budowle”. Rozbudowały je i ulepszyły. Czyli dla wyobraźni dziecka lepiej mniej niż więcej. Coś jeszcze? Musimy pamiętać, że im więcej zabawek, tym trudniej zachować porządek . Im mniej – tym wieczorem mniej frustracji rodzica. Nie potyka się o klocki, lalki, nie wywraca  na resoraku, nie złości się, że jego dziecko nie chce sprzątać. Jeśli zabawek jest mało, po zabawie można łatwiej nauczyć dziecko sprzątania. I jeszcze w domu jest mniej kurzu, co jest bardzo ważne w dobie alergii u dzieci i dorosłych. Może kupować tylko zabawki edukacyjne? Dzielenie zabawek na edukacyjne i pozostałe stało się ostatnio popularne, a tak naprawdę każda zabawka jest edukacyjna , te tradycyjne także. Nawet zwykła piłka ma dziesiątki...

- Raz, dwa trzy, teraz skaczesz właśnie TY! Telewizory, laptopy, gry na tabletach, konsole – współczesne pochłaniacze czasu dziecka. STOP! Pokażmy dzieciom, jak można spędzać czas inaczej. Porzućmy choć na chwilę tą całą elektronikę i wróćmy pamięcią do zabaw z naszego dzieciństwa. Wtedy nie potrzebne były nam drogie zabawki. Liczyła się przyjaźń i to, co znaleźliśmy na ulicy: kamyki, kapsle itp. Chyba każdy z nas pamięta namalowane kredą na chodniku kwadraty z cyframi do gry w klasy. Uwielbiałam te wyliczanki podczas przeskakiwania na kolejne pola. Minus tej zabawy był tylko jeden – nie można jej było zabrać do domu. Namalowanie klas na dywanie groziło dostaniem niezłej bury od mamy. Polska marka Lilyshop rozwiązała ten problem!   Dzięki pomysłowości autorki powstał dywan gra w klasy . To nietypowa miękka, filcowa mata z naszytym wzorem i aplikacjami w tęczowych kolorach.   Uwielbiam jej podwójne zastosowanie: z jednej strony zastępuje dywan w dziecięcym pokoju izolując od chłodnej podłogi (spodnia strona dywany jest antypoślizgowa), z drugiej jest inspiracją do zabawy dla moich córek. Do dywanu, jak przystało na prawdziwą grę w klasy, dołączony jest "kamyk" - filcowa piłeczka wypełniona gorczycą. Ta naturalnej wielkości kultowa gra podwórkowa przeznaczona do zabawy w domu, ale nie tylko. - Mamo, jutro zabieram ją ze sobą do szkoły. Kinga i Tosia będą ze mną skakać na każdej przerwie. - oznajmiła 8-letnia Alicja - Nie, jutro moja kolej! To ja zabielam ją do przedszkola, bo jutlo jest dzień zabawek i muszę wszystkim pokazać, w co telaz modnie jest się bawić. - stwierdziła 6-letnia Julia. Teraz i twoje dziecko może grać w klasy we własnym pokoju, w przedszkolu, a nawet zabrać grę ze sobą na wakacje. Jest to niezwykle proste dzięki dołączonej do dywanu filcowej torbie, w która z łatwością...