W końcu możemy sobie pozwolić finansowo na porządny wyjazd za granicę. Chcemy z tego skorzystać i polecieć z naszą dwuletnią córeczką do Egiptu, żeby pokazać jej miejsca, których dotąd nie widziała. Obaw nabraliśmy, kiedy znajomi i rodzice zaczęli nam odradzać wakacje w Afryce. Mówią, że wrócimy wykończeni oraz że taki wyjazd jest nieodpowiedni dla tak małego dziecka – pytają Joanna i Mariusz.
Dr Joanna Urbańska: Urlopy zagraniczne z małymi dziećmi, nawet młodszymi niż dwu-, trzyletnie są ostatnio coraz bardziej popularne. Polacy wyjeżdżają nie tylko do Włoch czy Francji, ale też do Egiptu, Tunezji, Maroka. I chyba trochę zapominają, że to inny kontynent. Afryka to określony klimat, pewne zagrożenia, inna kultura, sposób odżywiania, czasem problemy z czystą wodą. Warto rozważyć wady i zalety takiej rodzinnej wyprawy.
Prof. Anna Brzezińska: Zacznijmy od odpowiedzi na kilka ważnych pytań. Po co jedziemy na urlop wszyscy razem – rodzice i dzieci, nawet takie małe? Czy nasze potrzeby można pogodzić z potrzebami – przede wszystkim rozwojowymi – maluchów? Czy miejsce i warunki, które wybieramy, pasują do tego, czego oczekujemy?
Dr Joanna Urbańska: Mam wrażenie, że wiele osób wcale nie wie, po co wyjeżdża – i to czasem bardzo daleko. Warto poświęcić chwilę, by pomyśleć, czego od takich zagranicznych wakacji oczekujemy. Czy potrzebujemy silnej stymulacji i dużej aktywności, bo oceniamy swoje życie jako nieustający kierat obowiązków, brakuje nam wrażeń, których tak wiele było, gdy nie mieliśmy jeszcze dzieci, albo mamy monotonną pracę? A może potrzebujemy oderwania się od codzienności, uspokojenia i odpoczynku, bo ostatni rok spędziliśmy „na wariackich papierach” bez chwili wytchnienia, albo pracujemy jako np. przedstawiciele handlowi i dużo podróżujemy na co dzień? Czy wreszcie chcemy poznać coś nowego, zobaczyć ciekawe miejsca lub po prostu odpocząć z bliskimi, a w szczególności z dzieckiem. Jeśli już wiemy, po co jedziemy na urlop i nadal upieramy się, że powinna to być Egipt czy w ogóle Afryka, warto odpowiedzieć na kolejne pytania.
Prof. Anna Brzezińska: Drugie dotyczy tego, czy nasze potrzeby są spójne z potrzebami dziecka na tym etapie jego rozwoju. Pomyślmy, czego chce roczny maluch, dwulatek czy trzy-, czterolatek. Jakie są jego podstawowe, codzienne potrzeby? Do jakiego rytmu dnia jest przyzwyczajony? Dwunastomiesięcznemu dziecku zależy głównie na bliskości rodziców, bezpiecznym miejscu do zabawy i w miarę uregulowanym planie dnia. Niektóre dzieci są jeszcze karmione piersią, a inne wymagają przygotowywania odpowiedniego dla nich jedzenia, z czym za granicą może być problem. Roczne dziecko, które nauczyło się samodzielnie poruszać, trudno utrzymać w jednym miejscu, wymaga więc stałej obecności i kontroli ze strony dorosłych. Dwulatek jest w trakcie intensywnego rozwoju mowy i zachwyca się możliwością „buntowania i odmawiania”, z której chętnie korzysta. Trzylatek „robi wszystko naraz” i „wszędzie go pełno” – mówi, biega, skacze, rozwiązuje zagadki, czasem beztrosko nawiązuje rozmowę z kimś obcym. Jest to problem nie tylko rodziców, ale także innych osób przebywających w hotelowej restauracji czy na basenie.
Dr Joanna Urbańska: Czy na urlopie w Egipcie można zaspokoić potrzeby rozwojowe małego, np. rocznego dziecka?
