Szbki kurs dobrych manier

Etykieta za stołem Najlepszym sposobem uczenia dobrych manier przy stole jest dbanie, by maluch jadał posiłki z całą rodziną. Wtedy będzie mógł zobaczyć, co należy robić i stopniowo będzie przyzwyczajać się do odpowiedniego zachowania. Kiedy zacząć: Już półroczniaczek może używać łyżeczki i uczyć się jeść samodzielnie, chociaż oczywiście sam nie zje zupki, no i bluzeczka potem będzie nadawać się do prania. Nie oczekuj też, że będzie spokojnie siedzieć przy stole przez cały posiłek. Jak to zrobić: Angażuj dziecko podczas nakrywania stołu, pytaj je, gdzie siedzą poszczególni członkowie rodziny. Jeśli maluch nie chce jeść ze zwykłych talerzy, kup mu specjalne, kolorowe, dla dzieci, np. z Myszką Miki lub innym bajkowym bohaterem. Sprzątanie zabawek Każdy sprząta po sobie – to zasada, którą powinnaś wpoić dziecku jak najwcześniej – w przyszłości bardzo wiele wam to ułatwi... Kiedy zacząć: Już półtoraroczne dziecko może dobrze bawić się z tobą w zbieranie zabawek. Ale przygotuj się na to, że to ty będziesz inicjatorem tej zabawy, dopóki malec nie skończy czterech, pięciu lat. Jak to zrobić: Tłumacz swojemu smykowi, dlaczego porządkowanie jest ważne . Powiedz, że jego sensem jest to, by dzieci mogły znaleźć lalki czy autka, gdy będą im potrzebne. Albo że zabawki też muszą iść spać do swoich domków. Kup kolorowe pudełka, by ułatwić ich segregowanie. Magiczne słowa Dzieci najlepiej uczą się przez naśladowanie , więc zwróć uwagę, czy na co dzień sama mówisz do sąsiadów „dzień dobry”, „proszę” lub „przepraszam”. Jeśli tak, to nawet nie zauważysz, kiedy dziecko też zacznie to robić. Kiedy zacząć: Już dziewięciomiesięczne dziecko może zacząć poznawać zasady kindersztuby . Gdy nie umie jeszcze mówić, będzie tylko kiwać główką, jeśli właśnie ten gest będziesz wykonywać za...

Dziś nikt już nie wymaga od dzieci, by całowały ojca w rękę i zwracały się do matki w trzeciej osobie („Czy mama mogłaby…”). Nie przypominamy dzieciom na każdym kroku, że dzieci i ryby głosu nie mają, nie każemy klęczeć na grochu za to, że wstały zbyt wcześnie od stołu, nie wymagamy, by dygały albo kłaniały się w pas sąsiadom. I dobrze, jednak odrobina kindersztuby na pewno by im nie zaszkodziła. Dzięki niej i nam, i im, i wszystkim innym żyłoby się łatwiej i przyjemniej. Łatwo powiedzieć, tylko jak nauczyć manier brzdąca, któremu mnóstwo rzeczy (włącznie z galopem pod stolikami w restauracji i włażeniem dziadkowi na głowę) uchodziło dotąd płazem? I od czego zacząć? Oto nasze propozycje. Nauka nieprzerywania dorosłym Rozmawiasz z przyjaciółką, a twoje dziecko wyskakuje ze skóry, żeby ci coś powiedzieć. „Mamo, mamoooo, MAMOOOOO!” – woła coraz głośniej. A gdy to nie pomaga, szarpie cię za rękaw, bluzkę lub za spodnie, bo bardzo, ale to bardzo chciałoby mieć cię tylko dla siebie. Co robić? Najczęściej w takiej sytuacji z jednej strony napominasz dziecko, z drugiej usiłujesz rozmawiać dalej, mimo że staje się to coraz trudniejsze, a dziecko coraz natarczywiej domaga twojej uwagi? Spróbuj wyjść z tego impasu inaczej. Kucnij przy dziecku, spójrz mu w oczu i spokojnie wytłumacz, czego od niego oczekujesz: „Kasiu, rozmawiam teraz z panią, to potrwa jeszcze kilka minut. Chciałabym, żebyś mi nie przerywała”. Jeśli posłucha, koniecznie je pochwal, bo na pewno kosztowało je to wiele trudu. Jeśli nie, unieś w górę palec, dając mu w ten sposób sygnał, by zamilkło, ale nie przerywaj rozmowy. Czekanie na swoją kolej jest dla kilkulatka bardzo, bardzo trudne (kłopot z tym ma nawet wielu dorosłych!), więc licz się z tym, że taka nauka może trochę potrwać. Czytaj też: Warto rozmawiać z dzieckiem Nauka mówienia „dzień dobry” Choć...

Jakie dobrze wychowane dziecko! – dzisiaj coraz rzadziej można usłyszeć takie słowa. ostatnio trochę straciły na znaczeniu... nadal jednak warto o nich pamiętać! Dziś grzeczność nie oznacza już pokory i ślepego posłuszeństwa, potakiwania starszym. Są jednak pewne cechy i zachowania, których nadal warto uczyć. Pomóc dziecku wyrosnąć na człowieka asertywnego, pewnego siebie, ale i dobrze wychowanego, to nie lada wyzwanie. Ale jaka satysfakcja, gdy się uda! Co to właściwie znaczy? Podstawa grzeczności to uważne odnoszenie się do innych ludzi. Tylko z pozoru brzmi to prosto. Powinnaś nauczyć malucha umiejętności słuchania innych i okazywania im uwagi, uprzejmości: od „proszę” i „dziękuję”, przez oddawanie przysług tym, którzy ich potrzebują, po gotowość niesienia prawdziwej pomocy. Grzeczność to korzystanie ze swoich praw bez ograniczania praw innych – domaganie się różnych rzeczy w sposób uprzejmy (np. umiejętność dopilnowania swej kolejki na zjeżdżalni bez pchania się i bicia). Kulturalne zachowanie przy stole. Szanowanie dobra wspólnego – śmieci rzucamy do kosza, a nie na chodnik, a stare gazety i czasopisma oddajemy na makulaturę, by ocalić lasy. Każdy z nas obawia się, że dobrze wychowane dziecko nie poradzi sobie we współczesnej dżungli. „Jeśli nie nauczę brzdąca walczyć o swoje, inni odepchną go i nic nie wskóra!” Cóż, sztuką jest wychować malca tak, by potrafił osiągać cele bez przemocy. Grzeczny to nie znaczy pokorny! Raczej – szanujący innych i znający swą wartość, umiejący domagać się respektowania swoich praw. Czyli – zamiast walnąć kolegę wpychającego się przed niego w kolejkę do zjeżdżalni, malec powinien umieć nie dać się odepchnąć i wyrazić w sposób cywilizowany: „Nie zgadzam się na to”. Taka nauka, oczywiście, musi potrwać – trudno tego...