Dziko żyjące jeże polują, gdyż są mięsożerne. Po narodzinach ssą mleko matki, ale gdy dorastają, przechodzą na dietę obfitującą w białko zwierzęce. Ponieważ białko to raczej nie leży i nie czeka na głodnego jeża, zwierzak musi je sobie upolować, a za cel obiera niewielkie zwierzęta.
Spis treści:
O tym, co jadają wolno żyjące jeże, dowiadujemy się z badań naukowych. Przebadano bowiem zawartość ich żołądków i odchodów. Dzięki temu wiadomo, że jeże głównie jedzą:
Choć jeże wolą świeże mięso, nie wzgardzą też padliną. Najczęściej żerują na padłych żabach, młodych gryzoniach i pisklakach. W ich diecie goszczą też ptasie jaja i niewielkie ilości owoców. Zatem na pytanie, czy jeż je jabłka, odpowiedź brzmi: tak, ale są one dla niego tylko uzupełnieniem diety, a nie jej podstawą. Dziennie dorosły jeż zjada ok. 70 g pokarmu.
Najprostszym rozwiązaniem jest zakup specjalnej karmy w sklepie zoologicznym. Można jednak karmić jeża, szykując mu pokarm samodzielnie. I tak można mu podawać:
oraz dodatki:
W sklepach zoologicznych na przekąskę dla jeża nadadzą się insekty:
Z larwami trzeba jednak uważać, bo podawane w nadmiarze szybko jeża utuczą.
Popularny jeż pigmejski chętnie jada suchą kocią karmą, ale nie byle jaką. Najlepsza jest z dużą zawartością mięsa, wysokobiałkowa (najlepiej 38 proc. białka i 15 proc. tłuszczu).
Uratowane dziecko jeża musi być karmione mlekiem, ale nie krowim! Młodziutkie jeże należy karmić mlekozastępczym preparatem dla szczeniąt.
Układ pokarmowy jeży źle znosi niektóre produkty, a część pokarmów może być wręcz groźna dla życia jeży. Dlatego zwierzętom tym nie wolno podawać produktów takich jak:
Jesienią i zima można zostawiać w pobliżu legowiska jeża pokarm odpowiedni dla jeży hodowanych w domach (patrz wyżej). Najłatwiej jest wystawiać w miseczce dobrą suchą kocią karmę, ale można też podawać gotowaną i posiekaną małą porcję kurczaka.
Jeśli w ogrodzie pozostawi się pniaki lub kłody drewna i założy kompostownik, jeż będzie mógł w nich szukać bogatych w białko bezkręgowców, które są jego naturalnym pokarmem. Warto też pamiętać, że jeże potrzebują wody i wystawiać ją im w miseczkach lub założyć w ogrodzie oczko wodne.
Przeczytaj też:
Niesprzyjające warunki sprawiają, że zwierzęta muszą znaleźć sposób, aby przetrwać zimę. Podczas chłodniejszych miesięcy część leśnych zwierząt zapada w zimowy sen – to pomaga im przetrwać czas, kiedy brakuje pożywienia. Innym sposobem przetrwania zimy jest przemieszczenie się do miejsca, w którym jest ciepło i nie brakuje pożywienia. Taki model wybiera wiele gatunków ptaków, odlatujących do ciepłych krajów. Niektóre zwierzęta leśne w Polsce są jednak aktywne zimą. Temperatura poniżej zera i gleba pokryta warstwą śniegu to dla nich spore wyzwanie. Wiele ssaków podczas zimy zmienia futro z letniego na zimowe. Staje się ono dłuższe i gęstsze. Często zmienia się także jego ubarwienie. W ten sposób zwierzęta mogą lepiej maskować się podczas miesięcy zimowych. Zwierzęta leśne aktywne zimą Poniżej przedstawiamy zwierzęta, które zamieszkują tereny Polski i pozostają aktywne zimą oraz podajemy ich sposoby radzenia sobie podczas tej pory roku. Dużym wyzwaniem jest dla nich utrzymanie stałej temperatury ciała. To ogromny wysiłek energetyczny, do którego potrzeba dużej ilości pożywienia. Przykłady zwierząt aktywnych zimą : Wiewiórki Bobry Sarny i jelenie Gronostaje i łasice Zające Lisy Kuny Wydry Norniki Ryjówki Mysz leśna Dziki Żubry Wiewiórki Wiewiórki gromadzą zapasy na zimę – w różnych miejscach zakładają swoje spiżarki. Zaopatrują się między innymi w orzechy i żołędzie. Podczas zimy regularnie z nich korzystają. Choć zdarza się i tak, że czasami zapominają, gdzie znajdują się ich kryjówki. Bobry Bobry przystosowały się do przetrwania w trudnych warunkach zimowych. Zwierzęta te swoje zapasy zimowe magazynują w specjalnej norze. Znoszą tam pędy, gałęzie drzew i krzewów. Gdy temperatura spada poniżej 0 stopni Celsjusza, bóbr większą...
Zwierzęta zapadają w sen zimowy, by móc przetrwać niekorzystny dla nich okres chłodu. Znaczną część nagromadzonej energii musiałyby wtedy wykorzystać, by utrzymać ciepło. Do tego potrzebne jest jednak pożywienie, którego w okresie zimowym bardzo często brakuje. Sprawdź, jakie zwierzęta śpią zimą. Jeśli zostaną wybudzone przypadkiem – mogą mieć ogromny problem z ponownym zaśnięciem. Dlatego lepiej nie hałasować w lesie. Czym jest sen zimowy? Sen zimowy, nazywany także letargiem lub odrętwieniem, jest fizjologicznym stanem odrętwienia organizmu (nie jest to jednak dosłownie sen). Dochodzi wtedy do spowolnienia procesów życiowych: lekko spada temperatura ciała, następuje spowolnienie przemiany materii, pracy mózgu, a także akcji serca. Przed zapadnięciem w sen zimowy zwierzęta gromadzą zapasy tkanki tłuszczowej, dzięki której wytwarzane jest ciepło w organizmie w czasie snu. Zwierzęta zapadają w sen zimowy, gdy temperatury na zewnątrz stają się coraz niższe. Każdy gatunek ma jednak inny próg temperatur minusowych, będący sygnałem, że czas iść spać. W sen zimowy, poza ssakami, zapadają także gady, płazy i pajęczaki. Pamiętaj, że sen zimowy, to nie hibernacja . Podczas snu zimowego temperatura ciała spada tylko nieznacznie, natomiast podczas h ibernacji procesy metaboliczne są spowolnione w jeszcze większym stopniu niż podczas snu zimowego – występuje wtedy też głęboka hipotermia, czyli temperatura ciała zwierzęcia hibernującego zrównuje się z temperaturą otoczenia lub jest od niej minimalnie wyższa. Zwierzęta w Polsce, które zasypiają na zimę Zwierzęta, które przesypiają zimę lub przechodzą w stan hibernacji, to w większości mieszkańcy polskich lasów: Niedźwiedź brunatny (niekiedy wybudza się ze snu) Suseł (hibernacja) Nietoperz (hibernacja) Świstak (hibernacja) Jeż (hibernacja)...
