Uwagę przykuwa wypowiedź jednej z internautek. Kobieta z dużą dozą empatii podeszła do swojego partnera, wspierając go podczas budowania relacji z dziećmi:
„Na pewno jest Wam ciężko wyłamać się ze schematu, który przechodził z pokolenia na pokolenie. To taka domowa rewolucja, że nie tylko na barkach mamy spoczywa wychowanie dzieci. Najlepiej zacząć od małych kroczków, np. u mnie mąż nie lubił zajmować się młodszą córką, bo po prostu frustrowało go to, że sobie »nie radził«. W końcu pomyślałam, że zamiast mówić np. »zajmiesz się nią na godzinkę?«, to proponowałam np. »nakarmisz ją kaszką? Poradzicie sobie świetnie«. I małymi kroczkami zbudowała się między nimi fajna relacja, gdzie początki między nimi były trudne. Zauważyłam też, że mąż nie lubi, gdy mówię mu, jak może spędzić czas z dziećmi, więc mówię np., że idę umyć włosy czy coś i jakby potrzebował inspiracji, co robić, to niech da znać, ale na pewno coś wymyśli. Warto też dać szczerze facetowi do myślenia, że nie jesteś samotną matką, więc dlaczego masz się tak czuć we własnym domu, mając ojca waszych dzieci obok siebie. Trzymam kciuki, żebyście to jakoś rozpracowali”.
Z całą pewnością między kobietą a mężczyzną podział obowiązków powinien być sprawiedliwy, akceptowany przez obie strony. Chodzi o znalezienie złotego środka, wybranie takiego modelu, który pasuje obojgu. Do tego jednak niezbędna jest chęć płynąca od obojga partnerów, mnóstwo motywacji, a przede wszystkim – rozmowa. Warto też spojrzeć na swoich mężczyzn nieco bardziej łaskawie – może najzwyczajniej w świecie czasami nie są świadomi tego, że ich postawa jest niewłaściwa lub obawiają się wykonywania niektórych czynności?
Zobacz także:
W ostatnich latach coś się zmieniło na rynku reklam. Powstaje coraz więcej ważnych filmów reklamowych, które sprzedają swój produkt jakby mimochodem, nienachalnie, a na pierwszy plan wychodzi ważne społeczne zagadnienie. Szczególnie dużo miejsca zajmują to tematy dotyczące rodziny – oczekiwania na młodsze rodzeństwo, trudy macierzyństwa, wychowywanie córek, ale też równouprawnienia i partnerstwo. Ten ostatni temat podejmuje nowa reklama pralki Indesit i musimy przyznać, że robi to mistrzowsko ! Tata nie może żyć jak mama W reklamie widzimy typowy poranek rodziny : pobudka o 6.00 rano, śniadanie dla rodziny, wyjście do pracy jako ostatni domownik, po tym, jak reszta – nieletnia i dorosła - zaopiekowana i zaopatrzona w potrzebne sprzęty, jest już w drodze do placówek edukacyjnych i pracy. Powrót do domu pod ciężarem zakupów, kolacja dla rodziny, wszyscy się rozchodzą, my kończymy jeść sami, utulanie do snu, a kiedy w końcu chcemy usiąść na kanapie, stajemy na klocku lego. Siadamy, ale nie zdążymy nawet wydać westchnienia ulgi, bo dziecko zaczyna płakać... Brzmi znajomo? Prawdopodobnie tak. Ta reklama jest jednak przewrotna, bo to nie matka zajmuje się tym wszystkim, lecz obowiązki mamy przejmuje ojciec ! Do płaczącego dziecka wstaje w reklamie mama, po tym, jak to tata ogarniał wszystko przez cały dzień. Na końcu filmu pada pytanie: Czy zrobilibyście to samo, gdyby chodziło o kobietę? Czy wstalibyście do dziecka, czy pozwolilibyście, żeby to ona poszła? I jest to pytanie, które otwiera oczy. Dlaczego widzimy, jak dużo pracy ma ten ojciec, a dlaczego nikt nie dostrzega, że tak wygląda życie przytłaczającej większości matek? Z reklamy dowiadujemy się też, jaki procent prac domowych wykonują kobiety w danym kraju (ciekawostka: w Wielkiej Brytanii to 66, a we Włoszech 80 proc.!) i widzimy hashtag #DoItTogether - zróbcie to razem. Zróbmy to razem! Nie...
