Noworodek

Skóra noworodka - co powinno niepokoić, a co nie?

Skóra dziecka przez pierwsze trzy lata jest delikatna, podatna na alergie, podrażnienia oraz mniej niż u dorosłych odporna na przenikanie bakterii i grzybów. Nie wszystkie krostki czy plamki wymagają interwencji lekarza, jednak każdej zmianie warto się przyjrzeć. Co powinno nas zaniepokoić, a co nie?

Joanna Machajska/"Twoje Dziecko"

08 lipca 2014

Skóra noworodka - różowa, marmurkowa, czasem nieco sina

Skóra noworodka nie przypomina idealnej skóry dzieci z reklam. Jest cieniutka jak pergamin. Zgrubieje z czasem, gdy rozwinie się elastyna w skórze właściwej. Ponieważ u noworodka płuca dopiero uczą się swojej funkcji, skóra wspomaga też oddychanie: wchłania tlen i „oddaje” część dwutlenku węgla. Zdarza się, że dziecko tuż po porodzie ma siny kolor – to efekt gorszego utlenienia krwi podczas porodu. Przez jakiś czas skóra może też mieć dwa odcienie: brzuszek różni się od nóżek albo prawa strona od lewej. Bywa, że same dłonie lub nóżki są niebieskawe, a reszta ciała różowa. Takie różnice są wynikiem niedojrzałości układu nerwowego i krążenia. Po prostu niektóre naczynia krwionośne kurczą się, a inne rozszerzają bardziej niż pozostałe. Efektem tego są także białawe cętki na skórze. Taki „marmurek” pojawia się, gdy dziecku jest za chłodno. Wystarczy chwila, żeby maluchowi trzęsła się z zimna bródka. Noworodek oziębia się (i przegrzewa) bardzo szybko, bo traci przez skórę znacznie więcej ciepła niż dorosły. Wszystko dlatego, że ośrodek termoregulacji w mózgu nie jest jeszcze w pełni ukształtowany.

Trądzik noworodkowy

Noworodki bardzo często miewają czerwone krosteczki z białym czubkiem na skórze policzków, czasem również bródki. To trądzik niemowlęcy. Jest on spowodowany działaniem hormonów mamy w okresie płodowym dziecka, a także niedojrzałością gruczołów łojowych, do których wyjątkowo łatwo dostają się różne zanieczyszczenia. I to właśnie zatkane gruczoły doprowadzają do powstania wykwitów na skórze malucha. Trądzik noworodkowy zwykle znika po kilku tygodniach, ale u niektórych dzieci utrzymuje się do szóstego miesiąca życia. Ustąpi on samoistnie, jednak po konsultacji z lekarzem można to jego zniknięcie przyspieszyć, stosując odpowiednie maści z cynkiem.

Pleśniawki

Już u kilkudniowego dziecka może pojawić się biały, grudkowaty nalot na języku i błonach śluzowych przypominający wyglądem twarożek. To pleśniawki. Infekcja nie jest groźna, ale plamki mogą boleć i utrudniać jedzenie. Pleśniawki powodują grzyby drożdżakowe (zwykle Candida albicans), którym i noworodek najczęściej zaraża się, przechodząc przez drogi rodne mamy. Ale biały nalot może pojawić się też u niemowląt czy nawet dwulatków – np. po kuracji antybiotykowej, po wzięciu do buzi czyjegoś smoczka lub brudnych paluszków. Plamek nie wolno ścierać, bo mogą zacząć krwawić, a jeśli znikną, to tylko na krótki czas. Do ich usunięcia stosuje się środki przeciwgrzybiczne (głównie Aphtin i Nystatynę). Odpowiedni preparat powinien doradzić pediatra. Bardzo ważna w walce z pleśniawkami jest higiena, np. wyrzucenie starych smoczków lub powstrzymanie się od oblizywania smoczka dziecka. Leczeniu powinna się też poddać karmiąca piersią mama. Gdy pleśniawki pojawią się na brodawkach, na pewno ponownie przejdą do buzi malucha i walka z nimi zacznie przypominać błędne koło.

Warto wiedzieć: Jak się szybko pozbyć pleśniawek?

