Oliwka ma dopiero niecałe 3 latka i nie chcę jej odpieluchowywać na siłę. Nie jest na to gotowa, próbowałam i wiem swoje, to dla niej zbyt duży stres. Zresztą kto powiedział, że trzylatek musi już korzystać z nocnika?
Pierwszego dnia przedszkola przyniosłam dla Oliwki całą torbę rzeczy – ubranka na zmianę, pościel, kosmetyki no i oczywiście zapas pampersów, żeby nie zabrakło. Pieluchy wyjęłam, żeby były pod ręką, i wtedy pani wychowawczyni tak mnie przeszyła wzrokiem, że aż mi mowę odebrało. „U nas w przedszkolu tego nie używamy” – powiedziała surowo. Podobno wszystkie dzieci mają korzystać z nocnika albo toalety, takie są wymagania.
Bardzo się zmartwiłam, Oliwka jest jeszcze za malutka na nocnik, 3 latka skończy w listopadzie. Ale mimo to w domu spróbowałam posadzić ją na nocnik. Był tylko płacz i krzyk, tak jak za pierwszym razem w wakacje. Boję się, bo synek znajomej nabawił się zapalenia pęcherza przez to, że wstrzymywał mocz. Oni też próbowali odpieluchować go zbyt wcześnie i tak się to skończyło.
A co jeśli moja Oliwka posiusia się w majtki w przedszkolu i panie będą na nią krzyczeć? Wtedy to już w ogóle się zablokuje, a przedszkole zacznie jej się źle kojarzyć. Niestety na prywatne przedszkole, w którym mogłaby chodzić w pampersie nawet cały rok, nie stać nas.
Obawiam się, że w naszej placówce chodzi tylko i wyłącznie o wygodę pań, które nie chcą się babrać w pieluchach, a nie o samodzielność i dobro dzieci.
Agnieszka
Zobacz też:
Montana Lower i Tom Linwood wychowują swoją córkę Blue w zgodzie z naturą. Dlatego też postanowili już od najwcześniejszych chwil uczyć dziewczynkę, aby załatwiała swoje potrzeby fizjologiczne do nocnika, a później do toalety. Jak to możliwe? Podążaj za potrzebami dziecka Rodzice postanowili kierować się zasadami edukacji eliminacyjnej, czyli wykluczaniem zbędnych elementów z życia dziecka oraz podążać za naturalnymi potrzebami córeczki. Jak za pośrednictwem mediów społecznościowych informuje Montana Lower: „To słuchanie dziecka, kiedy chce iść do toalety, i zabieranie go do tam, zamiast pozwalać chodzić w pieluszce”. A ojciec dziecka dodaje: „Każda mama wie, kiedy jej dziecko jest głodne i ma na to wskazówki. I ma takie same wskazówki, kiedy dziecko musi iść do toalety. Chodzi tylko o to, żeby go słuchać i obserwować”. Jak twierdzą, w wieku 21-miesięcy ich córeczka potrafi samodzielnie korzystać z toalety. Pieluchy to towar luksusowy Tom Linwood uważa, że „pieluchy są przedmiotem luksusowym”, a jednorazowe pieluszki to współczesny wynalazek, który nie jest niezbędny. Jak zauważa Lower: „Dzieci rodzą się bez z góry przyjętej wiedzy o tym, jak chodzić do łazienki, więc jeśli nie nauczymy ich chodzić w pieluszce, nie musimy ich oduczać”. Para dostrzega same zalety nieużywania pieluszek: można zaoszczędzić pieniądze, nie zanieczyszcza się środowiska i ostatecznie nie trzeba oduczać dziecka korzystania z pieluchy. Choć jak zaznaczają, zdarza im się sporadycznie z nich korzystać. Eksperci są sceptyczni Rodzice małej dziewczynki są zafascynowani jej umiejętnościami. Przekonują, że nauczenie noworodka korzystania z toalety zajęło im zaledwie jeden dzień. Jednak eksperci przekonują, że kontrolowanie potrzeb fizjologicznych oraz umiejętność świadomego korzystania z nocnika lub toalety dzieci opanowują, mając około dwóch i...
