Leoś Hildebrandt z Ostrowa w gminie Władysławowo miał być zdrowym dzieckiem. Był niecierpliwie wyczekiwanym pierworodnym swoich rodziców – Marty i Piotra. Poród rodzinny przebiegał prawidłowo. To pan Piotr pierwszy zauważył, że z jego synkiem nie wszystko jest w porządku. „On nie ma ucha” – powiedział lekarzom. Tak zaczęła się walka o zdrowie Leosia.
„Nikt nie wiedział, co się stało, co dolega Leosiowi i jak nam pomóc. My też byliśmy w szoku, bo z jednej strony szczęśliwi, że nasz synek jest już z nami, a z drugiej strony pełni obaw. Nie wiedzieliśmy, co oznacza brak ucha. Czy nasz synek będzie normalnie słyszeć i mówić? Czy można mu jakoś pomóc? Brak odpowiedzi na te pytania powodował ogromny lęk” – wspominają w dziennikbaltycki.pl rodzice chłopca, którym obiecano, że wszystkie informacje razem z dalszym planem leczenia znajdą się w karcie dziecka. Tak się nie stało.
„Po wyjściu ze szpitala musieliśmy wziąć się w garść. Pomogli nam znajomi i rodzina pracujący w służbie zdrowia. Ukierunkowali i udostępnili kontakty do specjalistów. Rozpoczęliśmy walkę o zdrowie Leosia, niejednokrotnie trafiając na mur. Oczywiście 90% wizyt i badań odbywało się prywatnie” – opowiadają pani Marta i pan Piotr.
Leoś cierpi na mikrocję i atrezję, które spowodowały, że urodził się bez prawej małżowiny usznej. Nie wiadomo, czy ma kanał słuchowy, czy nie. Dodatkowo zdiagnozowano u niego zaburzenia napięcia mięśniowego, które wymagają regularnej fizjoterapii. Niezbędna jest też terapia logopedyczna.
Chłopiec słyszy tylko jednym uchem, nie zawsze jest w stanie usłyszeć, co ktoś do niego mówi, skąd dobiegają dźwięki, a to ogranicza jego bezpieczeństwo i zaburza prawidłowy rozwój. „Dzieje się tak dlatego, że dzieci słyszące na jedno ucho, przechylają się na jedną, słyszącą stronę” – tłumaczą rodzice.
Wady Leosia nie da się skutecznie zoperować w Polsce. Można to zrobić jedynie w USA, gdzie lekarze są w stanie odtworzyć małżowinę uszną, otworzyć kanał słuchowy, jeśli istnieje, lub wszczepić implant, gdy kanału słuchowego nie ma. Taka operacja całkowicie zlikwidowałaby wadę Leosia i umożliwiłaby mu prawidłowy rozwój. Rodzice nie mogą liczyć na żadną refundację takiego zabiegu. Jedynym wyjściem jest zebranie pieniędzy we własnym zakresie.
„Musimy walczyć o zdrowie synka. Mowa kształtuje się do piątego roku życia, musimy działać już teraz, by dać Leosiowi szansę na jak najlepszy rozwój. Musimy działać już teraz i bardzo prosimy o pomoc!”
Jak pomóc małemu Leonowi? Wpłata dowolnej kwoty: siepomaga.pl/dlaleosia licytacje na FB: licytacje dla Leosia.