Prof. Anna Brzezińska: Małemu dziecku jest obojętne, gdzie raczkuje, uczy się biegać – ważne, żeby rodzice byli blisko. Ale jeśli weźmiemy pod uwagę uciążliwości i zagrożenia związane z wyjazdem (możliwy płacz w samolocie, biegunki, infekcje, zakażenia bakteryjne), nie dziwi nas, że pediatrzy odradzają przeloty do egzotycznych krajów rodzicom z małymi dziećmi. To, że potrzeby maluchów nie idą w parze z naszymi marzeniami o aktywnym urlopie na innym kontynencie, jest oczywiste. Nie możemy przecież wymagać, by roczne dziecko cieszyło się z widoku Wielkiego Sfinksa i piramid, było spokojne podczas zwiedzania i odpowiednio się zachowywało przy stole.
Dr Joanna Urbańska: A czy dwu-, trzylatek może dobrze bawić się w dalekich krajach?
Prof. Anna Brzezińska: Wiele zależy od doświadczeń takiego małego dziecka, czy już podróżowało, jak to znosiło, czy rodzina jest otwarta, chętnie bywa u innych i zaprasza gości do domu. Takie zróżnicowane, ale zdobywane w bezpiecznych sytuacjach, pod opieką bliskich doświadczenia powodują, że maluch jest swoiście zahartowany i otwarty na nowe wrażenia, nie boi się obcych i obcej mu przestrzeni. Jako rodzice najlepiej znamy dziecko. Spróbujmy więc wcześniej przewidzieć, na co może nie mieć ochoty, z czym może się źle czuć, co przyda mu się do oswojenia nowego miejsca (ulubiona poduszeczka, przytulanka, zabawki, gdy trzeba będzie je czymś zająć).
Dr Joanna Urbańska: Pamiętam, jak moja dwuletnia córka bez problemu zniosła lot samolotem na Korsykę, a na wyspie czuła się jak ryba w wodzie. Cierpliwie znosiła przejazdy autem i dość chętnie zwiedzała każdy skrawek „nowego lądu”. Jednak każde dziecko jest inne, a Korsyka to jeszcze nie Afryka czy Azja.
Prof. Anna Brzezińska: Małe dziecko o białym kolorze skóry jest nie lada atrakcją np. dla mieszkańców Afryki. Dla maluchów, które są otwarte i gotowe na zaczepki ze strony różnych ludzi, będzie to ciekawe doświadczenie uczące inności i pierwszy krok do nauki tolerancji. Nie każde dziecko jednak będzie zachwycone kontaktem z obcymi ludźmi, dziećmi, które zechcą je dotknąć.
Dr Joanna Urbańska: I dochodzimy do odpowiedzi na ostatnie pytanie – czy możemy oczekiwać, że miejsce, które wybieramy, spełni potrzeby nasze i małego dziecka? Może wcale nie musimy lecieć na inny kontynent, tylko zorganizować wyprawę na Hel albo w Bieszczady? Jeśli chcemy odpocząć na świeżym powietrzu, czy musi to być powietrze afrykańskie z trzydziestokilkustopniowym upałem itp.
Prof. Anna Brzezińska: Do Egiptu czy w ogóle dalekie kraje możemy polecieć za rok lub dwa. A jeśli decydujemy się na wyjazd teraz, postarajmy się zapobiec niemiłym konsekwencjom. Pamiętajmy o niezbyt napiętym planie, o utrzymaniu codziennych rytuałów, by maluch czuł się bezpiecznie (np. wieczorne czytanie bajki). I przygotujmy wcześniej dziecko do wspólnych dłuższych wypraw w nieznane. Lepiej je poznamy, a ono przyzwyczai się do drobnych niewygód.
Dr Joanna Urbańska: Wypoczniemy pod warunkiem, że zadbamy o zdrowie dziecka i nasze, zaszczepimy się (jeśli jest taka potrzeba), dobrze przemyślimy zawartość bagażu, nie będziemy jeść produktów z podejrzanych źródeł, i pić nieprzegotowanej wody, zachowamy podstawową higienę w trakcie pobytu. I co najważniejsze – damy sobie i dziecku odpocząć od upału, chowając się jak najczęściej w cień.
