Nieśmiało przejrzałam internet... a tam wszyscy chcą trzymać za rączki swoje różowe bobaski przynajmniej do 18. roku życia. Współuczestniczyć, współodczuwać, rozwijać, a siedzenie z dzieckiem to wybitna przyjemność, przy której głupi szef i durnowate koleżanki z pracy mogą się tylko schować.
Schodzę więc głębiej, szukam, czy może jest nas więcej... A tam porady prawne jak pracować tak, aby wracać wcześniej do domu. AAA! Serio? Gdzie jest coś dla mnie?
Znajduję kilka blogów i teksty o szumnych tytułach kończące się mdłą puentą w stylu "ale i tak kocham swojego syneczka/swoją córeczkę". No szok. Ja się nie pytam czy wy swoje dzieci kochacie, tylko czy powrót do pracy był radością.
Kolejnym moim krokiem są rozmowy. Najbardziej efektywną przestrzenią okazuje się być toaleta. To taki babiniec, gdzie gra się w otwarte karty, pożycza tusze do rzęs i inne drobiazgi. Tu wśród dźwięków spuszczanej wody, mytych rąk, elektrycznego cuda wydającego odliczoną precyzyjnie porcje ręczników spotykam kobiety podobne do mnie. Cieszące się z pociech, wracające do domu z uśmiechem na ustach, kochające placówki edukacyjne i na wysokiej szpilce wędrujące "na zakład".
Jest nas trochę. Wyjdźmy z toalet, bo warto powiedzieć, że socjalizacja potrzebna jest również kobietom, które są matkami. Brudna pielucha, piękny dom i przeżywanie pierwszych kroków dziecka nie ekscytują każdego.
A w domu czasem miło zobaczyć jak wszyscy cieszą się na nasz powrót.
Daddy's home! Like Pulptastic for more videos like this <3
Posted by Pulptastic on 6 października 2015
Niektórzy lubią fotografować krajobrazy, inni architekturę, jeszcze inni ludzi. Rachael Weaver uwielbia fotografować matki i ich dzieci podczas codziennych czynności. Dla niej te obrazki życia codziennego są najpiękniejsze. Aby podzielić się z innymi swoją fascynacją, stworzyła projekt "Odkrywanie macierzyństwa" . W ramach niego zaprezentowała zdjęcia, które zrobiła podczas swojej pracy (Rachael jest fotografem rodzinnym). Macierzyństwo ma wiele twarzy – Uwielbiam podglądać z aparatem mamy z dziećmi – opowiadała o swoim projekcie. I dodała: – Jako matka miałam własną wizję rodzicielstwa i przekonanie, że pewne rzeczy trzeba robić w określony sposób. Dopiero gdy zaczęłam przyglądać się innym mamom zobaczyłam, że jest wiele rodzajów macierzyństwa, że każda mama "matkuje" na własny piękny sposób. Rachael Weaver uważa, że proste czynności, które na co dzień wykonują matki, mogą się wydawać nieistotne, ale w rzeczywistości są fundamentem relacji rodzic-dziecko . – Emocje towarzyszące macierzyństwu są identyczne, ale różne sytuacje je wywołują. Każda z nas radzi sobie z wyzwaniami inaczej, ale nie znaczy to, że gorzej – uważa Rachael. I dodaje: – Mam nadzieję, że moje zdjęcia pokazują matczyne serce. Macierzyństwo to podróż, żadna z nas nie zna odpowiedzi na wszystkie pytania. Poznajemy je po drodze. Dzięki tej obserwacji przedefiniowała słowo "macierzyństwo". Przestała porównywać siebie z innymi matkami . Zaczęła robić zdjęcia, by pokazać jak wygląda matczyna miłość w wykonaniu innych mam. Nas te zdjęcia zachwyciły, a was? 1. Jak ważne było dla mnie wspólne gotowanie z mamą, zrozumiałam dopiero wtedy, gdy odeszła... (function(d, s, id) { var js, fjs = d.getElementsByTagName(s)[0]; if (d.getElementById(id)) return; js = d.createElement(s); js.id = id; js.src =...