Plamki, pieprzyki i spółka

Ponad połowa wszystkich dzieci w momencie przyjścia na świat ma jedno lub kilka znamion. Mogą one mieć wielkość łepka szpilki lub dłoni dorosłego człowieka. Mogą być płaskie lub wystające, czerwone, brązowe lub fioletowe. Zwykle nie stanowią powodów do obaw. Wiele znamion zmniejsza się, blednie i znika przed pierwszymi urodzinami. Niektóre utrzymują się całe życie. Zdarzają się jednak i takie, które

trzeba usunąć. Wszystkie warto pokazać lekarzowi. Przy kolejnych wizytach będzie pytał, czy znamię się zmienia. Aby uchwycić różnice w ich wyglądzie, róbcie zdjęcia – w regularnych odstępach czasu, w takim samym świetle i pod takim samym kątem.

Potówki

Pojawiają się na skórze dziecka, gdy jest mu za ciepło. To czerwone drobne grudki, które widać na plecach, z tyłu głowy, na brzuchu, udach, pod pachami lub w pachwinach. Częściej przytrafiają się noworodkom i młodszym niemowlętom, których gruczoły potowe są jeszcze słabo rozwinięte i częściej się blokują. Ale miewają je też starsze dzieci, a także dorośli. Sprzyja im upalne lato. Równie dobrze mogą się jednak pojawić na wiosnę czy w zimie. Potówki są znakiem, że dziecku jest za ciepło. Co na potówki? Zacznij lżej ubierać malucha, a zimą częściej wietrzyć mieszkanie. Aby wyleczyć krostki, przez kilka dni dodawaj do kąpieli nadmanganian potasu (woda ma być lekko różowa). Powinien on wysuszyć potówki. Nie natłuszczaj skóry, bo gruczoły potowe jeszcze bardziej się zatkają. Jeśli stan zapalny się zaostrzy, idź do lekarza.

Ciemieniucha

Jest niegroźna, ale nieleczona może narazić główkę dziecka na infekcje. Powstaje wskutek niedojrzałości gruczołów łojowych odpowiedzialnych za natłuszczenie skóry. Wydzielają one za dużo łoju, który łączy się ze złuszczonym naskórkiem i zaschnięte żółte łuski zamieniają się w tłustą skorupkę. Choć ciemieniucha zwykle mija około trzeciego miesiąca, nie można jej lekceważyć, bo skóra w miejscu zmian nie oddycha. Jeśli jej natężenie jest niewielkie, wystarczy mycie włosów szamponem lub mydełkiem i częste czesanie szczotką z miękkim włosiem. Bardziej intensywną należy na godzinę przed kąpielą natłuścić oliwką, potem wyczesać łuski i umyć głowę. Gdy ciemieniucha jest wyjątkowo oporna, można na noc posmarować dziecku główkę oliwką (niech śpi w czapce) albo zastosować apteczne preparaty z kwasem salicylowym. Jeżeli łuski zamieniły się w strupy, lepiej skontaktować się z lekarzem. Trzeba to zrobić także wtedy, gdy ciemieniucha pojawia się na brwiach i tułowiu – takie zmiany mogą towarzyszyć alergii.

Atopowe zapalenie skóry (AZS)

Zwykle AZS ujawnia się wcześnie, około trzeciego miesiąca życia dziecka. Skóra chorego dziecka miejscami robi się sucha, szorstka i zaczerwieniona. Swędzi, więc maluch jest niespokojny i zaczyna się drapać. To z kolei nasila dolegliwości. Pojawiają się sączące strupki i nadżerki. Najczęściej zmiany widać za uszami, w zgięciach łokci i pod kolanami. Ale mogą też pojawić się na tułowiu czy przedramionach, na szyi, twarzy czy skórze głowy. Kiedy zauważysz na skórze dziecka takie objawy, idźcie do lekarza. Atopowe zapalenie skóry to choroba przewlekła, której nawroty mogą pojawiać się przez całe życie. Przy odpowiednim postępowaniu można ich uniknąć. Sposób leczenia zależy od wieku i stanu skóry małego pacjenta. Aby zmniejszyć swędzenie, lekarz przepisze leki przeciwhistaminowe (np. Zyrtec, Claritine, Fenistil, Hydroxyzynę), dobierze odpowiednie maści (czasem konieczne jest krótkotrwałe podanie miejscowo działających leków zawierających kortykosteroidy),

a w ostateczności środki przeciwzapalne (jak Elidel czy Protopic). Bardzo istotna w AZS jest pielęgnacja skóry dziecka. Najważniejsze to chronić ją przed wysuszeniem. Niewskazane są długie i gorące kąpiele. Trzeba też używać aptecznych kosmetyków dla alergików (emolientów), które nie zwierają substancji zapachowych ani barwników i mają lekko kwaśne pH, dzięki czemu nie niszczą warstwy lipidowej skóry. Przyczyny AZS nie są do końca znane.

