Co robić, gdy dziecko się boi? Odpowiedź nie jest oczywista!

Koszmary, lęki nocne czy inne problemy ze snem, na przykład strach przed zasypianiem, przydarzają się wielu małym dzieciom. Dlaczego tak się dzieje? Jak sobie z tym radzić?  Zapytaliśmy o to  dr psychologii  Barbarę Arską-Karyłowską, wykładowcę w Szkole Wyższej Psychologii Społecznej oraz psychoterapeutę w Laboratorium Psychoedukacji.  Sprawdź także dlaczego dzieci powinny się wysypiać Strach przed zasypianiem Znasz to? Po kąpieli, myciu zębów i buziaku na dobranoc zaczyna się koncert życzeń:   "Mamo pić!",  "Mamo, siusiu!",  "Mamoooo,  gorąco!" (zimno, niewygodnie itd - niepotrzebne skreślić).   Bywa i tak, że malec, który potrafi już mówić,  musi (Już! Teraz! Natychmiast!) rozwikłać jakąś nie cierpiącą zwłoki kwestię, np. dowiedzieć się, czy rosiczka tyje, gdy zjada zbyt wiele much. Granie na zwłokę i  wzbranianie się przed pójściem spać wynika ze strachu przed zasypianiem. Dla niektórych dzieci już samo zasypianie  bywa straszne ("Co się ze mną dzieje, kiedy zasypiam?"). Innym dzieciom nie pozwala zasnąć strach przed ciemnością . Ciemności mogą bać się dzieci w każdym wieku, nawet te, które chodzą już do szkoły.  Mały człowiek  zaludnia ciemną sypialnię wytworami własnej wyobraźni. A że nie potrafi jeszcze odróżnić fantazji od rzeczywistości, ma z nimi nie lada problem.  Sprawdź   z czego wynika lęk przed ciemnościąi czego jeszcze boją się dzieci    Co możesz zrobić?  Spróbuj się dowiedzieć, czego  dokładnie boi się twoje dziecko.  - Gdy rozmawiam ze swoimi pacjentami, często okazuje się, że ich strach wiąże się z czymś konkretnym, np. z przypominającym coś przerażającego cieniem na ścianie czy zaciekiem na suficie - mówi dr Arska-Karyłowska.  Pomóż....

Gdyby malec nie bał się niczego, najpewniej świadczyłoby to... o jego kłopotach ze zdrowiem. Strach to pożyteczny prezent od natury: ostrzega nas się przed niebezpieczeństwem (wyobraź sobie, co by było, gdybyśmy nie bali się np. pędzących aut) i wyzwala produkcję adrenaliny, dzięki której mamy więcej siły albo szybciej uciekamy. To, czego się boimy, zmienia się z wiekiem – kilkuletniego malucha wszystko może przyprawić o dreszcze! Odkurzacz jak potwór Maluchy boją się nie tylko tego, co widzą, ale też tego, co słyszą. Dorośli nauczeni doświadczeniem wiedzą, że hałas nie musi wiązać się z zagrożeniem, ale dziecko nie może być tego do końca pewne („buczy tak strasznie, to pewnie też może mnie zjeść!”). Aby pomóc dziecku, które boi się odkurzacza, zaproponuj, aby dotknął go jeszcze przed włączeniem, ale uwaga! – nic na siłę. Zmuszanie dziecka do stawienia czoła budzącej strach sytuacji może spowodować utrwalenie lęku na długi czas. Możesz też kupić malcowi „zabawkowy” odkurzacz albo namówić go do wspólnego odkurzania „na sucho”. Żłobek – strach zaczyna się w szatni Dla żłobkowego dziecka najstraszniejsza jest perspektywa rozstania się z mamą i pozostania samej we wciąż nieco obcym miejscu. Nowe zwyczaje, jedzenie, nawet zabawki:wszystko tu jest inne niż w domu, a dla rocznego dziecka „inne” oznacza „straszne”. Małe dzieci bardzo powoli akceptują zmiany, dlatego daj swojemu żłobkowiczowi więcej czasu. W szatni żegnaj się czule, ale nie przedłużaj chwili rozstania – w ten sposób mimowolnie dajesz dziecku do zrozumienia, że rzeczywiście wpuszczasz je do jaskini lwa. Lekarz i trauma po szpitalu A któż z nas na widok białego fartucha nie czuje mocniejszego bicia serca? Już na pierwszy rzut oka lekarz nie budzi w dziecku miłych skojarzeń: patrzy tak groźnie,...

Każdy okres życia dziecka jest wyjątkowy. Jednak nie ma rodzica, który nie słyszałby o "buncie dwulatka". Maluch odkrywa swoją indywidualność i nie boi się jej wyrażać sposobami, które nie zawsze są pochwalane przez rodziców. Zamiast myśleć o tym, jak nie stracić wszystkich włosów na głowie, lepiej docenić zmiany, które zachodzą w maluchu. Dlaczego życie z 2-latkiem to przygoda? 1. Zaczyna mówić. Czasem mowa 2-latka jest kompletnie niezrozumiała, innym razem maluch mówi przez cały dzień, od świtu do zmierzchu, dopóki nie padnie ze zmęczenia. Notuj wszystkie zabawne słówka czy powiedzonka swojego dziecka – gdy je przeczytasz za kilka lat, będziesz pękać ze śmiechu. 2. Wyraża potrzeby. Jesteś mamą. Wiedziałaś, że płacz nr 3 oznacza mokrą pieluszkę, płacz nr 7 to znak, że boli brzuszek, a płacz nr 21 to potrzeba przytulenia. Kiedy maluch zaczyna mówić, komunikacja staje się w pewien sposób łatwiejsza. Jeśli nie łatwiejsza, na pewno bardziej interesująca! 3. Pierwsze "kocham cię". To słowa, na które czeka każda mama. Czy to nie najlepszy powód, dla którego życie z 2-latkiem jest piękne? Owszem, zdarzają się napady złości, płacz, krzyk, histeria – ot, bunt dwulatka – jednak usłyszenie od dziecka "kocham cię, mamo" wszystko wynagradza. 4. Każdego dnia uczy się nowych rzeczy. To niesamowite patrzeć, jak twój 2-letni maluch każdego dnia poznaje nowe słowo, odkrywa nowe miejsca (w tym wnętrze piekarnika czy posłanie waszego pupila), zakochuje się w czymś innym. Jest zafascynowany światem. Dzięki niemu zauważasz rzeczy, które innym umykają. 5. Pokazuje swoją odrębność. 2-latek wie, co lubi, a czego nie lubi i nie boi się tego zakomunikować (leżenie na posadzce sklepu, bo nie chcesz go nieść, a jest zmęczony, też jest sposobem komunikacji). To etap, w którym malec może pokazać różki, ale...