Kim jest Matka po Godzinach w godzinach pracy? Pracuję w agencji reklamowej, ale nie jestem z wykształcenia grafikiem, nad czym ubolewam. W pracy też nie rysuję. Ale sprzedajesz swoje rysunki na koszulkach. Czyli, oprócz pracy i bycia matką, próbujesz robić coś jeszcze. Tak, kiedyś dużo rysowałam, dla siebie. Potem z jakichś powodów przestałam, pojawiły się dzieci, praca, nie miałam na to czasu. Ale w pewnym momencie obiecałam sobie, że wrócę do którejś ze swoich starych pasji. I na początku stycznia 2014 r. zaczęłam rysować. Miałam mnóstwo pomysłów na inne rzeczy, ale zaczęłam rysować o tym, że chciałabym rysować, ale mi nie wychodzi, bo nie mam czasu, bo jestem zmęczona... i to chwyciło. Wtedy zaczęłam rysować więcej o tym, że nie ogarniam, nie mam czasu. Nawet nie musiałam szukać pomysłów na rysunki - one są niewyczerpane, te sytuacje z dziećmi się dzieją cały czas. Przeglądając twoje rysunki, zauważyłam, że nie pojawia się tam żaden mężczyzna. Dlaczego? Dostaję czasami takie pytania, a nawet zarzuty w komentarzach pod rysunkami na moim blogu Matka Po Godzinach . Ale na początku było tak, że to ja fizycznie byłam z dziećmi - najpierw na urlopie macierzyńskim , potem wychowawczym. Mój mąż wtedy dużo pracował, więc go nie było. Nie dlatego, że nie chciał, bo bardzo chciał. Więc zaczęłam rysować, że go nie ma - i tak już zostało. W rysunkach jest nieobecny, ale w życiu moich dzieci na szczęście jest obecny. Wiele sytuacji, które przydarzają się mojej bohaterce, w rzeczywistości przydarzają się jemu. Myślałam, żeby to odkręcić, bo ten mężczyzna - mój mąż - fizycznie jest u nas w domu i teraz dużo zajmuje się dziećmi. Ale nie wprowadzam męskiej postaci, bo po pierwsze tak sobie na początku założyłam, a po drugie wydaje mi się, że wciąż częściej jest tak, że to kobieta zajmuje się dziećmi i...
Matczyna mądrość i powrót do formy sprzed porodu są owocem walki. Wygrasz ją szybciej, dzięki pomocy innych mam. Dlatego warto dzielić się swoim doświadczeniem bez wstydu i obawy o osądzanie przez innych. Do tego zachęca Danielle Haines, kobieta, która patrzy na ciebie ze zdjęcia. Widać po niej, jak wielką siłą, jakim bólem i kosztem okupiony jest spokój maleństwa, które wtula się w jej nagie piersi. (function(d, s, id) { var js, fjs = d.getElementsByTagName(s)[0]; if (d.getElementById(id)) return; js = d.createElement(s); js.id = id; js.src = "//connect.facebook.net/pl_PL/sdk.js#xfbml=1&version=v2.3"; fjs.parentNode.insertBefore(js, fjs);}(document, 'script', 'facebook-jssdk')); This is a picture of me 3 days postpartum. I was so raw and so open, I was a fucking mess. I loved my baby, I missed... Posted by Danielle Haines on 12 września 2015 Zobacz też: Kobiety, matki, córki – jesteśmy wspaniałe! Łączy nas wyjątkowa więź - oto dowód! - film "To jest obraz mnie 3 dni po porodzie. Byłam tak obolała i w choler... rozsypce. Kocham moje dziecko, brakowało mi jednak jego taty (tamtego dnia wrócił do pracy). (...) moje sutki były popękane i krwawiące , moje dziecko było coraz bardziej głodne (...) Nie spałam od porodu , nie wiem, jak miałabym ułożyć odpowiednio mój biust, moja pochwa była obolała od ciągłego siedzenia podczas karmienia piersią. Byłam bliska utraty zmysłów . Katie przyszła do mnie tego ranka, nakarmiła mnie. Sara, jedna z moich siedmiu sióstr przyszła wieczorem, by przynieść mi obiad. To ona zrobiła to zdjęcie. Pojawiła się wtedy z jedzeniem i powiedziała: " Cześć! Jak się masz!?" Opowiedziałam jej, że jestem w rozsypce. Rozmawiałyśmy, a wtedy ona powiedziała: " Byłam tam, gdzie jesteś ." Pomogło mi, gdy dowiedziałam się, że ona też tak kiedyś wariowała!!! Wtedy ona powiedziała: "Wiem, że to zabrzmi, jak...