Co nasila objawy AZS?

Wysoka temperatura i wilgoć w powietrzu.
Kosmetyki i detergenty.
Twarda woda drażniąca skórę.
Kontakt z pierzem, kurzem czy sierścią.
Wełniane lub syntetyczne ubrania.
6. Dym papierosowy.

Polecamy: 9 odkryć, które zmieniły opiekę nad małym dzieckiem

Konsultacja: dr n. med. Alicja Karney, pediatra, kieruje Oddziałem Pediatrycznym Hospitalizacji Jednego Dnia w Instytucie Matki i Dziecka w Warszawie

Praktyczna wyprawka noworodka – ubranka, kosmetyki i akcesoria [WIDEO]

ciemieniucha

pielęgnacja noworodka

potówki

Zdrowie

Zmiany skórne, czyli skóra gładka jak (nie) u niemowlaka?

Skóra dziecka osiągnie pełną dojrzałość, gdy maluch będzie miał 2-3 lata. Wcześniej mogą na niej występować różne zmiany.

Białe, różowe, czerwone. Plamki, krostki, grudki. Każda najmniejsza zmiana na skórze niepokoi rodziców. Tymczasem większość z nich jest zupełnie niegroźna i nawet nie wymaga specjalnej pielęgnacji. Ale... zawsze jest jakieś "ale". Wielu z nich można się pozbyć np. zmieniając mydełko czy proszek do prania, ale jeśli któraś wygląda "podejrzanie", należy skontaktować się z lekarzem pediatrą lub dermatologiem. Krostki, ropne krostki i zaskórniki Najczęstsza diagnoza: trądzik niemowlęcy Rozregulowana gospodarka hormonalna może sprawić, że na skórze dziecka (głównie twarzy i klatce piersiowej) pojawią się krostki podobne do tych, które u młodzieży występują w okresie dojrzewania. By się ich pozbyć, do mycia używaj natłuszczających produktów i uważaj z oliwką – najlepiej na jakiś czas zaprzestań jej stosowania. Jeśli zmiany będą się nasilać, należy iść z dzieckiem do lekarza. Zaczerwienienie skóry niedługo po porodzie Najczęstsza diagnoza: rumień toksyczny noworodków Etiologia występowania tych zmian nie jest znana, a same zmiany z reguły ustępują w ciągu dwóch tygodni od narodzin. "Leczenie" polega na tym, by nie przegrzewać skóry noworodka i codziennie fundować mu kąpiel w wodzie o temperaturze ok. 37st.C. Grudki na buzi (białe lub żółte) Najczęstsza diagnoza: przerost gruczołów łojowych Gdy gruczoły są przerośnięte (na skutek zbyt wysokiego poziomu hormonów, które dziecko "dostało" od mamy będąc w jej brzuchu), na twarzy malca mogą pojawić się takie zmiany. Nie trzeba ich leczyć ani specjalnie pielęgnować – z reguły same znikają w ok. 6. m. ż. malca. Czerwone plamki i kropki Najczęstsza diagnoza: potówki Gdy gruczoły się zaczopują, nie może wypłynąć w nich pot, a stąd prosta droga do potówek na pupie, plecach, w...

Zdrowie

Kiedy skóra dziecka jest chora: o tych chorobach musisz wiedzieć

Ropne strupki, pęcherzyki albo liszaje to symptomy skórnych infekcji bakteryjnych. Ale choroby skóry to nie tylko bakterie. Ważne, by prawidłowo je diagnozować i leczyć.