Źródło: dziennikbaltycki.pl
Piszemy też o:
Aktorka opisała całą sytuację, zauważając, że to zdarzenie mogło skończyć się tragicznie. Młoda mama zaapelowała również do wszystkich, by dbali o swoje zdrowie i regularnie się badali. Dlaczego Agnieszka Włodarczyk straciła przytomność? Agnieszka Włodarczyk po tym zdarzeniu wykonała szereg badań, jednak ich wyniki nie dają odpowiedzi na pytanie, co tak naprawdę się stało. Teraz aktorka opublikowała na Instagramie fragment rozmowy z lekarzem, w którym sugeruje on powód jej omdlenia. Choć nie jest powiedziane wprost, że przyczyną był stres, to łatwo wywnioskować to ze słów lekarza. „Czy pani się czymś stresuje? Czy ma pani jakieś zawodowe ambicje? – spytał profesor z fundacji gastroenterologii po tym, jak usłyszał moją historię i powód naszego spotkania. – Nie, ambicje schowałam do kieszeni, kiedy pojawił się na świecie nasz synek. – A od dawna ma pani te dolegliwości? – Akurat te mam od około sześciu lat i gdyby nie ten wypadek, pewnie nadal bym je bagatelizowała... – Mam pewne podejrzenia, co to może być, miała pani stresujący zawód, ale proszę jeszcze zrobić dodatkowe badania i widzimy się niebawem” – brzmi treść opublikowanego postu. Dbajmy o swoje zdrowie - apeluje aktorka W dalszej części swojego wpisu aktorka zwraca uwagę na to, że większość z nas nie dba wystarczająco o swoje zdrowie, a gdy objawy znikną – zapominamy o „problemie”. „Tak moi drodzy, taka jest natura większości z nas. Przestało boleć? Odpuszczamy, nie badamy się dalej, zamiatamy problem pod dywan. Nie lekceważcie swojego zdrowia, nasz organizm daje nam sygnały… Jest mądry! Bądźmy mu za to wdzięczni i dajmy sobie pomóc” – pisze aktorka. Każdy z nas powinien wziąć sobie do serca słowa Agnieszki Włodarczyk i zatroszczyć się o siebie i o swoje zdrowie. To...
Wady letalne (letalis – z łac. śmiertelny) płodu to ciężkie zaburzenia rozwojowe, których skutkiem może być zgon wewnątrzmaciczny, samoistne poronienie lub przedwczesny poród. Jeśli dziecko z wadą letalną urodzi się żywe, występujące u niego nieprawidłowości prowadzą do śmierci w ciągu kilku godzin, dni lub tygodni. Nieliczne dzieci dożywają późnego dzieciństwa – są trwale upośledzone, nie mogą samodzielnie funkcjonować i wymagają stałej opieki paliatywnej w hospicjum perinatalnym. Spis treści: Wada letalna płodu – co to jest Rodzaje wad letalnych Wady letalne a przerwanie ciąży Jak wygląda opieka nad dzieckiem z wadą letalną Wada letalna płodu – co to jest, jak często się zdarza? Wady letalne płodu obejmują ciężkie nieprawidłowości rozwojowe lub genetyczne o złym lub niepewnym rokowaniu. Wadom letalnym nie można zapobiegać, nie można ich również leczyć – podjęte leczenie nie może zlikwidować wady lub jej skutków. Z tego względu bardzo często nie podejmuje się leczenia dziecka z wadą letalną, uznając to za tzw. uporczywą terapię, czyli przedłużanie cierpienia bez szans na poprawę stanu zdrowia. Jedynym leczeniem, jakie się prowadzi, jest leczenie paliatywne – łagodzące cierpienie. Większość ciąż, w których płód jest dotknięty wadą letalną, obumiera w naturalny sposób, jednak niektóre ciężko uszkodzone płody są w stanie przetrwać całą ciążę i poród. Z raportu opublikowanego w 2020 roku wynika, że każdego roku na terenie Unii Europejskiej w latach 2007-2017 urodziło się ok. 127 tysięcy dzieci z wadami wrodzonymi. To stanowi ok. 2,5 procenta wszystkich urodzeń. Na całym świecie z powodu poważnych wad wrodzonych każdego roku umiera w pierwszych 28 dniach życia 295 tysięcy dzieci. Najczęściej spotykanymi wadami wrodzonymi, z jakimi rodzą się noworodki są: wady serca, wady...