Kiedy przychodzi pora na zamianę pieluszki na nocnik, dziecko na początku może czuć się nieco zdezorientowane, a co za tym idzie, stawiać opór przed nowością. Dlatego świetnym pomysłem jest przygotowywanie malca do tej zmiany poprzez czytanie mu książeczek na temat pożegnania z pieluchą i korzystania z nocnika. Na rynku jest ich całkiem sporo. Przedstawiamy wam te najciekawsze. „Nocnik nad nocnikami” „Żegnaj, pieluszko. Jak miś polubił nocniczek” „Ale kupa! Co masz w pieluszce?” „Kicia Kocia i Nunuś. Na nocniku” „Kuba i jego nocnik” 1. „Nocnik nad nocnikami” Autor: Frankel Alona Wydawnictwo: Nisza Książka wydawana jest w dwóch wersjach – dla chłopca i dla dziewczynki (w tej tematyce to jedyna taka propozycja, co jest jej ogromnym plusem). „Nocnik nad nocnikami” to prosta, przemawiająca do dziecka historyjka, opatrzona pięknymi ilustracjami i okraszona nutką humoru. Na uwagę zasługuje fakt, że sprawy fizjologiczne nie są w tej książce tematem tabu, autorka otwarcie o nich pisze, dzięki czemu dla dzieci też staje się to czymś normalnym, naturalnym. 2. „Żegnaj, pieluszko. Jak miś polubił nocniczek” Autor: Bellinda Rodik, Kerstin M. Schuld Wydawnictwo: Debit To zaskakująca historia o misiu, który robił wszystko, żeby tylko nie korzystać z nocnika. Pewnego dnia usłyszał, że będzie mógł iść do przedszkola dopiero wtedy, gdy przestanie nosić pieluchę. Ale jak to zrobić? Opowieść wciąga dzieci, zwłaszcza te, które same właśnie wybierają się do przedszkola lub są początkującymi (nieodpieluchowanymi) przedszkolakami. Dla nich właśnie jest to lektura obowiązkowa! 3. „Ale kupa! Co masz w pieluszce?” Autor: Guido Van Genechten Wydawnictwo: Nasza Księgarnia Ta propozycja to coś więcej niż zachęta do pożegnania z pieluszką, lecz także pomoc przy nauce...
Rebekah, 22-letnia mama z Sydney w Australii samotnie wychowująca roczną córeczkę, ostrzega rodziców przed kupowaniem tanich pieluszek dla dzieci . Czy tanie pieluszki naprawdę są tak niebezpieczne, jak przekonuje Rebekah? Jakie pieluszki wybrać, drogie czy tanie? "Jestem samotną matką, właśnie zostałam zwolniona z pracy. To była racjonalna decyzja" – tak Rebekah tłumaczy decyzję o zmianie drogich pieluszek znanej marki na ich tańszy odpowiednik dostępny w australisjkiej sieci supermarketów. Jak tylko córeczka Rebeki, Lily, zaczęła chodzić w tańszych pieluszkach, na jej skórze pojawiła się wysypka. Zaniepokojona Rebekah zabrała dziewczynkę do lekarza. Lekarz przepisał maść sterydową, jednak po jej zastosowaniu reakcja alergiczna nie ustąpiła. Podczas kolejnej wizyty, lekarz stwierdził, że wysypkę muszą wywoływać pieluszki. Zaledwie kilka dni po powrocie do drogich pieluszek, wysypka na nóżkach Lily zniknęła. Historia Rebeki i jej córeczki została opublikowana w australijskim serwisie Kidspot. Rebekah ostrzega innych rodziców, by nawet w trudnej sytuacji finansowej nie oszczędzali na pieluszkach dla dzieci. Poleca rodzicom kupowanie drogich, sprawdzonych pieluszek, które nie podrażnią delikatnej skóry dziecka . Rebekah próbowała się skontaktować z producentem tańszych pieluszek. Gdy udało jej się porozmawiać z przedstawicielem firmy, zaproponowano jej voucher o wartości 50 dolarów. Przy kolnej próbie kontaktu w celu wyjaśnienia sytuacji, zaoferowano jej voucher o wartości 100 dolarów. Przedstawiciele firmy nie chcieli rozmawiać o składzie pieluszek i ewentualnym wycofaniu ich z rynku. Jakie pieluchy dla niemowlaka - ranking! Drogie znaczy lepsze? Niekoniecznie! Rebekah zwraca uwagę na jakość i cenę pieluszek. Czy wysoka cena zawsze oznacza wysoką jakość? Niekoniecznie! Większość mam doskonale wie, że każde dziecko jest inne i to, co jednego maluszka...
