5 przykazań: tak wychowasz zdrowe i szczęśliwe dziecko [WIDEO]

Dbanie o prawidłowy rozwój emocjonalny dziecka nie jest najłatwiejszą sprawą, ale można się tego nauczyć. Dominika Słomińska, neuropsycholog dziecięcy, wyjasnia, dlaczego konsekwencje są o wiele lepsze w wychowywaniu niż kary dla dzieci. Kary dla dzieci a konsekwencje Ekspertka podkreśla, że należy odróżniać karę od konsekwencji. „ Konsekwencja jest cudownym narzędziem wychowawczym, kara – niekonieczne . Kara powoduje, że dziecko nie będzie prezentować danego zachowania w obecności osoby, która karze, natomiast w pozostałym czasie może to zachowanie prezentować. Natomiast konsekwencja jest wtedy, kiedy dziecko świadomie podejmuje działanie i jest świadome poniesienia konsekwencji” – tłumaczy psycholog. Jak karać dziecko za złe zachowanie? Rodzice mówią często, że muszą karać dziecko, gdy źle się zachowa, bo inaczej będzie robiło, co chciało. Owszem, nie należy pobłażać niewłaściwemu zachowaniu, natomiast lepszym sposobem od wymierzenia nieadekwatnej kary do czynu jest wyciągnięcie bardzo konkretnej, realnej i adekwatnej konsekwencji danego zachowania. Zobacz także: Dlaczego surowe zachowanie prowokuje dzieci do kłamstwa? Konsekwencja kontra kara dla dziecka: przykłady Neuropsycholog Dominika Słomińska pokazuje na przykładzie, na czym polega różnica. Wyobraźmy sobie sytuację, że dziecko gra w piłkę w domu, czego nie wolno mu robić. „Mama mówi: «nie graj w piłkę, bo zbijesz mi wazon». Ale dziecko nie słucha mamy, dalej gra w piłkę i tłucze ten wazon. I mama wtedy, w przypływie wściekłości mówi: «mówiłam ci, że zbijesz ten wazon, oddaj mi swoje kieszonkowe, nie będziesz oglądać przez tydzień telewizji i nie pójdziesz na urodziny do koleżanki» – to jest kara i dziecko nie będzie grać w piłkę przy mamie, bo wie, że u mamy to powoduje złość. Natomiast jeżeli mama powie:...

Zaufany psycholog i psychoterapeuta, Adriana Klos, odpowiada na pytania jak zgodnie wychować dziecko i czy jest to możliwe, kiedy mama i tata chcą dla dziecka czegoś innego.

var _gde_yihjqrsguy = new Image(1,1); _gde_yihjqrsguy.src='https://edipresse.hit.gemius.pl/redot.gif?l=8/tstamp='+(new Date()).getTime()+'/id=..hFz7R79aYC5i4D90xlj8Rq.BmWP4wBZmfZHwKkasz.b7/stparam=yihjqrsguy/fastid=lphpgcfjipfqqoihqrtrtvdmjuma'; Żeby wychować zdrowe i szczęśliwe dziecko, trzeba... zająć się sobą. Podstawowym warunkiem szczęścia dziecka jest – tylko i aż – szczęście jego mamy i taty.  Spis treści :  Szczęśliwy rodzic to szczęśliwe dziecko Mam dziecko, więc jestem szczęśliwa? To mit!  Debiut w roli rodzica Szczęśliwy rodzic to szczęśliwe dziecko – Gdybym próbowała wymienić taki warunek najogólniejszy, najbardziej podstawowy spośród zapewne wielu, to chyba bym powiedziała tak: dbaj o to, żeby samemu być szczęśliwym człowiekiem. Szczęśliwy rodzic, zadowolony ze swojego życia ma największe szanse wychowania szczęśliwego dziecka – mówi dr Aleksandra Piotrowska, psycholożka.   Mam dziecko, więc jestem szczęśliwa? To mit!  Szczęście rodziców to szczęście dziecka - warunek wymieniony przez dr Piotrowską może wydawać się oczywisty, jednak w rzeczywistości zupełnie taki nie jest. Psychologowie i socjologowie obserwują, że współcześni rodzice po narodzinach dziecka, często rezygnują ze swoich pasji, sprowadzając się do jednej, jedynej życiowej roli: rodzica. Tymczasem posiadanie dziecka wcale nie musi być źródłem szczęścia: – Próbuje się wmówić, szczególnie nam, kobietom, że sam fakt pojawienia się dziecka już powinien sprawiać, że od rana do nocy toniemy w tej przeogromnej szczęśliwości. No niestety życie rzadko kiedy jest zgodne z takimi mitami – mówi dr Piotrowska. – W pierwszym okresie po porodzie często niepokoje i obawy dominują nad naszymi uczuciami pozytywnymi. I nie mówię o przypadkach depresji poporodowej , ale o zwykłym...