Zabrać dziecko ze sobą czy nie?

Staramy się rozwijać talenty dziecka, dbamy o jego edukację, pomagamy zdobywać mnóstwo, naszym zdaniem, niezbędnych umiejętności... Nie zawsze łatwo zachować rozsądek w wychowaniu, kiedy w grę wchodzi szczęście największego skarbu pod słońcem – naszego malucha.   Odpowiedz szczerze na nasze pytania i sprawdź, czy przypadkiem nie grozi ci mamina nadopiekuńczość. A jeśli tak, to podpowiemy, co trzeba zrobić, by ją trochę złagodzić. 1. Twoje dziecko po przedszkolu chodzi na zajęcia dodatkowe: A dwa, trzy razy w tygodniu B wcale C każdego dnia, nawet w weekendy 2. Usłyszałaś o nowych zajęciach dodatkowych organizowanych w przedszkolu: A z góry zakładasz, że te, na które chodzi, w zupełności mu wystarczą, maluch powinien się przecież jeszcze bawić, a nie pracować tak ciężko B zastanawiasz się, czy kolejne zajęcia będą dla smyka dobre, ale decyzję podejmiesz dopiero po rozmowie z samym zainteresowanym, to znaczy z dzieckiem, i po konsultacji z mężem C bez namysłu zapisujesz malca, w końcu musisz dbać o jego rozwój 3. Twoja praca zawodowa (lub nauka) zajmuje ci codziennie: A jesteś na urlopie wychowawczym i pracujesz tylko w domu B od czterech do ośmiu godzin, a resztę czasu poświęcasz na zajęcia domowe i kontakt z rodziną C ponad dziesięć godzin dziennie, a czasami zajmuje także weekendy 4. Gdy maluch wraca z przedszkola, zajmuje się nim: A babcia, opiekunka B rodzice C każdy, kto w danym momencie może go dostarczyć na planowe zajęcia 5. Wasz smyk jest waszym: A kolejnym dzieckiem B pierwszym maluszkiem, ale wkrótce chcecie powiększyć rodzinę C pierwszym i ostatnim dzieckiem 6. Swoje dzieciństwo pamiętasz jako: A pasmo nieustającej uciechy i zabawy w domu i na podwórku B raz było lepiej, raz gorzej: miałaś jakieś obowiązki, ale niezbyt dużo C nie miałaś chwili wytchnienia w pogoni z jednych zajęć dodatkowych na...

Jakie dobrze wychowane dziecko! – dzisiaj coraz rzadziej można usłyszeć takie słowa. ostatnio trochę straciły na znaczeniu... nadal jednak warto o nich pamiętać! Dziś grzeczność nie oznacza już pokory i ślepego posłuszeństwa, potakiwania starszym. Są jednak pewne cechy i zachowania, których nadal warto uczyć. Pomóc dziecku wyrosnąć na człowieka asertywnego, pewnego siebie, ale i dobrze wychowanego, to nie lada wyzwanie. Ale jaka satysfakcja, gdy się uda! Co to właściwie znaczy? Podstawa grzeczności to uważne odnoszenie się do innych ludzi. Tylko z pozoru brzmi to prosto. Powinnaś nauczyć malucha umiejętności słuchania innych i okazywania im uwagi, uprzejmości: od „proszę” i „dziękuję”, przez oddawanie przysług tym, którzy ich potrzebują, po gotowość niesienia prawdziwej pomocy. Grzeczność to korzystanie ze swoich praw bez ograniczania praw innych – domaganie się różnych rzeczy w sposób uprzejmy (np. umiejętność dopilnowania swej kolejki na zjeżdżalni bez pchania się i bicia). Kulturalne zachowanie przy stole. Szanowanie dobra wspólnego – śmieci rzucamy do kosza, a nie na chodnik, a stare gazety i czasopisma oddajemy na makulaturę, by ocalić lasy. Każdy z nas obawia się, że dobrze wychowane dziecko nie poradzi sobie we współczesnej dżungli. „Jeśli nie nauczę brzdąca walczyć o swoje, inni odepchną go i nic nie wskóra!” Cóż, sztuką jest wychować malca tak, by potrafił osiągać cele bez przemocy. Grzeczny to nie znaczy pokorny! Raczej – szanujący innych i znający swą wartość, umiejący domagać się respektowania swoich praw. Czyli – zamiast walnąć kolegę wpychającego się przed niego w kolejkę do zjeżdżalni, malec powinien umieć nie dać się odepchnąć i wyrazić w sposób cywilizowany: „Nie zgadzam się na to”. Taka nauka, oczywiście, musi potrwać – trudno tego...

Dzisiaj takich miejsc, które chętnie ugoszczą mamę i smyka, przybywa jak grzybów po deszczu. To dowód na to, jak bardzo zmieniło się podejście właścicieli kin, kawiarni i hoteli do swoich najmłodszych klientów, oraz na to, że zmieniliśmy się również my, rodzice, i nasz sposób spędzania czasu z dzieckiem. Kino dla dwojga Ściszony dźwięk, przykręcona klimatyzacja i lekkie światło, aby maluszek się nie obudził ani nie przestraszył. Do tego przewijaki w kątach sali, a także pieluszki we wszystkich możliwych rozmiarach – tak wyglądają niedzielne rodzinne pokazy filmowe w warszawskim kinie Muranów. – Weekend to najlepszy termin na wyjście do kina dla kobiety na urlopie macierzyńskim. Tak naprawdę to tylko wtedy może na film wybrać się np. z pracującą w ciągu tygodnia koleżanką albo mężem. Nasze niedzielne spotkania „Z dzieckiem w kinie” to próba przywrócenia młodych mam światu – uśmiecha się Patrycja Dołowy z Fundacji MaMa, współorganizującej pokazy dla mam w Muranowie. Dodaje, że atutem muranowskiego cyklu jest repertuar: ambitne nowości z całego świata. Na taki „dorosły” film można przyjść nie tylko z niemowlakiem, który prześpi seans, ale też z większym dzieckiem – zajmą się nim animatorki w holu. Chociaż kino Muranów jest jedno na całą Polskę, to mamy spoza Warszawy nie powinny czuć się pokrzywdzone: podobne cykle kinowe są organizowane przez kompleksy kin Multikino i Silverscreen, znajdujące się w kilkunastu większych miastach Polski. Tutaj filmy dla rodziców wyświetlane są w środy, w samo południe. Godzina jest nieprzypadkowa: zwykle około dwunastej większość dzieci ucina sobie dłuższą drzemkę. W ramach jednego biletu mama może zająć dwa fotele, aby na jednym z nich ustawić np. fotelik samochodowy ze śpiącym malcem. Jeśli przywiozłaś smyka w wózku, zapytaj o fotelik w kinowej kasie – najpewniej...