Kiedy my byliśmy dziećmi, posiadanie obowiązków domowych było czymś naturalnym, ale teraz – jako rodzice – czujemy często, że wymaganie od dzieci udziału w pracach domowych jest wykorzystywaniem i nie jest na miejscu. Niepotrzebnie! Obowiązki domowe dziecka są ważne z kilku powodów: jak wykazały badania, dziecko, które wykonuje drobne prace w domu, lepiej się uczy i ma lepsze kontakty z rówieśnikami. Poza tym dzieci, które mają swój wkład w dbanie o dom, uczą się odpowiedzialności i współpracy. Jeśli więc czujesz, że wszystko jest na twojej głowie, a jednocześnie, że sama wszystko zrobisz szybciej i lepiej, zastanów się: może jednak warto podzielić się obowiązkami zresztą rodziny ? Nie mówimy tu o zlecaniu małym dzieciom ciężkich pracach domowych , ale spójrzcie na tę listę zadań, z którymi powinno sobie poradzić dziecko w zależności od wieku. Potraktujcie to jako inspirację, nie musicie kurczowo trzymać się tej listy. Dziecko 2-3-letnie Już przed 3 urodzinami dziecka, warto zachęcić je do pomocy i nie robić wszystkiego za nie. Będzie to cenną nauką samodzielności i zaprocentuje w przyszłości. 2- i 3-latek może wykonywać następujące zadania w domu: Wrzucać brudne ubrania do kosza na bieliznę Odkładać na miejsce zabawki Odkładać książeczki na półkę Pomagać w karmieniu zwierzątka domowego Wyrzucać zużyte pieluszki do kosza Dziecko 4-7-letnie Dziecko w tym przedziale wiekowym może zrobić jeszcze więcej rzeczy samodzielnie. Nie spodziewajmy się idealnych rezultatów, chwalmy dziecko za wysiłek ! Do jego obowiązków domowych może należeć: Pomoc w nakrywaniu do stołu (i w sprzątnięciu po posiłku) Ścielenie łóżka Podlewanie kwiatków Pomoc w rozpakowaniu zakupów Zamiatanie Ścieranie kurzu Wybieranie ubrania na następny dzień (pod nadzorem rodzica) Sprzątanie zabawek w swoim pokoju...
Gdy tata przejmuje rolę mamy Bycie mamą nie jest łatwe! Przekonał się o tym Brad, tata dwóch uroczych chłopców, którego żona musiała pojechać do szpitala... Po jednym dniu z maluchami młody tata opublikował na Facebooku post, w którym mówi wprost: cieszy się, że jest tatą, bo tatusiowie mają łatwiej ... Jak to jest być mamą? Dzisiaj musiałem być mamą. Wiesz jak to jest, kiedy żona mówi “chciałabym być tatą", a ty... No właśnie, to dokładnie tak samo. Wszystko zaczęło się wczoraj, kiedy musiałem urwać się z pracy. Sarah napisała, że "nawaliła jej wątroba". Dlatego zostałem mamą. Jak na razie minęły 24 godziny... O 17 byłem w domu. O 17.01 dom wyglądał tak: Wszystkie pomieszczenia zawalone śmieciami. Porcje jedzenia jak dla pluszaków, torebki herbaty i wyraźny brak rozmrożonego mięsa. Knox (2 lata) oznajmia, ze chce zobaczyć DVD i komunikuje mi to rycząc na mnie. Finn (6 tygodni) komunikuje się jedynie poprzez grę ciepło-zimno – płacze, kiedy jestem blisko odgadnięcia powodu i płacze jeszcze bardziej, kiedy jestem daleko. Włączyłem DVD i Knoxa miałem z głowy. Finn wciąż prosił o to samo, a ja nie byłem ani trochę bliżej. Butelka zmieniła płacz w pisk. Dam radę. Kojarzycie program, w którym z kilku puszek żarcia można wyczarować 3-daniowy obiad dla króla? Cóż, Knox dostał makaron instant! Zbliżała się noc i traciłem cierpliwość, więc uciszyłem Knoxa pozwalając mu przykleić naklejki do moich (bardzo owłosionych) nóg. Było cicho, pomyślałem, że zdejmę je rano. Ważne, że Finn zasnął. Sposób, w jaki dzieci zasypiają, jest niesamowity. Wiecie o czym mówię. Kiedy skończysz przebierać i karmić malucha, delikatnie go podnosisz, żeby mu się ulało i ulewa, więc głaszczesz go po pleckach, żeby było mu miło i wygodnie. Jego powieki stają się ciężkie, ciężko oddycha, to miłe...