Prof. Anna Brzezińska: Podsumowując, musimy wiedzieć, po co tak naprawdę chcemy wyjechać na urlop, czy ten wyjazd będzie przyjemny także dla naszego dziecka i czy miejsce, o którym myślimy, zapewnia odpowiednie warunki, byśmy mieli nie tylko niezapomniane wrażenia, ale także mogli odpocząć psychicznie i fizycznie od codziennych obowiązków. Jeśli zależy nam na spędzeniu czasu z rodziną i na odpoczynku od codzienności, nie musimy przecież przenosić się na inny kontynent – możemy pójść do lasu, na piknik, wyjechać nad morze na polską plażę albo gdzieś daleko w Polsce odwiedzić dalekich krewnych czy szkolnych przyjaciół.
Przy zakupie min. 2 produktów, -50% na drugi tańszy produkt. Rabat obejmuje wybrany asortyment dostępny we wszystkich salonach Triumph, outletach, wybranych sklepach partnerskich i na pl.sloggi.com. Oferta nie łączy się z innymi promocjami. Szczegóły na stronie Partnera.
Rabat do -40% na wszystkie buty i torebki z kodem: ZAKUPY. Oferta dostępna sklep.carinii.com.pl. Szczegóły na stronie.
Najniższa cena produktu ze zdjęcia z 30 dni przed obniżką - 649 zł.
Cena produktu po zastosowaniu rabatu - 519,20 zł
Rabat 25% na zakupy za minimum 499 zł w sklepie internetowym www.karcher.pl. Oferta dotyczy produktów nieprzecenionych z kategorii Home&Garden i nie łączy się z innymi promocjami. Szczegóły na stronie www.
Rabat 40% na wszystkie nieprzecenione produkty dostępny na christianlaurent.eu. Wpisz w polu kod rabatowy tuż przed finalizacją zamówienia. Szczegóły na stronie.
Skorzystaj z rabatu na cały asortyment, również na produkty przecenione! Oferta dostępna w butiku przy ul. Kopernika 53a w Łodzi i na fiore.pl. Szczegóły u sprzedawcy i na stronie.
Rabat 20% na cały asortyment dostępny na naoko-store.pl, w butiku w Poznaniu (Posnania), Warszawie (Elektrownia Powiśle) oraz Łodzi (Manufaktura). Szczegóły u sprzedawcy i na stronie www.
Jesteśmy rodzicami, którzy mają czas dla dziecka . Staramy się organizować swojemu dwuletniemu synkowi fajne zabawy, zawsze jesteśmy doinformowani na temat tego, co dzieje się w żłobku. Często siedzimy też razem z nim w piaskownicy, kiedy się bawi. Któregoś dnia usłyszeliśmy komentarz od jednej mamy, że jesteśmy „ rodzicami helikopterami ”. Co to właściwie znaczy rodzic helikopter? Nie czujemy, żebyśmy robili coś złego – Aga i Tomek z Gniezna Odpowiadają: Prof. Anna Brzezińska, psycholog dziecięcy, kieruje Zakładem Psychologii Socjalizacji i Wspomagania Rozwoju w Instytucie Psychologii Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza w Poznaniu, pracuje też w Instytucie Badań Edukacyjnych w Warszawie. Dr Joanna Urbańska, psycholog społeczny, jest adiunktem w Instytucie Psychologii Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza w Poznaniu. dr Joanna Urbańska: Pejoratywne określanie pewnego typu rodziców jako „ rodzic helikopter ” jest bardzo modne w amerykańskich mediach już od lat sześćdziesiątych ubiegłego wieku, kiedy to w jednej z książek pojawiła się wypowiedź nastolatki: „matka krąży nade mną jak helikopter”. W Polsce dopiero od niedawna można spotkać się z tą nazwą. Jest szczególnie popularna w zagranicznych szkołach jako określenie rodzica, który bardzo często dzwoni do szkoły, jest natarczywy, przyjeżdża po dziecko za wcześnie i czeka pod drzwiami lub na przerwie przekazuje smakołyki, swoim postępowaniem przynosząc dziecku wstyd przed kolegami. prof. Anna Brzezińska: Ważne jest, aby dobrze rozumieć, co tak naprawdę znaczy być "rodzicem helikopterem". Najkrócej rzecz ujmując, oznacza to fizyczną hiperobecność, czyli tak zwane ciągłe krążenie nad dzieckiem, ale – co ogromnie ważne! – przy psychicznej nieobecności. Jak to należy rozumieć Otóż tak, że problemem nie jest w tym przypadku zbyt duża obecność rodzica , ale przede...
