Do szkoły rodzenia warto zacząć chodzić w drugim trymestrze ciąży i namówić na udział w zajęciach także partnera. Zdobywana tam wiedza i umiejętności przydają się w czasie porodu oraz podczas opieki nad noworodkiem, zwiększają pewność siebie przyszłych rodziców i zmniejszają ich strach przed porodem. Nasza ekspertka Beata Szol, położna, która prowadzi szkołę rodzenia, mówi, że „kobiety wiedzą, jak się rodzi, tylko trzeba im to... przypomnieć”. Dowiedz się, kiedy zapisać się do szkoły rodzenia i jaką wybrać.
Spis treści:
Do szkoły rodzenia najlepiej trafić po 20. tygodniu ciąży. Drugi trymestr to czas, kiedy przyszła mama czuje się najlepiej, a dziecko nie jest jeszcze zbyt duże, aby przeszkadzać w ćwiczeniach. Warto sprawdzić, ile trwa kurs w szkole rodzenia i tak zaplanować czas, aby zajęcia ukończyć nie później niż na 4 tygodnie przed porodem. To daje margines bezpieczeństwa, który pozwoli wziąć udział we wszystkich zajęciach nawet wtedy, jeśli dziecko postanowi przyjść na świat 2-3 tygodnie wcześniej. „Nie zawsze jest możliwość, aby w tym czasie rozpocząć zajęcia. Dlatego radzę, żeby zapisać się wtedy, kiedy ma się czas, ale najpóźniej jakieś pięć tygodni przed terminem porodu”, tłumaczy Beata Szol, położna z wieloletnim doświadczeniem.
Zwykle kurs w szkole rodzenia trwa pięć tygodni. Spotkania trwają około 90 minut i odbywają się 1-3 razy w tygodniu, czasem w weekend.
„Szkoła rodzenia pomaga przygotować się fizycznie i psychicznie do nowej roli, do odpowiedzialności za nowe życie. Uczy też cieszyć się z rodzicielstwa”, tłumaczy Beata Szol. Poza tym w trakcie kursu odbywają się zajęcia takie jak:
„Chcemy, aby poród był dobrym doświadczeniem. A będzie taki, jeśli rodzice przygotują się na wszelkie ewentualności, przećwiczą i oddychanie, i parcie... Tłumaczymy też, że w czasie porodu tworzy się więź nie tylko między mamą i dzieckiem, ale też ojcem i dzieckiem oraz matką i ojcem. To ważne, bo to doświadczenie tworzy niesamowitą bliskość. Dlatego zachęcamy panów, by brali udział w porodzie, ale tylko wtedy, gdy są tego pewni! I jeśli kobieta tego chce”, wyjaśnia Beata Szol.
Nie bój się, że w szkole rodzenia czekają na ciebie ławki. Raczej krzesełka albo wygodne fotele-poduchy, czy też materace. Oprócz teorii są zajęcia praktyczne. Dlatego ubieraj się swobodnie. Nie zapomnij o butach na zmianę! W grupie jest od pięciu do piętnastu osób (plus tatusiowie). Zajęcia prowadzą: położne, psychologowie, fizjoterapeuci, czasem lekarz. „Zachęcamy do zadawania pytań oraz dzielenia się swoimi wątpliwościami”, mówi Beata Szol i dodaje: „Udzielają się mamy, ale też ojcowie, których deprymuje to, że nie mogą wziąć na siebie bólu związanego ze skurczami porodowymi. Dlatego uczymy ich... cierpliwości”.
Tak! Zajęcia przygotowują nie tylko do samego porodu. W szkołach rodzenia najczęściej można nauczyć się też:
Czasami jednym z prowadzących zajęcia jest fizjoterapeuta, który podpowie, jakie ćwiczenia robić po porodzie oraz jak zajmować się dzieckiem na co dzień, aby stymulować jego prawidłowy rozwój. To naprawdę bardzo cenna wiedza! Dlatego przed zapisaniem się do szkoły warto sprawdzić, jaki program zajęć oferuje i wybrać tę, która zapewnia szeroki zakres tematyki zajęć teoretycznych i praktycznych.
Na zajęcia można przychodzić samemu, ale najlepiej z ojcem dziecka. Bo szkoła rodzenia jest dla obojga rodziców. Oboje wiele się nauczą, reakcji nie tylko swoich, ale też partnera. „Przychodzą przestraszeni. Mówią, że boją się porodu. Mija pięć tygodni, a oni nie mogą się doczekać narodzin dziecka...”, opowiada Beata Szol. Doświadczenie naszej ekspertki potwierdza, że kobiety, które przeszły kurs w szkole rodzenia, czują się pewniej. Nie obawiają się bólu, bo wiedzą, jak nad nim panować i lepiej współpracują z położną w czasie porodu.
