Akt urodzenia to zbyt ważny dokument, by odkładać rejestrację dziecka na czas nieokreślony. Jak załatwić sprawy urzędowe, gdy rodzice nie są małżeństwem? Podpowiada Iwona Basior, dyrektor Urzędu Stanu Cywilnego m.st. Warszawy. Gdy rodzice nie są małżeństwem Zanim dziecko dostanie akt urodzenia, trzeba zadbać o dwie rzeczy: 1. UZNANIE OJCOSTWA. Ojciec może złożyć oświadczenie o uznaniu ojcostwa zanim się dziecko urodzi (wówczas po porodzie mama nie będzie musiała iść do urzędu, wystarczy tato) lub już po narodzinach. Tak czy inaczej powinni być przy tym oboje rodzice: ojciec składa oświadczenie o uznaniu ojcostwa w obecności mamy, a mama potwierdza, że to prawda. A co wtedy, jeśli dziecko ma już - powiedzmy - 5 lat, a ojciec dopiero teraz zdecydował się dopełnić formalności? Spokojnie. Może to zrobić do ukończenia przez nie 18 lat. UWAGA! Jeśli dziecko się jeszcze nie urodziło, a mama nie może pójść do urzędu , bo np. ze względu na zagrożoną ciążę musi być w szpitalu, urzędnik może pofatygować się do niej. Jeśli natomiast malec już jest na świecie, mama ma trzy miesiące na potwierdzenie uznania ojcostwa. Jeśli tego nie zrobi, oświadczenie ojca nie będzie ważne. 2. USTALENIE NAZWISKA. Kiedyś trzeba było wybierać: dziecko, którego rodzice nie są małżeństwem, mogło nosić albo nazwisko matki, albo nazwisko ojca. Dziś jest dodatkowa możliwość - może mieć także nazwisko dwuczłonowe , np. Malinowski (po mamie) - Kowalski (po tacie), albo odwrotnie: Kowalski- Malinowski. Jeśli rodzice nie potrafią porozumieć się w sprawie nazwiska, wpisuje się z urzędu najpierw nazwisko mamy, a potem ojca (a więc Malinowski-Kowalski). UWAGA! Jeśli rodzice nie chcą być razem, a mama planuje ślub z innym mężczyzną i chce, by dziecko nosiło w przyszłości jego nazwisko (a nie ojca...
Konflikty powstają z powodu różnicy warunków Waszego życia, a więc i doświadczeń. Babcia wykorzystuje te z własnego macierzyństwa. Jest pewna, że skoro jej metody się sprawdziły, teraz też będą przydatne. Boi się nowinek, nie umie np. założyć jednorazowej pieluchy, z rezerwą odnosi się do nowych trendów w wychowaniu. Warto, abyście dla dobra dziecka znalazły wspólny język. Nadopiekuńcza Mama ubiera moją córkę za ciepło, karmi ją na siłę i za często. Twierdzi, że to dla jej dobra, ale mnie to przeszkadza. Przyczyna sytuacji: Oczywiście babcia ma na względzie dobro wnuczki. Jej postępowanie wynika jednak i z obawy, że gdy dziecko zachoruje, Ty będziesz przekonana, że stało się to przez złą opiekę. Stąd tendencja do nakładania wnuczce trzech warstw ubrań i karmienia jej obficie, żeby „zdrowo rosła”. Nasza rada: Jeśli nie jesteście w konflikcie, zastosuj prosty sposób – nie zostawiaj babci wyboru. Najlepiej każdego dnia przygotuj dziecku odpowiedni zestaw ubrań. W kuchni podobnie – przyszykuj porcje jedzenia przeznaczone na cały dzień w specjalnie oznaczonych pojemnikach. To działa! Jeśli babcia szkodzi dziecku , np. jest za grube, a ona daje mu batoniki, powołaj się na autorytet lekarza. Pokaż jego pisemne zalecenia na dowód, że tak nie wolno. Chce nas kontrolować Teściowa chce rządzić w naszym domu. Przestawia meble, przegląda szafy. Jak jej powiedzieć, żeby przestała to robić? Przyczyna sytuacji: Kieruje nią nadmierna troska o syna. Uważa, że ma prawo do ingerencji, bo jest jego matką i babką jego dzieci, a Ty zapewne nie radzisz sobie z prowadzeniem domu. Nasza rada: Musisz powiedzieć teściowej spokojnie, ale wprost, że nie życzysz sobie takiego zachowania w swoim domu. Jeśli nie zechce Cię słuchać, ostrzeż ją, że będziesz zmuszona inaczej zorganizować opiekę nad dzieckiem . Osobiste przedmioty, np. listy, trzymaj pod...
Naprawdę się starasz. Robisz wszystko, żeby była zadowolona, czasem zapominając o sobie. Nie jesteś sama! Dla większości kobiet, każde spotkanie z teściową przypomina starcie w ringu. To niekończąca się walka i trudno tak naprawdę ocenić, kto wygrywa. Oto 10 rzeczy, które robią teściowe , doprowadzając tym samym do granic wytrzymałości. Co robi (niemal) każda teściowa? Żąda od syna, aby stawiał ją na pierwszym miejscu. W momencie, w którym zdecydowaliście się na założenie rodziny, twój partner nieświadomie dokonał wyboru: najpierw żona, potem matka. Twoja teściowa nie może tego zaakceptować. Robi wszystko, żeby ci udowodnić, że jest ważniejsza od ciebie. Chociaż wyprowadza cię tym z równowag, ty wiesz swoje: to z tobą jej syn spędza każdą noc. Sprzeciwia się twoim wyborom wychowawczym. Zasady "żadnych słodyczy" i "pół godziny bajek dziennie" przestają istnieć w momencie, w którym na horyzoncie pojawia się teściowa. Wszystko, co robi, robi z miłości do wnuków, ale podważa twój autorytet i – nie ukrywajmy – psuje dzieci (no, ich zęby i wzrok na pewno). Niestety, najczęściej to tak trudny przypadek, że tłumaczenie i rozmowy nie pomagają. Sprząta twoje mieszkanie i robi pranie. Wyznajesz zasadę "mój dom, moja twierdza". Niestety, po wizycie teściowej (czasem niezapowiedzianej – patrz punkt nr 9), twoje mieszkanie przestaje być twoje. To krępujące, kiedy teściowa pierze twoje brudne majtki, ale piekielnie irytujące, kiedy przestawia kanapę, układa ubrania w szafie według swojego, LEPSZEGO systemu (tak naprawdę ty nie masz żadnego) czy przenosi kubki i talerze do innej szafki. Dlaczego to robi? Żeby pokazać ci, że się nie starasz i ona robi to lepiej. Kupuje ci ubrania. Para porządnych, zimowych rajstop to prezent, który jesteś w stanie zaakceptować. Kupowanie bluzeczek, sweterków czy spodni (najczęściej w złym rozmiarze, brzydkim...