Choroby skóry u dzieci występują często. Na skórze każdego dziecka bytuje tysiące bakterii i wirusów . Dopóki dziecięcy organizm działa sprawnie, dopóty bakterie te mu nie grożą. Wystarczy jednak niewielkie osłabienie, mała ranka albo np. oparzenie słoneczne, aby zarazki dostały się np. do mieszków włosowych albo gruczołów potowych. Stąd już tylko krok do choroby, która, choć objawia się na skórze, może mieć poważne skutki dla całego organizmu. Choroby skóry: Czyrak Brodawka Mięczak zakaźny Liszajec Paciorkowe zapalenie skóry Naczyniak Egzema AZS Łojotokowe zapalenie skóry Grzybica Choroby skóry głowy Czyrak Objawy Na początku pojawia się bolesna, twarda krostka , która może się powiększyć aż do rozmiarów niewielkiego guza. Okolica czyraka także jest zaczerwieniona i bolesna. Przyczyny Najczęstszą przyczyną czyraków jest gronkowiec złocisty – bakteria, której nosicielami jest stosunkowo wiele dzieci. Może osiąść nie tylko w gardle, ale też np. na skórze głowy na pośladkach, w zgięciach łokci, kolan czy w pachwinach. Leczenie Pojedynczy czyrak umiejscowiony np. na nodze czy pupie maluszka zwykle goi się sam, jeśli jednak jego średnica powiększy się do ok. 1 cm, to może oznaczać, że infekcja przybiera na sile. Wtedy bez lekarza się nie obejdzie. Do specjalisty trzeba też się zgłosić, jeśli czyraki powracają albo kiedy na skórze pojawia się ich więcej niż jeden – w takim przypadku mówimy o czyraczności, którą leczy się czasem nawet antybiotykiem podawanym doustnie. Jeśli czyraki pojawią się na twarzy albo w uchu, konieczne będzie najpewniej leczenie szpitalne, ze względu na to, że infekcja rozwija się bardzo blisko mózgu i istnieje ryzyko zapalenia opon mózgowych . Brodawki (kurzajki) Objawy Brodawki (często też nazywane kurzajkami) wyglądają jak twarde...

Pielęgnacja

Ciemieniucha – dlaczego powstaje i jak się jej pozbyć [ZDJĘCIA]

Ciemieniucha to grube, tłuste łuski na główce dziecka. Przyczyną jej powstania jest nieprawidłowa praca gruczołów łojowych skóry dziecka. Ciemieniucha może występować także na skórze buzi, tułowiu i w okolicach krocza. Nieodpowiednio usuwana może spowodować stan zapalny skóry. Zobacz, jak wygląda ciemieniucha i jakie sposoby pomogą się jej pozbyć.

Ciemieniucha pojawia się nawet u 2/3 niemowląt. Bardzo często dotyka dzieci z alergią , ale są też takie maluszki, które po prostu mają do niej większą skłonność. Powstaje na partiach skóry, gdzie wydzielanie gruczołów łojowych jest największe. Ciemieniuchę uznaje się za dziecięcą wersję łojotokowego zapalenia skóry, które u osób dorosłych wywołuje łupież. Spis treści: Ciemieniucha: co to jest? Ciemieniucha: przyczyny powstawania Jak wygląda ciemieniucha Ciemieniucha: zdjęcia Jak się pozbyć ciemieniuchy – domowe sposoby Kiedy do lekarza z ciemieniuchą Ciemieniucha – co to jest Ciemieniucha (z łac. dermatitis seborrhoicum neonatorum ) to rodzaj łojotokowego zapalenia skóry występującego u niemowląt. W okolicy ciemiączka pojawiają się tłuste, żółte, łuszczące się płatki między włoskami dziecka, przypominające łupież. Jest to dość powszechna przypadłość niemowląt, która najczęściej pojawia się u dzieci do 3 miesiąca życia. Ciemieniucha najczęściej ustępuje do 1 roku życia, ale może wystąpić także u starszych, nawet kilkuletnich, dzieci. Pierwszymi objawami zmian jest białawy nalot na skórze dziecka. Pokryta łuskami skóra nie boli i nie swędzi. Jeśli nie dojdzie do wtórnego zakażenia skóry bakteriami lub grzybami, ciemieniucha nie stwarza zagrożenia dla dziecka. Łagodne zmiany, czyli miękki białawy nalot, nie wymagają leczenia. Żółte, tłuste łuski można delikatnie usuwać, uważając, aby nie uszkodzić skóry niemowlęcia, co grozi infekcją. Zdarza się też ciemieniucha na brwiach , czole i za uszami. Ciemieniucha: przyczyny powstawania Ciemieniucha powstaje, gdy gruczoły łojowe produkują za dużo łoju (sebum), który łączy się ze złuszczonym naskórkiem. Przy zwiększonym wydzielaniu łoju może także dojść do namnożenia się grzyba – drożdżaka z rodzaju Malassezia,...