Zobacz także:
Poród lotosowy to alternatywne podejście do narodzin dziecka. I choć nazwa wskazuje, że chodzi o poród, w rzeczywistości istotne jest to, co dzieje się tuż po nim. W porodzie lotosowym ważne jest, by nie odcinać pępowiny, tylko poczekać, aż sama się oddzieli. Metoda ta budzi kontrowersje w środowisku lekarskim i nie jest powszechnie akceptowana, ponieważ zgodnie z obecnym standardem nauki oraz opieki medycznej pozostawienie łożyska może być przyczyną poważnych infekcji. Poród lotosowy: Co to jest poród lotosowy? Standardy medyczne a poród lotosowy zagrożenia zalety badania naukowe Kiedy powinna być przecięta pępowina? Poród lotosowy w Polsce i na świecie Gdzie może się odbyć poród lotosowy? Opieka nad dzieckiem Co to jest poród lotosowy? Poród lotosowy to rodzaj porodu, po którym nie przecina się pępowiny. Dziecko jest połączone z łożyskiem aż do momentu, kiedy pępowina odpadnie naturalnie. Zazwyczaj trwa to kilka dni, a łożysko umieszczone jest do tego czasu w specjalnie uszytym na tę okazję woreczku. Dziecko połączone z łożyskiem umieszczonym w woreczku. fot. Adobe Stock Zasady porodu lotosowego: to matka decyduje o przebiegu porodu, po narodzinach dziecka nie przecina się pępowiny, urodzone łożysko konserwuje się i pozostawia w pobliżu dziecka, pępowina ma w naturalny sposób zaschnąć i odpaść od dziecka (trwa to 3-10 dni), w tym czasie matka i dziecko nie przyjmują odwiedzin, mają czas dla siebie. Standardy medyczne a poród lotosowy Zgodnie z obowiązującymi standardami opieki okołoporodowej w Polsce w placówkach medycznych nie praktykuje się porodów lotosowych. Poród lotosowy – zagrożenia Lekarze zwracają uwagę na fakt, że nieodcięta pępowina połączona z łożyskiem...
Poród francuski do niedawna wykonywany był tylko we Francji i Izraelu, ale w kwietniu 2020 roku po raz pierwszy przeprowadzili go także polscy lekarze w Olsztynie. Na czym polega poród brzuszny? Poród metodą FAUCS (French Ambulatory Cesarean Section) to poród przez cesarskie cięcie, który jednak przebiega szybciej, prościej i mniej boleśnie. Pełni entuzjazmu polscy lekarze uczą się przeprowadzania porodów francuskich od specjalistów z Francji. Na czym to polega? Poród francuski: Na czym polega (przebieg) Różnice między porodem francuskim a cesarskim cięciem Kto może rodzić metodą FAUCS Gdzie można tak urodzić? Na czym polega poród francuski? Poród francuski to rodzaj porodu przez cesarskie cięcie , który jednak różni się techniką od tradycyjnej cesarki. W pierwszej fazie porodu brzusznego lekarze wykonują poziome cięcie skóry brzucha rodzącej na 2 cm powyżej kości łonowej i nie naruszają jamy otrzewnej. Nacięcie ma szerokość około 9-11 cm, w zależności od przybliżonej wielkości główki dziecka. Następie wykonuje się pionowe cięcie na linii pępka, tak aby nacięcia utworzyły krzyż (nacięcie macicy jest dużo mniejsze niż w przypadku zwykłego cesarskiego cięcia), a pęcherz rodzącej jest przesunięty w prawą stronę, aby ułatwił dostęp do macicy. W drugim etapie porodu francuskiego, po 1-cenymetrowym nacięciu mięśniówki macicy i sztucznym pęknięciu błon, następuje wypchnięcie główki dziecka w sposób zbliżony do fizjologicznego – wszystko dzięki współpracy z mamą i odruchowi parcia. Aby wytworzyć odruch parcia podczas porodu brzusznego, kobieta dmucha w specjalny ustnik, nazywany też gwizdkiem. Dziecko przychodzi na świat stopniowo, prawie tak jak w czasie porodu naturalnego! Po urodzeniu się dziecka, tak jak w przypadku cesarskiego cięcia, zostaje...
Poród kleszczowy nie jest planowany, to interwencja awaryjna, stosowana wtedy, gdy rodząca nie jest w stanie z różnych względów samodzielnie wypchnąć z kanału rodnego główki dziecka, a płód jest zagrożony niedotlenieniem. W takiej sytuacji używa się kleszczy albo próżniociągu (vacuum). Zdaniem Polskiego Towarzystwa Ginekologicznego stosowanie kleszczy położniczych powinno być ograniczone do wyjątkowych sytuacji. Choć nazwa zabiegu może budzić przerażenie u przyszłej mamy, nie należy się go bać. Poród kleszczowy ma za zadanie zmniejszyć ryzyko powikłań okołoporodowych. Spis treści: Co to jest poród kleszczowy? Poród kleszczowy – przebieg Poró d kleszczowy – wpływ na dziecko Poród kleszczowy – powikłania u matki Co to jest poród kleszczowy? Poród kleszczowy to poród zabiegowy z użyciem kleszczy. Bywa konieczny, gdy parcie rodzącej jest nieefektywne lub posiadane przez nią schorzenie (np. wada serca, choroby okulistyczne, rzucawka), uniemożliwia samodzielne urodzenie dziecka. Do porodu kleszczowego używa się narzędzia wymyślonego w XVII wieku. Kleszcze położnicze to przyrząd z ramionami, które przypominają kształtem łyżki. Elementy te zwykle nie są pełne, a jedynie ukształtowane tak, aby objąć głowę dziecka. Kleszcze zapina się na główce, aby nie ześlizgnęły się i nie zacisnęły. Lekarz pociąga kleszcze za uchwyt i próbuje wydobyć objęte nimi dziecko. Kleszcze położnicze są jednym z najstarszych narzędzi ginekologicznych. Na przestrzeni wieków powstało wiele modeli kleszczy. W Polsce do porodów kleszczowych dawniej używało się kleszczy Madurowicza, nazwanych od nazwiska lekarza, który je rozpropagował w naszym kraju. Wyglądały inaczej niż używane obecnie (współczesne kleszcze prezentujemy na zdjęciu poniżej). Kleszcze, a dokładniej ich rozmiar, dobiera...