Nasz synek ledwo zaczął mówić, a już zaczął zadawać różne trudne pytania, np.: "Kupicie mi braciszka? Dlaczego się całujecie?". Wskazuje intymne części ciała i pyta: "A co to jest?". Próbujemy jakoś odpowiadać, ale właściwie nie wiemy, ile możemy mu powiedzieć i czy już właściwe można rozmawiać z dzieckiem o seksie ? - Klaudia z Poznania Odpowiadają: Prof. Anna Brzezińska, psycholog dziecięcy, kieruje Zakładem Psychologii Socjalizacji i Wspomagania Rozwoju w Instytucie Psychologii Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza w Poznaniu, pracuje w Instytucie Badań Edukacyjnych w Warszawie. Dr Joanna Urbańska, psycholog społeczny, adiunkt w Instytucie Psychologii Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza w Poznaniu. Prof. Anna Brzezińska: Powiem coś, co rodzicom może wydać się dziwne lub kontrowersyjne – wychowanie seksualne zaczyna się od narodzin dziecka. W każdej rodzinie temat seksualności jest obecny w naturalny sposób. Słowa dużo znaczą, więc lepiej mówić po prostu o wychowaniu dziecka także ku szeroko pojętej zdrowej seksualności, w której ważne miejsce zajmują świadomość siebie i ciała, intymność i odpowiedzialność. Dr Joanna Urbańska: Tematem najczęściej i najszybciej poruszanym z małym dzieckiem jest ciało – nazywanie jego części i określanie ich funkcji. Początkowo mówimy, że penis jest do siusiania (dostosowując język do maluszka), z czasem – że także do tego, by w dorosłości mieć dzieci , którym okażemy czułość i bliskość (np. podczas karmienia). Każda rodzina nadaje różne nazwy częściom ciała w zależności od swojego "kodu językowego" – bardziej naukowe lub codzienne. Najważniejsze, żeby móc się porozumieć w ramach tego kodu, by był on zrozumiały dla dziecka, by mogło ono wyjaśnić, co je boli, a rodzic mógł nazwać dokładnie, co dziecko ma umyć. Warto zwracać uwagę, aby nie oceniać...
Moja półtoraroczna córeczka ani chwili nie usiedzi spokojnie. Przez cały dzień raczkuje, chodzi, biega, kręci się w kółko, podskakuje, wspina się na meble, ciągle jest w ruchu. Do tego piszczy, krzyczy lub wydaje inne dźwięki. Trudno ją uspokoić. Boję się, czy nie jest nadpobudliwym dzieckiem . Oliwia z Poznania Dr Joanna Urbańska: Niejeden rodzic, którego dziecko to żywe srebro, chciałby mieć w domu, choć przez dzień, małego flegmatyka. Z kolei niejeden rodzic flegmatyka z nutką zazdrości patrzy na ruchliwe dziecko znajomych – tak szybko się rozwija, tak ciekawi je otoczenie... Rodzice wszędobylskiego malucha często martwią się jego szczególną żywiołowością – jak będzie się dalej rozwijał, czy nauczy się koncentrować uwagę na zadaniach? Czy usiądzie spokojnie w przedszkolu? Jak wytrzyma w szkolnej ławce? Prof. Anna Brzezińska: Obserwując pełne energii dziecko, rzeczywiście trudno oprzeć się wrażeniu, że jest nadpobudliwe . Szczególnie, jeśli nie ma możliwości porównania go z rówieśnikami. Większość mam może jednak spać spokojnie. Maluch, który wreszcie nauczył się chodzić, może, a nawet chce, wszędzie dotrzeć i niemal w każde miejsce zajrzeć. Dr Joanna Urbańska: Raczkuje, wspina się, biega jak szalony. Kiedy na nas spojrzy, zaraz jego wzrok ucieka w inną stronę... Wyniki badań przesiewowych pokazują, że nadpobudliwość jest częstsza u chłopców niż u dziewczynek. Jak ją odróżnić od intensywnego dziecięcego odkrywania świata? Prof. Anna Brzezińska: Jeśli ruchliwość dziecka, jego energia w działaniu niepokoi rodzica, należy porozmawiać o tym z pediatrą, który ewentualnie da skierowanie do neurologa lub psychologa ( Jak wygląda wizyta u psychologa? ). Nie warto diagnozować u dziecka zaburzeń na własną rękę i doszukiwać się patologii tylko dlatego, że dziecko wydaje się inne niż np. my w jego wieku czy dzieci...
